“Οι αξιωματικοί του 24ωρου” και οι κρίσεις στις ΕΔ! Πως πιστεύουν ότι αξιολογούνται τα στελέχη
Σχετικά άρθρα
Οι νέοι Αρχηγοί ΓΕΣ,ΓΕΝ και ΓΕΑ αναλαμβάνουν επισήμως καθήκοντα,μετά από τις τελετές παράδοσης παραλαβής γίνονται σε Σχολή Ευελπίδων, Ναυτικών Δοκίμων και Ικάρων. Οι συζητήσεις που έγιναν αυτές τις ημέρες δεν ήταν τόσο έντονες, σε σχέση με κρίσεις προηγούμενων χρόνων. Η κομματική αντιπαράθεση ευτυχώς έλειψε.
Ωστόσο όπως προκύπτει από το κείμενο που μας έστειλε αξιωματικός των ΕΔ η καχυποψία των στελεχών για τα κριτήρια με τα οποία κρίνονται κατά τη διάρκεια της καριέρας τους. Γράφει για τους “αξιωματικούς του 24ωρου”!
Οι αξιωματικοί του 24ώρου!
Συχνά γίνονται συζητήσεις για τις προαγωγές των αξιωματικών, οι οποίες στην κυριολεξία «ανάβουν» την περίοδο των κρίσεων και ειδικότερα των αρχηγών των γενικών επιτελείων και των αντιστρατήγων.
Όπως είναι γνωστό και έχει πολλές φορές ειπωθεί, η δομή των ΕΔ έχει πυραμιδοειδή μορφή στην ιεραρχία της. Όσο ανεβαίνουμε προς τα πάνω είναι λογικό να μειώνονται οι θέσεις. Οπότε από μια τάξη των 250 ανθυπολοχαγών ελάχιστοι ή κανένας θα φθάσουν να γίνουν αντιστράτηγοι. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν δίνουν Α/ΓΕΣ όλες οι τάξεις της ΣΣΕ, όπως έγινε και με τις πρόσφατες κρίσεις, όπου αποδεκατίστηκε η τάξη ΣΣΕ 1981.
Πολλοί συζητούν για το φαινόμενο, μοναδικό σε προηγμένες χώρες, της αιφνίδιας αποστρατείας των δέκα αντιστρατήγων. Κυρίως στις συζητήσεις αναφέρονται θέματα αξιοκρατίας, ικανοτήτων, ουσιαστικών προσόντων, πείρας άσκησης διοικήσεως σε σχηματισμούς κλπ.
Όλα αυτά είναι φούμαρα και δεν παίζουν απολύτως κανέναν ρόλο. Ρόλο παίζει μόνο η δυνατότητα ελέγχου που έχει το πολιτικό σύστημα πάνω στον κρινόμενο αξιωματικό. Δηλαδή, πόσο αρεστός είναι στην πολιτική ηγεσία, όχι λόγω ικανοτήτων και επαγγελματικών προσόντων, που έτσι κι αλλιώς στους μεγάλους βαθμούς όλοι τα έχουν, άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο. Οπότε με βάση τη στάση και συμπεριφορά των κρινομένων σε όλη τους την πορεία στο στράτευμα γίνονται οι τελικές επιλογές της γνωστής λίστας. Η στάση και η συμπεριφορά των αξιωματικών δημιουργεί έναν άτυπο κοινωνικό διαφορισμό μέσα στις ΕΔ, με αντιπαλότητες και φθόνο, αλληλεγγύη και συσπείρωση, με ρουφιανιά και πισώπλατα μαχαιρώματα, με συμπάθειες και αντιπάθειες, με μπιλιετάκια και υπόγειες διαδρομές κλπ. Από όλα έχει ο μπαξές! Έτσι τους αξιωματικούς τους χωρίζω σε 4 κατηγορίες, ανεξαρτήτως ουσιαστικών προσόντων, με γνώμονα μόνο τη στάση και συμπεριφορά τους. Οι κατηγορίες αυτές είναι οι πρωινοί, οι μεσημεριανοί, οι εσπερινοί, οι νυχτωμένοι και οι του μεσονυχτίου. Θα αναφερθώ όχι με χρονική σειρά και εξηγούμαι:
α. Οι μεσημεριανοί.
Το κύριο χαρακτηριστικό τους είναι ότι είναι «καλοί και φιλότιμοι στρατιώτες», πειθαρχημένοι, κάνουν τη δουλειά τους σύμφωνα με τις δυνατότητές τους, εκτελούν άνευ αντιλογίας οποιαδήποτε διαταγή και δεν αναπτύσσουν πρωτοβουλία. Δεν ενοχλούν το σύστημα αλλά δεν ταυτίζονται και με αυτό. Είναι με άλλα λόγια τυπικοί «δημόσιοι υπάλληλοι». Τυχαία και λόγω συγκυριών θα φθάσουν, ελάχιστοι από αυτούς, σε υψηλές θέσεις και οι ίδιοι δεν θα πιστεύουν στα μάτια τους με την πρόσκαιρη επιτυχία τους.
β. Οι νυχτωμένοι.
Περίπου όπως οι προηγούμενοι, αλλά χωρίς ρεαλιστική εικόνα για το τι συμβαίνει στο στράτευμα. Προσπαθούν αλλά ζουν στον κόσμο τους. Ποτέ δεν θα φθάσουν ψηλά, αλλά δεν πρόκειται και να στενοχωρηθούν γι’ αυτό. Το σύστημα δεν ασχολείται μαζί τους.
γ. Οι πρωινοί.
Αυτοί είναι οι ανένταχτοι, οι ατίθασοι, που δεν ψαρώνουν, μισούν την κολακεία και τους αρέσει το φως. Είναι αυτοί που απολαμβάνουν την αγάπη των υφισταμένων τους, κυρίως των κατωτέρων αξιωματικών, των υπαξιωματικών και στρατιωτών τους. Έχουν όμως μια σοβαρή ασθένεια. Δεν μπορούν να λυγίσουν τα γόνατά τους, να κάμψουν τον σβέρκο τους και να σπάσουν τη μέση τους. Είναι χρήσιμοι για το σύστημα μέχρι κάποιο βαθμό, αλλά επειδή είναι απρόβλεπτοι και ανεξέλεγκτοι δεν πρόκειται να εξαντλήσουν την ιεραρχία. Αντιμετωπίζονται ως οι εχθροί του συστήματος.
δ. Οι εσπερινοί.
Κάποιοι θα σκεφθούν ότι οι εσπερινοί είναι αυτοί που συντάσσονται με την εσπερία και τις εξ αυτής εντολές. Δημιουργούν μια εικόνα γύρω τους για την ακρίβεια κάποιοι άλλοι τους την φτιάχνουν-ότι είναι τεχνοκράτες. Κανείς δεν αμφισβητεί την ευφυΐα τους. Δείχνουν υπέρμετρο ζήλο, συμφωνούν με τους προϊσταμένους τους πάντοτε, είναι υπερβολικά τυπολάτρες, αυτό που λέμε «κάθονται κλαρίνο», ενίοτε κολακεύουν και φυσικά κουνάνε συγκαταβατικά το κεφάλι τους οσάκις ο προϊστάμενος ομιλεί. Πάντοτε σκάνε στα γέλια με κάθε κρύο ανέκδοτο του προϊσταμένου τους. Δεν χρειάζεται να ψάξετε και πολύ. Τους γνωρίζετε. Εξυπηρετούν το σύστημα και τους επιδιωκόμενους σκοπούς. Θα φθάσουν ψηλά και με την ατάκα «Το Συμβούλιο με επέλεξε ή με τίμησε με την προαγωγή και τοποθέτησή μου στη θέση κλπ κλπ» θα σφραγίσουν την υποταγή. Θα τους έχετε ακούσει στο διάβα της σταδιοδρομίας τους να εκθειάζουν τις προσπάθειες της εκάστοτε πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας.
ε. Οι του μεσονυκτίου.
Όπως οι εσπερινοί, μόνο που έχουν μια διαφορά. Δεν ήταν πάντοτε έτσι. Αλλιώς ξεκίνησαν και αλλού κατέληξαν. Στην αρχή επαναστάτες και θεωρητικοί της αντίδρασης, που όσο όμως ανεβαίνουν εξασθενίζει η άμυνά τους και όταν βρεθούν ψηλά στην ιεραρχία, γυρίζουν πίσω για να βρουν τον εαυτό τους, αλλά δυστυχώς σε τίποτε δεν τον θυμίζει ο εαυτός τους σήμερα. Είναι και γνωστοί ως «όπου φυσάει ο άνεμος».
Το συμπέρασμα από τα παραπάνω είναι ότι η οποιαδήποτε πολιτική ηγεσία ποτέ δεν θα κάνει Α/ΓΕΣ κάποιον που είναι απρόβλεπτος ή ανεξέλεγκτος. Και για να καλύπτει αυτή την πολιτική επιλογή της, πάντα θα καλλιεργεί την εικόνα για τον εκλεκτό της ότι «είναι στρατιώτης» ή είναι «άριστος επαγγελματίας» ή «είναι κορυφή» και άλλες τέτοιες ανοησίες και φυσικά θα ομιλεί περί «ανανέωσης» του στρατεύματος κλπ μπαρούφες. Ποια όμως είναι τα βαθύτερα αίτια αυτής της νοοτροπίας; Πρώτα απ’ όλα είναι η δυνατότητα που αποκτά η εκάστοτε κυβέρνηση και πολιτική ηγεσία να ικανοποιεί κάθε καπρίτσιο της χωρίς την παραμικρή αντίδραση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η δημιουργία των κέντρων φιλοξενίας λαθρομεταναστών και προσφύγων, όπου οι ΕΔ έχουν αναλάβει ρόλο κέτερινγκ και ξενοδοχοϋπαλληλικού προσωπικού, κατ’ άλλους ρόλο Φιλιππινέζας. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι έχουν τη δυνατότητα, αν ποτέ συμβεί μία κρίση με τους γείτονές μας, να έχουν έναν αποδιοπομπαίο τράγο να του φορτώσουν μια πιθανή αποτυχία, ανάλογα με τη φύση του προβλήματος. Έτσι αν πρόκειται για χερσαίο επεισόδιο θα πουν ότι ο Α/ΓΕΣ ήταν ανίκανος. Αν η κρίση αφορά στο Αιγαίο και σε βραχονησίδες θα τα φορτώσουν όλα στον Α/ΓΕΕΘΑ ή στον ναυταίο που θα έχει πλέον την επιχειρησιακή διοίκηση της ΑΣΔΕΝ (ποιος το αποφάσισε αυτό και γιατί;)
Το πιο αστείο της όλης υπόθεσης είναι ότι οι εκάστοτε νεοφώτιστοι αρχηγοί των επιτελείων των τριών κλάδων των ΕΔ και ο Α/ΓΕΕΘΑ, όταν ανακοινώνουν στους αποστρατευόμενους την αποστρατεία τους δεν λένε αντρίκια ότι «έλαβα εντολή να σε διώξω και υπάκουσα», αλλά αρέσκονται σε εκείνη την παραμυθένια ατάκα «το ΣΑΓΕ αποφάσισε ότι ευδοκίμως τερματίσατε τη σταδιοδρομία σας». Στον κανόνα όμως αυτόν υπάρχουν και κάποιες σπάνιες εξαιρέσεις, όπως οι περιπτώσεις Καραγιάννη για τους παλαιότερους και Ζιαζιά για τους νεότερους, που ως Α/ΓΕΣ, στην πρώτη σοβαρή κόντρα για θέματα προαγωγών, τους τα πέταξαν στη μούρη. Έτσι ο κάθε κομματικός παράγων που νομίζει ότι μπορεί να θεωρεί τον εκάστοτε Αρχηγό υποτακτικό του, κάποτε θα βρίσκει στον δρόμο του και έναν Καραγιάννη ή έναν Ζιαζιά, που θα του δείχνουν ότι οι πραγματικοί Αρχηγοί είναι πάνω από την καρέκλα και την πρόσκαιρη εξουσία. Σε αυτούς οφείλουμε σεβασμό και αγάπη, διότι διαχρονικά διασώζουν την ιδέα του ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΥ.
Εύχομαι να μην χρειαστεί η χώρα μας να αντιμετωπίσει μία κρίση όπως εκείνη των Ιμίων. Πολύ φοβάμαι όμως ότι λίαν συντόμως οι ΕΔ θα κληθούν να δώσουν εξετάσεις στο Αιγαίο. Με το πρόσχημα αυτό θα πυροδοτηθεί ο νέος κύκλος αμυντικών δαπανών, που έχει περιοριστεί λόγω της οικονομικής κρίσης.
