Η μοιραία τραγουδίστρια, ο Γ.Παπανδρέου και η Κυβέλη…

Μπορεί να είναι σύμπτωση, αλλά στη ζωή των Παπανδρέου υπάρχει πάντα μια μοιραία γυναίκα.

 Δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση ο Γεώργιος Παπανδρέου, του οποίου μάλιστα η προσωπική του ζωή χαρακτηριζόταν από δυο μεγάλους έρωτες.

Γράφει ο Δημήτρης Σταυρόπουλος

 Το γυναικείο φύλο και την πολιτική.

Λέγεται, ότι δεν μπορούσε να αντισταθεί στα θέλγητρα κάποιας ωραίας γυναίκας.

 Πόσο μάλλον όταν εκείνη είχε ξεχωριστή, θαυμαστή ομορφιά…

Η ιστορία αφορά τον Αντιπρόεδρο τότε της Κυβέρνησης του Σοφοκλή Βενιζέλου, Γεώργιο Παπανδρέου, που γοητεύεται από μια Χιλιανή πανέμορφη καλλιτέχνιδα.

 Επρόκειτο για την Μαρία Μάρθα Έστερ Αλντουνάτε ντελ Κάμπο, όπως ήταν το πραγματικό όνομα της τραγουδίστριας.

Έγινε γνωστή ως Ροζιτα Σερανο –εξ ου και η πάστα «Σερανο»- που πρωταγωνίστησε σε ένα μεγάλο σκάνδαλο και υπήρξε η αιτία να χωρίσει ο πολιτικός με την κορυφαία ηθοποιό Κυβέλη.

Μια ιστορία που συγκλόνισε την Ελλάδα στις αρχές της δεκαετίας του 50 και παρ ολίγον να στοιχίσει στον Παπανδρέου την πολιτική του καριέρα!

Η ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ

Η πανέμορφη  Νοτιοαμερικανα  δημοφιλής τραγουδίστρια της όπερας, μετακινείται στην Ευρώπη –αρχές δεκαετίας 1930– συνοδευόμενη από τη μητέρα της Σοφία. Περνά από Πορτογαλία και Γαλλία για να βρεθεί –1936– στο Βερολίνο. 

Παρουσιάζεται στις μεγαλύτερες θεατρικές αίθουσες εκτελώντας λαϊκά τραγούδια της Χιλής μέχρι να την ανακαλύψει ο Γερμανός συνθέτης Peter Kreuder και να υπογράψει συμβόλαιο με τη γερμανική Telefunken. 

Το καλλιτεχνικό της όνομα πλέον είναι Ροζίτα Σεράνο.

 Η καριέρα της απογειώθηκε.

Ερμηνεύει, στη γερμανική γλώσσα, δημοφιλέστατα τραγούδια και συμμετέχει σε γερμανικές ταινίες (1938-1941) ενώ το τραγούδι της «La Paloma» γίνεται το δημοφιλέστερο άκουσμα στη Γερμανία.

 Το οπερετικό ύφος της φωνής της ενθουσίαζε τους ακροατές, ενώ το άκουσμά της θυμίζει αφρικανικό τζαζ ή αμερικανικό μπλουζ.

 Η καριέρα της στη ναζιστική Γερμανία όμως, τελείωσε άδοξα το 1943.

 Στη διάρκεια μιας περιοδείας στη Σουηδία κατηγορήθηκε ως «κατάσκοπος» διότι είχε δώσει παράσταση υπέρ των Εβραίων προσφύγων…

Στην Ελλάδα ήταν γνωστή πριν ακόμη την επισκεφτεί.

 Τα τραγούδια της μεταδίδονταν από το ραδιόφωνο κατά τη διάρκεια της Κατοχής.

Η πρώτη φορά που ήρθε στην Ελλάδα ήταν το 1946 και υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας πραγματοποιώντας εμφανίσεις στο νυκτερινό κέντρο «Αριζόνα». 

Οι εφημερίδες την υποδέχονται με διθυράμβους.

 Ο Σπύρος Μελάς της αφιερώνει πρωτοσέλιδο χρονογράφημα μαγεμένος από τα μεγάλα πράσινα μάτια της που ιρίδιζαν.

 Ο Στέφανος Ζώτος περιγράφει τη γοητεία του 32χρονου Χιλιανού αηδονιού! 

Ταυτοχρόνως, συμμετέχει, με τη Σοφία Βέμπο, που υπήρξε προσωπική της φίλη, σε όλες τις φιλανθρωπικές εκδηλώσεις.

 Στην Αθήνα, η «εκμαυλίστρια αισθημάτων», όπως καταγράφηκε πολλά χρόνια αργότερα, γίνεται περιζήτητη από τον ανδρικό πληθυσμό.

 Εγκλιματίζεται εύκολα και συνεργάζεται με τους σημαντικότερους Έλληνες δημιουργούς και καλλιτέχνες.

 Συνδέεται με τον Γιάννη Σπάρτακο και πραγματοποιεί μαζί του τετράχρονη διεθνή τουρνέ.

Σιγά , σιγά γίνεται γνωστή σε όλη τη Χώρα, κυρίως από το βουκολικό τραγούδι «Του Γιάννου η φλογέρα» που έγραψε ο Κ. Κοφινιώτης και μελοποίησε ο Μ. Σογιούλ (1938) και το οποίο σε δεύτερη εκτέλεση τραγούδησε η Σοφία Βέμπο.

Τραγούδισε και άλλα, όπως το «Βρε πώς μπατιρήσαμε», το «Άλα, έχω στρώσει μια κεφάλα» (1953) «στη Λάρισα βγαίνει ο αυγερινός»…

Ο ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΙΡΑΙΟ ΤΡΟΧΑΙΟ

Το… νάζι της, οι φωτογραφίες της στον τύπο της εποχής και τα διθυραμβικά σχόλια για τη φωνή της,  δεν άφησαν ασυγκίνητο (!!) τον Γεώργιο Παπανδρέου ο οποίος κατάφερε και τη γνώρισε. 

Κάποια στιγμή η Ροζίτα ζήτησε να επισκεφθεί το Καστρί.

 Εκείνος, δεν μπορούσε να της χαλάσει χατίρι, αλλά έπρεπε να σκεφθεί τον τρόπο.

 Έτσι, στις αρχές του δευτέρου θερινού τμήματος της Βουλής (Ιούλιος 1951), έδωσε δεξίωση στους βουλευτές που συμμετείχαν σε αυτό, στο σπίτι του. 

Όμως, για να μην κινηθούν υποψίες στην Κυβέλη, η πρόσκληση απευθυνόταν στη Σοφία Βέμπο, την οποία είχε ενημερώσει σχετικά. 

Η Σοφία, πήγε στο Καστρί συνοδευόμενη από την αδελφή της Αλίκη, τον Μίμη Τραϊφόρο, τον ενδυματολόγο Σκαλιντώ και φυσικά την Σεράνο.

Εκεί ήπιαν, τραγούδησαν, χόρεψαν και μόλις πέρασε η ώρα, πήραν την κατεύθυνση της επιστροφής.

Η παρέα ήταν σε ευθυμία, και κάποια στιγμή το ανοιχτό Σεβρολέ που οδηγούσε η Σεράνο έφυγε από την πορεία του και έπεσε στα χωράφια.

 Δεν έπαθαν όμως τίποτα και συνέχισαν αλλά φθάνοντας στη Μεταμόρφωση Σωτήρος, προφανώς από το ποτό και τη νύστα, συγκρούστηκαν με σφοδρότητα με το λεωφορείο της γραμμής Μπογιατίου.

 Οι επιβάτες σώθηκαν με μικροτραυματισμούς, αλλά το γεγονός δημοσιοποιήθηκε.

Ο τύπος της εποχής  (που γνώριζε πρόσωπα και πράγματα) έκανε …πάρτι !! Χαρακτηριστικό το έμμετρο ποίημα-άρθρο που σχολίαζε καυστικά τη βραδιά του ατυχήματος με κατακλείδα:

 «Πήγες με τον Παπανδρέου;  Θα πληρώσεις τα σπασμένα!»…

Μετα τον κοινωνικο θορυβο, 

ο Πρωθυπουργός Σοφοκλής Βενιζέλος, ζήτησε από τον Παπανδρέου να πάρει θέση υποχρεώνοντάς τον να στείλει επιστολή διάψευσης, υποστηρίζοντας πως δεν επρόκειτο για «κραιπάλη» αλλά για …κοινωνική εκδήλωση!!!

Για την ιστορία και μόνο να προσθέσουμε πως η Σεράνο, ενώ είχε φύγει, καταδικάσθηκε ερήμην σε τέσσερις μήνες φυλάκισης.

 Δύο χρόνια αργότερα (1953), όταν ξαναήλθε για τρίτη φορά στην Αθήνα, εκδικάζεται η έφεσή της και αθωώνεται.

 Πολλά χρόνια αργότερα, η ποιήτρια Βαλεντίνη Ποταμιάνου, εγγονή της Μιράντας Μυράτ και κόρη της Κυβέλης Θεοχάρη, θα αποκαλύψει πως η… κοινωνική σχέση του Γ. Παπανδρέου με την Σεράνο υπήρξε η αφορμή για να αποφασίσει η Κυβέλη τον χωρισμό τους…

ΤΟ ΓΛΥΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΑΔΟΞΟ ΤΕΛΟΣ

Πάντως, η Σεράνο ήλθε τουλάχιστον δύο ακόμη φορές στην πατρίδα μας, με τελευταία –μάλλον– το 1960 για να συμμετάσχει στο αποκριάτικο πρόγραμμα του περίφημου Roxy Club της οδού Όθωνος.

Η Σεράνο πέρασε τις τελευταίες δεκαετίες της ζωής της στην πατρίδα της. 

Οι συμπατριώτες της δεν συγχώρησαν ποτέ τα χρόνια της καριέρας της στη Γερμανία την εποχή των ναζί.

 Έφυγε από τη ζωή πάμπτωχη, στο Σαντιάγο της Χιλής, στις 6 Απριλίου 1997 και οι βιογράφοι της αγνοούν εντελώς την παρουσία της στην Ελλάδα.

Η Ροζίτα σύχναζε σε κάποιο ζαχαροπλαστείο της Φωκίωνος Νέγρη – η οδός ήταν τότε στέκι θεατρανθρώπων.

 Ήταν περιζήτητη και δημοφιλής.

 Ο Νίκος Καμπάνης έχει γράψει πως ο επιχειρηματίας του καταστήματος, γοητευμένος (και αυτός )από την παρουσία της, άρπαξε την ευκαιρία και  έδωσε το όνομα της σε μια πάστα! 

Ονομάτισε λοιπόν τη σοκολατίνα που έφτιαχνε «πάστα Σεράνο»!

Πληροφορίες

True story

Mikros romios