Κλείστε τα οδοφράγματα στην Κύπρο

Του Γιάννου Μπαρμπαρούση*

Οι τελευταίες εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά και στον ευρύτερο γεωπολιτικό χώρο Αιγαίου – Ανατολικής Μεσογείου – Μέσης Ανατολής, εκκινώντας από την υπογραφή του EastMed αλλά προδιαγεγραμμένες από μακρού χρόνου σε ότι αφορά τις κινήσεις και επιδιώξεις της τουρκικής ηγεσίας από τον Έβρο έως την Συρία, ας δώσουν, αυτή την φορά, την ευκαιρία για κάτι περισσότερο από αναστοχασμό.

Είναι ώρα αποφάσεων. Το κλείσιμο των οδοφραγμάτων στην Κύπρο θα αποτελέσει ισχυρό πλήγμα κατά των τουρκικών θέσεων, αυξάνοντας  δραματικά το κόστος της κατοχής για το καθεστώς Ερντογάν, προκαλώντας, ταυτόχρονα, εσωτερική κρίση και διχασμό (μεσοπρόθεσμα και έκρηξη) στην κλεπτοκρατική κοινωνία (ναι, κοινωνία, όχι απλά άρχουσα τάξη) των κατεχομένων.

Το άνοιγμα των οδοφραγμάτων το 2003, με πρωτοβουλία των Τούρκων, αντιμετωπίστηκε αμήχανα από Αθήνα και Λευκωσία, κυρίως λόγω του μάλλον αναπόφευκτου συναισθηματισμού –απόλυτα σεβαστού και κατανοητού από ανθρώπινη πλευρά– των ανθρώπων που ήθελαν να δουν τον τόπο τους μετά από σχεδόν 30 χρόνια. Η εξέλιξη, όμως, των γεγονότων επιβεβαίωσε πόσο ολέθρια υπήρξε (μία ακόμη…) αποδοχή τετελεσμένων. Οι Τούρκοι της Κύπρου, μαθημένοι στην λεηλασία και το πλιάτσικο εδώ και δεκαετίες, εκμεταλλεύονται αδίστακτα όλες τις ευκαιρίες που απλόχερα και ανόητα τους προσφέρει η ελεύθερη Κύπρος, από τα Ευρωπαϊκά διαβατήρια της Κυπριακής Δημοκρατίας έως τα νοσοκομεία. Δίχως, φυσικά, να πληρώνουν φόρους ή να συνεισφέρουν οτιδήποτε άλλο στο κράτος.

Ο ανόητος αντίλογος (ότι έτσι ενισχύεται μια ενιαία «κυπριακή ταυτότητα», απομακρύνονται οι Τουρκοκύπριοι από την αγκαλιά της Άγκυρας, προωθείται ο… εξευρωπαϊσμός των κατεχομένων και άλλα φαιδρά) επαφίεται σε χαζοχαρούμενους των ΜΚΟ και σε τρωκτικά μυστικών κονδυλίων. Αν σήμερα τα οδοφράγματα ήταν κλειστά, το κόστος της κατοχής θα ήταν πολλαπλάσιο. Αρκεί να θυμηθούμε –και να θυμίσουμε– ότι η οικονομική αιμορραγία των κατεχομένων συνεισέφερε (έστω ως άλλοθι…) και στην υποχρεωτική αποστρατεία του Ντενκτάς διά χειρός Ερντογάν.

Η κοινωνία των κατεχομένων αποτελεί μία sui generis κλεπτοκρατία, η οποία σχεδόν στο σύνολό της βιοπορίζεται από περιουσίες Ελλήνων της Κύπρου. Δεν επιθυμούμε να προκαλέσουμε, ούτε να προσβάλλουμε κανέναν με αυτή την διατύπωση. Είναι όμως η αλήθεια, επικυρωμένη με αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών. Άλλωστε, το θέμα δεν αφορά την εθνικότητα ή τις θρησκευτικές, πολιτικές, ή κοινωνικές πεποιθήσεις ενός συνόλου ανθρώπων, αλλά την πραγματικότητα της αρπαγής και των λαφύρων. Όταν λοιπόν, με το άνοιγμα των οδοφραγμάτων, αυτή η κοινωνία (ήδη εθισμένη στην ολοκληρωτική, θεσμοποιημένη κλοπή ως τρόπο διαβίωσης) επιβραβεύεται με την ιδιότητα του Ευρωπαίου πολίτη και όλα τα προνόμια που αυτή συνεπάγεται, αλλά καμία από τις υποχρεώσεις, τότε δεν χρειάζεται ιδιαίτερη διορατικότητα για να προβλέψει κανείς την κατάληξη.

Στόχος και πολιτική μας στην Κύπρο είναι η ανάδειξη του ζητήματος ως μιας υπόθεσης τουρκικής εισβολής, κατοχής και εθνοκάθαρσης, όχι διαμάχης κοινοτήτων, άσχετα από τις υπογραφές περί ΔΔΟ και διάφορα άλλα συναφή. Η προσδοκία ότι το «χάιδεμα» των Τουρκοκυπρίων μπορεί να αποτελέσει καταλύτη μιας πιθανής αποκόλλησής τους από την Τουρκία αποδείχτηκε, ήδη, τραγικά ατελέσφορη. Όχι ότι δεν υφίστανται , σε τακτικό επίπεδο, ορισμένες διαφορές με την Άκυρα, αλλά διότι η σημερινή ερμαφρόδιτη κατάσταση τους επιτρέπει να προωθούν την Ταϊβανοποίηση του ψευδοκράτους με την αποδοχή νέων τετελεσμένων, κεφαλαιοποιώντας ασύδοτα όλες τις δυνατότητες οικονομικής, πολιτιστικής και, εν τέλει, πολιτικής αναβάθμισης που τους χαρίζουμε.

Τα προνόμια και τις δυνατότητες που σήμερα απολαμβάνουν με τα οδοφράγματα ανοιχτά θα έπρεπε να τα είχαν «κερδίσει» με πολύ μεγάλες υποχωρήσεις από την τουρκική πλευρά, όπως π.χ. η μονομερής απόσυρση κατοχικών στρατευμάτων ως ένα ελάχιστο δείγμα καλής θέλησης. Άραγε τι είδους μήνυμα εκπέμπεται από τον πολιτειακό οργανισμό της Κυπριακής Δημοκρατίας όταν παραχωρεί τέτοιας φύσης και έκτασης οφέλη σε όσους αποδεδειγμένα νέμονται παράνομα κλεμμένες περιουσίες και δεν εκπληρώνουν στοιχειώσεις υποχρεώσεις του πολίτη; Πολύ απλά, το μήνυμα αποδοχής της διχοτόμησης.

Ώρα λοιπόν να παραμερίσουμε τους διάφορους Βλάχους και Πιπινέληδες του στρατοπέδου μας και να προχωρήσουμε αποφασιστικά.

*Πολιτικός επιστήμων –διεθνολόγος