Κορονοϊός: Το ημερολόγιο της απομόνωσης! Κείμενο από τη Μαδρίτη που μπορεί να ΄ταν γραμμένο και στην Αθήνα

Κάτι γίνεται από χθες. Προσωπικά με εμπνέει. Σαν κάτι που μου γεννά τεράστια περιέργεια. Γι αυτό που θα γεννηθεί. Από την κοινωνία. Διότι πάντα έτσι γίνεται. Τούτοι εδώ οι Ίβηρες πάντα με ξαφνιάζουν. Λίγες ώρες πριν ισχύσει η πλήρης απαγόρευση της κυκλοφορίας, ο Εθνικός Οργανισμός Αιμοδοσίας απηύθυνε έκκληση λόγω έλλειψης αίματος! Σε λίγες ώρες έβγαλε το αντίθετο μήνυμα! Ήταν υπερπλήρης από αίμα καθότι είχαν σχηματιστεί τεράστιες ουρές ανθρώπων σε κάθε σημείο αιμοδοσίας με σκοπό να δώσουν αίμα. Αντί να τρέχουν μόνο στο σούπερ μάρκετ – διότι και αυτό γίνεται!- ( ξεχνιούνται τα δελτία σίτισης επί Φράνκο; Δεν ξεχνιούνται!) έτρεχαν να δώσουν και αίμα διότι ήταν σημαντικό.

Κι ύστερα το βράδυ στα μπαλκόνια να χειροκροτούν…
Έχω τη σιγουριά ότι κάθε μέρα θα με εκπλήσσουν. Τέτοιες στιγμές μετανιώνω που δεν ζω στο κέντρο- άλλη αίσθηση να το ακούς και να το βλέπεις σε τεράστια συγκροτήματα πολυκατοικιών. Εδώ στην εξοχή βγήκαμε και εμείς και χειροκροτούσαμε και από μακριά ακούγαμε και άλλους και άλλους και άλλους ώσπου χάνονταν οι ήχοι μέσα στη νύχτα. Κι ήμασταν σαν τις φυλές εκείνες που με τα τύμπανα επικοινωνούν μέσα στη ζούγκλα. Επικοινωνήσαμε με τους γείτονες καληνυχτίσαμε και πέσαμε για ύπνο…

Η τελευταία είδηση της έντονης ημέρας ήταν ότι και η σύζυγος του πρωθυπουργού Πέδρο Σάντσεθ έχει προσβληθεί από τον ιό. Όπως λίγες ημέρες πριν και η υπουργός Ισότητας, σύντροφος του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Πάμπλο Ιγκλέσιας επίσης αποτελεί κρούσμα και αναρρώνει κατ οίκον.

…Στην κουζίνα ετοιμάζουμε πρωινό, δεκατιανό, μεσημεριανό, απογευματινό και βραδινό με περισσή φροντίδα. Ποτέ άλλοτε τόση επιμέλεια στο φαγητό λες και η βαθύτερη ανάγκη να ζήσουμε, να το αντέξουμε, να μην αρρωστήσουμε, να περάσει κι αυτό μας στέλνει στην πρώτη και απόλυτη ανάγκη επιβίωσης. Που είναι η τροφή.

Το επικοινωνιακό κομφούζιο συνεχίζεται με όλα τα ΜΜΕ αναμμένα και τέτοιες ώρες ΟΛΟΙ οι δημοσιογράφοι – όσοι συνεχίζουν σε πλατώ και αποδεκατισμενες αίθουσες σύνταξης είναι πραγματικοί ήρωες με ατελείωτες ώρες προγράμματος. Είναι τόσο πρωτοφανής η κατάσταση έκτακτης ανάγκης και η απαγόρευση κυκλοφορίας που κάθε είδηση μετράει, κάθε ενημέρωση είναι πολύτιμη.

Γελάμε με το πόσα διαζύγια θα προκύψουν μετά την αναγκαστική 24ωρη συμβίωση, πόσα παιδιά θα γεννηθούν, πόσοι γάμοι θα γίνουν μόνο με παπά και κουμπάρο και πόσες κηδείες μόνο με τον νεκροθάφτη.

Διότι ο Σάντσεθ στο βραδινό διάγγελμα και μετά από 7 ώρες συνεδρίασης του υπουργικού συμβουλίου δεν άφησε περιθώρια. Βγαίνουμε μόνο για να ψωνίσουμε είδη πρώτης ανάγκης, φαγητό και φαρμακεία ή να πάμε σε γιατρό και βενζινάδικο. Κι αν μας σταματά η αστυνομία που έχει επιστρατευτεί γι αυτό μαζί με τον στρατό, θα πρέπει να αποδεικνύουμε ότι δεν βγαίνουμε για διασκέδαση. Οι επιτάξεις κτιρίων, επιχειρήσεων και υλικού είναι επίσης στο πρόγραμμα. Όπως και οι επιτάξεις ιδιωτικών κλινικών και ξενοδοχείων που θα μετατραπούν σε μονάδες εντατικής θεραπείας…

…Φλερτάρω με τη ραπτομηχανή την οποία πρέπει πρώτα να λαδώσω, με μια βιβλιοθήκη που με κοιτάζει άβαφτη εδώ και 15 χρόνια και μου λέει « ήρθε η ώρα μου» αλλά η Ερτ δεν με αφήνει λεπτό να ησυχάσω διότι « αγριεύουν τα πράγματα στην Ισπανία» και πρέπει να ενημερώνω συνέχεια.

Η εκκλησία απευθύνει μήνυμα στους πιστούς της να παρακολουθούν τη θεία λειτουργία από την τηλεόραση. Αν και οι εκκλησίες δεν κλείνουν κανείς δεν μπορεί να βγει από το σπίτι του για να εκκλησιαστεί. Ούτε και οι περιφορές της Μεγάλης εβδομάδας θα γίνουν. Ούτε και όλες οι λαϊκές γιορτές της Άνοιξης από το ένα άκρο της χώρας ως το άλλο.

Τίποτα δεν θα γίνεται. Μόνο οι καλλιτέχνες κάνουν μέσω ιντερνέτ και από τα σπίτια τους live streaming. Κι αν οι 15 ημέρες εγκλεισμού θεωρηθούν λίγες τότε θα υπάρξει παράταση. Μου μοιάζει σαν δοκιμασία των ανθρωπίνων σχέσεων. Βλέπω ήδη τα παιδιά των γειτόνων μου στο σπίτι να θέλουν να βγουν έξω και κυριολεκτικά να πετάξουν ει δυνατόν.

Η ζωή μας μετατρέπεται σε ταινία.
Κάτι θα έχουμε μάθει όταν όλο αυτό τελειώσει.
Η μόνη αισιόδοξη η φίλη μου η Κάρμεν, ερευνήτρια του CSIC που μελετά 30 χρόνια τους διάφορους κορονοϊούς. « Να μείνεις σπίτι. Και θα δεις σε λίγο καιρό τι θα βγάλουμε». Μου λέει. Η Κάρμεν και η κάθε Κάρμεν των εκατοντάδων ερευνητικών εργαστηρίων σε όλο τον κόσμο είναι η ελπίδα μας. Ημών των ιδίων και των δικών μας.

Είμαστε πειθαρχημένοι. Κι ο καιρός αρχίζει πλέον να χαλάει. Η πρώτη εβδομάδα θα κυλήσει με χαμηλές θερμοκρασίες και βροχές σε όλη τη χώρα…

197 τα θύματα, άνω των 6.000 τα κρούσματα και 517 έχουν αποθεραπευτεί.

Απόψε θα βγούμε νωρίτερα στα μπαλκόνια στις 8 μ.μ. για να χειροκροτήσουμε το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό των νοσοκομείων. Για να μπορούν να πάρουν μέρος και όλα τα παιδιά , λίγο πριν κοιμηθούν.