Λεφτά υπάρχουν για θέσεις εξωτερικού αλλά όχι για μετακινήσεις προσωπικού με C-130

Πολλές φορές στα “ψηλά της ιεραρχίας” φαίνεται ότι δεν αντιλαμβάνονται τις συνέπειες των αποφάσεων που λαμβάνουν. Υποτιμούν τη σημασία τους και αυτό εξοργίζει ακόμη περισσότερο το προσωπικό που καλείται να υποστεί το βάρος των λανθασμένων επιλογών. Τελευταίο και πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, η απόφαση δραστικής περικοπές των μετακινήσεων του προσωπικού του Στρατού Ξηράς με C-130.

Για όσους λοιπόν στην ιεραρχία -που φιλοδοξεί να παίξει και το ρόλο…συνδικαλιστή του προσωπικού- δεν έχουν καταλάβει τι αποφάσισαν ,το κείμενο που ακολουθεί, γραμμένο από στρατιωτικούς, είναι πολύ χρήσιμο.Οι στρατιωτικοί που το γράφουν δηλώνουν βέβαιοι ότι ο Α/ΓΕΣ δεν μπορεί να γνώριζε την απόφαση και να την ενέκρινε. Ακόμη κι έτσι να ΄ναι έχει χρόνο να τη διορθώσει.Αν πράγματι δεν τη γνώριζε δεν αποτελεί  ελαφρυντικό αλλά πρόβλημα…

Το κείμενο:

Με μεγάλη έκπληξη πληροφορηθήκαμε τον αποκλεισμό του στρατιωτικού προσωπικού που προέρχεται από το στρατό ξηράς, από το ήμισυ των δρομολογίων των μεταγωγικών αεροσκαφών C-130 της Π.Α., ενώ τα υπόψη δρομολόγια εξακολουθούν να διεξάγονται στο ακέραιο. Προφανώς ο λόγος του αποκλεισμού μας, αφορά στον περιορισμό της οικονομικής αποζημίωσης που καταβάλλεται από τον Ε.Σ. στην Π.Α. (αλληλόχρεοι λογαριασμοί).

Πρόκειται ουσιαστικά για την απώλεια ενός χρόνιου κεκτημένου δικαιώματός μας, το οποίο σαφώς και δεν εξυπηρετεί μία πολυτέλεια. Είναι κοινή η παραδοχή στους στρατιωτικούς κύκλους ότι, τα δρομολόγια θέματος χρησιμοποιούνται κατά κόρον από συναδέλφους που υπηρετούν σε Μονάδες και Σχηματισμούς της παραμεθορίου, προκειμένου οι συνάδελφοι να επισκέπτονται τις οικογένειές τους οι οποίες διαβιούν συνήθως στην Αθήνα, καθώς λόγω εργασίας της συζύγου ή λόγω τέκνων (φοίτηση σε τάξεις του λυκείου, ΑΕΙ, ΤΕΙ) δεν είναι εφικτή εκ των πραγμάτων η εγκατάσταση της οικογένειας στην παραμεθόριο. Είναι εύκολα αντιληπτό ότι αυτές οι οικογένειες έχουν αυξημένα έξοδα καθώς διατηρούν δύο σπίτια (σίτιση, ενοίκιο, ηλεκτρισμός, θέρμανση, κοινόχρηστα, ύδρευση, τηλέφωνο, διαδίκτυο κλπ) ενώ ταυτόχρονα απαιτούνται και σημαντικές μεταφορικές δαπάνες προκειμένου να συνευρίσκεται η οικογένεια. Για να μην αναφερθούμε στις ζοφερές κοινωνικές, συναισθηματικές, ψυχολογικές ή κοινωνιολογικές προεκτάσεις και αντιξοότητες που μονοπωλούν τους στρατιωτικούς. Η έλλειψη οικογενειακής ενότητας και συνοχής, ένας ανοίκειος ξένος για τα λοιπά επαγγέλματα, συνιστά για εμάς μία παθογένεια, κατ’ εξοχήν οικία.

Η συμμετοχή λοιπόν των συναδέλφων στα δρομολόγια της Π.Α. αποτελεί ένα αντίμετρο στις οικονομικές και μη, αντιξοότητες που αντιμετωπίζουν οι εν λόγω οικογένειες. Σε καμία περίπτωση δεν αναφερόμαστε σε ένα συντεχνιακό προνόμιο.

Αξιοσημείωτο είναι άλλωστε το γεγονός ότι λόγω αραιής διεξαγωγής των δρομολογίων, είναι εξαιρετικά δυσχερής ή αδύνατη, η ταυτόχρονη χρήση αυτών για τη μετάβαση και την επιστροφή. Έτσι, μία εκ των δύο διαδρομών επιβάρυνε παραδοσιακά τους συναδέλφους. Επιπροσθέτως, η αεροπορική μετακίνηση δεν είναι η μόνη μεταφορική δαπάνη για τους εν λόγω συναδέλφους.

Για παράδειγμα, επιβαρύνονται με ιδίους πόρους για τη μετακίνησή τους από την Ορεστιάδα, το Διδυμότειχο, την Κομοτηνή ή την Ξάνθη, προς την Αλεξανδρούπολη προκειμένου να επιβιβασθούν στο C-130.

Η χρήση λοιπόν των C-130 είναι μία αναγκαιότητα και όχι μία πολυτέλεια. Η ανάγκη των συναδέλφων να επισκεφθούν τις οικογένειές τους, ωθεί αυτούς στη λύση των C-130, μία λύση που λόγω πολλαπλών ενδιάμεσων σταθμών αναγκάζει εμμέσως τους συναδέλφους να υποστούν μία πτήση 3 ή 4 ωρών για να φθάσουν στον προορισμό τους, με συχνές καθυστερήσεις και βλάβες λόγω παλαιότητας του στόλου. Προσωπικά μου έχει τύχει βλάβη σε ενδιάμεσο σταθμό και παραλαβή από νέο αεροσκάφος, με συνολικό χρόνο 12 ωρών, για πτήση κανονικής διάρκειας 50 λεπτών.

Το αυξημένο κόστος των εισιτηρίων σε πόλεις της παραμεθορίου όπου η Aegean airlines αποτελεί μονοπώλιο (Αλεξανδρούπολη, Καβάλα, Σάμος, Χίος, Λήμνος κλπ), αναδεικνύει την αναγκαιότητα επιλογής των C-130.

Επιπλέον, η χρήση αυτών ακόμα και σε πόλεις με οικονομικότερα εισιτήρια όπως η Ρόδος (λόγω ύπαρξης της Ryanair), αποδεικνύει έμπρακτα τη μη ύπαρξη πόρων από τους συναδέλφους, προκειμένου να μετακινούνται με περισσότερη άνεση και ταχύτητα προς τις οικογένειές τους. Εν τω μεταξύ, η πάλαι ποτέ μέριμνα του ΓΕΣ όπου χορηγούταν τέσσερις (4) καταστάσεις επιβιβάσεως κατ’ έτος για αεροπορικές μετακινήσεις με επιστροφή, στο υπηρετούν προσωπικό της παραμεθορίου, αποτελεί πλέον μία γλυκιά ανάμνηση από τα μακρινό παρελθόν. Όμοια τύχη είχαν και οι γενναιόδωρες εκπτώσεις που παρέχονταν από τον πάλαι ποτέ εθνικό μας αερομεταφορέα και από ακτοπλοϊκές εταιρείες. Το παράδοξο είναι ότι πλέον, με την πρόσφατη αυτή απόφαση του ΓΕΣ, η ανύπαρκτη μέριμνα της Υπηρεσίας στο θέμα των μετακινήσεων του στρατιωτικού προσωπικού, ωχριά μπροστά στην αντίστοιχη μέριμνα που επέδειξε στο παρελθόν η ιδιωτική πρωτοβουλία!

Το ανοσιούργημα αυτό βέβαια δικαιολογείται στη βάση εξοικονόμησης πόρων, τη στιγμή που το ΓΕΣ χρηματοδοτεί υπάρχουσες ή νέες θέσεις εξωτερικού, συχνά άνευ ουσίας και περιεχομένου. Όχι μόνον στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά ακόμα και σε θέσεις εκτός νατοϊκής συμμαχίας υπό Γερμανική Διοίκηση! Εάν το γεγονός ότι η χώρα μας είναι μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ αποτελεί μία προσχηματική διατύπωση, στην περίπτωση της Γερμανικής Διοίκησης, η κατασπατάληση πόρων είναι ένα γεγονός αδιαμφισβήτητο στη δεδομένη συγκυρία, όπου περικόπτονται δαπάνες μεταφοράς των υπηρετούντων στην παραμεθόριο στελεχών. Αυτονόητο είναι ότι τέτοιες ανάλγητες αποφάσεις δείχνουν ότι τα στελέχη – και δη τα υπηρετούντα στην παραμεθόριο – αντιμετωπίζονται από το ΓΕΣ ως “ο αδύναμος κρίκος της αλύσου”. Το γεγονός αυτό σαφώς και οδηγεί στην καταρράκωση του ηθικού τους, το οποίο αποτελεί κομβική συνιστώσα της μαχητικής ισχύος. Είναι πασιφανές ότι το ΓΕΣ με τη λήψη της συγκεκριμένης απόφασης, εστίασε στην ευδοκίμηση των αριθμών παραβλέποντας τον ανθρώπινο παράγοντα. Έχρισε τους “εργάτες” ως σύγχρονη εν Αυλίδι Ιφιγένεια.      

Τους ακρίτες που στηρίζουν και σέβονται το καινοτόμο όραμα του κ. Α/ΓΕΣ, τόσο στην παραδοσιακή αποστολή τους όσο και στην κοινωνική προσφορά του στρατού μας.      

Η απόφαση δείχνει μάλλον έναν μαθητευόμενο μάγο, παρά έναν σώφρονα και χρηστοήθη decision maker. Η αποτελεσματική απόφαση δεν είναι μία απλή επίδειξη της ΙΣΧΥΟΣ. Επιβάλλεται η περικόσμησή της με τη ΣΟΦΙΑ και το ΚΑΛΛΟΣ.

Με δεδομένη την έντονη και αξιοζήλευτη δραστηριότητα του κ. Α/ΓΕΣ σε ολόκληρη την Επικράτεια, έναν πραγματικό “μαραθώνιο” που έχει διέλθει από Σχηματισμούς, Μονάδες, υπηρεσίες, κλιμάκια, απόμακρα φυλάκια, ακόμα και από την πιο απόμακρη βραχονησίδα, είναι αυτονόητο ότι η συγκεκριμένη απόφαση δεν είχε περιέλθει εις γνώση του. Εν κατακλείδι, παρατηρήθηκε μία υπερπροσπάθεια εκ μέρους του κ. Α/ΓΕΣ να έρθει σε επαφή με το σύνολο του προσωπικού του, με σκοπό την ανύψωση του ηθικού και της μαχητικής ισχύος. Αυτό θα έπραττε άλλωστε και ένας ικανός σύγχρονος manager. Πέτυχε σε ελάχιστους μήνες, το όνομά του να καταστεί στις συνειδήσεις των συναδέλφων, στρατευσίμων και εθνοφυλάκων ένα εμπνευσμένο και εμψυχωμένο εγρηγορός. Ταυτόχρονα, η συγκεκριμένη απόφαση – κόλαφος κατά των στελεχών, που ελήφθη από υφισταμένους του εν αγνοία του, υποσκάπτει το έργο του   κ. Α/ΓΕΣ. Εάν αυτό συνιστά μία παράπλευρη απώλεια ή αποτελεί προϊόν μίας ταπεινής σκοπιμότητας, είναι αντικείμενο ξεχωριστής διαπραγμάτευσης, πράγμα που δεν αφορά εμάς. Εμείς γνωστοποιούμε τον αποτροπιασμό και την απόγνωσή μας για αυτό το “κυνήγι μαγισσών” διότι πλέον, οι συνευρέσεις με τις οικογένειές μας ελαχιστοποιούνται περαιτέρω. Η οικογένεια αποτελεί για τις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες μας, το κύτταρο της κοινωνικής μας υπόστασης. Οι επιπτώσεις θα είναι πολλαπλές, για εμάς, τις οικογένειές μας, την Υπηρεσία. Σε όλους αυτούς οφείλουμε αυτή τη δημόσια τοποθέτηση, η ενδεχόμενη παράλειψη της οποίας, θα μετέφερε την ανεπάρκεια αποκλειστικά σε εμάς. Ευελπιστούμε, το ΓΕΣ, κατερχόμενο στο βάθος της συνειδήσεως να ανακρούσει πρύμνη και να πράξει το αυτονόητο. Διότι είναι μεγαλείο να παραδέχεσαι και να διορθώνεις τα σφάλματά σου.