Σχετικά άρθρα
“Μεγαλουργήσαμε ενωμένοι, θρηνήσαμε διχασμένοι”. Για τρίτη φορά σε τρεις μέρες ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας λέει την ίδια φράση, προφανώς όχι τυχαία. Αυτή τη φορά σε ομιλία του κατά την επίσκεψή του στη Στρατιά και στο ΑΤΑ στη Λάρισα.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μιλώντας σε ακροατήριο στελεχών των ΕΔ αναφέρθηκε σ΄ όλα τα “μέτωπα” που αυτή τη περίοδο απασχολούν την χώρα.
Τι είπε:
• “Πρώτα απ΄ όλα, η Ελλάδα και οι Ένοπλες Δυνάμεις της υπερασπίζονται, βεβαίως, πρωτίστως τα Σύνορα, την Κυριαρχία και την Εδαφική Ακεραιότητα της Χώρας μας. Είναι, όμως, σαφές σύμφωνα με το ίδιο το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, ότι υπερασπίζονται ταυτοχρόνως τα Σύνορα, την Εδαφική Ακεραιότητα και την Κυριαρχία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό προσδιορίζεται από τις διατάξεις του πρωτογενούς Ευρωπαϊκού Δικαίου, οι οποίες αφορούν τον πυλώνα της Εξωτερικής Πολιτικής και της Πολιτικής Ασφάλειας. Βεβαίως -κι αυτό είναι ένα κενό, το οποίο η Ευρωπαϊκή Ένωση το συντομότερο πρέπει να καλύψει- δεν έχουμε ολοκληρώσει τις θεσμικές, εκείνες, μεταρρυθμίσεις που θα έκαναν πράξη την ανά πάσα στιγμή εφαρμογή των διατάξεων αυτών. Αλλά ό,τι δεν μπορεί η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση να πράξει προς αυτή την κατεύθυνση, το πράττουν τα Κράτη-Μέλη της και είναι υποχρέωση των Κρατών-Μελών.
Άρα, οι Ένοπλες Δυνάμεις μας υπερασπίζονται -σε μια κρίσιμη περιοχή και σε μια κρίσιμη περίοδο- Σύνορα, Ακεραιότητα, Κυριαρχία και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έχουμε τις αντίστοιχες υποχρεώσεις αλλά έχουμε και αντίστοιχα δικαιώματα απέναντι στην Ιστορία μας, και απέναντι στην Ιστορία της Ευρώπης. Γιατί, βεβαίως, είναι γνωστό ότι η Ελλάδα, ως Μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ως Μέλος του ΝΑΤΟ, είναι αυτή την στιγμή στην ταραγμένη περιοχή μας, το προκεχωρημένο φυλάκιο της Δύσης, και ιδίως της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προς την Ανατολή. Αυτό προσδιορίζει και το μέγεθος της αποστολής της, όχι μόνο έναντι της Ιστορία της, αλλά έναντι της Δύσης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κι αυτό θα το πράξουμε στο ακέραιο”.
•”Απαιτείται, προς αυτή την κατεύθυνση, από την πλευρά μας η κατανόηση του ότι: Πρώτον, Η Ελλάδα είναι μια δύναμη σταθερότητας, μια δύναμη Δημοκρατίας και μια δύναμη Ειρήνης. Δεν διεκδικούμε τίποτα που δεν μας ανήκει, και δεν ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν παραχωρούμε, όμως, οτιδήποτε ανήκει στην Ελλάδα και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και -το τονίζω αυτό- είναι χρέος απέναντι στην Ιστορία μας, στον Τόπο μας, στον Λαό μας, στο Έθνος μας αλλά και απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Δεύτερον: Για να μπορέσουμε να διαδραματίσουμε αυτό το ρόλο μας πρέπει να έχουμε Αρραγή Ενότητα. Θα το επαναλάβω τρίτη φορά μέσα σε τρεις μέρες: Μεγαλουργήσαμε ενωμένοι, θρηνήσαμε διχασμένοι. Και θρηνήσαμε, δυστυχώς, και Εθνικό Κορμό. Δεν είναι νοητό, δεν είναι επιτρεπτό να ξανακάνουμε τα ίδια λάθη. Θα υπερασπιστούμε αυτό που μας ανήκει ενωμένοι αρραγώς. Έχουμε πολλά σημεία στα οποία μπορούμε να διαφωνούμε, Δημοκρατία έχουμε. Και είναι νοητό στην Δημοκρατία να υπάρχουν -και αν θέλετε και ευκταίο να υπάρχουν- αυτές οι διαφορές. Διαφορές, όμως, στα υπαρξιακά θέματα της Πατρίδας, του Λαού και του Έθνους δεν νοούνται.
Κι αυτό προσδιορίζει τον τρόπο που εμείς, οι Έλληνες, υπερασπιζόμαστε τα Εθνικά μας Θέματα, που γνωρίζετε ότι δεν είναι μόνο θέματα της Ελλάδας -το είπα και πριν- είναι και θέματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σας δίνω τα εξής παραδείγματα και τελειώνω μ΄ αυτό. Ίσως είναι κουραστικό να τα επαναλαμβάνω, αλλά δεν θα κουραστώ να το κάνω, γιατί πρέπει να καταστεί κοινή γνώμη και στην Ελλάδα και εκτός των Συνόρων μας.
Κυπριακό, που δεν είναι Εθνικό μας Θέμα μόνο, είναι Διεθνές και Ευρωπαϊκό ζήτημα. Βεβαίως επιδιώκουμε την λύση του Κυπριακού, αλλά λύση δίκαιη και βιώσιμη. Δεν νοείται, όμως, λύση του Κυπριακού δίκαιη και βιώσιμη, παρά μόνο με τους όρους που διασφαλίζουν την Κυριαρχία Κράτους-Μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως την προσδιορίζει αυτό τούτο το πρωτογενές Ευρωπαϊκό Δίκαιο και ιδίως το Άρθρο 4 της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Λοιπόν, το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο δεν επιτρέπει, ως προς την Κυριαρχία Κράτους-Μέλους, να υπάρχουν στρατεύματα κατοχής και εγγυήσεις τρίτων. Λύση του Κυπριακού χωρίς να έχουν αποχωρήσει τα τουρκικά στρατεύματα, και χωρίς να έχουν εκλείψει αυτού του είδους οι απαρχαιωμένες εγγυήσεις, δεν είναι νοητή. Κι αυτό, όχι μόνο εν ονόματι της Ιστορίας της Ελλάδας και της Κύπρου, αλλά εν ονόματι του πρωτογενούς Ευρωπαϊκού Δικαίου. Εδώ είμαστε, λοιπόν, να επιλύσουμε το Κυπριακό, αλλά θα υπάρχει σεβασμός του Ευρωπαϊκού Δικαίου και του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου, καθώς και σεβασμός του Διεθνούς Δικαίου.
Σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας: Το αποδείξαμε, και με την επίσκεψη του Τούρκου Προέδρου. Εδώ είμαστε, να χτίζουμε φιλία και καλή γειτονία, εδώ είμαστε να στηρίζουμε την Τουρκία στην πορεία της προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Θέλουμε την Τουρκία να κοιτάζει προς την Δύση και όχι τόσο προς την Ανατολή. Αυτό προϋποθέτει, όμως, εκ μέρους της σεβασμό και του Διεθνούς Δικαίου και του Ευρωπαϊκού Δικαίου. Ειδικότερα δε η Τουρκία πρέπει να σέβεται, επιτέλους, το σύνολο του Διεθνούς Δικαίου, γραπτού και εθιμικού, συμπεριλαμβανομένων των γενικώς παραδεδεγμένων αρχών του Διεθνούς Δικαίου. Άρα -μεταξύ άλλων και κυρίως- πλήρης σεβασμός της Συνθήκης της Λωζάννης, πλήρης σεβασμός του Δικαίου της Θαλάσσης, όπως αυτό έχει διαμορφωθεί με την Συνθήκη του Montego Bay. Υπό αυτές τις συνθήκες, λοιπόν, διαμηνύουμε ότι, δεν είναι νοητή για την Ελλάδα, οιαδήποτε αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάννης. Η Συνθήκη της Λωζάννης είναι πλήρης, δεν αφήνει κανένα κενό, δεν αφήνει καμία γκρίζα ζώνη, και ο σεβασμός της είναι χρέος της γείτονας Τουρκίας. Χρέος απέναντι στην Ελλάδα, χρέος απέναντι και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Υπ΄ αυτό το πνεύμα δεν τίθεται, επίσης, κανένα θέμα «αναθεώρησης» ή «επικαιροποίησης» της Συνθήκης της Λωζάννης.
Τρίτο, το ζήτημα της γειτονικής μας Χώρας, της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας: Το έχουμε καταστήσει σαφές, επιδιώκουμε και την είσοδό της στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την είσοδό της στο ΝΑΤΟ. Αλλά για να γίνει τούτο πρέπει η Χώρα αυτή να πληροί τις προϋποθέσεις, που απαιτούνται για να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Βασική προϋπόθεση -όπως γίνεται αποδεκτό πλέον από το ΝΑΤΟ και από την Ευρωπαϊκή Ένωση- είναι η επίλυση του ονόματος. Για ποιο λόγο δεν μπορεί, σήμερα, να μπει η πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Διότι το όνομά της -ανεξαρτήτως του πόσοι το έχουν αναγνωρίσει και πώς- από πλευράς Διεθνούς Δικαίου και Ευρωπαϊκού Δικαίου αποπνέει αλυτρωτισμό. Δηλαδή, αποπνέει τάσεις που αφορούν αμφισβήτηση συνόρων και δημιουργία εντυπώσεων, οι οποίες έρχονται σε πλήρη αντίθεση με το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο. Τούτο σημαίνει, ότι πρώτα θα λυθεί το ζήτημα του ονόματος και μόνον ύστερα θα υπάρξει πορεία προς το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Για να λυθεί, όμως, το όνομα είναι σαφές, ότι η γειτονική μας Χώρα, πρέπει να επιφέρει όλες εκείνες τις μεταβολές στην έννομη τάξη της, αρχής γενομένης από το Σύνταγμά τους, ώστε να εκλείψουν όλα τα ίχνη του αλυτρωτισμού. Και τα ίχνη αλυτρωτισμού που φέρει το ίδιο της το όνομα, και οτιδήποτε άλλο μπορούσε να προκύψει εμμέσως ως προς την αμφισβήτηση συνόρων, ως προς τις ψευδείς εντυπώσεις περί Εθνότητας και ψευδείς εντυπώσεις περί γλώσσας. Ή λοιπόν θα υπάρξουν αυτές οι μεταρρυθμίσεις και οι επέκεινα εγγυήσεις, οι οποίες αφορούν το όνομα, ή εφόσον δεν υπάρξουν δεν υπάρχει καλή θέληση από την πλευρά της πΓΔΜ για την είσοδό της στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ. Δεν είμαστε εμείς που παρεμποδίζουμε αυτή την πορεία. Η ίδια η Χώρα, με την στάση την οποία τηρεί, την παρεμποδίζει. Εμείς δείχνουμε όλη μας την καλή μας θέληση”.
•”Αλλά, όπως είπα και πριν, είμαστε υποχρεωμένοι να υπερασπισθούμε και τον Τόπο μας και την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ. Το ΝΑΤΟ είναι μία δύναμη που στηρίζεται στην ενότητα, στην συναντίληψη των Μελών που το απαρτίζουν ώστε να επιτελέσει την αποστολή του. Αλίμονο αν στο ΝΑΤΟ εισέρχονται μέλη τα οποία θα έβαζαν μέσα στο ΝΑΤΟ προβλήματα που σήμερα δεν υπάρχουν. Δεν είναι forum επίλυσης διαφορών το ΝΑΤΟ. Πρώτα έχουν λυθεί οι διαφορές και ύστερα στο ΝΑΤΟ αγωνιζόμαστε για την κοινή του αποστολή του.
Τα ίδια ισχύουν και για την γείτονα Αλβανία, τόσο για το ΝΑΤΟ όσο και για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Τούτο προϋποθέτει όμως εφαρμογή και σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου και του Ευρωπαϊκού Δικαίου. Και κυρίως σεβασμό των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Είτε πρόκειται για το δικαίωμα στην Ιδιοκτησία είτε πρόκειται για τα Δικαιώματα των Μειονοτήτων. Όπως επίσης προϋποθέτει και σεβασμό της ίδιας της Ιστορίας και αποφυγή παραχάραξής της. Διαμηνύουμε -και το έχουμε πει σε όλους του τόνους- ότι όσο υπάρχουν όχι μόνον ανιστόρητες αλλά προκλητικές τάσεις της Αλβανίας σχετικά με το ανύπαρκτο ζήτημα της Τσαμουριάς, από εκεί και πέρα δεν είναι νοητό να συζητάμε. Γιατί και μόνο η ανακίνηση αυτού του θέματος, φανερώνει έλλειψη οποιασδήποτε καλής θέλησης από την πλευρά της Αλβανίας για είσοδο και στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι αδιανόητο για την ηγεσία της Αλβανίας, αυτή την στιγμή, να θέτει θέμα Τσαμουριάς. Πέραν του ότι το ζήτημα αυτό είναι ανύπαρκτο, καλύτερα να μην θυμίζει η Αλβανία τι σημαίνει η ιστορία των επονομαζόμενων Τσάμηδων κατά την διάρκεια της ναζιστικής θηριωδίας και στην Ελλάδα, αν θέλει να έχει οποιαδήποτε ευρωπαϊκή προοπτική. Λυπάμαι που είμαι τόσο οξύς, αλλά τέτοιες μέρες, που γιορτάζουμε και το θέμα του Ολοκαυτώματος, να τολμάει να μιλάει για Τσάμηδες; Καλύτερα να μην θυμόμαστε την Ιστορία εκείνων, οι οποίοι εμφανίσθηκαν ως Τσάμηδες στον Ελληνικό Χώρο. Λυπάμαι για την φόρτιση, αλλά ο σεβασμός της Ιστορίας είναι η βάση -η διεθνής βάση- της Φιλίας και της καλής Γειτονίας.
Σας είπα, ξέρω ότι τα γνωρίζετε πολύ καλά αυτά τα ζητήματα και είναι κοινή μας Εθνική Θέση χρόνια ολόκληρα. Είναι καλό όμως να το επαναλαμβάνουμε και ιδίως τέτοιες ώρες. Και σε αυτές τις γραμμές πρέπει να είναι ενωμένες όλες οι Δημοκρατικές Πολιτικές Δυνάμεις του Τόπου και πρέπει να είναι ενωμένος και όλος ο Ελληνικός Λαός. Δεν θα αφήσουμε τίποτα να μας διχάσει προς αυτή την κατεύθυνση, γιατί δεν πρέπει να μας διχάσει. Η Ιστορία είναι εδώ και είμαστε υπόλογοι απέναντί της. Η Παναγιά κοντά σας, να φυλάσσει υπό την Σκέπη της την αποστολή σας και το μέλλον του Τόπου μας, του Λαού μας και του Έθνους μας”.
