Η “πολυλογία” των Αρχηγών και μέχρι που πρέπει να είμαστε έτοιμοι να το πάμε με την Τουρκία

Γράφει ο

Κώστας Τζαβέλλας Αντιπτέραρχος (Ι) ε.α

Η Τουρκική προκλητικότητα έναντι της χώρας μας το τελευταίο χρονικό διάστημα ξέφυγε από τα αποδεκτά όρια. Η ελληνική πλευρά αιφνιδιάστηκε και έχει ευθύνες. Δεν έχει προβεί ακόμη σε σωστή ανάλυση της γεωπολιτικής κατάστασης στην νοτιοανατολική Ευρώπη και ανατολική Μεσόγειο και πολύ περισσότερο επικρατεί η αίσθηση ότι το σύστημα πληροφοριών και εκτιμήσεων (του πολιτικού και του στρατιωτικού φορέα) στην χώρα μας αιφνιδιάστηκε. Το πολιτικό σύστημα είναι εγκλωβισμένο στην απλή διαχείριση του κύριου προβλήματος της χώρας μας, αυτό της οικονομικής πτώχευσης, ενώ τα υπόλοιπα θέματα όπως και αυτά της εξωτερικής πολιτικής τα αντιμετωπίζει χωρίς πρόγραμμα και σχέδιο ή τα διαχειρίζεται εκ του προχείρου. Αλλά και η στρατιωτική ηγεσία τα τελευταία δύο χρόνια ήταν πολύ ομιλητική και αναφέρομαι στις δηλώσεις των αρχηγών των Γενικών Επιτελείων με εξαίρεση τον αρχηγό ΓΕΑ. Άκαιρες δηλώσεις και τηλεοπτικές εμφανίσεις εκ του ασφαλούς στα σάπια, επικίνδυνα, δόντια που δείχνει η Τουρκία πρέπει να σταματήσουν. Αν θέλουν βήμα οι Αρχηγοί έχουν την ημερησία διαταγή τους και όχι τα κανάλια, το διαδίκτυο, το Facebook και το twitter. Οι επάρσεις του τύπου δε δίνουμε, πολεμάμε και διάφορα άλλα δεν έχουν ακροατήριο. Δεν πρέπει να ξεχνούν ότι η θητεία τους απαιτεί να παραδώσουν το Επιτελείο τους και τις Δυνάμεις τους στον επόμενο αρχηγό, ετοιμοπόλεμα όπως απαιτούν τα σχέδια και τότε δικαιούνται να πουν «δεν πρέπει να φοβόμαστε». 

Υπάρχουν, θα αναρωτηθεί κάποιος αποδεκτά όρια πρόκλησης και ποια είναι αυτά; Η απάντηση είναι ότι υπάρχουν και για όλα βεβαίως υπάρχουν και πολλοί τρόποι «αντιμετώπισης», όπως για παράδειγμα αντίδραση στην πρόκληση με απλή δήλωση του ΥΠΕΞ, με διάβημα αλλά και με άλλους συγκεκριμένους τρόπους αντίδρασης,  Κανόνες Εμπλοκής, οι οποίοι είναι θεσμοθετημένοι στο ΥΠΕΞ και στις Ένοπλες Δυνάμεις. Όμως οποιονδήποτε τρόπο αντίδρασης σε τυχόν πρόκληση και να ακολουθήσει ένα σοβαρό κράτος, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να είναι έτοιμο και για το ενδεχόμενο της κλιμάκωσης μέχρι αυτό της χρήσης των όπλων. Το τελευταίο ενδεχόμενο εφόσον καλύπτεται από τις Ένοπλες Δυνάμεις προσδίδει στην πολιτική ηγεσία μεγάλα περιθώρια ευελιξίας και σταθερής στάσης. Δεν μπορείς να προβαίνεις σε προκλητικές δηλώσεις και απειλές όταν γνωρίζεις ότι δεν υπάρχει υποστήριξη αυτών. Εξ’ ίσου επικίνδυνο είναι στις απειλές σου να υποβαθμίζεις την αποφασιστικότητα του αντιπάλου να αντιδράσει. Σε αυτήν ακριβώς την κατάσταση βρίσκεται η Τουρκία του Ερντογάν. Θα φθάσουμε και εμείς εκεί;

Με αφορμή την σύλληψη των δύο ελλήνων στρατιωτικών, που αποτελεί ένα πολύ μικρό διασυνοριακό γεγονός, και τι δεν ακούσαμε. Με χαρακτηριστική την αποχή των πρώην ΥΠΕΘΑ, τουρκολόγοι, εκτιμητές, διεθνολόγοι, πέραν των γνωστών, πρώην αρχηγοί, έκαναν τις δικές τους στρατηγικές αναλύσεις, ενημέρωση του ΝΑΤΟ από τον ΥΠΕΘΑ, αίτημα διαμεσολάβησης του προέδρου του ΟΗΕ, για το αυτονόητο. Συνελήφθησαν σε ξένο έδαφος, είναι ένστολοι, η χώρα μας είναι κοντά τους και αφού τηρηθούν οι διαδικασίες που έχουν στην Τουρκία, στη χώρα ισχύει ακόμη η κατάσταση έκτακτης ανάγκης, θα δοθεί λύση. Εδώ έπρεπε να μείνει το θέμα για την χώρα μας και να αφήσει την Τουρκία αν ήθελε να το αναδείξει ως μείζον. Αλήθεια θύμισε κανείς στην τουρκική πλευρά σε πόσο χρόνο στο παρελθόν, οι τούρκοι πιλότοι που εγκατέλειψαν το αεροσκάφος τους στο Αιγαίο μετά από παραβιάσεις Εθνικού Εναέριου χώρου αλλά και Εδάφους και διασώθηκαν από ελληνικά μέσα διάσωσης, επέστρεψαν στην Τουρκία;

Εμείς πρέπει να οπλιστούμε με μεγάλη υπομονή και «κύριε Ερντογάν φαντάσου να τρέχεις πάλι για κάποιον πιλότο σου και η από δω πλευρά να σου λέει ότι το τουρκικό μαχητικό που έπεσε στο Αιγαίο από μηχανική βλάβη «έφερε» και ένα φωτογραφικό pot και εσύ θα πρέπει να αποδείξεις ότι ο πιλότος δεν εκτελούσε κατασκοπευτική αποστολή». Για το λόγο αυτό «κύριε Ερντογάν δείξε ότι τα διασυνοριακά μικροπροβλήματα του Έβρου, που δεν θα σταματήσουν, δεν αποτελούν επιχειρήματα για τις όποιες επιδιώξεις έχεις στο μυαλό σου.

Επειδή γενικά η ΕΕ δεν επενδύει στην ασφάλεια τα τελευταία είκοσι χρόνια και την πολιτική αυτή την επέβαλαν οι δανειστές και στη χώρα μας που την δέχθηκε αμαχητί υποβαθμίζοντας την γεωπολιτική της θέση. Επειδή όπως αναφέρθηκε στην αρχή η τουρκική προκλητικότητα το τελευταίο χρονικό διάστημα ξέφυγε από τα αποδεκτά όρια και ίσως γίνει ακόμη πιο απρόβλεπτη, η λύση για την ελληνική πλευρά είναι μία και μόνο μία. ΝΑΙ  ακούμε και λαμβάνουμε σοβαρά κάθε είδους απειλή. ΝΑΙ υλοποιούμε άμεσα όλα τα προγράμματα συντήρησης και αναβάθμισης των οπλικών συστημάτων χωρίς εξαιρέσεις, αγνοώντας τις εσωτερικές διαφωνίες. Οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας μας πρέπει να ξαναφθάσουν το συντομότερο δυνατόν στο επίπεδο του 2008 ανεξάρτητα από τους οικονομικούς περιορισμούς των δανειστών. Οι οι πολίτες αυτής της χώρας έχουν δείξει ότι είναι αποφασισμένοι να αναλάβουν το οικονομικό κόστος αυτής της απόφασης.