Σώμα Υπαξιωματικών: Μια ιστορία 135 χρόνων!

Άρθρο απάντηση στο χθεσινό κείμενο περί Σώματος Υπαξιωματικών έφθασε στο Militaire.gr , το οποίο και δημοσιεύουμε.

Μια «ψυχραιμοφανής» και «ψευτομετριοπαθής» θέση είναι πράγματι ικανή να βλάψει περισσότερο από μια άλλη πιο καυστική ενδεχομένως πιο επιθετική αλλά ασυγκρίτως ειλικρινέστερη από την πρώτη.
Στο ανωτέρω άρθρο, με το γνωστό σε όλους μας τίτλο, το περιεχόμενο του οποίου δυστυχώς για τη φυλή μας, μας χαρακτηρίζει σε αρκετές μας απόψεις, για διάφορα θέματα της καθημερινότητάς μας και όχι μόνο, κατά τη γνώμη μου με σχεδόν φαιό τρόπο, επιχειρεί να συγκαλύψει τις πραγματικές πεποιθήσεις του γράφοντος, επί του όψιμα ανακινηθέντος ζητήματος περί της ίδρυσης «Σώματος Υπαξιωματικών», 135 χρόνια μετά την ίδρυση της πρώτης Σχολής Μονίμων Υπαξιωματικών.
Το ανωτέρω ζήτημα, είναι αυτό που λέμε μια «κολόνια που κρατάει χρόνια».
Τυχαία, κατά διαβολική σύμπτωση, προ καιρού παρακολούθησα στη τηλεόραση επεισόδιο παλιάς σειράς της ΕΡΤ, το σενάριο αναφερόταν στην εποχή των Βαλκανικών Πολέμων, σε κάποια στιγμή βλέπουμε σε ένα στρατόπεδο στην Αττική, στα τότε λεγόμενα «Στρατιωτικά Παραπήγματα», να συζητούν ένας Αξιωματικός της Σ.Σ.Ε, με έναν εξ Υπαξιωματικών προερχόμενο με τον οποίον ήταν φίλοι, από τον καιρό που ο Υπαξιωματικός είχε σώσει στη μάχη τον συνομιλητή του και ενώ συζητούσαν, σε κάποια στιγμή, ακούμε τον Υπαξιωματικό να σχολιάζει ότι ο Αρχηγός του Στρατού, έχει προσεγγίσει το Βασιλέα προκειμένου να το θέσει προς «επίλυση», το θέμα της μη προαγωγής των Υπαξιωματικών σε Αξιωματικούς.
Ειλικρινά ή πρώτη μου αντίδραση, μετά το πρώτο σε εισαγωγικά σοκ, ήταν να ξεκαρδιστώ στα γέλια.
Θαύμασα στ αλήθεια, το «ιστορικό βάθος» που αυτό το «θέμα» έχει.
Είναι προφανές, ότι η ρίζα του ζητήματος εν γένει, βρίσκεται στην παραδοσιακή άρνηση των εκ της Σχολής Ευελπίδων προερχομένων Αξιωματικών, να δεχθούν ότι δικαιούνται να φέρουν βαθμούς Αξιωματικών και στελέχη τα οποία δεν είναι της δικής τους προέλευσης. Μια άποψη, η οποία έχει καταστεί κοινή πλέον και στις λοιπές σχολές Αξιωματικών των άλλων κλάδων.
Ευτυχώς όμως, ο σχεδιασμός της δομής των Ε.Δ και Σ.Α, δε καθορίζεται από προσωπικές απόψεις του ενός και του άλλου, αλλά βάσει των ιδιαιτέρων και πραγματικών αναγκών και απαιτήσεων της αποστολής, όπως αυτές έχουν διαμορφωθεί εδώ και πάνω από 100 χρόνια 135 για την ακρίβεια.
Οι Ε.Δ είναι ένας ζωντανός οργανισμός, ο οποίος οφείλει να διαφοροποιείται και να προσαρμόζεται διαρκώς, σε σχέση με το περιβάλλον εντός του οποίου καλείται να δραστηριοποιηθεί και να δράσει.
Δεν είναι δυνατόν και σε καμία περίπτωση να διέπεται υπό νοοτροπίες οι οποίες βρίθουν αγκυλώσεων και κακώς εννοουμένων στερεοτύπων, γιατί σε αυτή την περίπτωση δεν υπηρετούν την αποστολή, αλλά συντεχνιακές αντιλήψεις, οι οποίες μόνο κακό μπορούν να προκαλέσουν.
Εν κατακλείδι, εάν η ανάγκη της αποστολής προβλέπει Αξιωματικούς και εκτός σχολών Αξιωματικών, αυτό δε μπορεί να τεθεί υπό κρίση, ιδιαιτέρως από κάποιους οι οποίοι λόγω των ιδεοληψιών που τους διακατέχουν, δεν δύνανται να έχουν ορθή κρίση επί του ζητήματος.
Αναφορικά με τη «μνεία» περί Ε.Μ.Θ – ΕΠ.ΟΠ κλπ η οποία έγινε μόνο ατυχή μπορώ να τη χαρακτηρίσω δεδομένου του γεγονότος ότι είναι καταρχήν άσχετη με τα προαναφερθέντα.
Ουδεμία σχέση δεν έχει το τι συμβαίνει σε επίπεδο Παραγωγικών Σχολών, με την περίπτωση των Ε.Μ.Θ και των ΕΠ.ΟΠ.
Σε κάθε περίπτωση, στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι Μόνιμοι Υπαξιωματικοί καθώς και οι Αξιωματικοί οι οποίοι προέρχονται από τους πρώτους, εκτιμούν και τιμούν ιδιαιτέρως την προσφορά των προαναφερθέντων Στελεχών δεδομένου του ότι γνωρίζουν από πρώτο χέρι πόσο πολύτιμοι είναι για την άμυνα της χώρας.
Στο βαθμό που υπάρχουν διαφορετικές αντιλήψεις, αυτές είναι ευτυχώς λίγες και ανάξιες λόγου, απέχουν δε μακράν λίαν από την αντίστοιχη οργανωμένη και με προσλαμβανόμενα χαρακτηριστικά παράδοσης, αρνητική αντίληψη των εκ Σ.Σ.Ε και αντιστοίχων σχολών προερχομένων Αξιωματικών, προς πάντα μη προερχόμενο από τη δική τους προέλευση.
Ευχαριστώ εκ των προτέρων για τη δημοσίευση.