Οι “απατημένοι” των Ενόπλων Δυνάμεων που μαθαίνουν την κομματική αλήθεια πάντα τελευταίοι

“Οι απατημένοι το μαθαίνουν πάντα τελευταίοι”… Μπορεί η φράση να έχει συνδεθεί με τις ερωτικές περιπέτειες συζύγων, ωστόσο ισχύει σ΄ όλες τις σχέσεις. Απατημένοι υπάρχουν και στις επαγγελματικές σχέσεις. Ειδικά στις Ένοπλες Δυνάμεις, αρκετοί Στρατηγοί, Ναύαρχοι, Πτέραρχοι, έχουν απατηθεί… Από τους πολιτικούς στους οποίους έδωσαν τα πάντα, θυσιάζοντας ακόμη και τα συμφέροντα των ΕΔ και του προσωπικού τους .Όταν ήρθε η ώρα να ανταμειφθούν με μια θέση σε ψηφοδέλτιο κατάλαβαν ότι “τώρα που έκαναν τη δουλειά” δεν είναι ούτε χρήσιμοι, ούτε επίκαιροι και δεν μπορεί κανένα κόμμα να τους δώσει στέγη…

Ευτυχώς είναι η μειοψηφία. Οι περισσότεροι Αρχηγοί δεν ακολούθησαν αυτή τη λογική. Ακόμη και κάποιοι που δέχτηκαν προτάσεις από κόμματα μετά από την αποστρατεία τους αρνήθηκαν καταλαβαίνοντας πόση σημασία δίνουν στην πραγματικότητα οι κομματικοί κομισάριοι! Δεν είναι προφανώς τυχαίο ότι Αρχηγοί όπως ο Γράψας,ο Φράγκος, ο Ζιαζιάς, ο Χρηστίδης, ο Μανωλάς,ο Γκίνης,ο Τελλίδης, ο Δεμέστιχας ,ο Στάγκας, ο Αντωνετσής και τόσοι άλλοι αποφεύγουν όπως “ο διάολος το λιβάνι” τις επαφές με τα κόμματα. Κάποιοι είχαν κάποιες επαφές έβαλαν τα γέλια μ΄ αυτά που άκουσαν. Όσοι πίστεψαν και τόλμησαν να εμπλακούν ενεργά θεωρώντας ότι μπορούν να προσφέρουν και να αλλάξουν αρρωστημένες καταστάσεις, μάλλον το μετάνιωσαν. Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι ο Επίτιμος Α/ΓΕΕΘΑ Ναύαρχος Π. Χηνοφώτης, μετά από την υπουργική του θητεία, δεν θέλησε να ασχοληθεί ξανά με την πολιτική.

Αυτή είναι η μία πλευρά του νομίσματος. Στην άλλη βρίσκονται όσοι πριν ακόμη αποστρατευθούν, μέσα από τη στολή φορούν κοστούμι! Βουλευτικό ή υπουργικό. “Χτίζουν” την επόμενη μέρα, ξεχνώντας ότι πρέπει να ασχοληθούν με τη σημερινή. Όσο είναι ισχυροί τα κόμματα “παίζουν” μαζί τους, αφήνοντας να εννοηθεί ότι “εδώ είμαστε”. Συνήθως πλησιάζοντας στο τέλος της στρατιωτικής ζωής αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι είναι οι απατημένοι που μαθαίνουν τελευταίοι πως στις κομματικές λίστες δεν μπαίνεις έτσι εύκολα. Ειδικά όταν έχει γίνει γνωστό στους κομματικούς μηχανισμούς πως ο κόσμος που διοικούσες είναι “απέναντί” σου, γιατί δεν πρόλαβες να κάνεις κάτι γι΄ αυτόν. Ο “κομματικοί εγκέφαλοι” ψάχνουν για “όνομα στη μαρκίζα” που θα φέρει ψηφαλάκια κι όχι για “ανθρωποδιώχτες”.

Κάποιοι απατημένοι δέχονται την πραγματικότητα και αποχωρούν σιωπηλά. Άλλοι πάλι επιμένουν να σηκώνουν το χέρι με ένταση όπως κάνουν οι μικροί μαθητές στις τάξεις όταν θέλουν να τραβήξουν τη προσοχή του δασκάλου και να δώσουν πρώτοι αυτοί την σωστή απάντηση…Αυτές οι περιπτώσεις είναι και οι πιο θλιβερές.