“Ο κόσμος με το μυαλό του έχει απομακρυνθεί απ΄ την τηλεόραση» λέει ο “Σκαραβαίος” των “Μήτσων”
Ο Τάσος Παλαντζίδης παρότι είναι ήδη συνταξιούχος συνεχίζει να δουλεύει ασταμάτητα. Στο θέατρο, πρωταγωνιστώντας στην παράσταση “Μπαμπά μην ξαναπεθάνεις Παρασκευή” και κατά διαστήματα παρουσιάζοντας με τον θίασό του το “Sex and the Grexit”, στην τηλεόραση ως “Σκαραβαίος” στους “Δέκα μικρούς Μήτσους”, ενώ θα συμμετάσχει το φθινόπωρο και σε κινηματογραφική ταινία!
Σε συνέντευξή του στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο δημοφιλής ηθοποιός επισημαίνει -μεταξύ άλλων- πως «ο κόσμος έχει απομακρυνθεί με το μυαλό του απ’ την τηλεόραση, δηλαδή δεν παρακολουθεί την τηλεόραση σκεπτόμενος πια!”
Αναφέρεται στη νέα ταινία που θα συμμετάσχει τονίζοντας πως ο μη εμπορικός ελληνικός κινηματογράφος συνεχίζει να υπάρχει αλλά δεν έχει πρόσβαση στην αγορά…
Εξομολογείται πως όταν τελειώσουν οι αντοχές του, η διάθεσή του για εργασία και πάψει να σκέφτεται και να λειτουργεί θα ‘θελε να πάει να ζήσει και να ξεκουραστεί σ΄ ένα χωριουδάκι!
Για πρώτη φορά μιλάει και για μία θεατρική δουλειά που ετοιμάζει με τον γιο μου, ο οποίος ήδη έχει τελειώσει Καλλιτεχνικό Σχολείο και προσανατολίζεται να ακολουθήσει τα χνάρια τού πατέρα του και τον οποίο -όπως σημειώνει- ορισμένοι πολύ γνωστοί άνθρωποι του χώρου τον θεωρούν ταλέντο.
Ακολουθεί η συνέντευξη του Τάσου Παλαντζίδη στον Νίκο Γιώτη για το Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων:
Ερ. Μετά από δυο δεκαετίες περίπου επανήλθαν στην τηλεόραση οι «Δέκα μικροί Μήτσοι» με τους παλιούς -στην πλειονότητα- πρωταγωνιστές, μεταξύ των οποίων κι εσείς ως… «Σκαραβαίος». Πιστεύατε πως θα… επέστρεφαν οι «Μήτσοι»;
Απ. Στα τελευταία γυρίσματα που είχαν γίνει, ο Λάκης Λαζόπουλος μας έλεγε πως ήθελε να δει τους «Μήτσους»… μεγαλωμένους. Αυτό σημαίνει πως δεν του ήρθε ξαφνικά αυτή η ιδέα και πως όταν τους είχε σταματήσει τότε, στο μυαλό του είχε προγραμματίσει και την επιστροφή τους. Οπότε πάντοτε σκεφτόμουν τα λόγια του σχετικά με την πρόθεσή του αυτή, και γι αυτό δεν παραξενεύτηκα όπως πολλοί άλλοι.
Ερ. Πώς νιώθετε που συμμετέχετε σ΄ αυτό το εγχείρημα δυο δεκαετίες μετά;
Απ. Κατ΄ αρχάς να σας πω πως, έχω να κάνω έστω κι ένα πέρασμα από την τηλεόραση σχεδόν τρία χρόνια, εγώ που έκανα μέχρι και τρεις σειρές σε μία σεζόν! Κι αυτό όχι επειδή δεν μου γίνονται προτάσεις αλλά επειδή δεν μπορώ να κάνω μια δουλειά που δεν με εκφράζει και δεν με εκπροσωπεί καθόλου… Όσον αφορά τους «Μήτσους» εννοείται ότι θα το έκανα με πολύ καλή διάθεση, όποιο κι αν ήταν το αποτέλεσμα. Ευτυχώς είναι κάτι που με κάνει να νιώθω καλά παίζοντας σ΄ αυτήν τη σατιρική κωμωδία!
Ερ. Ο κόσμος πώς αντιμετωπίζει τους «νέους Μήτσους»; Ποιες είναι οι αντιδράσεις του όταν συζητούν μαζί σας γι αυτούς;
Απ. Όχι με πολύ ιδιαίτερο τρόπο. Δεν μπορεί να έχει σχέση μ΄ αυτό που γινότανε τότε. Ενδεικτικά να σας αναφέρω πως τότε είχαν βγει αποκριάτικες στολές του «Σκαραβαίου». Δεν θα μπορούσε σήμερα η τωρινή παραγωγή να έχει την απήχηση που είχε τότε. Η αντιμετώπιση του κοινού είναι λίγο καλύτερη από ό,τι προς αυτά που βλέπουμε να γίνονται σήμερα στην τηλεόραση. Έχω την εντύπωση ότι έχει απομακρυνθεί κι ο κόσμος… με το μυαλό του απ΄ την τηλεόραση. Δηλαδή δεν παρακολουθεί την τηλεόραση σκεπτόμενος πια, επειδή μάλλον δεν έχει να δει κάτι που θα μείνει στο μυαλό του και την επόμενη μέρα. Ας μην ξεχνάμε ότι παλιά, την επόμενη μέρα της μετάδοσης των «Μήτσων» οι εργαζόμενοι έλεγαν στις δουλειές τους, σε γραφεία, σε εργοστάσια κ.λπ. τις ατάκες που άκουγαν στην εκπομπή το προηγούμενο βράδυ! Ασφαλώς δεν έχουν το ίδιο αποτέλεσμα οι τωρινές παραγωγές των «Μήτσων», αλλά γι΄ αυτό δεν φταίνε ίσως τόσο οι ίδιοι οι «Μήτσοι», επειδή τους βλέπουμε σε άλλη εποχή, αλλά κι επειδή ο κόσμος δεν μπορεί να έχει τη διάθεση που είχε παλιά ώστε να του μένει και κάτι στο μυαλό του απ΄ αυτό που βλέπει. Θεωρώ ότι δεν του μένουν πολλά πράγματα…
Ερ. Κι όσον αφορά τον ελληνικό κινηματογράφο σήμερα;
Απ. Ο μη εμπορικός ελληνικός κινηματογράφος -δεν θα πω ποιοτικός, γιατί ποιοτικό για μένα είναι ό,τι κάνεις με την ψυχή σου- συνεχίζει να υπάρχει αλλά δεν έχει πρόσβαση στην αγορά, με αποτέλεσμα να μην φαίνονται και κάποιες καλές ταινίες.
Ερ. Για ποιο λόγο;
Απ. Αν το εξηγήσουμε θα βρούμε πολλούς λόγους. Ίσως η θεματολογία να είναι ένας από τους λόγους. Δηλαδή ίσως να μην ενδιαφέρει η θεματολογία του.
Ερ. Θα σας δούμε σε κάποια κινηματογραφική ταινία στο άμεσο μέλλον;
Απ. Έχω ξεκινήσει την προεργασία για μία ταινία που θα παίξω το φθινόπωρο, το σενάριο της οποίας είναι βασισμένο σε ένα διήγημα και παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον. Την σκηνοθετεί η Αγγελική Αντωνίου. Μελετώ το ρόλο που θα υποδυθώ εδώ και αρκετούς μήνες και θα συνεχίσω μέχρι το φθινόπωρο, οπότε θα αρχίσουν τα γυρίσματα.
Ερ. Πότε θα προβληθεί στους κινηματογράφους;
Απ. Απ΄ ό,τι γνωρίζω είναι προγραμματισμένο να προβληθεί στις κινηματογραφικές αίθουσες στο τέλος του χρόνου.
Ερ. Άρα συνεχίζετε να δραστηριοποιήστε εκτός από το θέατρο και την τηλεόραση και στον κινηματογράφο…
Απ. Βεβαίως. Παρότι είμαι συνταξιούχος εδώ και καιρό, δεν αδρανοποιούμαι…
Ερ. Για ποιο λόγο; Υιοθετείτε αυτό που έλεγαν οι παλιοί θεατράνθρωποι πως «ο ηθοποιός πεθαίνει στο σανίδι»;
Απ. (Γελάει) Αντιθέτως. Εγώ προτιμώ να πεθάνω σ΄ ένα χωριουδάκι, όπου ίσως πάω όταν τελειώσουν οι αντοχές μου, η διάθεσή μου και θα πάψω να σκέφτομαι και να λειτουργώ, και θα ξεκουράζομαι.
Ερ. Τότε πιστεύετε πως θα σας διαδεχθεί επί σκηνής ο γιος σας, για τον οποίο ακούγονται κολακευτικά σχόλια;
Απ. Δεν μπορώ να σκέφτομαι για τα παιδιά μου, αλλά η αλήθεια είναι ότι υπάρχει ένας τέτοιος προσανατολισμός του γιου μου. Ίσως το καλοκαίρι κάνω την προεργασία για μία θεατρική δουλειά που ετοιμάζω με τον γιο μου, ο οποίος ήδη έχει τελειώσει Καλλιτεχνικό Σχολείο και ορισμένοι πολύ γνωστοί άνθρωποι του χώρου τον θεωρούν ταλέντο!
Ερ. Θα ετοιμάσετε κάτι ανάλογο με το «Sex and the Grexit» που παρουσιάζετε κατά διαστήματα ανά την Ελλάδα με τον θίασό σας το… «Θέατρο Βαλίτσα», όταν δεν συμμετέχετε σε άλλες παραστάσεις;
Απ. Θεματολογικά όχι, αλλά θα ενταχθεί στον «Θίασο Βαλίτσα». Ήδη έχω ξεκινήσει τη συγγραφή του έργου, στο οποίο γίνεται λόγος και για τη σύγκρουση των γενεών και ο τίτλος του θα είναι: «Πατήρ, Υιός και άστο Πνεύμα».
