Χάνα Βερολίνο- Ιρένα Βαρσοβία: 2 γυναίκες σύμβολα! Η μία σκότωνε η άλλη έσωζε

Γράφει ο Δημήτρης Σταυρόπουλος

Τα ιδανικά είναι η υπέρτατη δύναμη στον άνθρωπο.

Η πίστη και η αφοσίωση σ αυτά-όποια κι αν είναι ακόμη και καταδικαστέα-,δημιουργούν ένα τεράστιο ψυχικό απόθεμα, που μεταμορφώνει και μεταλλάσει χαρακτήρες οι οποίοι πολλές φόρες δεν ξεχωρίζουν το καλό από το κακό!

Δυο τέτοιες περιπτώσεις στην παγκόσμια στρατιωτική ιστορία, ήταν η Χάνα Ράιτς και η Ιρένα Σέντλερ … 

Η πρώτη αφιέρωσε την ζωή της στο «τέρας του κακού» Αδόλφο Χίτλερ και η άλλη «ηρωίδα του καλού», έσωσε χιλιάδες παιδιά στο γκέτο της Βαρσοβίας.

Και οι δυο ήταν γυναίκες-σύμβολα αν και βρέθηκαν την ίδια εποχή ,στα εντελώς αντίθετα στρατόπεδα!

ΑΠΟ ΤΑ ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΥΣ ΚΑΜΙΚΑΖΙ

Η Ράιτς γεννήθηκε στο Χίρσμπεργκ (Hirschberg) της Σιλεσίας στις 29 Μαρτίου 1912.

 Ο πατέρας της ήταν οφθαλμίατρος και είχε τη δική του κλινική στο Χίρσμπεργκ, την οποία νεαρή Χάνα, μαζί με τον αδελφό της Κουρτ επισκεπτόταν σχεδόν καθημερινά.

 Έτσι, απέκτησε ενδιαφέρον για την εργασία του πατέρα της, ο οποίος την ενθάρρυνε με κάθε τρόπο να ακολουθήσει το δικό του επάγγελμα.

Παράλληλα, όμως, δεν έχει καθόλου μειωθεί η επιθυμία της να πετά.

 Υποστηρίζοντας ότι το επάγγελμά της θα απαιτεί να μπορεί να πετά με μηχανοκίνητα αεροσκάφη, πείθει τους γονείς της να της επιτρέψουν να εγγραφεί στην σχολή ερασιτεχνών αεροπόρων, που διατηρούσαν τα Γερμανικά Ταχυδρομεία στο προάστιο Στάακεν (Staaken) του Βερολίνου.

Το 1933 ο κατασκευαστής και πιλότος ανεμοπτέρων και υδροπλάνων Βολφ Χιρτ (Wolf Hirth) της προσφέρει μια θέση πιλότου ανεμοπτέρων με πλήρη απασχόληση.

 Η Χάνα δέχεται χωρίς δισταγμό και εγκαταλείπει την Ιατρική.

Μέχρι το 1938 είχε καταπλήξει τους πάντες. Ήταν η πρώτη γυναίκα που διέσχισε τις Άλπεις με ανεμόπτερο και η Πολεμική Αεροπορία την εμπιστευόταν στις δοκιμές των μαχητικών Στούκας.

 Η κορυφαία πιλότος έσπαγε κάθε ρεκόρ πετώντας για πέντε ώρες ή ανυψώνοντας τα αεροσκάφη σε όρια που δεν είχε φθάσει κανείς.

 Έκανε νυχτερινές πτήσεις και δοκίμασε τα πρώτα Μέσερσμιτ και τα μεγάλα βομβαρδιστικά….

Ήταν φανατική υποστηρίκτρια του Χίτλερ και δεν είχε κανένα πρόβλημα να βοηθήσει στη γερμανική προπαγάνδα.

 Η Ράιτς έκανε συχνά εμψυχωτικές ομιλίες στη Χιτλερική Νεολαία, και πετούσε πάνω από το Ανατολικό Μέτωπο για να δώσει κουράγιο στους Γερμανούς στρατιώτες…

Η σμηναγός της Λουφτβάφε έλαβε το Σιδηρούν Σταυρό Α΄ τάξεως από τον Χίτλερ τον Μάρτιο του 1941.

 Ήταν μία από τις δύο γυναίκες που τιμήθηκαν με αυτό το παράσημο κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο….

Κατά τη διάρκεια συνάντησης με τον Χίτλερ στην εξοχική του κατοικία στις Βαυαρικές Άλπεις, η Χάνα Ράιτς παρουσίασε το όραμά της. 

Τη δημιουργία του σμήνους «SS Selbstopferkommando Leonidas», με πιλότους καμικάζι που θα έριχναν το αεροπλάνο πάνω στον εχθρό, όπως η Ιαπωνική Αεροπορία. 

Παρά το γεγονός ότι αρχικά ο Χίτλερ αρνήθηκε, πήρε τελικά την άδεια να κάνει δοκιμές.

 Περίπου 70 αποφασισμένοι πιλότοι εκπαιδεύτηκαν κάνοντας την Ράιτς να υποστηρίζει με θέρμη, ότι θα μπορούσε να διακόψει την απόβαση των συμμάχων στη Νορμανδία.

 Ο βομβαρδισμός όμως του εργοστασίου που κατασκευαζόταν τα μαχητικά που είχε αναπτύξει η Ράιτς, έβαλε τέλος στα σχέδια της….

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΤΗΣΗ

Κατά τη διάρκεια του Πολέμου η Ράιτς γνώρισε τον πτέραρχο και πιλότο της Λουφτβάφε, Ρόμπερτ Ρίττερ φον Γκράιμ, ο οποίος έγινε ο σύντροφος της ζωής της.

 Όταν τον Απρίλιο του 1945 ο Χίτλερ απέπεμψε τον Γκέρινγκ από την Λουφτβάφε ως προδότη, κάλεσε τον φον Γκράιμ στο πολιορκούμενο Βερολίνο για να του αναθέσει την αρχηγία της Πολεμικής Αεροπορίας. 

Την παράτολμη αποστολή μεταφοράς του εκτέλεσε η ίδια η Ράιτς, που κατάφερε να προσγειώσει το αεροπλάνο στο Βερολίνο υπό τα καταιγιστικά αντιαεροπορικά πυρά των συμμάχων.

 Ο Γκράιμ τραυματίστηκε σοβαρά στο πόδι, αλλά με τη βοήθεια της συντρόφου του, κατάφεραν να φτάσουν ως τον Χίτλερ, όπου του ανέθεσε να ανασυντάξει την Λουτβάφε.

 Η Ράιτς ζήτησε να μείνει στο καταφύγιο και να πεθάνει μαζί με τον  Χίτλερ που  της έδωσε εντολή να φύγει με τον Γκράιμ.

 Η γυναίκα του Γκέμπελς της έδωσε ένα γράμμα, για το γιο που είχε αποκτήσει από τον πρώτο γάμο της και το ζευγάρι έφυγε αμέσως.

 Με νέο εκπαιδευτικό αεροπλάνο, η Ράιτς κατάφερε να απογειωθεί από ένα κατεστραμμένο οδόστρωμα και ενώ δεχόταν βροχή πυρών.

 Ένα μήνα μετά την αυτοκτονία του Χίτλερ και τη λήξη του πολέμου, ο Γκράιμ και η Ράιτς παραδόθηκαν στους συμμάχους….

Η Ράιτς παρέμεινε για 18 μήνες κρατούμενη των Αμερικανών, χωρίς όμως να της απαγγελθούν κατηγορίες.

 Μετά από ανακρίσεις την έκριναν ως υστερική και σχιζοφρενή, αλλά της πρότειναν να πάει στις ΗΠΑ για να συμμετάσχει σε ερευνητικό πρόγραμμα. 

Προτίμησε να παραμείνει στη Φρανκφούρτη και έδινε διαλέξεις λέγοντας ότι απλώς έκανε το καθήκον της.

 Το 1959 πήγε στην Ινδία και το 1962 στην Γκάνα για να βοηθήσει τις χώρες να φτιάξουν τις πολεμικές τους αεροπορίες.

 Από το 1976 έως το 1979 κατέρριψε δύο φορές το παγκόσμιο ρεκόρ πτήσης με ανεμόπτερο στις ΗΠΑ, και επέστρεψε στη Φρανκφούρτη όπου πέθανε από καρδιακή προσβολή. 

Μέχρι και το τέλος της ζωής της έκανε την ανήξερη για τις μαζικές δολοφονίες και τον αφανισμό εκατομμυρίων ανθρώπων και προσπάθησε να αποκαταστήσει την εικόνα της, με την αυτοβιογραφία της.

 Έλεγε ότι έκανε το καθήκον της και δήλωνε αμετανόητη εθνικοσοσιαλίστρια….

Η ΓΕΝΝΑΙΑ ΗΡΩΙΔΑ ΤΗΣ ΒΑΡΣΟΒΙΑΣ

Την έλεγαν Ιρένα Σέντλερ ή Irena Sendlerowa και ήταν μια Πολωνή ηρωίδα .

 Γεννήθηκε στη Βαρσοβία το 1910 και πέθανε το 2008…. 

Το 1939 όταν οι Ναζί κατέλαβαν την Πολωνία ήταν ανώτερη διαχειρίστρια στον Τομέα Κοινωνικής Πρόνοιας της Βαρσοβίας. Οργάνωνε συσσίτια στις γειτονιές της πόλης, βοηθούσε οικονομικά τους αδύναμους, τα ορφανά τους ηλικιωμένους και οποιονδήποτε είχε ανάγκη…. 

Oι Γερμανοί τον Οκτώβριο του 1940 ανακοίνωσαν ένα σχέδιο για τη δημιουργία γκέτο μέσα στην πόλη της Βαρσοβίας.

 Αυτό σήμαινε ότι 140.000 Πολωνοί θα έπρεπε να μεταφερθούν σε άλλες περιοχές της πόλης και στα σπίτια τους θα μεταφέρονταν όλοι οι Εβραίοι της πόλης….

Ουσιαστικά ήταν μια αστική φυλακή.

 Κανένας Εβραίος δεν επιτρεπόταν να βγει από το τείχος, τα σχολεία και οι συγκεντρώσεις απαγορεύτηκαν, ενώ υπήρχαν γερμανικές φρουρές σε όλες τις εισόδους του…. 

Βλέποντας η Ιρενα  τη δραματική κατάσταση που επικρατούσε, με τους νεκρούς να φτάνουν τους πέντε χιλιάδες κάθε μήνα από τις κακουχίες, κύριο μέλημά της ήταν η φυγάδευση των παιδιών από το γκέτο… 

Με το κωδικό όνομα «Γιολάντα», διεύθυνε τις προσπάθειες διάσωσης Εβραιόπουλων. 

Τα μέλη της οργάνωσης κρατούσαν όλα τα στοιχεία των παιδιών με κωδικούς και τα έθαβαν στο χώμα, μέσα σε βάζα ώστε να ενώσουν ξανά τις οικογένειες μετά τον πόλεμο.

 Με τη βοήθεια του Άντονι Τζμπρόβσκι, έκρυβαν τα παιδιά σε φορτηγά και εργαλειοθήκες ακόμα και σε σάκους από λινάτσες, ενώ σε κάποια έδιναν υπνωτικά, ώστε η κλινική τους εικόνα να τα παρουσιάζει ως θύματα του τύφου. 

Άλλα κρύβονταν σε ασθενοφόρα, σε σακιά με πατάτες, σε κουτιά ακόμη και σε φέρετρα, ως πεθαμένα. 

Μερικά καταφέρνει να τα βγάλει από το δικαστικό μέγαρο, που είχε δύο εισόδους, μία μέσα στο γκέτο και μία μέσα στην πόλη. 

Άλλα τα βοηθούσε να δραπετεύσουν από τους υπονόμους.

 Σπουδαίος τους σύμμαχος ήταν ένας σκύλος που με το γάβγισμά του έλεγαν πως απομάκρυνε τους Γερμανούς, την ώρα που εκείνοι φυγάδευαν τα παιδιά.

 Στα παιδιά που έσωζαν, έδιναν ψεύτικες ταυτότητες με πλαστά χριστιανικά ονόματα και δήλωναν ψευδώς ότι πολλές εβραϊκές οικογένειες έχουν προσβληθεί από τύφο και φυματίωση, προκειμένου να αποτραπούν επιθεωρήσεις και έρευνες από τους Γερμανούς…. 

ΣΩΤΗΡΑΣ ΓΙΑ 2.500 ΠΑΙΔΙΑ!

Συνολικά κατάφερε να σώσει τουλάχιστον 2.500 παιδιά από βέβαιο θάνατο, ενώ άλλα πεντακόσια άτομα υπολογίζεται ότι είχε σώσει, πριν μπει στη Zegota.

 Το 1943, η Σέντλερ συνελήφθη από τη Γκεστάπο και οδηγήθηκε στις φυλακές του Πάβιακ.

 Παρά τα βασανιστήρια δεν αποκάλυψε  κανένα όνομα. 

Οι Γερμανοί την καταδίκασαν σε θάνατο.

 Οι φρουροί όμως δωροδοκήθηκαν από μέλη της οργάνωσης με αποτέλεσμα να παραμείνει το όνομά της στη λίστα των μελλοθανάτων αλλά η ίδια να μην εκτελεστεί ποτέ.

 Από τότε και μέχρι το τέλος του πολέμου, ζούσε κρυμμένη σε διάφορα μέρη της Πολωνίας, χωρίς όμως να σταματήσει ποτέ τον αγώνα της. 

Η Ιρένα κράτησε ένα αρχείο με τα ονόματα των παιδιών που είχε διασώσει και το φύλαξε σ΄ ένα γυάλινο βάζο που έθαψε κάτω από ένα δέντρο στην αυλή της.

 Μετά τον πόλεμο, έχοντας σαν πολύτιμο θησαυρό το αρχείο με τα ονόματα των παιδιών που είχε σώσει, προσπάθησε να εντοπίσει όσους γονείς των παιδιών είχαν επιζήσει και επανένωσε τις οικογένειες.

 Τα παιδιά που οι γονείς τους είχαν πεθάνει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης τα βοήθησε να πάνε σε ανάδοχες οικογένειες… 

Το 2007 ήταν υποψήφια για Νόμπελ. Απορρίφθηκε όμως γιατί η επιτροπή έκρινε σπουδαιότερη την προσφορά του Άλ Γκόρ για την κλιματική αλλαγή!…

Πληροφορίες

Wikimedia