Πως ο Σημίτης τα είχε κάνει μαντάρα ΚΑΙ με τα Γλυπτά του Παρθενώνα

Στο πολιτικό βιογραφικό του Κώστα Σημίτη δεν περιλαμβάνονται μόνο τα Ίμια, η φούσκα του χρηματιστηρίου που κατέστρεψε κόσμο και οι επαχθείς όροι εισόδου μας στο ευρώ με τα γνωστά αποτελέσματα. Ο κ.Σημίτης τα είχε κάνει μαντάρα και στο θέμα των Γλυπτών του Παρθενώνα και αυτό αποκαλύπτει σε βιβλίο του ο Λάμπης Τσιριγωτάκης.

Η εφημερίδα ΕΣΤΙΑ γράφει:

Συγκλονιστικές ἀποκαλύψεις στό νέο βιβλίο τοῦ Λάμπη Τσιριγωτάκη, μέ τίς ὁποῖες καταρρίπτεται ὁ μῦθος, ὅτι ὁ πρώην Πρωθυπουργός ἐνδιαφερόταν – Ἠγνόησε εἰσηγήσεις γιά συνεννόηση μέ τόν Μπλαίρ, ὁ ὁποῖος ζητοῦσε ἀγορά ἀμυντικῶν ἐξοπλισμῶν ἀπό ἐργοστάσιο τῆς ἐκλογικῆς περιφέρειάς του, γιά νά προμηθευθεῖ γερμανικά ὅπλα! – Πῶς τόν ἐκδικήθηκε ὁ Βρεταννός Πρωθυπουργός μέ ἀνοιχτά μικρόφωνα μπροστά στίς κάμερες! – Ἡ εὐκαιρία πού ἐχάθη καί ἡ ἱστορία πού δέν ξαναγράφεται

ΑΥΤΑ ΠΟΥ ἀποκαλύπτουν τά ἐσχάτως ἀποχαρακτηρισθέντα ἔγγραφα τοῦ βρεταννικοῦ Φόρεϊν Ὄφφις γιά τήν πρό εἰκοσαετίας ἀλληλογραφία τῶν Πρωθυπουργῶν Ἑλλάδος καί Βρεταννίας Τόνυ Μπλαίρ καί Κώστα Σημίτη σχετικῶς πρός τά Γλυπτά τοῦ Παρθενῶνος, οὐδέν νέον κομίζουν. Προκαλεῖ ἐντύπωση ὅμως ὅτι ἀναπαράγονται στήν Ἀθήνα κατά τρόπον «εὐμενῆ», ὥστε νά μήν ἀντιλαμβάνεται ὁ ἀναγνώστης τήν ὀλιγωρία τοῦ Κώστα Σημίτη ἐξ αἰτίας τῆς ὁποίας ἐχάθη μία μοναδική εὐκαιρία ἐπαναπατρισμοῦ τῶν ἀρχαιοτήτων πού εἶχαν κλαπεῖ ἀπό τόν Ἔλγιν. Οἱ ἀποκαλύψεις πού κάνει στό βιβλίο του «Ἀναμνήσεις ζωῆς – Ἀπό τόν Τζόν Λένον στόν Νέλσον Μαντέλα», ὁ ἐπί χρόνια Ἕλλην ἀνταποκριτής στό Λονδῖνο Λάμπης Τσιριγωτάκης, βάζει τά πράγματα στήν θέση τους. Ἀποκαλύπτει πώς ἡ τότε κυβέρνησις Σημίτη ἔφθασε ἕνα βῆμα πρό τῆς ἀποκτήσεως τῶν Γλυπτῶν καί πώς ἐχάθη, ἐν τέλει, ἡ ἱστορική εὐκαιρία.

Ἦταν στίς ἀρχές τοῦ 2000 ὅταν ἡ ἐν λόγῳ κυβέρνησις ἐξεδήλωσε, δημοσίως, τό ἐνδιαφέρον της γιά τήν ἀγορά ἁρμάτων μάχης. Μεταξύ ἄλλων χωρῶν πού ἐπροθυμοποιήθησαν νά πωλήσουν ἅρματα, ἦταν καί ἡ Μεγάλη Βρεταννία. Μέ τόν τότε Πρωθυπουργό αὐτῆς –καί ἰδεολογικό συνοδοιπόρο τοῦ κ. Σημίτη– Τόνυ Μπλαίρ νά ἔχει ἕναν ἐπί πλέον λόγο νά πάρει ἡ χώρα του τήν «δουλειά». Ὅπως ἀποκαλύπτει ὁ συγγραφεύς, «ὁ Βρετανός πρωθυπουργός ἐνδιαφερόταν ἐντόνως νά πουλήσει στήν Ἑλλάδα ἅρματα μάχης “Τσάλεντζερ”, ἐπειδή κατασκευάζονταν στήν ἐκλογική του περιφέρεια, τό Σέτζφιλντ στή βόρεια Ἀγγλία. Ἦταν μιά ὑποβαθμισμένη οἰκονομικά περιοχή μέ ὑψηλό ποσοστό ἀνεργίας, καί ἕνα συμβόλαιο πώλησης τῶν συγκεκριμένων ἁρμάτων θά δημιουργοῦσε πολλές θέσεις ἐργασίας καί θά βοηθοῦσε στήν οἰκονομική ἀνάπτυξη τῆς περιοχῆς» ἐξηγεῖ, στό βιβλίο του, ὁ Λ. Τσιριγωτάκης.

Ὁ Τ. Μπλαίρ ἔκανε, μάλιστα, συγκεκριμένο βῆμα μπροστά, ἐρχόμενος σέ ἐπικοινωνία μέ τόν Ἕλληνα ὁμόλογό του, κατά τήν διάρκεια τῆς ὁποίας «τοῦ ἐξέφρασε τή θερμή προσωπική του παράκληση νά προτιμήσει τά βρετανικά ἅρματα “Τσάλεντζερ”.» Κάπου, ἐδῶ, ἡ συζήτησις τῶν δύο Πρωθυπουργῶν ἀποκτᾶ πρόσθετο ἐνδιαφέρον, καθώς ὁ ἡγέτης τῆς Μεγάλης Βρεταννίας «τοῦ ὑποσχέθηκε ὅτι, σέ ἀντάλλαγμα, θά τόν βοηθοῦσε σέ θέματα τοῦ ἐνδιαφέροντος τῆς Ἑλλάδας.» Συμφώνως μέ τίς διπλωματικές πηγές τοῦ συγγραφέως, ὁ Ἕλλην Πρωθυπουργός δέν ἐδεσμεύθη, διεβεβαίωσε, ὡστόσο, τόν συνομιλητή του ὅτι «ἔβλεπε εὐνοϊκά τήν ἀγορά.»

Τό θέμα παρακολουθοῦσε ἐκ τοῦ σύνεγγυς, ταυτοχρόνως, ὁ διπλωμάτης Κωνσταντῖνος Μπίτσιος, τότε ἐπιτετραμμένος στήν ἑλληνική πρεσβεία στό Λονδῖνο. Ὑπό τό σκεπτικό ὅτι, «ὅταν διεκδικεῖς κάτι, πρέπει καί ἐσύ νά προσφέρεις κάποιο ἀντάλλαγμα», ὁ κ. Μπίτσιος «κατάλαβε ὅτι ὁ πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης εἶχε στά χέρια του μιά σημαντική εὐκαιρία νά ἐξασφαλίσει ἀνταλλάγματα ἀπό τή βρεταννική πλευρά.» Καί ὅπως ἐσημείωνε σέ ἐμπιστευτική ἀναφορά του πρός τόν κ. Σημίτη, ἦταν τόσο θερμό τό ἐνδιαφέρον τοῦ κ. Μπλαίρ, ὥστε «θά μποροῦσε νά ἱκανοποιήσει καί ὁρισμένα ἑλληνικά αἰτήματα»,καί μάλιστα σέ δύο θέματα, στά ὁποῖα κάθε ἄλλο ὑποχωρητικοί ἐμφανίζονται οἱ Βρεταννοί: Κυπριακό καί ἐπιστροφή τῶν Γλυπτῶν τοῦ Παρθενῶνος.

Ἡ ἀπ’ εὐθείας ἐπικοινωνία τῶν δύο Πρωθυπουργῶν ἔγινε τακτική, ἕως τοῦ σημείου ὁ Τ. Μπλαίρ νά εἶναι «σχεδόν βέβαιος» ὅτι ἡ ἑλληνική Κυβέρνησις θά προτιμοῦσε τά βρεταννικά ἅρματα. Βεβαιότης πού συνάγεται ἐκ τοῦ γεγονότος ὅτι προχώρησε σέ σχετική ἐνημέρωση τῶν συμπολιτῶν του καί τῶν τοπικῶν μέσων ἐνημερώσεως στό Σέτζφιλντ.

Φεῦ, ὁ Βρεταννός Πρωθυπουργός εἶχε λογαριάσει χωρίς τους… Γερμανούς, καθώς ἡ κυβέρνησις Σημίτη ἀνεκοίνωσε τελικῶς ὅτι τά «Λέοπαρντ» ἐκρίθησαν καλύτερα τῶν «Τσάλλεντζερ». Ἔκπληξις καί ὀργή ἦταν τά συναισθήματα πού διακατεῖχαν τόν κ. Μπλαίρ, ὁ ὁποῖος «προσπάθησε νά ἐπικοινωνήσει μέ τόν Ἕλληνα πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη, ἀλλά δέν κατάφερε νά τόν βρεῖ.» Πρᾶγμα καθόλου περίεργο γιά ὅσους γνωρίζουν τήν ἰδιοσυγκρασία του… Τούτου δοθέντος, ἡ Ντάουνινγκ Στρήτ περιορίσθη νά διατυπώσει τήν δυσαρέσκειά της στήν ἑλληνική πρεσβεία στό Λονδῖνο.

Ἡ ὑπόθεσις εἶχε, ὡστόσο, καί ἐπίλογο: Ὅπως ἀποκαλύπτει ὁ Λ. Τσιριγωτάκης, στήν ἑπόμενη Σύνοδο Κορυφῆς, ὅπου εὑρέθησαν τέτ-ἄ-τέτ οἱ κ.κ. Μπλαίρ καί Σημίτης, μέ ἀνοικτά μικρόφωνα καί μπροστά στίς κάμερες, «ὁ Ἕλληνας πρωθυπουργός τοῦ ζήτησε νά τόν βοηθήσει στό θέμα τῆς ἐπιστροφῆς τῶν Γλυπτῶν τοῦ Παρθενῶνα λόγῳ τῶν ἐπερχόμενων ἐκλογῶν στήν Ἑλλάδα.» Ἡ συνέχεια ἦταν ἡ ἀναμενομένη: «Ὁ Βρετανός πρωθυπουργός ἀπέφυγε νά τοῦ ἀπαντήσει». Μία ἱστορική εὐκαιρία γιά τήν πολιτιστική ὑπόθεση –ἡ ὁποία συνεγείρει κάθε Ἕλληνα, ἀλλά καί κάθε πολίτη τοῦ κόσμου μέ γνώση τῆς ἀρχαίας Ἱστορίας– εἶχε, μόλις, χαθεῖ.