Πτώσεις ελικοπτέρων σε Στρατό και ΠΑ: Έρευνα σε εξέλιξη από το 1952 ως σήμερα!

Μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα μελέτη για τα ατυχήματα εναέριων μέσων στις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις βρίσκεται σε εξέλιξη. Όχι από τις ΕΔ όπως ίσως θα ΄πρεπε.

Την έρευνα κάνει ο Δρ Κ.Η.Κουρούσης στο Πανεπιστήμιο του Λιμερικ στην Ιρλανδία.

Η ιστορική εξέλιξη των θανατηφόρων ατυχημάτων εναέριων μέσων είναι ένας από τους δείκτες ασφαλείας πτήσεων. Οι ΕΔ ανά τον κόσμο χρησιμοποιούν αυτά τα δεδομένα τόσο για περαιτέρω αναλύσεις, όσο και για να δημοσιοποιούν στο ευρύ κοινό την επιδοσή τους στον κρίσιμο τομέα της ασφάλειας προσωπικού.

Με αφορμή το πρόσφατο ατύχημα του ελικοπτέρου UH-1 του ΕΣ , μια εξέταση του τι συμβαίνει στις ελληνικές ΕΔ θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Οπως για όλα τα θέματα που απασχολούν τη κοινή γνώμη, οι απόψεις και οι οπτικές είναι πάρα πολλές και αρκετές φορές αντικρουόμενες. Ωστόσο, μια επισκόπηση των στατιστικών ασφαλείας πτήσεων είναι ένας εύκολος τρόπος για να εξαχθούν κάποια χρήσιμα συμπεράσματα.

Μια τέτοια ανάλυση, η οποία αποτυπώνει την πορεία των θανατηφόρων ατυχημάτων (fatal accidents) ελικοπτέρων του ΕΣ (Αεροπορία Στρατού) και της ΠΑ, δημοσιεύτηκε πρόσφατα και θεωρούμε οτι αξίζει προσοχής. Τα γραφήματα που παρουσιάζουμε, προερχομενα απο εν εξελίξει έρευνα του Δρ Κ. Η. Κουρουση του Πανεπιστημιου του Λιμερικ (Ιρλανδια), δείχνουν:

– Την ιστορική εξέλιξη των ατυχημάτων από το 1952 εως σήμερα συσσωρευτικα (cumulative)

– Την διακύμανση ανά δεκαέτια του ετήσιου δείκτη ατυχημάτων.

Παρά την απουσία των ωρών πτήσης (οι οποίες αποτελούν διαβαθμισμένη πληροφορία) τα γραφήματα αυτά αποτυπώνουν τις διαφορετικές τάσεις μεταξύ ΣΞ και ΠΑ. Ειναι χαρακτηριστική τόσο η διαχρονική μείωση των ατυχημάτων ελικοπτέρων στη ΠΑ (παρά το βαρύ πτητικό έργο των αεροδιακομιδών), όσο και η στατικότητα που παρουσιάζει ο ΣΞ στον τομέα αυτό.

Αν και σαφώς απαιτείται πιο εκτεταμένη και λεπτομερής έρευνα, θεωρούμε οτι η αρχική αυτή ανάλυση είναι ένα καλό έναυσμα για προβληματισμό.