Ελληνοτουρκικά: “Τίποτα δεν χαρίζεται, τίποτα δεν πωλείται”

Γράφει ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ

Το νέο επεισόδιο των Ιμίων δεν χωρά αμφιβολία, πως βρίσκει την Ελλάδα σε μια δύσκολη πολιτική, οικονομική και γεωστρατηγική συγκυρία.

Πολιτική και οικονομική, λόγω της Μνημονιακής εξόδου και γεωστρατηγικής, λόγω του θέματος των Σκοπίων και του ονόματος, που θα επιτρέψει στους γείτονες να μπουν στο ΝΑΤΟ και ίσως και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Βέβαια, σε σχέση με το πολιτικό και οικονομικό, το γεωστρατηγικό είναι πάντα λίγο πιο ιδιαίτερο, λόγω του ότι μπορεί να σε οδηγήσει σε αδιέξοδα, αν όχι και σε συγκρούσεις με γείτονες χώρες. Διότι η στάση της Τουρκίας, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως αιτία πολέμου. Είναι ξεκάθαρο αυτό. Απλά δεν ήμαστε χώρα πολεμοχαρής.

Ήδη με το θέμα των Σκοπίων, το τελευταίο διάστημα το κλίμα στην χώρα έγινε πολύ τεταμένο και οι εντάσεις έφεραν την χώρα ένα βήμα πριν τον εθνικό διχασμό. Και αυτό είναι που θα πρέπει να προσέξουμε και με το θέμα των Ιμίων.

Το επεισόδιο με τον εμβολισμό του πλοίου του λιμενικού μας και οι συνεχείς προκλητικές δηλώσεις, από πλευράς Τούρκων αξιωματούχων, όπου αμφισβητούνται ευθέως τα Ίμια, είναι θέμα σοβαρό, που φυσικά θέλει απάντηση.

Απάντηση σε πρώτη φάση θεσμική και πολιτική. Όχι ότι πρόκειται να αλλάξει η στάση της Τουρκίας. Θα συνεχίσουν να προκαλούν, να αμφισβητούν και να μιλούν για τα σύνορα της καρδιάς τους. Τα οποία όμως μάλλον αγνοούν, πως έπαψαν να υπάρχουν από το 1932.

Μιλώ φυσικά για την συμφωνία, μεταξύ Τουρκίας και Ιταλίας η οποία μάλιστα υπογράφτηκε στην Άγκυρα και καθόρισε τα σύνορα της Δωδεκανήσου. Πρόκειται για την περιβόητη «γραμμή» η οποία χωρίζει τις Δωδεκανησιακές και Μικρασιατικές ακτές.

Μια συνοριακή συμφωνία που ουδέποτε αμφισβητήθηκε, ακόμη και από την Τουρκία. Δυστυχώς όμως, η Τουρκία δεν μπορεί να αλλάξει την κακιά συνήθεια σε σχέση με τις διεθνείς συνθήκες, το διεθνές δίκαιο και τις εκάστοτε συμφωνίες, τις οποίες έχει αποδεχτεί και υπογράψει. Με την σημαντικότερη κακιά συνήθεια βέβαια, να αλλάζει μόνη της σύνορα και να καπηλεύεται εδαφικές κυριαρχίες.

Τι κάνουμε τώρα εμείς. Εμείς όλα αυτά τα χρόνια έχουμε δείξει σεβασμό στις διεθνείς συνθήκες χωρίς να έχουμε πάει να διεκδικήσουμε εδάφη που θεωρούμε πως μας ανήκουν. Αντιθέτως  έχουμε δείξει υπομονή για εδάφη που παρανόμως έχουμε χάσει. Όπως το κατεχόμενο κομμάτι της Κύπρου ας πούμε. Ήμαστε πιο διπλωματικοί και πιο χαλαροί στις προθέσεις μας.

Φαίνεται όμως πως αυτό εισπράττεται ως αδυναμία. Και μαζί με την υποτιμητική αντίληψη που τρέφουν για την Ελλάδα η Τούρκοι, φτιάχνεται αυτό το εκρηκτικό μείγμα, το οποίο φέρνει αποτελέσματα όμως αυτά των Ιμίων 1996 και 2018.

Θεωρώ όμως πως η Ελλάδα θα πρέπει επιτέλους να απαντήσει. Και να απαντήσει επιθετικά. Όχι με πόλεμο. Επιθετικό δεν είναι να πας και να χτυπήσεις ένα Τούρκικο πλοίο, η να ανοίξεις πυρ. Επιθετικό είναι να έχεις παρουσία στο έδαφος σου και απλά να μην επιτρέπεις, την παραμικρή παραβίαση.

Είναι αδιανόητο, να μιλούμε για Ελληνικά Ίμια και όχι μόνο να μας απαγορεύεται η παρουσία μας εκεί, αλλά να μην τολμούμε να αποδώσουμε ούτε φόρο τιμής για τα τρία Ελληνόπουλα που χάθηκαν εκεί το 1996, επειδή δεν μας αφήνουν οι Τούρκοι! Είναι ντροπιαστικό!

Αν πάλι υπάρχει κάποια συμφωνία, που μας απαγορεύει την παρουσία μας εκεί, πρέπει ο Ελληνικός λαός να την μάθει. Δεν μπορούν να γίνονται διπλωματικά παιχνίδια, στην πλάτη του λαού και της ιστορίας μια χώρας.

Απαντήσεις τώρα λοιπόν:

–          Ισχύουν οι συμφωνίες 1923 και 1932;

–          Υπάρχει διεθνές δίκαιο και σύνορα, τα οποία νομιμοποιούν την Ελληνική εδαφική κυριαρχία των Ιμίων;

–          Έχει αλλάξει κάτι, έστω και προφορικά, από το 1996 και μετά;

–          Έχει απαγορευτεί, η συμφωνηθεί με την Αμερική, να μην υπάρχουν πλοία Ελλάδας και Τουρκίας στα Ίμια;

–          Ποια είναι η θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ;

–          Γιατί δεν παίρνουν θέση και περιορίζονται σε διπλωματικούς ελιγμούς;

Θα πρέπει λοιπόν το τοπίο να γίνει ξεκάθαρο. Η Ελλάδα ψάχνει και δεν ψάχνεται. Ψάχνει τον τρόπο που θα βγει από τα μνημόνια και την σκληρή επιτήρηση, ψάχνει την σταθεροποίηση και όχι την αποσταθεροποίηση.  

Να μην ανοίξουμε και με την Τουρκία, μέτωπο ίδιο με αυτό των Σκοπίων. Η Ελλάδα δεν αμφισβητεί, αλλά δεν θα αμφισβητείται κιόλας. Όποιος θέλει καλή γειτονία, είτε από Βόρεια, είτε από Νότια, είτε από Ανατολικά, είτε δεν ξέρω από πού αλλού, θα πρέπει να σέβεται και να ακολουθεί τους κανόνες της εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδος.

Τίποτα δεν χαρίζεται, τίποτα δεν πωλείται.