Τα 72 αεροπλάνα δώρο του Χίτλερ στους Τούρκους και τον Ινονού

Γράφει ο Δημήτρης Σταυρόπουλος

Είναι γνωστό ότι στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο η Τουρκία έπαιξε… τριπλό παιχνίδι.

Φανερά ήταν αμέτοχη και έμεινε μακριά από τις εχθροπραξίες.

Δήλωσε δηλαδή ουδέτερη.

Ωστόσο παρείχε διευκολύνσεις στους συμμάχους-με το αζημίωτο φυσικά-. Επέτρεψε να περάσουν από τα εδάφη της τα αεροδρόμια και τα λιμάνια στρατιωτικοί, πράκτορες και φυγάδες και ζήτησε (και πήρε) γι αυτό, γενναία ανταλλάγματα.

Από την άλλη πλευρά, διατήρησε σχέσεις με τις δυνάμεις του Άξονα, κράτησε ισχυρή διπλωματική επαφή, παραχώρησε «φιλοξενία» σε κατασκόπους των Γερμανών, σύναψε συμφωνίες και απαίτησε από τον Χίτλερ παρασκηνιακά, αν η πλάστιγγα γύρει με το μέρος του στο τέλος του πολέμου, να έχουν λόγο στο Αιγαίο και στην κυριότητα των ελληνικών νησιών!

Πατούσε δηλαδή σε… τρεις βάρκες!

Λόγω της γεωγραφικής της θέσης και του στρατηγικού ρόλου στον γεωπολιτικό χάρτη, οι Τούρκοι είχαν την δυνατότητα να κάνουν αυτούς τους ελιγμούς, εκβιάζοντας παράλληλα και τους Συμμάχους και τους Γερμανούς!

Ο Χίτλερ για να βρίσκεται μια αναπνοή από το μαλακό υπογάστριο της Σοβιετικής Ένωσης, δεν τους χάλασε χατίρι.

Έτσι σε κατ ιδίαν συνάντηση με τον πρόεδρο της Τουρκίας Ισμέτ Ινονού του έκανε ένα εντυπωσιακό και πανάκριβο «δώρο».

Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑΤΑ

Το 1941 ο Γερμανός πρέσβης στην Αγκυρα, Φραντζ φον Πάπεν, υπέγραψε με την τουρκική κυβέρνηση εμπορική συμφωνία για την πώληση ορυκτού σιδήρου και χρωμίου στη Γερμανία, που το είχε τότε απόλυτη ανάγκη για να τροφοδοτεί την πολεμική της βιομηχανία. Σε αντάλλαγμα η Τουρκία πήρε από τη Γερμανία 72 καταδιωκτικά Focke-Wulf FW-190, τμήματα των οποίων κατασκευάστηκαν στις εγκαταστάσεις της τουρκικής TOMTAS.

Τα μαχητικά έφτασαν στην Τουρκία το 1943, μεσούντος του πολέμου, και κατανεμήθηκαν σε πέντε μονάδες της τουρκικής αεροπορίας.

 Πενήντα εξ αυτών στάθμευαν στην Καισαρεία.

Το Focke-Wulf Fw 190 Würger (Αετομάχος), ήταν μονοθέσιο, μονοκινητήριο καταδιωκτικό αεροσκάφος της Γερμανικής Πολεμικής Αεροπορίας (Luftwaffe). 

Χρησιμοποιήθηκε εκτενέστατα κατά τον Β΄ΠΠ, όπου κατασκευάστηκαν πάνω από 20.000 μονάδες, εκ των οποίων κάπου 6.000 αεροσκάφη ήταν μαχητικά-βομβαρδιστικά. 

Η παραγωγή του ξεκίνησε το 1941 και κράτησε μέχρι το τέλος των εχθροπραξιών ενώ, κατά τη διάρκειά της, ο τύπος διαρκώς αναβαθμίζονταν. 

Οι τελευταίες εκδόσεις παρέμειναν εφάμιλλες των συμμαχικών ομολόγων τους.

Το Fw 190 ήταν ιδιαίτερα αγαπητό στους πιλότους του και γρήγορα αποδείχθηκε ανώτερο του καλύτερου καταδιωκτικού της Βρετανικής RAF, του Supermarine Spitfire Mk. V, όταν έλαβε το βάπτισμα του πυρός, το 1941. 

Συγκρινόμενο με το Messerschmitt Bf 109, το Fw 190 ήταν ένας «εργάτης», που του ανατέθηκε, και ανταπεξήλθε σε αυτό, ένα ευρύ φάσμα εξειδικεύσεων, το οποίο περιλάμβανε καθήκοντα μαχητικού αεροπορικής κυριαρχίας, προσβολής επίγειων στόχων, μαχητικού-βομβαρδιστικού, συνοδευτικού βαρέων βομβαρδιστικών και νυκτερινού μαχητικού.

Θεωρούνταν το καλύτερο γερμανικό καταδιωκτικό του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

 Συμμετείχε σε επιχειρήσεις πάνω από τη Γαλλία και αντιπαρατάχθηκε κατά του θρυλικού αγγλικού καταδιωκτικού Spitfire. 

Σχεδιάστηκε από τον γερμανό μηχανικό Κουρτ Τανκ κυρίως ως καταδιωκτικό αεροσκάφος, χρησιμοποιήθηκε όμως μέχρι το τέλος του πολέμου σε πολλαπλούς ρόλους.

Το 1947, μετά τη λήξη του πολέμου και με τον Ψυχρό Πόλεμο επί θύρας, οι Ηνωμένες Πολιτείες μοίρασαν στους συμμάχους τους το πλεονάζον στρατιωτικό υλικό που τους ήταν πλέον άχρηστο. 

Προκειμένου όμως να υπογράψουν αμυντική συνεργασία με την Τουρκία στο πλαίσιο της οποίας θα παραχωρούσαν δικά τους αεροσκάφη, ζήτησαν από την τουρκική κυβέρνηση την απόσυρση όλων των ναζιστικών μαχητικών.

Τότε μέσα σε μια νύχτα, τα χιτλερικά πολεμικά αεροπλάνα… εξαφανίστηκαν.

ΕΡΕΥΝΕΣ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ

Εικάζεται ότι περίπου 50 από αυτά τα αεροσκάφη εστάλησαν στην μεγάλη αεροπορική βάση στο Καϊσερί.

Στη συνέχεια τα αεροπλάνα διαγραφηκαν από το οπλοστάσιο του τουρκικού στρατού και θάφτηκαν για πιθανή μελλοντική χρήση.

Σύμφωνα με νεώτερες πληροφορίες, τα αεροσκάφη δεν ήταν «δώρο» της ναζιστικής Γερμανίας στην Τουρκία, αλλά προϊόν συνεργασίας των δύο χωρών.

Τουρκία και Γ’ Ράιχ, φαίνεται πως είχαν προχωρήσει σε συμπαραγωγή των Focke-Wulf FW-190, με την Hurriyet Daily News να αναφέρει σε δημοσίευμά της πως κάποια από τα τμήματα αυτών των αεροσκαφών είχαν κατασκευαστεί στην Τουρκία και η πρώτη πτήση τους έγινε τον Ιούλιο του 1943.

Εμπειρογνώμονες της Αεροπορίας αμφισβητούν την πιθανότητα της μαζικής «ταφής» των μονοθέσιων αεροσκαφών, σημειώνοντας πως μάλλον είχαν πωληθεί ως παλιοσίδερα μετά τον παροπλισμό τους, όμως δεν λείπουν κι εκείνοι που πιστεύουν ότι τα αεροσκάφη σώζονται ακόμη κάτω από το έδαφος του παλαιού αεροδρομίου στο Καϊσερί.

Το θέμα ερευνά τα τελευταία 25 χρόνια, ο τούρκος ερευνητής Ουλουχάν Χάσνταλ, γόνος οικογένειας γνωστού στρατιωτικού, ο οποίος δήλωσε στον τουρκικό Τύπο: «Οι Ηνωμένες Πολιτείες προσέφεραν δωρεάν τα δικά τους αεροπλάνα.

 Έβαζαν όμως έναν όρο:

 Να καταστραφούν τα γερμανικά αεροπλάνα.

 Περίπου 50 αεροπλάνα μεταφέρθηκαν στο αεροδρόμιο της Καισαρείας και διαγράφησαν. 

Σύμφωνα μάλιστα με τα έγγραφα που βρήκα, θάφτηκαν τυλιγμένα σε λαδωμένα πανιά. 

Συνάντησα Γερμανούς ειδικούς σε θέματα αεροπορίας.

 Μου είπαν ότι τα αεροσκάφη αυτά είναι ανθεκτικά στη φθορά και αν τα βγάλουν θα μπορούσαν να ξαναπετάξουν».

Ενδιαφέρον για τα γερμανικά αεροσκάφη έδειξαν και συλλέκτες.

 Ένας εξ αυτών, ο τούρκος επιχειρηματίας Νεζάτ Τσουχαντάρογλου, εξέφρασε την πρόθεσή του για ίδρυση ενός μουσείου που θα τα στεγάσει καθώς, όπως είπε, κανένα μουσείο στον κόσμο δεν διαθέτει το μοντέλο αυτό. 

Σύμφωνα με τον ίδιο, έχει ήδη κάνει επαφές για το θέμα με τις τουρκικές αρχές.

Πληροφορίες

CNN