Η κυβερνητική επιλεκτική επικοινωνιακή μεθοδολογία στον ανθρώπινο πόνο-Δημ.Παντελάτος

«Μιλάω για αυτούς που δίπλα σε μια πονεμένη μάνα, προσπαθούν να κάνουν καριέρα» Η επιλεκτική κυβερνητική επικοινωνιακή μεθοδολογία στη ρήση Π. Μαρινάκη.

Του Δημήτρη Παντελάτου (*)

Στις 20 του Μάρτη πολλές μανάδες θυμάτων του τραγικού δυστυχήματος στα Τέμπη (και όχι μόνο), παρακολουθώντας τη συζήτηση στη Βουλή των Ελλήνων για το πόρισμα της Εξεταστικής Επιτροπής των Τεμπών, δάκρυσαν και θύμωσαν. Δάκρυσαν και θύμωσαν με την αλεξίσφαιρη πέτσα που έχουν ενδυθεί πλέον οι βουλευτές του 41 τοις εκατό, που είναι πλέον ικανή να αντισταθεί όχι μόνο στα συναισθήματα και στη γνώμη ενός λαού που μάζεψε περισσότερες από ένα εκατομμύριο τριακόσιες χιλιάδες υπογραφές αμφισβήτησης  της πρόθεσης της Κυβέρνησης να «ρίξει άπλετο φώς» στο δυστύχημα αλλά, από την άλλη, ικανής να σκεδάσει και τα πραγματικά γεγονότα που εκτέθηκαν κατά την διαδικασία της εξεταστικής διαδικασίας, διαστρεβλώνοντας τα, μεγεθύνοντάς τα, ή αγνοώντας τα κατά το δοκούν. Ο θυμός τους μεγάλωσε όταν την ίδια ημέρα ο Π. Μαρινάκης στο «Καλημέρα Ελλάδα», είπε μεταξύ άλλων: «Μιλάω για αυτούς που δίπλα σε μια πονεμένη μάνα, προσπαθούν να κάνουν καριέρα».

Οι συγγενείς των θυμάτων του τραγικού γεγονότος της 28 Φλεβάρη του 23, ΔΕΝ αποτελούν «προνομιακή ομάδα επιρροής» για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, για τον λόγο αυτό φροντίζει να την αγνοεί και να προκρίνει με την βοήθεια των προσφιλών της ΜΜΕ, την «βουβή»  αντίδραση, σύμφωνα με την συναφή ρήση Μαρινάκη στην ίδια εκπομπή: «Υπήρχαν κι άλλοι συγγενείς και άλλες χαροκαμένες μάνες που φώναζαν ή θρηνούσαν βουβά, που οι υποθέσεις τους δικάστηκαν πέντε χρόνια μετά».

Αυτή είναι και η επιθυμητή δικαστική και κοινωνική  έκβαση του δυστυχήματος των Τεμπών για την κυβέρνηση: μια βουβή αντίδραση σε μια υπόθεση που θα τελεσιδικήσει (ίσως) πέντε χρόνια μετά.   

Αντίθετα «προνομιακή ομάδα επιρροής» η κυβέρνηση θεωρεί  αυτή των Στρατιωτικών και των Σωμάτων ασφαλείας. Στις χαροκαμένες μάνες της ομάδας αυτής στελέχη της κυβέρνησης Μητσοτάκη θεωρούν ότι μπορούν να απευθύνονται ανερυθρίαστα, «χωρίς ιδιοτέλεια», κατά τον Μαρινάκη και επίπτωση στην «αναγνωρισμένη» καριέρα τους. Για «ξεκάρφωμα» η επικοινωνία αυτή γίνεται δι’ αντιπροσώπου στο πλαίσιο  ενός κεντρικού συστημικού επικοινωνιακού σχεδίου που σκοπό έχει, σε συνδυασμό με αντίστοιχες  εκδηλώσεις  των φίλα προς την κυβέρνηση φορέων, σωματείων κλπ, να παρακινήσει το θυμικό  και να φέρει στην επιφάνεια τα εθνικά ή και εθνικιστικά αντανακλαστικά του Έλληνα και της Ελληνίδας.

Η επιλεκτική επικοινωνιακή αντίληψη που εκπροσωπεί ο Κυβερνητικός εκπρόσωπος δεν έλαβε υπόψη ότι, δέκα ημέρες πριν την δήλωσή του στον ΑΝΤ1, ένα νεόφυτο σωματείο που αυτοαποκαλείται «Κέντρο Αριστείας», με τη συμμετοχή της υποψήφιας Ευρωβουλευτή της ΝΔ, Βίκυς Φλέσσα και του πρώην Υπουργού της και ατυχήσαντα υποψήφιου περιφερειάρχη Βορείου Αιγαίου στις πρόσφατες αυτοδιοικητικές, Αλκιβιάδη Στεφανή,  διοργάνωσε τιμητική εκδήλωση αφιερωμένη στην «Ημέρα της  Γυναίκας», στο «Roof Garden»  Αθηναϊκού ξενοδοχείου τεσσάρων αστέρων στο πλαίσιο, όπως αναφέρει η σχετική ανακοίνωση του Σωματείου, «του οράματος και της αποστολής του», που στην προκειμένη περίπτωση αφορούσε την μετεξέλιξή του σε κολυμπήθρα του Σιλωάμ για την κυβερνητική παράταξη.

Το Σωματείο εμπνεόμενο από τα, προσφιλή στην κυβερνητική παράταξη, μπαρόκ διαλαμβανόμενα στο καταστατικό του και στον κανονισμό οργάνωσης και λειτουργίας του, επέκτεινε περαιτέρω την δραστηριότητά του στην διαχείριση του πόνου των χαροκαμένων μανάδων και συζύγων, που πρόσφατα έχασαν τα παιδιά τους και τους συζύγους τους σε δυστυχήματα της Πολεμικής Αεροπορίας, στο φιάσκο της Λιβύης, ακόμα και  στο πρόσφατο θανατηφόρο δυστύχημα οπαδικής βίας, όπου αστυνομικός έχασε τη ζωή του από ναυτική φωτοβολίδα.

Η πρόσκληση αφορούσε τις « δικές μας Γυναίκες, τις δικές μας Μανάδες, τις δικές μας Συζύγους που έχουν δώσει κομμάτι του εαυτού τους, των σπλάχνων τους και τις καρδιάς τους γι’ αυτήν την πατρίδα». Σε αυτές δεν συμπεριλαμβάνονταν οι μανάδες των Τεμπών.

Είναι γνωστά τα ονόματα όλων αυτών των εξαιρετικών επαγγελματιών που έχασαν τη ζωή τους λειτουργώντας στο πλαίσιο του καθήκοντός τους και του όρκου που έδωσαν. Η επίκλησή τους όμως από  την Βίκυ Φλέσσα και τον Αλκιβιάδη Στεφανή, αλλά και οι παρεμβάσεις με επιστολές τους, εκφωνημένες από την Φλέσσα, των τέως Αρχηγών Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας και Τακτικής Αεροπορίας Μπουρολία και Φασούλα αντίστοιχα, συσχετιζόμενων δηλαδή με την κυβέρνηση Μητσοτάκη, αλλά και τελικών υπεύθυνων για την ασφάλεια των Αεροπορικών επιχειρήσεων, έδωσαν την εικόνα της διασκέδασης και τελικά αποποίησης της ευθύνης που αναλογεί στην Πολιτεία για τον θάνατό τους.

Είναι αμφίβολο αν αυτές οι μαυροντυμένες γυναίκες γνώριζαν το περιβάλλον μέσα στο οποίο θα τις τοποθετούσαν οι οργανωτές της εκδήλωσης και το επικοινωνιακό κάδρο που είχε επιλεγεί γι’αυτές, καθώς επίσης και εάν είχαν συναινέσει σε αυτό. Γεγονός είναι ότι τόσο η Φλέσσα, γνωστή για τις καλές της σχέσεις με το στράτευμα, (βλέπε ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ ταξιδάκι / διαφήμιση συνοδεία του Φλώρου σε Ακριτικά νησιά  τα προπερασμένα Χριστούγεννα),  όσο και ο Στεφανής έκαναν την  υπενθυμιστική τους εμφάνιση ενόψει Ευρωεκλογών, τώρα που έμεινε κενή η θέση της Μισέλ.

Αυτή η «μονοκομματική» δραστηριότητα διαφημίστηκε από το Σωματείο με φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν στην ιστοσελίδα του, όπου είναι πρόδηλο ότι οι μαυροντυμένες γυναίκες που προσκλήθηκαν, συγχρωτιζόμενες με κάποιους «εκτός κλίματος», που πιθανόν είχαν και μέρος ευθύνης για τη δυστυχία τους, βρίσκονταν νοητικά σε ένα περιβάλλον διαφορετικό από τους λοιπούς παριστάμενους στον χώρο του  τετράστερου ξενοδοχείου.

Άραγε και υπό την σκιά των Τεμπών, ο Π. Μαρινάκης προτίθεται να «μιλήσει»  για την Φλέσσα και τον Στεφανή και το ενδεχόμενο αυτοί να κατηγορηθούν ότι «κάνουν καριέρα» δίπλα στον πόνο χαροκαμένων μανάδων;

Στις περιπτώσεις αυτές, ο χειρισμός  της κυβέρνησης για την ευθύνη του τέως Υπουργού Μεταφορών Κ. Καραμανλή στην τραγωδία των Τεμπών, αλλά και σε άλλες περιπτώσεις, όπως αυτής της Πύλου, καθώς και η διαρκής προσπάθειά της να εκφυλίσει  και να ελέγξει την αξιοπρέπεια του λαού, μέσω επιδομάτων και καταστολής, δεν δίνει περιθώρια αμφιβολίας ότι, η πρόθεσή της είναι να καταλήγουν ομοτράπεζοι οι θύτες και τα θύματα.

(*) Υποπτέραρχος (Ι) ε.α.