Οι διαχρονικές πρακτικές των κρίσεων

Γράφει ο Βασίλειος  Ζορμπάς

       Ολοκληρώθηκαν προ ολίγων ημερών για το τρέχον έτος οι κρίσεις της ηγεσίας των τριών Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων, με την επιλογή νέων Α/ΓΕ και τη συγκρότηση των Ανωτάτων Συμβουλίων των Κλάδων. 

       Παρακολουθώντας τις αποφάσεις που ελήφθησαν (ανεξαρτήτως προσώπων), θα λέγαμε ότι βρισκόμαστε και πάλι (κατά το μεγαλύτερο μέρος) στο ίδιο έργο απλοί θεατές, εφόσον για πολλοστή φορά επαναλαμβάνεται ο ίδιος φαύλος κύκλος:

       – Οι αιτιολογίες/δικαιολογίες που διαβάζουμε ή ακούμε πολλές και εναλλασσόμενες: οι καταστάσεις που πέρασαν, οι καταστάσεις που έρχονται, η ανανέωση, οι λίστες που δεν έχουμε, η ηθική των κρίσεων, η διακριτική ευχέρεια της διοικήσεως κα. Όλα αυτά είναι, ενδεχομένως, από λίγο σωστά, απλά εμείς επιλέγουμε κάθε φορά την αιτιολογία/δικαιολογία που μας βολεύει.     

       – Ο παρονομαστής κοινός: βίαιη, αναίτια και πολλές φορές μαζική έξοδος καθόλα ικανών και εντίμων στελεχών από το στράτευμα και είσοδος αυτών στην κοινωνική ασφάλιση. Ακολουθεί το αυτονόητο, η επιβάρυνση των ασφαλιστικών οργανισμών για παροχή (στοιχειωδώς ευπρεπών) συντάξεων παραγωγικών στελεχών, (ανοήτως) απομακρυνθέντων της Υπηρεσίας σε ηλικία  δυνατότητος πλήρους αποδόσεως του έργου των.     

       – Οι προσφυγές των στελεχών και οι αντίστοιχες αποφάσεις, (σχεδόν) απλή αντιγραφή ισχυρισμών και αντιστοίχων αιτιολογιών (κοινώς copy-paste).     

       – To κόστος αποζημιώσεως των διοικητικών αποκαταστάσεων, εξακολουθεί να προστίθεται στις οικονομικές εκκρεμότητες, αν και όποτε ικανοποιηθούν. Άλλωστε, άλλοι δημιουργούν τις εκκρεμότητες και οι επόμενοι καλούνται να εξασφαλίσουν τις πόρους για αποπληρωμή τους. Παράλληλα όμως εμείς, αναγνωρίζοντας το πρόβλημα, προχωράμε σε ‘’επανεξέταση ισχύοντος καθεστώτος αποστρατειών, ώστε να προκύψουν τρόποι μείωσης της σχετιζόμενης αποζημίωσης των διοικητικά αποκατασταθέντων’’ (Φ.819/277/139659/Σ3396/10 Νοε 2016/ΥΠΕΘΑ/ ΓΔΟΣΥ /ΔΟΙ).        

       Πέραν αυτών, σε λίγες ημέρες, αναμένεται η σύγκληση των Ανωτάτων Συμβουλίων των Κλάδων. Η πολιτική ηγεσία έχει, ενδεχομένως, τις απόψεις και τις προτεραιότητές της. Κανείς όμως δεν γνωρίζει το προσωπικό (και τις οικογένειές του) καλύτερα από τους προέδρους και τα μέλη των Ανωτάτων Συμβουλίων. Το γνωρίζουν από τις Σχολές, τα Πεδία Ασκήσεων, τα Κέντρα Επιχειρήσεων, τις Λέσχες, τις Μονάδες και τους Σχηματισμούς. 

       Φρονώ ότι, τουλάχιστον, δεν θα πρέπει να βιαζόμαστε και να αποφεύγουμε τις υπερβολές σε συμβούλια υπηρεσιακά, όπως στην πραγματικότητα λειτουργούν και λαμβάνουν αποφάσεις τα συμβούλια των Κλάδων. Όπως σε κάθε περίπτωση, έτσι και στις ετήσιες κρίσεις, φρόνιμο πιστεύω είναι να αποφεύγουμε να κάνουμε στους άλλους ό,τι δεν θα μας άρεσε να κάνουν σε εμάς εκείνοι. Το υποστηρίζω μετά λόγου γνώσεως, έχοντας προσωπική αντίληψη για τις απόψεις που είχαν στελέχη πριν την αποστρατεία των, με τις αντίστοιχες που είχαν μετά το τέλος της ενεργού υπηρεσίας.     

       Μετά από τα παραπάνω, δεν νομίζετε ότι έχουμε και στην περίοδο των κρίσεων μια καλή ευκαιρία για να καλλιεργήσουμε και τις στρατιωτικές αρετές;   

ΥΓ. Οι απόψεις εστιάζουν σε πρακτικές και επιλογές της Υπηρεσίας και όχι σε πρόσωπα.