Δουλείες ήττας πολέμου για την Ελλάδα στη «Συμφωνία των Πρεσπών», και ο ρόλος του κ. Νίμιτς

Γράφει ο

Γιώργος Ρωμανός
Συγγραφέας, ιστορικός ερευνητής

Στη «Συμφωνία των Πρεσπών» εμπεριέχονται δουλείες και επαχθείς μονομερείς υποχρεώσεις της Ελλάδος σαν να είχε νικηθεί σε πόλεμο από τα Σκόπια. Κι αυτό γίνεται με συγκεκριμένα άρθρα της γραμμένα με τρόπο ιταμού τελεσιγράφου.
Δικαιολογία για τη «Συμφωνία» υπήρξε η δήθεν διευθέτηση του «Ονόματος». Αλλά αυτό ήταν μια καλοστημένη παγίδα, γιατί από τον τίτλο της κιόλας η «Συμφωνία» ονομάζεται «Τελική […για την…]εδραίωση στρατηγικής, εταιρικής σχέσης.» Σε αυτή τη διεθνή απάτη, τεραστίας σημασίας γεγονός αποτελεί το ότι ο κ. Μάθιου Νίμιτς, προέβη σε κατάφωρη παραβίαση της εντολής που είχε από τον γ.γ. του ΟΗΕ, ως Ειδικός Αντιπρόσωπός του. Ο ρόλος του κ. Νίμιτς περιοριζόταν ΜΟΝΟ στη διευθέτηση του «Ονόματος» των Σκοπίων και όχι σε μια «Τελική ‘‘Συμφωνία’’ στρατηγικής, εταιρικής σχέσης.» Η διεθνής παρανομία Νίμιτς αποδεικνύεται από 2 έγγραφα καταχωρημένα στα αρχεία του ΟΗΕ με τους εξής κωδικούς:
α. UN doc. S/RES/817, (1993), Preambulatory Clause (3), και
β. UN Doc. S/RES/25855 (28 May 1993), «Letter Dated 26 May 1993 from the Secretary General Addressed to the President of the Security Council,» paras 12-13: επιστολή του τότε γ.γ. ΟΗΕ Μπούτρος-Μπούτρος Γκάλι προς το Συμβούλιο Ασφαλείας, κατά την συζήτηση του Σχεδίου Βανς-Όουεν (1993). Είναι αυταπόδεικτο ότι η διεθνής αυτή παρανομία Νίμιτς θα ελεγχθεί από το Συμβούλιο Ασφαλείας, στο οποίο όλες οι μεγάλες δυνάμεις έχουν δικαίωμα βέτο…

Αλλά, ας δούμε μερικές μόνο από τις δουλείες και τους επαχθείς όρους που επιβάλλει η «Συμφωνία των Πρεσπών» στην Ελλάδα:

ΑΡΘΡΟ 1,3,ε: «Οι κωδικοί χώρας για τις πινακίδες αυτοκινήτων (Σκοπίων) θα είναι ΝΜ και ΝΜΚ. Για όλους τους άλλους σκοπούς, (δηλαδή και στο εμπόριο), παραμένουν οι ΜΚ και MKD», και άρα σκέτο Μακεδονία. Κι αυτό είναι τελεσίδικο.
Στο ίδιο ΑΡΘΡΟ γράφεται το εξωφρενικό: «Τίποτα στο ΑΡΘΡΟ 1,3,θ δεν θα επηρεάσει την παρούσα εμπορική χρήση μέχρις ότου εξευρεθεί αμοιβαία συμφωνία όπως προβλέπεται σε αυτό το υπο-τμήμα.» Άρα, όσο διαφωνούν τα Σκόπια θα μπορούν στο μέλλον να κλέβουν τα ελληνικά εμπορικά σήματα και ονόματα. Καταλυτική ρήτρα σε αυτή την κλοπή δεν υπάρχει. Έτσι, η Ελλάδα, θα πρέπει κάθε φορά να προσφεύγει δικαστικά βάσει των κωδίκων Αλικάντε [ισπανική πόλη, με το «Γραφείο Εναρμόνισης για την Εσωτερική Αγορά», (ΟΗΙΜ), -θεσμός για την ΕΕ], όπου η καταχώρηση εμπορικών Σημάτων, Βιομηχανικών Σχεδίων, Υποδειγμάτων, κ.λπ. Και θα πρέπει η χώρα μας να αποδεικνύει, ότι «δεν είναι ελέφαντας». Δηλαδή, ότι οποιοδήποτε κλεμμένο όνομα «Μακεδονία», «μακεδονικό», κ.ο.κ, κατ’ αρχάς έχει κλαπεί, και κατόπιν ότι όντως είναι ελληνικό. Αλλά ακόμη κι ένας καλοπροαίρετος διεθνής δικαστής ποιον θα υποστηρίξει μεταξύ του κράτους των Σκοπίων (δήθεν Μακεδονίας) και της ελληνικής «επαρχίας Μακεδονίας»;
ΑΡΘΡΟ 6, 1,2,3: «με στόχο την ενίσχυση των φιλικών διμερών σχέσεων […]έκαστο Μέρος θα λάβει ΑΜΕΣΩΣ όλα τα αποτελεσματικά μέτρα που του παρέχει ο νόμος για να αποθαρρύνει και να αποτρέπει την εκδήλωση πράξεων από ιδιωτικούς φορείς, κ.λπ.». Κι αυτό σημαίνει, ότι όποιος από την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων δεν δέχεται αυτή τη «Συμφωνία» και καταφέρεται εναντίον της θα διώκεται.
ΑΡΘΡΟ 9: Η Ελλάδα υποχρεώνεται να συμφωνήσει ότι: «η στρατηγική της συνεργασία (με τα Σκόπια) θα επεκταθεί σε όλους τους τομείς όπως η γεωργία, η πολιτική προστασία, η άμυνα, η οικονομία, η ενέργεια, το περιβάλλον, η βιομηχανία, οι υποδομές, οι επενδύσεις, οι πολιτικές σχέσεις, ο τουρισμός, το εμπόριο, η διασυνοριακή συνεργασία και οι μεταφορές.» Αλλά, γιατί όλα αυτά προαπαιτούνται από τη χώρα μας σε διμερές επίπεδο και σε άμεσο χρόνο; Έχει υπογράψει η Ελλάδα άλλες τέτοιες διμερείς «Τελικές Συμφωνίες» με χώρες της Ε.Ε, στην οποία μάλιστα ανήκει; Αυτή η πλήρης κρατική ταύτιση Ελλάδος–Σκοπίων αποδεικνύει το υπαρκτό σχέδιο διαμελισμού της χώρας μας, με απόσπαση της μοναδικής Μακεδονίας της Ελλάδος και την ένωσή της σε ένα νέο κράτος με τα Σκόπια.

Η δήθεν «Τελική […]στρατηγική και εταιρική σχέση» με τα Σκόπια σε τίποτε δεν εξασφαλίζει την Ελλάδα. Και με την Τουρκία έχουμε «στρατηγική σχέση» στο ΝΑΤΟ, και εταιρικές-εμπορικές σχέσεις, αλλά επί δεκαετίες βρισκόμαστε σε ακήρυκτο πόλεμο, χωρίς το ΝΑΤΟ να επεμβαίνει, όπως έχει υποχρέωση βάσει του ΑΡΘΡΟΥ 1 του καταστατικού του.
ΑΡΘΡΟ 13: Στην Ελλάδα επιβάλλεται, επειδή τα Σκόπια είναι περίκλειστο κράτος, να ισχύσουν οι «προβλέψεις της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας», αλλά και συμφωνίες που «θα εφαρμόζονται και όταν θα συνομολογούνται», δηλαδή στο μέλλον! Έτσι η χώρα μας υποχρεώνεται να παραδώσει προς «συνεργασία» τώρα τα λιμάνια Θεσσαλονίκης και Καβάλας, και στο μέλλον την ΑΟΖ της.
Η πραγματικότητα του τερατώδους ΑΡΘΡΟΥ 13 φανερώθηκε κυνικά, όταν ο κ. Παπαδημούλης, (αντιπρόεδρος Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου), έθεσε ανοιχτά, 24/9/2018, θέμα εκχώρησης στα Σκόπια των λιμανιών Θεσσαλονίκης, Καβάλας. Και ο κ. Ζάεφ, σε δήλωσή του την ίδια μέρα, είπε: «οι πολίτες της χώρας μου θα χρησιμοποιούν το λιμάνι της Θεσσαλονίκης για εμπορικούς και άλλους σκοπούς», δηλαδή δικαιώματα και στην ελληνική ΑΟΖ. Γιατί αυτό δεν γίνεται στα λιμάνια Αλβανίας ή Βουλγαρίας; Γιατί αυτή η εμμονή για σύνδεση αποκλειστικά με τη Θεσσαλονίκη και τη μοναδική Μακεδονία της Ελλάδος, αν αυτή η δουλόφρονα «Συμφωνία» δεν αποσκοπεί στον κατ’ αρχάς διοικητικό διαμελισμό της χώρα μας;
ΑΡΘΡΟ 14: Επιβάλλεται στην Ελλάδα συνεργασία σε όλους τους τομείς: «οικονομία, επενδύσεις, ενέργεια, φωτοβολταϊκά, αιολική και υδρο-ηλεκτρική.» Και «Κατασκευή, συντήρηση και χρήση διασυνδεόμενων αγωγών φυσικού αερίου και πετρελαίου (υφιστάμενων, υπό κατασκευή και σχεδιαζόμενων.» ΠΡΟΣΟΧΗ: αυτών που ΘΑ σχεδιαστούν! Πώς μπορεί η χώρα μας να δεσμευτεί για όσα θα γίνουν στο μέλλον;
Στο ίδιο ΑΡΘΡΟ 14, επιβάλλεται: «Η Ελλάδα να μεταφέρει στα Σκόπια, τεχνογνωσία και εμπειρία. […] σε τομείς υποδομών, μεταφορών, οδικών, σιδηροδρομικών, θαλάσσιων, αεροπορικών και επικοινωνιακών διασυνδέσεων, […] περιλαμβανομένων των λιμένων και των αερολιμένων στο έδαφος.» Εδώ πλέον ξεδιπλώνεται και το γερμανικό σχέδιο για φαραωνικά έργα σύνδεσης Αξιού, Μοράβα, Δούναβη, ώστε να εξυπηρετηθεί η γερμανική ενδοχώρα.
Όμως στο ΑΡΘΡΟ 15, ξεπερνιέται κάθε έννοια υποδούλωσης, καθώς η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να μεταφέρει: «πληροφορίες, επιστημονικά και τεχνικά αρχεία, περιλαμβανόμενης της ψηφιακής τεχνολογίας και της νανοτεχνολογίας.» Διότι, χωρίς νανοτεχνολογία δεν μπορούν να πορευτούν τα Σκόπια!
Η Ελλάδα των 3 Μνημονίων, χωρίς εθνική κυριαρχία επί της κρατικής της περιουσίας για σχεδόν 100 χρόνια, έχει υπαχθεί παρανόμως στο Αγγλικό δίκαιο, και είναι χώρα οικονομικός παρίας, εξαρτώμενη από το «Χρέος». Έτσι, τώρα, που δέχεται ολομέτωπη επίθεση δουλείας μέσω της «Συμφωνίας των Πρεσπών», η μόνη οδός σωτηρίας της είναι η καθολική αντίσταση των, χωρίς πολιτική ηγεσία, Ελλήνων.