Τι πραγματικά σημαίνει Εθνική Άμυνα; Αντιστράτηγος ε.α Ιωάννης Ιντζές

Περί Εθνικής Άμυνας

Γράφει ο

Ιωάννης Ιντζές*

Συνειρμικά όταν ακούει κανείς για άμυνα, νομίζει ότι πρόκειται για έργο των ενόπλων δυνάμεων. Όταν όμως μιλάμε για Εθνική Άμυνα, θα πρέπει να την εννοούμε πρωτίστως ως εθνική επιβίωση, ως άμυνα του έθνους έναντι των απειλών και κινδύνων που αντιμετωπίζει, εξωτερικών και φυσικών, αλλά κυρίως εσωτερικών και πνευματικών. Εξάλλου εάν δεχτούμε τον ορισμό του Ηρόδοτου για το τι είναι έθνος (το ομόαιμον, το ομόγλωσσον και ομόθρησκον) τότε είναι εύκολη η ερμηνεία του όρου, όπως θα δούμε και παρακάτω.

Η Εθνική Άμυνα είναι συνυφασμένη με την Εθνική Ισχύ ενός Κράτους και διαμορφώνεται από διάφορους παράγοντες, όπως η γεωγραφία, οι φυσικοί πόροι, η βιομηχανική ανάπτυξη (με εγχώρια αμυντική παραγωγή) το μέγεθος και η σύνθεση του πληθυσμού και φυσικά οι ένοπλες δυνάμεις (ποιότητα, μέγεθος και στρατιωτική ηγεσία). Υπάρχουν όμως και μη απτά στοιχεία τα οποία επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό την Εθνική Ισχύ. Αυτά είναι:

– Η εθνική συνείδηση, η οποία διαμορφώνεται και σφυρηλατείται στο πέρασμα της ιστορίας.

– Το εθνικό φρόνημα, που είναι ο βαθμός αποφασιστικότητας με την οποία ένα έθνος υποστηρίζει την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησής του, στην ειρήνη και στον πόλεμο.

– Η ποιότητα της κοινωνίας και της κυβέρνησης. Κάθε κράτος με βαθιές και αγεφύρωτες ταξικές ή εθνικές και θρησκευτικές διαφορές θα αντιμετωπίσει σοβαρά προβλήματα στην διαμόρφωση εθνικού φρονήματος. Ενώ μια κυβέρνηση που είναι όχι μόνο κοινοβουλευτικά αντιπροσωπευτική, αλλά κυρίως εκφράζει τις πεποιθήσεις και τις προσδοκίες του λαού σε στόχους και πολιτικές, έχει μεγαλύτερη πιθανότητα να επιστρατεύσει όλους τους εθνικούς πόρους στην επίτευξη αυτών των στόχων. Επίσης και η εξύψωση  του εθνικού φρονήματος εναπόκειται στην ικανότητα της κυβέρνησης.

– Η διπλωματία η οποία αποτελεί το πρόσωπο που δείχνει ένα κράτος προς τα έξω και η οποία πρέπει να υποστηρίζεται από στρατιωτική ισχύ.

Οι Έλληνες ως Έθνος έδωσαν πολλούς αγώνες για την επιβίωσή τους και αποτελούν έναν μοναδικό ίσως λαό με τόσο ένδοξη ιστορία και διαδρομή. Το 1821 μετά από 4 αιώνες σκληρής δουλείας αποφάσισαν να αγωνισθούν «υπέρ πίστεως και πατρίδος» και τελικά κατάφεραν κάτι που φαινόταν αδιανόητο και εξωπραγματικό. Τι ήταν εκείνο που τους έδωσε ελπίδα και δύναμη. Σύμφωνα με τον Κονδύλη, μία μακρόπνοη εθνική πολιτική (όπως ήταν η προσπάθεια απελευθέρωσης του Έθνους) μπορεί να επιτευχθεί μόνο όταν υπάρχει μία ακμαία εθνική οντότητα.

Ο Ελληνισμός πολύ πριν το 1821, διατηρούσε ακμαία εθνική συνείδηση, που στον κατάλληλο χρόνο αποτέλεσε την κινητήριο δύναμη για την επίτευξη της παλιγγενεσίας του. Αυτή η εθνική οντότητα διαμορφώθηκε από δύο μεγάλα κληροδοτήματα, τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό και την Χριστιανική πίστη. Όσο και να μην αρέσει σε κάποιους σημερινούς Έλληνες (που μάλλον ελληνόφωνοι θα αυτοχαρακτηρίζονταν) η πραγματική ισχύς της Ελλάδος ήταν, είναι και θα είναι η Ελληνορθόδοξή της παράδοση. Η πνευματική αυτή συμφυΐα, δημιούργησε μια εθνική συνείδηση που μέχρι σήμερα αποτελεί πηγή ζωής, δημιουργίας, πολιτισμού και προσφοράς στην ανθρωπότητα. Αυτή η ελληνορθόδοξη παράδοση, είναι τα ιερά και όσια της φυλής.

Η σπουδαιότητα της ελληνορθόδοξης παράδοσης έγκειται στο γεγονός ότι δύναται να αναγεννά και να ανακαινίζει πνευματικά τον κάθε άνθρωπό, ανεξάρτητα καταγωγής, φυλής, ή χρώματος και να τον καθιστά ένα ζωντανό και δημιουργικό πολίτη μίας κοινωνίας, η οποία εμφορείται από πνεύμα αγάπης, ελευθερίας και αλληλεγγύης. Μια τέτοια κοινωνία δεν μπορεί παρά να ευημερεί και να μεγαλουργεί και να αναδεικνύει τους πραγματικά άριστους, οι οποίοι θα την κυβερνούν αλλά και θα την υπηρετούν ταυτόχρονα.

Θα μπορούσε όμως κάποιος να αντείπει ότι αυτά είναι θεωρίες. Σαν απάντηση θα λέγαμε ότι «το καλό δέντρο από τους καρπούς του γνωρίζεται». Η Ελληνορθόδοξη παράδοση δημιούργησε την Κωνσταντινούπολη και την υπερχιλιετή Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Και όταν σε αυτήν υπήρχαν κρίσεις και εξωτερικές απειλές, όπως έγραψε ο Αμερικάνος  συγγραφέας Edward N. Luttwak, η χριστιανική πίστη, ο πολιτισμός της αρχαίας Ελλάδος αλλά και η ρωμαϊκή υπερηφάνεια, συνδυαζόταν για να απορρίψουν σκέψεις περί παράδοσης και να εμπνεύσουν απαρασάλευτη συνοχή.

Εάν δεν υπήρχαν υγιείς ρίζες το δέντρο αυτό δεν θα ακτινοβολούσε όσο κανένα άλλο στην Ιστορία του κόσμου. Βέβαια ο Ελληνισμός, σαν ένα οικουμενικό δέντρο, που ρίζα έχει την ελληνορθόδοξη παράδοση, είναι φυσικό να δέχεται απειλές και να έχει εχθρούς. Όχι από αδυναμία, αλλά λόγω σπουδαιότητας, λόγω ανωτερότητας, λόγω φθόνου για την καρποφορία του. Για το λόγο αυτό οι εχθροί μας αλλά και «φίλοι», μας θέλουν παραμερισμένους, φτωχούς και αμόρφωτους για να μην επαναλάβουμε ανάλογο γεγονός.

Σήμερα θα πρέπει ως Κράτος, με υψηλό βαθμό αυτογνωσίας, να χαράζουμε με σοβαρότητα και συνέπεια την πορεία μας στην ιστορία και στον κόσμο. Στη γεωπολιτική αυτό ονομάζεται «υψηλή (ή εθνική) στρατηγική» και μπορεί να ορισθεί ως ο μακρόπνοος σχεδιασμός για την προώθηση των ζωτικών εθνικών συμφερόντων, αποτρέποντας παράλληλα άλλα έθνη ή διεθνείς παράγοντες, να παρεμβαίνουν σε αυτά. Για να επιτευχθεί αυτό, θα πρέπει να μελετηθεί το διεθνές περιβάλλον και οι υπάρχοντες κίνδυνοι/ευκαιρίες, να τεθούν ιεραρχημένοι πολιτικοί στόχοι που να αντικατοπτρίζουν τα εθνικά συμφέροντα και τέλος να χρησιμοποιηθούν όλοι οι διαθέσιμοι πόροι και δυνάμεις. Ο τελικός σκοπός της εθνικής στρατηγικής, είναι να εξασφαλίσει ένα ασφαλές και ειρηνικό περιβάλλον, μέσα στο οποίο το κράτος και οι πολίτες του θα μπορέσουν να αναπτυχθούν και να ευημερήσουν.

Αντίθετα με τα παραπάνω, οι τελευταίες Κυβερνήσεις διαμορφώνουν την Εθνική μας Στρατηγική πρόχειρα, περιστασιακά, ενώ αγνοούν παντελώς τα ιστορικά διδάγματα και την αξία της ελληνορθόδοξης παράδοσης στην Εθνική μας Άμυνα. Δείτε πως:

– Παρουσιάζουν μία αναξιοπρεπή και δουλική συμπεριφορά έναντι ξένων συμφερόντων, ενεργώντας με ιδιοτέλεια, προσπάθεια εντυπωσιασμού ή και από άγνοια και δέχονται την εισαγωγή αμφιλεγόμενων αξιών και προτύπων, που επιφέρουν την αλλοίωση της εθνικής μας ταυτότητας, αλλά και αυτής ακόμη της οντολογίας του ανθρώπου.

– Προωθούν έναν παρασιτικό καταναλωτισμό προς χάριν δήθεν της ευημερίας, με την μορφή ενός «κοινωνικού συμβολαίου» με το οποίο ικανοποιούνται οι ανάγκες του λαού, με αντίτιμο την πολιτική του εύνοια ή ανοχή στη διαχείριση της εξουσίας. Έτσι φτάσαμε να εκποιείται το έθνος σε «Υπερταμεία» ή Ξένα Κεφάλαια, για να μπορεί ο λαός να καταναλώνει περισσότερα και να εργάζεται λιγότερο. Για το λόγο αυτό το εξωτερικό μας χρέος έχει φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη.

– Βάλλουν κατά της Ορθοδοξίας και επιχειρούν μια συστηματική αλλοίωση του ορθόδοξου φρονήματος και τρόπου ζωής των Ελλήνων, με την εισαγωγή ξενόφερτων και επιβλαβών συνηθειών και εθίμων. Ιερά σύμβολα και Άγιοι προσβάλλονται ή διακωμωδούνται, ενώ προωθούνται και προβάλλονται θρησκευτικές ομάδες αποδεδειγμένα «διεφθαρμένες και επικίνδυνες».

– Αντί να δημιουργούν συνθήκες αξιοπρεπούς εργασίας για τους Έλληνες, αυτοεπαίρονται ότι έλυσαν το δημογραφικό και εργατικό πρόβλημα της Ελλάδος με παράνομους μετανάστες. Έτσι μόνο τα τελευταία χρόνια είχαμε την μετανάστευση μισού εκατομμυρίου νέων μορφωμένων και ταλαντούχων Ελλήνων, που σε συνδυασμό με την εχθρική στάση απέναντι στην οικογένεια και τη μείωση των γεννήσεων, δημιουργούν μία εκ των πραγμάτων γενοκτονία.

– Προβαίνουν σε αγορές δισεκατομμυρίων για πανάκριβα οπλικά συστήματα από το εξωτερικό, χωρίς να υπάρχει καμία πρόβλεψη για ανάληψη κατασκευαστικού έργου από την εγχώρια αμυντική βιομηχανία. Επιπλέον οι υπάρχουσες υποδομές παραγωγής αμυντικού υλικού εκποιούνται ή απαξιώνονται, με κίνδυνο να μην μπορούμε στο άμεσο μέλλον να παράγουμε ούτε τα απολύτως αναγκαία για τις αμυντικές μας ανάγκες. Τελικά μήπως «απαγορεύεται» να κατασκευάζουμε κάτι μόνοι μας και όλα πρέπει να τα ζητάμε από ξένους;

– Ενεργούν αντίθετα από τις επιταγές του Συντάγματος σε ότι αφορά την αποστολή του Κράτους για την «ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης» των Ελλήνων μέσω της παιδείας, προωθώντας απαράδεκτά και ανθελληνικά νομοσχέδια και πολιτικές. Τα σχολικά βιβλία δεν έχουν πλέον παιδευτικό χαρακτήρα, αλλά μάλλον έχουν γίνει περιοδικά ποικίλης ύλης. Το μάθημα των θρησκευτικών από ομολογιακό γίνεται διαθρησκειακό. Τα αρχαία ελληνικά είτε δεν διδάσκονται καθόλου, είτε διδάσκονται με τέτοιο τρόπο ώστε τελικά να προκαλούν την αποστροφή των μαθητών. Οι παραδοσιακές αξίες του ελληνισμού, όπως πίστη, εντιμότητα, φιλότιμο, φιλοπατρία, σκόπιμα παραθεωρούνται και στη θέση των προβάλλονται ξενόφερτα πρότυπα ζωής, τα οποία καλλιεργούν στους νέους την κατάθλιψη, την αφιλοπατρία, την ανταγωνιστικότητα. Η ιστορία παρουσιάζεται με ιδεολογικές σκοπιμότητες και φυσικά η γλώσσα δεν έχει αφεθεί απείραχτη (δημοτική, μονοτονικό, φωνητική γραφή και λατινικό αλφάβητο κ.α.). «Αν θέλεις να χάσει ένας λαός την εθνική του συνείδηση, κάνε του να χάσει τη γλώσσα του» έλεγε ο Λένιν.

Ένας πρώην Υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ φέρεται να είπε: «Ο ελληνικός λαός είναι δυσκολοκυβέρνητος και γι΄αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετισθεί. Εννοώ δηλαδή να πλήξουμε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητά του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει, για να μη μας ενοχλεί στα Βαλκάνια, να μη μας παρενοχλεί στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή». Επομένως να μια ξεκάθαρη Στρατηγική. Να κάνουμε αυτό που κάποιοι δεν θέλουνε να κάνουμε. Να αναδείξουμε τις πολιτιστικές μας ρίζες και την ιστορία, να καλλιεργήσουμε τη γλώσσα μας, να διατηρήσουμε ζωντανή την πίστη μας. Και έτσι θα επικρατήσουμε. Εάν τα κάνουμε αυτά και επαναφέρουμε την Ελληνορθόδοξη παράδοση στη ζωή μας, τότε θα έχουμε ακμαίο εθνικό φρόνημα και αδιάρρηκτη εθνική ενότητα, η οποία από μόνη της θα μας οδηγήσει στην επίτευξη των εθνικών στόχων και την εξασφάλιση της εθνικής μας άμυνας.

Ως επίλογο θα μπορούσαμε να πούμε το ψαλμικό:

«Πάντα τα έθνη εκύκλωσάν με και το ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς».

Ο Αντιστράτηγος ε.α. Ιωάννης Ιντζές είναι απόφοιτος της Σχολής Εθνικής Άμυνας και κάτοχος ΜΑ στην «Εφαρμοσμένη Στρατηγική και τη Διεθνή Ασφάλεια». Είναι υποψήφιος Βουλευτής στην Πιερία με το Πατριωτικό Δημοκρατικό Κίνημα ΝΙΚΗ.