Οι νεκροί του κορονοϊού στην Ελλάδα όσοι και οι νεκροί των πρώτων 45 ημερών του πολέμου του 1940!

Γράφει ο Δημήτρης  Σταυρόπουλος

Η σύγκριση είναι συγκλονιστική και εφιαλτική.

Αντικατοπτρίζει ανάγλυφα την σοβαρότητα και το δράμα που ζει η χώρα με την πανδημία του φονικού κορονοιου.

Με τα μέχρι χθες (26 Νοεμβρίου) στοιχεία από τον ΕΟΔΥ, οι νεκροί από τον φοβερό ιό, ξεπέρασαν τους 2.000.

Μόνο χθες πέθαναν άλλοι 99, ενώ τις τελευταίες 12 μέρες 1004!

Δυστυχώς οι λοιμοξιολογοι, ερευνώντας την επιδημιολογική κατάσταση, έχουν διαγνώσει ότι μεγάλος αριθμός από τους 608 διασωληνωμενους στα νοσοκομεία όλης της χώρας που παλεύουν με την νόσο, τελικά θα καταλήξουν ανεβάζοντας ακόμα περισσότερο την «λίστα θανάτου».

ΚΟΡΟΝΟΙΟΣ=ΠΟΛΕΜΟΣ

Συγκρίνοντας αυτά τα στοιχεία με κάποια άλλα, καταλήγει κανείς, ότι ο κορονοϊός είναι αμείλικτος και ολέθριος όσο ο πόλεμος!

Στην τελευταία πολεμική σύρραξη που ενεπλάκη η Ελλάδα είχε ακριβώς τα ίδια θύματα στα πεδία των μαχών τις πρώτες  45 φοβερές μέρες των εχθροπραξιών, με την μάχη για επιβίωση που δίνουν οι ασθενείς στις μονάδες εντατικής θεραπείας.

Να τα στοιχεία από το έπος του 40.

1^η Περίοδος του Πολέμου Από 28 Οκτ. έως 13 Νοε. 1940.

Καλύπτει την περίοδο από ενάρξεως των επιχειρήσεων, τη διεξαγωγή του αμυντικού αγώνα της Vlll ΜΠ και του αποσπάσματος Πίνδου, την αναχαίτιση των Ιταλών ,και τη δημιουργία συνθηκών ανάληψης επιθετικών επιχειρήσεων με την ολοκλήρωση της επιστράτευσης και την προώθηση Σχηματισμών και Μονάδων στο μέτωπο Ηπείρου και Δ. Μακεδονίας.

Την 05.30 ώρα, της 28 Οκτ. 1940, μισή ώρα πριν την εκπνοή του ιταλικού τελεσιγράφου, το ιταλικό πυροβολικό άρχισε το σφυροκόπημα.

 Οι δικές μας δυνάμεις προκαλύψεως συμπτύχθηκαν σύμφωνα με τα σχέδια, επιβραδύνοντας την προέλαση των Ιταλών, οι οποίοι κινούμενοι διστακτικά, κατόρθωσαν μέχρι το βράδυ να προωθηθούν και να λάβουν την επαφή με την τοποθεσία ΕΛΑΙΑ – ΚΑΛΑΜΑΣ, όπου αμύνετο η ΙΙη Μεραρχία. Η επίθεση των Ιταλών συνεχίστηκε με μεγάλες απώλειες μέχρι την 7η Νοεμβρίου χωρίς καμία επιτυχία.

Στον τομέα της Πίνδου η ιταλική μεραρχία Αλπινιστών «Τζούλια» προωθήθηκε με την υποστήριξη όγκου πυρών πυροβολικού και αεροπορίας. 

Από ιταλικά πυρά, στο 21^ο Φυλάκιο, τραυματίζεται θανάσιμα ο στρατιώτης Τσιαβαλιάρης Βασίλειος από τα Τρίκαλα. Είναι ο πρώτος νεκρός του πολέμου.

Οι Ιταλοί στη συνέχεια ανέτρεψαν τις δυνάμεις του αποσπάσματος Πίνδου και κατόρθωσαν να προωθηθούν μέχρι τη Βωβούσα, απειλώντας να υπερκεράσουν τις δυνάμεις της ΙΙης Μεραρχίας 

.Την 1^η Νοεμβρίου έφθασε στην Πίνδο η 1^η Μεραρχία, η οποία ανέλαβε τον αγώνα και με αντεπιθέσεις εγκλώβισε και διέλυσε τους Ιταλούς.

Στην αντεπίθεση στο ύψωμα Προφήτης Ηλίας Φούρκας, τραυματίστηκε σοβαρά ο Συνταγματάρχης Δαβάκης, που ήταν επικεφαλής της αντεπιθέσεως.

Την ίδια μέρα σκοτώθηκε ο πρώτος Αξιωματικός του Στράτου, ο Δωδεκανήσιος Υπολοχαγός Αλέξανδρος Διάκου, τον οποίο ακολούθησε στο δρόμο της θυσίας ο έφεδρος Υπολοχαγός Ντάσκας Ελευθέριος, επικεφαλής Λόχου που επιχειρούσε για την κατάληψη του Υψώματος Τσούκα.

Την 8η Νοεμβρίου η επιθετική δραστηριότητα των Ιταλών διακόπηκε. 

Από τις 9 Νοεμβρίου στο μέτωπο της Ηπείρου, οι όροι αντεστράφησαν.

Ο αμυντικός αγώνας ολοκληρώθηκε με νίκη των Ελληνικών όπλων. 

Οι Ιταλοί αιχμάλωτοι σχημάτιζαν ατελείωτες φάλαγγες.

Μέχρι την 13^η Νοεμβρίου ολοκληρώθηκε με επιτυχία η προώθηση και η στρατηγική συγκέντρωση των Ελληνικών δυνάμεων σύμφωνα με τα σχέδια και περατώθηκαν οι προετοιμασίες για την ανάληψη από την 14η Νοεμβρίου ευρείας κλίμακας επιθετικών επιχειρήσεων. 

Στο Αλβανικό Μέτωπο είχαν ήδη προσανατολιστεί 11 Ελληνικές Μεραρχίες, μία Ταξιαρχία Πεζικού, μία Μεραρχία και μία Ταξιαρχία Ιππικού, συνολικής δυνάμεως 232.000 ανδρών με 556 πυροβόλα και 100.000 κτήνη. 

Οι Ιταλικές δυνάμεις στην Αλβανία ενισχύθηκαν από νέες, που αφίχθησαν από Ιταλία στις αρχές Νοεμβρίου και αριθμούσαν 250.000 άνδρες.

Οι Ελληνικές απώλειες μέχρι τότε ανήλθαν σε 548 νεκρούς Αξιωματικούς και οπλίτες.

 Στην περίοδο αυτή, οι νεκροί μας ετάφησαν εντός του ελληνικού εδάφους, σε οργανωμένα νεκροταφεία.

2^η Περίοδος του Πολέμου Από 14 Νοε. μέχρι 7 Δεκ. 1940.

Καλύπτει την ελληνική αντεπίθεση, την αποκατάσταση του εθνικού εδάφους και τις επιθετικές επιχειρήσεις εντός του Αλβανικού Εδάφους 

Οι Ιταλοί στο διάστημα αυτό υποχωρούν.

Στις 22 Νοεμβρίου ο Ελληνικός Στρατός καταλαμβάνει την Κορυτσά και στις 23 την Ερσέκα και το Λεσκοβίκι. 

Στις 6 Δεκεμβρίου καταλαμβάνει το Αργυρόκαστρο, το Δέλβινο τη Δερβίτσιανη, τη Πρεμετή και το Φράσερι.

Και ενώ οι Ιταλοί υποχωρούσαν πανικόβλητοι, ενέσκηψε ο βαρύς χειμώνας, ένας απρόσμενος εχθρός, πολύ πιο σοβαρός από τα Ιταλικά πυρά.

 Το δριμύτατο ψύχος.

 Οι χιονοθύελλες, το ολισθηρό έδαφος, οι καταρρακτώδεις βροχές, η παχιά λάσπη, οι δύσβατοι δρόμοι και η έλλειψη επαρκούς τροφής, αναδείχτηκαν από τότε και στη συνέχεια ως ο πλέον σοβαρός εχθρός των Ελλήνων.

Παρ’ όλα αυτά ο Ελληνικός Στρατός δε σταμάτησε. 

Συνέχισε τις επιθετικές επιχειρήσεις με μεγάλο τίμημα σε απώλειες, τρέποντας τους Ιταλούς σε άτακτη φυγή.

Οι ελληνικές απώλειες της περιόδου αυτής ανέρχονται σε 1558 νεκρούς Αξιωματικούς και οπλίτες.

 Το σύνολο των νεκρών ενταφιάστηκαν στο ελληνικό έδαφος.

Μικρός αριθμός νεκρών ετάφη σε πρόχειρα στρατιωτικά νεκροταφεία που δημιουργούνταν σε χώρους πλησίον των πεδίων των μαχών.

 Οι βαριά τραυματίες μεταφέρονταν στα στρατιωτικά Νοσοκομεία του εσωτερικού· όσοι πέθαιναν, ενταφιάζονταν σε οργανωμένα νεκροταφεία.

Σύνολο 2.106 νεκροί.