“Το “Μακεδονικό” και το τουρκικό τόξο στα Βαλκάνια”

Γράφει ο

Σχης (εα) Δημήτριος Κωνσταντινίδης
MS National Grand Strategy, NDU Washington D.C
MBA, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας

Ο Henry Kissinger σε συνέδριο που έγινε το 1992 στο Παρίσι δήλωσε αναφορικά με το Μακεδονικό ζήτημα «Πιστεύω ότι η Ελλάδα έχει δίκαιο και συμφωνώ με την Αθήνα. Και αυτό επειδή γνωρίζω ιστορία, ενώ πολλοί άλλοι μεταξύ των οποίων και στελέχη της Αμερικανικής Κυβέρνησης δεν γνωρίζουν ιστορία. Η δύναμη της Ελληνικής Κυβέρνησης είναι η ιστορία της, την οποία μέχρι σήμερα δεν χρησιμοποίησε αποτελεσματικά».

Το ότι η Μακεδονία είναι Ελληνική δεν χωράει καμία αμφισβήτηση και δεν μπορεί να το αμφισβητήσει οποιοσδήποτε μορφωμένος άνθρωπος. Θα μπορούσα να παραθέσω σωρεία επιχειρημάτων για να το αποδείξω αλλά δεν χρειάζεται πρώτον γιατί το έχουν κάνει άλλοι περισσότερο ειδήμονες από εμένα, όπως ο Καθηγητής Donald Kagan, του Πανεπιστημίου Yale, ο Καθηγητής Paul Cartledge του Cambridge University, ο Καθηγητής Stephen G. Miller του Πανεπιστημίου της California και δεύτερον γιατί είναι αυταπόδεικτο, από την ίδια την Ελληνική γλώσσα. Το όνομα Μακεδονία προέρχεται από την λέξη Μακεδνός, που στην Σλαβική γλώσσα δεν σημαίνει τίποτα ενώ στην Ελληνική σημαίνει ψηλός. Το όνομα του Βασιλιά Αλέξανδρου προέρχεται από την Ελληνική λέξη Αλέξω που σημαίνει προστατεύω, σταματάω, νικώ. Θα ήθελα όμως να αναλύσω τις πιθανές επιπτώσεις στην Εθνική Άμυνα από την λεγόμενη συμφωνία των Πρεσπών που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ υπέγραψε και ετοιμάζεται να φέρει στην βουλή προς έγκριση.

Ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ισχυρίζεται ότι η συμφωνία είναι σωστή επειδή θα φέρει ειρήνη και σταθερότητα στα Βαλκάνια. Ο τέως Υπουργός Εξωτερικών και πρωτεργάτης της συμφωνίας δήλωσε ότι δεν πρέπει να φοβόμαστε ένα μικρό κράτος σαν την «Μακεδονία». Η πραγματικότητα όμως τους διαψεύδει. Μόλις εχθές ο Υπουργός Εξωτερικών των Σκοπίων επισκέφθηκε την Τουρκία και σε κοινή συνέντευξη τύπου και οι δύο υπογράμμισαν την καλή σχέση των δύο χωρών. Αν το παραπάνω το συνδέσουμε με το γεγονός ότι η Τουρκία ήταν η πρώτη χώρα (εκτός χωρών πρώην Γιουγκοσλαβίας) που αναγνώρισε τα Σκόπια ως Μακεδονία μπορούμε να διακρίνουμε τους κινδύνους που ελλοχεύουν. Στο σημείο αυτό θα θυμίσω το περίφημο σχέδιο βαριοπούλα των Τούρκων το οποίο βγήκε στην δημοσιότητα το 2003. Σύμφωνα λοιπόν με το σχέδιο αυτό μία Τουρκική Ταξιαρχία θα περνούσε βορειότερα από το τριεθνές θα έμπαινε νύχτα μέσα στο Βουλγαρικό έδαφος και θα ερχόταν στα μετόπισθεν της Ελληνικής Άμυνας. Επειδή ο τέως Υπουργός εξωτερικών δεν γνωρίζει από Στρατιωτική τακτική, ενώ κανονικά θα έπρεπε. Θα ήθελα να του επισημάνω, ότι οποιαδήποτε μικρή δύναμη μπορεί κάτω από ορισμένες συνθήκες να αποτελέσει σοβαρότατη απειλή. Σκεφτείτε λοιπόν τις συνέπειες από μια Τουρκία η οποία σχεδιάζει να επιτεθεί κατά της Ελλάδος, και η οποία θα έχει μεταφέρει σε Σκοπιανό έδαφος μια Τουρκική Ταξιαρχία υπό την ομπρέλα του ΝΑΤΟ; Την στιγμή που εμείς με απόφαση του πρώην Α/ΓΕΣ Φραγκούλη Φράγκου δαπανήσαμε πολλά χρήματα για να κατασκευάσουμε μια αμυντική τάφρο, έργο σε καθαρά τακτικό επίπεδο, οι Τούρκοι χωρίς να δαπανούν χρήματα, σχεδιάζουν σε Στρατηγικό επίπεδο.

Μια άλλη στρατηγική που εφαρμόζει η Τουρκία είναι αυτή του μουσουλμανικού τόξου, σύμφωνα με την οποία αναπτύσσει σχέσεις με όλες τις μουσουλμανικές μειονότητες των χωρών αυτών. Για να το πετύχει αυτό κατασκευάζει τζαμιά και σχολεία όπου διδάσκεται το ισλάμ και δίνει υποτροφίες σε μουσουλμάνους μαθητές να σπουδάσουν σε Τουρκικά πανεπιστήμια ισχυροποιώντας έτσι την εικόνα της Τουρκίας ως ηγέτιδας δύναμης στον μουσουλμανικό κόσμο. Αν σε αυτή την δύσκολη εξίσωση προσθέσουμε το πάθος των μουσουλμάνων για την θρησκεία τους, τον εθνικισμό των Σκοπίων, την ανάγκη τους για έξοδο στην θάλασσα, τον Τουρκικό επεκτατισμό, την ενδεχόμενη ύπαρξη υδρογονανθράκων στο Αιγαίο καθώς επίσης τον συνεχώς αυξανόμενο αριθμό των μουσουλμάνων λαθρομεταναστών που κατοικούν στην Ελλάδα τότε το μείγμα γίνεται εκρηκτικό. Αν λοιπόν τα Σκόπια πετύχουν τον πρώτο τους στόχο για την είσοδο στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ στην συνέχεια θα θέσουν καινούργιους στόχους όπως η εκ νέου αλλαγή του συντάγματος τους κάτω από έναν νέο ηγέτη, και η απελευθέρωση των σκλαβωμένων αδελφών τους στην Ελλάδα. Σε αυτή την προσπάθεια τους θα βρουν αρωγό και σύμμαχο την Τουρκία η οποία θα ζητήσει ανταλλάγματα μέσα στα οποία θα είναι και η δημιουργία στρατιωτικής βάσης στα Σκόπια. Και επειδή δεν υπάρχουν μόνιμες φιλίες αλλά μόνιμα συμφέροντα, στην συγκεκριμένη περίπτωση τα συμφέροντα Σκοπίων και Τουρκίας θα είναι κοινά. Έτσι οι Τούρκοι αφού θα δημιουργήσουν μια κρίση στο Αιγαίο θα επιτεθούν στην Ελλάδα ενώ ταυτόχρονα θα επιχειρήσουν δευτερεύουσα προσπάθεια από τα Σκόπια και θρησκευτική υποδαύλιση των μουσουλμάνων που ζουν στην Ελλάδα προκειμένου να ενωθούν με την μητέρα Τουρκία. Σε μία τέτοια περίπτωση η Ελλάδα θα έχει να αντιμετωπίσει τρείς αντιπάλους σε τρία διαφορετικά μέτωπα. Αναρωτιέμαι λοιπόν εάν πρωτίστως ο κύριος τέως Υπουργός των εξωτερικών και δευτερευόντως ο κύριος Πρωθυπουργός έλαβαν υπόψη τους ένα τέτοιο σενάριο. Μα θα πει κάποιος αν είναι έτσι που τα λες καλώς η κυβέρνηση αναγνωρίζει τα Σκόπια, άποψη με την οποία συμφωνεί και ο νυν Υπουργός Άμυνας. Είναι όμως η στρατηγική κατευνασμού η κατάλληλη στρατηγική; Πέτυχε η διπλωματία των κουμπάρων ή η διπλωματία των σεισμών που εφάρμοσαν παλαιότερες Ελληνικές Κυβερνήσεις;

Η απάντηση είναι όχι, και αυτό γιατί ο κατευνασμός δεν πέτυχε ποτέ σε όλη την παγκόσμια ιστορία των διεθνών σχέσεων. Πάρτε για παράδειγμα τον Κιμ Γιονκ Ουν ηγέτη της Βόρειας Κορέας. Όσο καιρό ήταν χωρίς Πυρηνικά όπλα δεν του μίλαγε κανείς. Μόλις τα απέκτησε και έδειξε στον κόσμο ότι μπορεί και έχει την θέληση να τα χρησιμοποιήσει, μίλησε με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ. Δυστυχώς για εμάς τα κράτη δεν σέβονται το διεθνές δίκαιο αλλά την ισχύ. Το διεθνές δίκαιο το επικαλούνται μόνο οι αδύναμοι, γιατί οι ισχυροί είναι αυτοί που το δημιουργούν και κατά συνέπεια το γράφουν με τρόπο ώστε να τους εξυπηρετεί. Κατά συνέπεια στον εχθρό σου πρέπει να δείχνεις καθημερινά ότι είσαι διατεθειμένος να χρησιμοποιήσεις την βία όταν και εάν χρειαστεί. Πρέπει να μην του δίνεις τίποτα και να ζητάς τα πάντα. Κυρίως πρέπει να είσαι ρεαλιστής και να τον αναγνωρίζεις σαν εχθρό χωρίς να προσποιείσαι ότι είναι φίλος. Διότι εάν αποδεχθείς το γεγονός ότι είναι εχθρός σου, τότε προετοιμάζεσαι για τον πόλεμο και λειτουργείς αποτρεπτικά.
Κλείνοντας θα ήθελα να αναρωτηθείτε εάν θα ήταν ποτέ δυνατόν να ζητήσει ο Καναδάς ή το Μεξικό να ονομαστεί Ουάσιγκτον. Όχι; Τότε γιατί τα Σκόπια τολμούν να ζητούν να ονομαστούν Μακεδονία;