«Οδηγός καριέρας για Ανώτατους», αλά ελληνικά…

Μία από τις μεγαλύτερες αλήθειες την οποία διαβάζουμε (ευτυχώς) αρκετά συχνά και στα κοινωνικά δίκτυα, είναι το ρητό: «Ο κόσμος δεν πάει κατά διαόλου επειδή υπάρχουν κακοί…..αλλά επειδή οι καλοί δεν κάνουν τίποτα!!».

Δεν θα διστάσουμε στην αυτοκριτική και θα παραδεχτούμε ότι οι δημοσιογράφοι κάνουμε ότι μπορούμε για “να πηγαίνει ο κόσμος κατά διαόλου”, συντασσόμενοι συχνά με το “κακό”. Η δήλωση ενοχής όμως ακολουθείται από το αίτημα της αναγνώρισης του ελαφρυντικού, ότι σ΄ ότι αφορά στην πλειοψηφία των δημοσιογράφων, το λάθος γίνεται πιστεύοντας ότι …υπηρετούν το καλό.

Για να μην παριστάνουμε τους εκπροσώπους του δημοσιογραφικού κόσμου γενικώς, ας περιοριστούμε στο αμυντικό ρεπορτάζ που το γνωρίζουμε και ας εξηγήσουμε τι εννοούμε και γιατί γράφουμε αυτό το κείμενο:

Κάθε φορά που κάτι πάει στραβά στις Ένοπλες Δυνάμεις και οι ευθύνες εντοπίζονται “ψηλά” στην ιεραρχία, άπαντες σπεύδουν να νουθετήσουν τους δημοσιογράφους να “μην γράψουν”, να “μη σχολιάσουν”, γιατί έτσι θα “γίνει ζημιά στις ΕΔ” και θα επηρεαστεί “το ηθικό” και το “αξιόμαχο”. Κάθε φορά, πολλά χρόνια τώρα, “πέφτουμε” στο ίδιο λάθος, κάνουμε το ίδιο ατόπημα: για το “καλό των ΕΔ”, δεν έχετε μάθει πολλά από τα στραβά και τα ανάποδα που έχουν συμβεί. Δεν είναι μόνο οι φρεγάτες που προσαράξαν σε κοινή θέα. Είναι πολλά άλλα περιστατικά που έχουν συμβεί και “για το καλό των ΕΔ” , ποτέ δεν είδαν το φως της δημοσιότητας. Λάθη που θα μπορούσαν να καταλήξουν σε τραγωδίες, όπως εκείνη η λάθος πυροδότηση βλήματος από πλοίο που έπληξε μονάδα το Στόλου μας, προκαλώντας ευτυχώς μόνο υλικές ζημιές και μικροτραυματισμούς. Κι άλλα πολλά…

Η επιλογή της μη δημοσιοποίησης γινόταν με τις δικαιολογίες που προαναφέραμε, αλλά και με την ελπίδα ότι από τα λάθη θα μάθουμε και θα διορθωθούμε. Δυστυχώς όπως πολλές φορές έχουμε επισημάνει …χάσαμε. Η κατάσταση όλο και χειροτερεύει.

Κι όχι μόνο αυτό.

Αξιωματικοί που από τις Σχολές ακόμη ήταν αδύνατοι, που στην καριέρα τους έκαναν λάθη τραγικά, που δεν είχαν τα τυπικά προσόντα για την ανάληψη συγκεκριμένων θέσεων και καθηκόντων, προχώρησαν φθάνοντας ψηλά στην ιεραρχία, χωρίς να ΄χουν καμία απολύτως επίπτωση. Το μήνυμα προς τα κάτω ήταν και παραμένει σαφές: οι ικανότητες δεν είναι το παν, η αποτελεσματικότητα δεν είναι το ζητούμενο και …η αριστεία είναι απλά ανέκδοτο.

Πρωταγωνιστές “ατυχών στιγμών” που έχουν γίνει ανέκδοτο στις ΕΔ, όχι μόνο δεν τήρησαν κατά τη διάρκεια της καριέρας τους χαμηλούς τόνους, προσπαθώντας να διορθώσουν τη πορεία τους, αλλά αποδεικνύονται ιδιαίτερα σκληροί με το προσωπικό που καλούνται να διοικήσουν. Στελέχη που δεν είχαν καν τα τυπικά προσόντα για τις θέσεις που τοποθετήθηκαν κάνουν επίδειξη σκληρότητας σε κόσμο με διαπιστωμένα σοβαρά προβλήματα.

Όλα αυτά, γιατί αποδεχτήκαμε ότι για να ανέλθει κάποιος ψηλά στην ιεραρχία των ΕΔ , στην Ελλάδα πρέπει να:

•Έχει αποφοιτήσει από τη Σχολή του εκτός της πρώτης δεκάδας.

•Να μην γνωρίζει ούτε Αγγλικά, αλλά παρόλα αυτά να τοποθετείται σε κρίσιμη θέση του εξωτερικού, εκπροσωπώντας τη χώρα και τις ΕΔ.

•Να μην έχει καμία συνέπεια ακόμη κι αν κάνει λάθη σαν κι αυτό που προαναφέραμε με το …φίλιο χτύπημα στο Στόλο.

•Παρόλα αυτά να μην δείχνει κανενός είδους ευελιξία και ευαισθησία όταν καλείται να διαχειριστεί τον “πολλαπλασιαστή ισχύος” των ΕΔ, όπως λένε όλοι οι ΥΕΘΑ, το προσωπικό των ΕΔ. Κι έτσι να μην διστάζει να μεταθέτει αξιωματικούς με τέσσερα παιδιά (τα δύο ανάπηρα), χωρίς λόγο και αιτία, μόνο και μόνο για να κάνει επίδειξη δύναμης.

•Να αλλάζει την μετάθεση του ίδιου στελέχους τρεις φορές σε δυο μήνες, οδηγώντας το στους γιατρούς τους οποίους οχλεί αν διαπιστώσει ότι του έδωσαν αναρρωτική αφού επί δύο μέρες του “ασκούσε Χρηστή Διοίκηση”, απαγορευοντάς του να ασκήσει οποιαδήποτε νόμιμη προσφυγή, γεγονότα που είχαν ΑΜΕΣΟ αντίκτυπο στα ανήλικα τέκνα που περίμεναν τον πατέρας τους στο εξωτερικό τον οποίο “καθυστερούσε” ο όποιος “Κλαδάρχης”.

•Να εκθρονίζει συμμαθητή του για να λάβει θέση που εξασφαλίζει την άνοδο σε υψηλότερη καρέκλα.

•Να απορρίπτει αναφορά προσωπικού που ζητά βοήθεια με μετάθεση για τεκνοποίηση λες και δεν υπάρχουν στελέχη που “υπηρετούν” κάπου που μπορούν να βοηθήσουν έστω μέχρι να “συλλάβει” η σύζυγος.

•Να χρησιμοποιεί το διοικητικό εργαλείο της ΕΔΕ για νομιμοποίηση των παραπάνω, εμπλέκοντας στελέχη και γιατρούς, μια και ο ίδιος “διέγνωσε” ότι το στέλεχος όταν μπήκε στον Κλάδο ήταν υγιές!! (όταν βγήκε;;)

•Υπαξιωματικός που με δύο αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις έχει την συμπαράσταση και επιμέλεια του τετραπληγικού (με 95% αναπηρία )  αδερφού του και ταλαιπωρείται 2 και χρόνια τώρα να βγει από το πλοίο ως δικαιούται με το νόμο, αλλά πολύ περισσότερο ηθικά και ανθρώπινα, ώστε να μπορεί να συμπαρασταθεί και να επιμεληθεί τον αδερφό του. Αλλά δυστυχώς προτεραιότητα της ηγεσίας και του συγκεκριμένου Κλάδου, είναι μόνο τα “κοινωνικά αιτήματα”, κοινώς ρουσφέτια, που έχουν φέρει τις ΕΔ πολλά χρόνια πίσω από όλες τις πλευρές.

Κι άλλα ΠΟΛΛΑ…Ναι γι΄ αυτές τις περιπτώσεις έχουμε ευθύνες κι εμείς οι δημοσιογράφοι που “για το καλό των ΕΔ” δεν γράψαμε όταν έπρεπε.

Αυτό όμως δεν απαλλάσσει σε καμία περίπτωση της ηγεσίες των Γενικών Επιτελείων οι οποίες λαμβάνουν τις τελικές αποφάσεις για το ποιος προχωρά και ποιος όχι. Ελπίζουμε ότι στις κρίσεις που θα γίνουν θα επιλέξουν να ΄χουν τα ορθά κριτήρια κι όχι αυτά που απ΄ ότι φαίνεται τους βολεύουν. Κι αυτό ισχύει εκτός των Αρχηγών, για όλους τους ανωτάτους.