Πέθανε ο Jean-Luc Godard, ο πρωτοπόρος σκηνοθέτης της Nouvelle Vague

Έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 91 ετών, ο κινηματογραφικός σκηνοθέτης Ζαν-Λικ Γκοντάρ (Jean-Luc Godard), που θεωρείται ο «νονός» της γαλλικής «νουβέλ βαγκ».

Η ενασχόληση του Ζαν-Λικ Γκοντάρ με θέματα που θεωρούνταν ταμπού και με νέες τεχνικές τάραξαν το κινηματογραφικό κατεστημένο και ενέπνευσαν εικονοκλάστες σκηνοθέτες δεκαετίες μετά την κορύφωση της καριέρας του στα χρόνια του 1960.

Την είδηση του θανάτου του Jean-Luc Godard, όπως μεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, γνωστοποίησε η γαλλική εφημερίδα Liberation.

Γεννημένος στις 3 Δεκεμβρίου του 1930, ο Ζαν-Λυκ Γκοντάρ έγινε μέλος της ομάδας ταινιοκριτικών του περιοδικού Cahiers du Cinema οι οποίοι αποφάσισαν να φτιάξουν δικές τους ταινίες και να φέρουν μια επανάσταση στο μέσο, διότι ήταν δυσαρεστημένοι με την ποιότητα του γαλλικού κινηματογράφου. Η ομάδα αποτέλεσε τη βάση της Nouvelle Vague, την οποία ο Γκοντάρ εγκατέλειψε το 1968 και μαζί με τον Jean-Pierre Gorin την κινηματογραφική ομάδα Dziga Vertov Group, ονομασμένη από Σοβιετικό σκηνοθέτη. Επρόκειτο για μια ομάδα πολιτικά ενεργών σκηνοθετών οι οποίοι ομαδικά και ανώνυμα δημιουργούσαν πειραματικές και πολιτικές ταινίες οι οποίες υποστήριζαν κινήματα όπως ο Μαοϊσμός και ο Μαρξισμός.

Ο Γκοντάρ επέκρινε το κυρίαρχο ρεύμα του γαλλικού κινηματογράφου το οποίο «έδινε περισσότερο βάση στην τέχνη παρά στην καινοτομία, έδινε προνόμια σε καταξιωμένους σκηνοθέτες παρά στους νέους, και προτιμούσε τα σπουδαία έργα του παρελθόντος παρά τον πειραματισμό». Πολλές ταινίες του Γκοντάρ αμφισβητούν και τους κώδικες του παραδοσιακού Χόλιγουντ και του γαλλικού κινηματογράφου.

Στις ταινίες του Γκοντάρ εκφράζονται αριστερές και ακροαριστερές πολιτικές απόψεις. Συχνά αναφέρονται στον υπαρξισμό, μιας και ήταν μανιώδης αναγνώστης του υπαρξισμού και της Μαρξιστικής φιλοσοφίας. Η ριζοσπαστική του προσέγγιση στους κινηματογραφικούς κώδικες, στην πολιτική και τη φιλοσοφία, τον κατατάσσουν ως σκηνοθέτη με τη μεγαλύτερη επιρροή στο γαλλικό Nouvelle Vague.

Το 2002 σε ψηφοφορία κριτικών του κινηματογραφικού περιοδικού Sight & Sound, του βρετανικού ινστιτούτου κινηματογράφου (BFI) ο Ζαν-Λυκ Γκοντάρ κατετάγη τρίτος ανάμεσα στους δέκα καλύτερους σκηνοθέτες όλων των εποχών. Δέκα χρόνια αργότερα, το Sight & Sound ονόμασε την ταινία του Με Κομμένη Την Ανάσα την 13η καλύτερη ταινία όλων των εποχών.

Στην ίδια ψηφοφορία, τρεις άλλες ταινίες του συμπεριλήφθηκαν στην λίστα των 50 καλύτερων ταινιών. Αυτές ήταν: Η Περιφρόνηση, Ο Τρελός Πιερό, Histoire(s) du Cinema. Λέγεται ότι έχει δημιουργήσει ένα από τα μεγαλύτερα σώματα κριτικής ανάλυσης από οποιονδήποτε άλλο σκηνοθέτη μέχρι τα μέσα του εικοστού αιώνα. Το 2010 ο Γκοντάρ βραβεύτηκε με το τιμητικό Όσκαρ, αλλά δεν παρέστη στην τελετή απονομής των βραβείων. Οι ταινίες του Γκοντάρ ενέπνευσαν πολλούς σκηνοθέτες, συμπεριλαμβανομένων των Μάρτιν Σκορσέζε, Κουέντιν Ταραντίνο, Στίβεν Σόντερμπεργκ και Πιερ Πάολο Παζολίνι. Το 2015 κέρδισε για πρώτη φορά στην καριέρα του βραβείο στο Διεθνές Φεστιβάλ των Καννών, το οποίο μοιράστηκε μαζί με ακόμα μία ταινία. To 2018 η ταινία του Le Livre d’Image κέρδισε το πρώτο βραβείο Ειδικού Χρυσού Φοίνικα.

Ταινίες του Ζαν-Λυκ Γκοντάρ:

Με κομμένη την ανάσα – À bout de souffle
Η Κυρία Θέλει Έρωτα – Une Femme Est Une Femme
Ζούσε τη ζωή της – Vivre sa vie
Οι καραμπινιέροι – Les Carabiniers
Ο μικρός στρατιώτης – Le petit soldat
Η περιφρόνηση – Le Mépris
Bande à part – Bande à part
Αλφαβίλ – Alphaville
Ο δαίμων της ενδέκατης ώρας – Ο τρελός Πιερό – Pierrot le Fou
Συνέβη στην Αμερική – Made in U.S.A.
2 ή 3 πράγματα που ξέρω γι’ αυτήν – 2 ou 3 choses que je sais d’elle
Η Κινέζα – La Chinoise
Ένα Σαββατοκύριακο – Week-end(Weekend)
Όλα πάνε καλά – Tout va bien
Ο σώζων εαυτόν σωθήτω – Sauve qui peut (la vie)
Όνομα: Κάρμεν – First name : Carmen
Χαίρε Μαρία – Je vous salue, Marie
Histoire(s) du Cinéma – Histoire(s) du Cinéma
Χαίρε Σαράγεβο – Je vous salue, Sarajevo
Για την αρχή του 21ου αιώνα – De l’origine du XXIe siècle
Η ελεγεία ενός έρωτα – Éloge de l’amour
Στο Σκοτάδι του Χρόνου – Dans le noir du temps
Η δική μας μουσική – Notre musique
Film Socialisme – Film socialisme
Αποχαιρετισμός στη γλώσσα – Adieu au langage
Το Βιβλίο της Εικόνας – Le Livre d’Image