DC-3 DAKOTA: “Στην Ελλάδα σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν”

Γράφει ο Δημήτρης Σταυρόπουλος

Είναι λυπηρό αλλά αποτελεί πραγματικότητα!
Σε οποιαδήποτε πολιτισμένη χώρα, τα παλιά ιστορικά αεροπλάνα που έγραψαν ατελείωτες ώρες στους αιθέρες ως πολεμικά, επιβατηγά η μεταγωγικά, αποτελούν μουσειακά είδη και προφυλάσσονται.
Εκτίθενται σε ειδικούς χώρους, επισκευάζονται, συντηρούνται και η προσφορά τους διαφημίζεται.
Στην Ελλάδα κάτι τέτοιο όχι μόνο δεν συμβαίνει αλλά ότι πολύτιμο υπάρχει από το παρελθόν καταστρέφεται βάρβαρα, η καταλήγει να διαφημίζει-στην κυριολεξία- οίκο ανοχής!
Τι πιο πολύτιμο και αξιοθέατο από μια Dakota?
Έμειναν ελάχιστες και φυσικά καμία δεν πετάει πια.
Η Πολεμική Αεροπορία στο Τατόι έχει διασώσει μια, και στην Θεσσαλονίκη κάποιες ακόμα.
Μεταξύ τους και αυτή που κοσμούσε τον κήπο της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας στο Ελληνικό.
Οι υπόλοιπες έγιναν παλιοσίδερα χωρίς να ενδιαφερθεί κανείς για την σωτηρία τους.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα εκείνη που βρισκόταν στο ανατολικό αεροδρόμιο του Ελληνικού, δίπλα στα αεροσκάφη της Ολυμπιακής Αεροπορίας.

ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ ΣΤΗΝ… ΤΑΡΑΤΣΑ!

Εκείνα διασώθηκαν από τους εργαζόμενους στην εταιρία που τα αγόρασαν για να τα εκθέσουν στο υπό δημιουργία αεροπορικό μουσείο.
Το DC-3 ιδιοκτησίας κάποιου ιδιώτη, κόπηκε σε παλιοσίδερα και πετάχτηκε στα σκουπίδια, καθώς άρχισε η ανάπλαση του χώρου.
Ποιο υπουργείο Πολιτισμού η Μεταφορών να ενδιαφερθεί για την αεροπορική ιστορία του τόπου.
Ένα άλλο ανακαλύφθηκε κάπου στην Πιερία στην… ταράτσα ενός σπιτιού, για να διαφημίσει ένα τοπικό καφέ- μπαρ με το όνομα «αεροδρόμιο»
Το δαιμόνιο ζευγάρι των ιδιοκτητών πήρε το 1980 στην κατοχή του μια παλιά, σχεδόν κατεστραμμένη ντακότα DC-3 σε… κομμάτια, 15 μέτρα σε μήκος και βάρους εννέα τόνων, την οποία επί χρόνια συναρμολογούσε και προετοίμαζε για τη «μεταμόρφωσή» της σε καφετέρια.
Το θρυλικό «Καφέ αεροπλάνο» του ’80 κατέληξε… οίκος ανοχής και στην συνέχεια έκλεισε!
Τώρα σκουριάζει και καταστρέφεται καθημερινά και κάποτε θα διαλυθεί.
Ένα τρίτο αεροπλάνο -λέγεται- ότι κατέληξε σε ουκρανικό εστιατόριο!
Ιστορίες για αγρίους δηλαδή…

Η ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥ

Τα πρώτα DC-3 Της Πολεμικής Αεροπορίας παρελήφθησαν ως βοήθεια μέσω της RAF, ενώ ακολούθησαν αργότερα επιπλέον αεροπλάνα από την USAF.
Έλαβαν μέρος με το 13ο Σμήνος Μεταφορών στον πόλεμο της Κορέας.
Στο μακρύ διάστημα που υπηρέτησαν ήταν βαμμένα με διάφορες παραλλαγές, olive drab, σκούρο πράσινο-γκρι του “NATO”, “Vietnam” κ.λπ.
Τα πρώτα χρόνια της χρήσης τους ήταν βαμμένα στο χρώμα του αλουμινίου. Πέραν των μεταφορών, χρησιμοποιήθηκαν για εκπαίδευση ραδιοναυτίλων, αεροφωτογράφηση, ρυμούλκηση ανεμουρίων, αεροψεκασμούς, πτήσεις VIP και για αποστολές Έρευνας και Διάσωσης. Αποσύρθηκαν το 2008.

H ΠΡΟΙΚΑ ΤΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ

Ντακότα, είναι το πιο γνωστό παρατσούκλι του DC-3, ενός ιστορικού αεροσκάφους που κατασκευάστηκε από την αμερικανική εταιρεία Douglas και πρωτοπέταξε το 1935, για να πρωταγωνιστήσει στις παγκόσμιες αερομεταφορές σχεδόν για τις επόμενες τέσσερις δεκαετίες.
Θεωρείται ένα από τα πιο επαναστατικά και αξιόπιστα αεροπλάνα που κατασκευάστηκαν ποτέ.
Χαρακτηριστικό είναι ότι, σύμφωνα με τη βιβλιογραφία, κατά τις δεκαετίες του 1940 και 1950, σχεδόν όλες οι αεροπορικές εταιρείες του κόσμου διέθεταν DC-3 στο στόλο τους, ενώ, παρά το γεγονός ότι η παραγωγή του έπαυσε στα μέσα της δεκαετίας του 1940, αρκετά DC-3 πετούν σε τακτικά δρομολόγια ακόμη και σήμερα(!).
Το προσωνύμιο Ντακότα, προέρχεται από μία απ’ τις στρατιωτικές εκδόσεις του αεροπλάνου, αυτή της βρετανικής RAF, που μεγαλούργησε κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στην Ελλάδα, τα πρώτα επιβατικά DC-3 πέταξαν για λογαριασμό της αεροπορικής εταιρείας Τ.Α.Ε (1946), για να ακολουθήσουν η Α.Μ.Ε. και η ΕΛΛ.Α.Σ. Όταν το 1956, ο Αριστοτέλης Ωνάσης αγόρασε την Τ.Α.Ε. (στην οποία στο μεταξύ είχαν συγχωνευθεί και οι άλλες εταιρείες για λόγους βιωσιμότητας) και την μετονόμασε σε Ολυμπιακή Αεροπορία, πήρε προίκα και τις Ντακότες της, με τις οποίες η Ολυμπιακή ξεκίνησε να πετά το 1957.
Τα αεροσκάφη χρησιμοποιήθηκαν κυρίως στις γραμμές εσωτερικού της εταιρείας για τα επόμενα δεκατρία χρόνια – το τελευταίο DC-3 αποσύρθηκε από το στόλο της Ολυμπιακής τον Μάιο του 1970.