Το “Ελλάς-Γαλλία-Συμμαχία” φαίνεται ότι δεν αρέσει σ΄ όλους στην Αθήνα

Στο Παρίσι , ο υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Δένδιας, όπου θα συναντηθεί με τον Γάλλο ομόλογό του, Ζαν-Ιβ Λε Ντριάν (Jean Yves Le Drian).
Οι συζητήσεις αναμένεται να περιστραφούν γύρω από θέματα διμερούς, ευρωπαϊκού και περιφερειακού ενδιαφέροντος, με έμφαση στις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο, την αντιμετώπιση της πανδημίας του κορονοϊού, την προσέλκυση επενδύσεων, το μεταναστευτικό και την ευρωπαϊκή προοπτική των Δυτικών Βαλκανίων, σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών.
Στη συνέχεια, ο υπουργός Εξωτερικών θα λάβει μέρος, μέσω τηλεδιάσκεψης από κοινού με τον Γάλλο ομόλογό του, στο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ. Οι Ευρωπαίοι υπουργοί Εξωτερικών θα συνομιλήσουν, αρχικά, με τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μάικ Πομπέο (Mike Pompeo), για τη διατλαντική συνεργασία σε τομείς κοινού ενδιαφέροντος.
Κατόπιν αιτήματος της Ελλάδας, στο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων θα συζητηθεί και το θέμα της τουρκικής παραβατικότητας στο Αιγαίο και τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, ζήτημα το οποίο θα τεθεί και στις συνομιλίες των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ με τον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών, όπως επισημαίνεται στην ίδια ανακοίνωση.
Τέλος, οι υπουργοί Εξωτερικών θα συζητήσουν για την προετοιμασία των εργασιών της Διάσκεψης Εταιρικής Σχέσης για το Σουδάν, η οποία θα λάβει χώρα στις 25 Ιουνίου.

Την ίδια ώρα στην Αθήνα, υπάρχουν δύο “στρατόπεδα” που αντιμετωπίζουν τη συνεργασία με τη Γαλλία τελείως διαφορετικά. Το ένα έχει κατανοήσει ότι η όποια συνεργασία με το Παρίσι, πρέπει να ΄χει τη μορφή “στρατηγικής συμμαχίας”. Η Γαλλία, πρώτα απ΄ όλα για να εξυπηρετήσει τα δικά της συμφέροντα και δευτερευόντως για να βοηθήσει την Ελλάδα -απλά κάποια συμφέροντα ταυτίζονται αυτή τη περίοδο- έχει εκφράσει θέσεις έναντι της Τουρκίας που μας εξυπηρετούν. Σ΄ αυτή τη συνεργασία εντάσσεται και το πρόγραμμα των γαλλικών φρεγατών, οι οποίες ενδιαφέρουν την Ελλάδα πρώτα απ΄ όλα τα οπλικά συστήματα που διαθέτουν. Τα οποία αν τελικά η Ελλάδα τα αποκτήσει , αλλάζουν δεδομένα στο Αιγαίο.
Το άλλο “στρατόπεδο” που έχει μείνει στη δεκαετία του 1990 και στην αποτυχημένη “εξοπλιστική διπλωματία” διαδίδει στους διαδρόμους του ΥΠΕΘΑ ότι “οι γαλλικές φρεγάτες πάνε πίσω” ή και ότι “δεν υπάρχει πλέον θέμα με τις γαλλικές φρεγάτες”. Δεν εξηγούν το γιατί και αυτό επιτρέπει διάφορες σκέψεις. Όπως ότι υπάρχουν ορισμένοι που δεν επιθυμούν να προχωρήσει το πρόγραμμα, για να εξελιχθεί κανονικά κάποιο άλλο πρόγραμμα.
Έχουμε αναφερθεί πολλές φορές το τελευταίο διάστημα, στην επείγουσα ανάγκη ενίσχυσης του Στόλου. Σε δύο επίπεδα: το βραχυπρόθεσμο που έχει να κάνει με την κάλυψη όλων των αναγκών του Στόλου, για τα πλοία που διαθέτει σήμερα και τον μεσοπρόθεσμο-μακροπρόθεσμο που απαιτεί την απόκτηση νέων πλοίων. Μπορεί να μην αρέσει σ΄ όσους υποστηρίζουν ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις θα αλλάξουν επίπεδο με την απόκτηση ενός ραντάρ για μαχητικά αεροσκάφη F-16, αλλά η νούμερο ένα προτεραιτότητα για την Ελλάδα αυτή τη στιγμή είναι η ενίσχυση της ναυτικής της δύναμης και δεν μπορεί κανένας να καταλάβει τη δυσκολία κατανόησης αυτής της αλήθειας από ορισμένους.