Το “εξοπλιστικό προσωπείο” της Τουρκίας

Του ΑΓΓΕΛΟΥ ΧΩΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ

Από την αρχή της ιστορίας μέχρι σήμερα η απόσταση βολής στα πεδία των μαχών έδινε ένα βασικό πλεονέκτημα σε αυτόν που ήξερε να την χρησιμοποιήσει. Από την μακεδονική σάρισα μέχρι το υγρό πυρ τα δυτικά φύλα πάντα εξέπλητταν τους εκ της ανατολής ορμώμενους εχθρούς με νέες τακτικές και νέα δεδομένα μάχης τα οποία συνεχίζουν μέχρι και σήμερα να αναπτύσσονται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Πλέον φαίνεται πως οι εξοπλισμοί μακρινών αποστάσεων φτάνουν στην τεχνολογική κορύφωσή τους, με πλατφόρμες και βλήματα που μέχρι πριν 10 χρόνια τα βλέπαμε μόνο σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας ενώ κανείς δεν φανταζόταν πως ο δυτικός αμυντικός άξονας θα ξεπερνούσε ακόμα και τα δικά του τεχνολογικά όρια.

Όπως το 1453 που κατακτήθηκε η Πόλη έτσι και σήμερα μία δυτική τεχνολογία αιχμής αναπτύσσεται από τα σωστά χέρια και δίδεται σε λάθος. Όπως οι καλά σχεδιαζόμενες ριπές κανονιών ενός δυτικού μηχανικού έριξαν τα τείχη της Πόλης έτσι και σήμερα τα εκ της φαντασίας ορμώμενα λέιζερ ARMOL-MLADS ήρθαν ως αποκύημα του τεραστίου εξελικτικού βάθους της αμερικανικής οπλικής βιομηχανίας και χωρίς ορθούς και διπλωματικά καλυπτόμενους όρους δόθηκαν στην ουδετέρα μεταξύ ανατολής και δύσεως Τουρκία. Μηχανήματα τα οποία λειτουργούν με την ταχύτητα του φωτός ικανά να διαπεράσουν σχεδόν οποιαδήποτε επιφάνεια, να τυφλώσουν οποιονδήποτε πιλότο, να ‘’κρύψουν’’ οποιοδήποτε σημάδι εμπλοκής τους σε μία διένεξη αλλά και να χρησιμοποιηθούν πάνω σε πληθώρα οχημάτων θα αρχίσουν να απασχολούν τα σύνορά μας.

Τα αποτελέσματα της χρήσης των λέιζερ τα είδαμε πριν μερικούς μήνες στην Λιβύη όπου η γειτονική μας χώρα έκανε αυτό που οι ΗΠΑ ακόμα σχεδιάζουν. Η κατάρριψη ενός κινεζικού UAV wing long από τουρκικό όχημα είναι γεγονός και διέπετε από πληθώρα ερμηνειών τόσο σε πολιτικό όσο και σε στρατιωτικό επίπεδο. Ένα όπλο απρόβλεπτο, λειτουργικό μόνο σε ασφαλές περιβάλλον, υπό τις σωστές καιρικές συνθήκες και με την σωστή ηλεκτρονική κάλυψη το οποίο φαίνεται ταιριάζει άψογα με το διεθνές πολιτικό προσωπείο της Τουρκίας. Μία χώρα που προχωράει με τις διπλωματικές πλάτες των μεγάλων δυνάμεων, όταν το περιβάλλον της το επιτρέπει και όλα αυτά ενώ είναι μέλος της βορειοατλαντικής συμμαχίας, φαίνεται να βρίσκει και πάλι το πρόσωπό της σε ένα δυτικής προελεύσεως οπλικό σύστημα.

Η απειλή πλέον για τα σύνορα μας δεν έρχεται από ένα οπλικό σύστημα φανερό εκ των συμβατικών ραντάρ ή εκ των διπλωματικών συνδιασκέψεων. Η απειλή πλέον είναι πέραν του τεχνολογικού και εξοπλιστικού μας ορίζοντα, καλυπτόμενη από πληθώρα ασυναρτησιών και καταπατήσεων του διεθνούς δικαίου που ξεπερνούν κάθε σκοπιά, λογική και πολιτική ιδεολογία και ονομάζεται Electrolaser.

Η ασφάλεια των συνόρων μας δεν φαίνεται να καλύπτεται από μία ή δύο φρεγάτες belharra όπως ούτε από κάποιο εξοπλιστικό μας πρόγραμμα. Ωστόσο μία άρρηκτη διπλωματία επί συγκεκριμένων ζητημάτων, ένα σωστά δομημένο και σύγχρονο διπλωματικό πλαίσιο από ελληνικής πλευράς που δεν ασχολείται μόνο με την μείωση ορισμένων επιτοκίων μπορεί να οδηγήσει την γειτονική μας χώρα σε μονοπάτια που δεν ξέρει, σε καταστάσεις που δεν έχει σχεδιάσει. Ως χώρα οφείλουμε να θέσουμε σε διεθνείς διασκέψεις υπερεθνικών και μη οργανισμών το ζήτημα και να εξαλείψουμε την χρήση και την παρουσία αυτών των συστημάτων στα σύνορα μας. Οφείλουμε να στήσουμε ένα περιβάλλον όπου οι καταπατήσεις του διεθνούς δικαίου δεν βρίσκουν οπλικό πρόσωπο, δεν στρέφονται εναντίον μας, δεν απειλούν τους σχεδιασμούς ανάκαμψης της οικονομίας μας και δεν υπονομεύουν την νοημοσύνη μας.

Για άλλη μια φορά βλέπουμε μία Τουρκία που προχωρά, που καινοτομεί, που τολμά για πρώτη φορά έναντι των ισχυρών (Κίνα), μια Τουρκία που τα όρια της είναι μόνο αυτά του δικού της τρόπου σκέψης, δηλαδή μέχρι το άγνωστο. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον πρέπει να την οδηγήσουμε, σε μια καλά οργανωμένη διπλωματική συμφωνία που αφορά τους εξοπλισμούς και μόνο. Πρέπει να τονίσουμε στις μεγάλες δυνάμεις πως το σύστημα ARMOL δεν κοιτάει μόνο ελληνικές αποθήκες, άλλα και την κινεζική επένδυση στο λιμάνι του Πειραιά, μία λεπτομέρεια που δεν θα περάσει αμελητέα από κανέναν. Το άγνωστο πάντα τρόμαζε τους γείτονές μας, από την πρωτοφανή για τα δεδομένα ανδρεία των μαχητών του ’21, από την άγνωστη και υπέρ παντός καιρού για αυτούς λειτουργία ενός mirage 2000 μέχρι την εφαρμογή σοβαρών διεθνών κανόνων που εφάπτονται σε συνθήκες και δομούνται από επίσημους οργανισμούς και διασκέψεις. Διότι στην δομή των σχέσεων μας με την Τουρκία δεν πρέπει να θέσουμε απαγορευτικά… πρέπει να τους θέσουμε αδιέξοδα.