Κυβερνοάμυνα: Μια παλιά ιστορία που η Ελλάδα αρνήθηκε να μελετήσει

Ο κυβερνοπόλεμος και η κυβερνοάμυνα δεν είναι κάτι νέο. Πολλά χρόνια τώρα η απειλή είναι γνωστή. Γι΄ αυτό και δεν υπάρχει καμία δικαιολογία αιφνιδιασμού των ελληνικών αρχών.

Ο συνάδελφος Λουκάς Δημάκας μας υπενθυμίζει ένα ρεπορτάζ του που είχε δημοσιευθεί στις 7 Δεκεμβρίου 1999   στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ. Από τότε μας αποκάλυπτε  τον χώρο των κυβερνοεπιθέσεων  και του πληροφοριακού πολέμου ή Ι-War που ήδη βρισκόταν σε εξέλιξη σε ΗΠΑ , Ρωσία, Κίνα κ.α. αλλά  και των – τότε, αρχικών – προετοιμασιών στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις  για να εισέλθουν στο …μέλλον!
Σήμερα οι αλληλοεπιθέσεις Τούρκων και Ελλήνων  χάκερ δεν είναι παρά μια μικρή πτυχή του τι μπορεί να συμβεί ή να συμβαίνει…
Διαβάστε το ρεπορτάζ – είναι μια μικρή επιτομή του τι συνέβαινε τότε διεθνώς και τι σχεδιαζόταν για την Ελλάδα.

Η αεροπορική βάση στο Μαϊάμι της Φλόριντα βρίσκεται σε «κόκκινο συναγερμό».
Η επιχείρηση ­ άσκηση στην πραγματικότητα ­ προβλέπει απογείωση οπλισμένων
αεροσκαφών, προκειμένου να βομβαρδίσουν στόχους στη Β. Κορέα κατά τη διάρκεια
μιας (υποτιθέμενης) διεθνούς κρίσης.

Οι πιλότοι των βομβαρδιστικών περιμένουν με αναμμένες τις μηχανές να φορτωθούν
οι πύραυλοι αέρος-εδάφους, αλλά ένα απρόβλεπτο γεγονός κόβει την άσκηση στη
μέση: τα μέλη του συνεργείου φόρτωσης διαπιστώνουν έκπληκτα την τελευταία
στιγμή ότι όλες οι παλέτες αντί για πυραύλους είχαν στο εσωτερικό τους
ηλεκτρικούς λαμπτήρες!

Την ίδια ώρα, για παρόμοια αιτία, σταμάτησε η επιχείρηση ενίσχυσης
προκεχωρημένων μονάδων με άνδρες της Δύναμης Ταχείας Αντίδρασης. Λίγα λεπτά
πριν τροχοδρομήσουν τα γιγαντιαία μεταγωγικά, οι υπεύθυνοι διαπιστώνουν ότι
δεν υπήρχαν καύσιμα!

Το περιστατικό δεν είναι ράδιο αρβύλα. Η πλήρης κατάρρευση του εφοδιαστικού
συστήματος του αμερικανικού Πενταγώνου έγινε σχετικά πρόσφατα, κρατήθηκε
αυστηρά απόρρητη και χαρακτηρίστηκε ευφυώς ως το «ηλεκτρονικό Περλ Χάρμπορ».
Δράστες της, μια ομάδα δαιμόνιων χάκερ, που είχε προσλάβει μυστικά το
Αμερικανικό Δημόσιο, προκειμένου να εντοπίσουν τυχόν «τρύπες» του κρατικού
συστήματος πληροφορικής για να τις κλείσουν. Εργαλεία της Red Team, όπως
ονομάστηκε η ομάδα, ήταν μόνο τεχνικές και πληροφορίες που ήταν διαθέσιμες στο
Δίκτυο (Web), χωρίς καμία άλλη εσωτερική πληροφόρηση, προκειμένου να
οργανώσουν την «κυβερνο-επίθεση». Σε χρόνο-ρεκόρ οι κόκκινοι χάκερ είχαν
αχρηστεύσει, εκτός από τον εφοδιασμό των Ενόπλων Δυνάμεων, το σύστημα εναέριας
κυκλοφορίας και τα δίκτυα ενέργειας. «Σε κάθε μία απ’ αυτές τις περιπτώσεις»,
αναφέρθηκε από τα πιο επίσημα χείλη, «οι χάκερ μπόρεσαν να διεισδύσουν με
εξαιρετική ευκολία σε πολύ καλά προστατευμένα συστήματα (…). Το Πεντάγωνο τα
εξέλαβε όλα ως ατυχήματα και όχι ως “κυβερνο-επίθεση”»…

Η ιστορία μπορεί να θυμίζει Χόλιγουντ ­ αλλά δεν είναι πλέον. Ο «πληροφορικός
πόλεμος» ­ γιατί περί αυτού πρόκειται ­ αποτελεί εδώ και λίγα χρόνια στοιχείο
των αμυντικών συστημάτων των προηγμένων, ηλεκτρονικά, χωρών. Όσον αφορά στην
Ελλάδα, η υπόθεση ξέφυγε κι εδώ από τις… κινηματογραφικές αίθουσες: το
υπουργείο Άμυνας με «σκηνοθέτη» τον κ. Α. Τσοχατζόπουλο, που ενστερνίστηκε τις
εισηγήσεις των συμβούλων του, δημιουργεί από την εβδομάδα που διανύουμε
Γραφείο Πληροφορικού Πολέμου στα άδυτα των αδύτων του ΓΕΕΘΑ.

Στην πρώτη γραμμή της μάχης λίγοι «κυβερνο-στρατιώτες», με πλούσια όμως
βιογραφικά στην πληροφορική και όπλα τους απλά, λειτουργικά PC, με πρόσβαση
στο Διαδίκτυο. «Όπως και οι γνώσεις τους για άριστη χρήση “ιών”, “βομβών
λογικής”, προγραμμάτων – “σκουλικιών” και άλλων… εργαλείων που την κατάλληλη
στιγμή μπορεί να καταστρέψουν καίρια πληροφορικά συστήματα υποδομής του
εχθρού» επισημαίνει ο δρ Αλέξανδρος Πολυμενόπουλος, ειδικός σύμβουλος του
υπουργού Άμυνας. «Το κόστος είναι μικρό, αλλά οι δυνατότητες τεράστιες»,
επισημαίνει ο αναπληρωτής γενικός διευθυντής Αμυντικών Βιομηχανιών, Έρευνας
και Τεχνολογίας, σήμερα, που εδώ και ενάμιση χρόνο διαμόρφωνε τις συνθήκες για
να στηθεί το Τμήμα Πληροφορικού Πολέμου.

Κρυφά προγράμματα τα οποία ενεργοποιούμενα σε δεδομένη στιγμή προσβάλλουν
«εχθρικούς» ηλεκτρονικούς υπολογιστές και προξενούν καταστροφές ή αλλοιώσεις αρχείων.

Προγράμματα που προσβάλλουν δίκτυα όπως οι ιοί, με τη διαφορά ότι
πολλαπλασιάζονται συνεχώς και καλύπτουν τεράστιους χώρους στη μνήμη και το
δίσκο του Η/Υ.

γ) ΔΟΥΡΕΙΟΙ ΙΠΠΟΙ

(Trojan horses)

Προγράμματα που εμφανίζονται ως νόμιμα αλλά όταν «τρέχουν» έχουν φτιαχτεί έτσι
ώστε να κατασκοπεύουν και να δίνουν μυστικούς κωδικούς του δικτύου όπου έχουν εγκατασταθεί.

δ) BACK DOORS

Είδος δούρειου ίππου που ψάχνει συγκεκριμένες πληροφορίες.

ε) ΒΟΜΒΕΣ ΛΟΓΙΚΗΣ

(Logic Bombs)

Είδος επίσης δούρειου ίππου που όταν «σκάσει» απελευθερώνει «συμπυκνωμένους»
καταστροφικούς ιούς.

στ) ΝΑΝΟΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΜΙΚΡΟΒΙΑ

Έχουν στόχο όχι το «μυαλό» του υπολογιστή, αλλά την ίδια τη μηχανή (πχ. τα μικροτσίπ).

Εξελιγμένα συστήματα αποκρυπτογράφησης.

* Υπάρχουν ακόμα μηχανισμοί και προγράμματα που δημιουργούν «χάος» σε δίκτυα,
«όπλα» υψηλής ραδιοσυχνότητας (HERF) και «βόμβες» ηλεκτρονικού παλμού (ΕΜ8).

Όπως παντού, έτσι και στην Ελλάδα αντικείμενο του «πληροφορικού πολέμου» είναι
οι επιχειρήσεις κατά της υποδομής του εχθρού. Σκοπός του πολέμου αυτού, όπως
φάνηκε και από την άσκηση που προαναφέρθηκε, είναι να προκαλέσει σύγχυση στον
εχθρό, να τον κάνει ανίκανο να χρησιμοποιήσει την υποδομή που έχει
δημιουργήσει και να τον αποσυντονίσει σε περίοδο κρίσης. Ο τρόπος είναι απλός:
ο «επιτιθέμενος» θέτει εκτός ενέργειας όλα τα συστήματα συλλογής και
επεξεργασίας των πληροφοριών, τη βιομηχανία, ό,τι μπορεί να στηρίξει
στρατιωτικές επιχειρήσεις.

Η μορφή του «Ι-war», όπως είναι γνωστός ο «πληροφορικός πόλεμος», είναι τόσο
«επιθετική» όταν ο χρήστης προσπαθεί να διεισδύσει στα πληροφορικά συστήματα
του εχθρού όσο και «αμυντική» όταν ο χρήστης προστατεύει τα δικά του
συστήματα. Η καθημερινά αυξανόμενη διασύνδεση διαβαθμισμένων και αδιαβάθμιτων
δικτύων και η γενικευμένη χρήση του Ίντερνετ, σε συνδυασμό με την πλημμελή
γνώση των χρηστών, συνθέτουν, κατά τους ειδικούς του ΓΕΕΘΑ, «ένα ευαίσθητο
πεδίο επιχειρήσεων». Είναι χαρακτηριστικό ότι αρκεί μία και μόνη στιγμιαία
διασύνδεση ενός στεγανού συστήματος με απόρρητες πληροφορίες με το δίκτυο για
να αποθηκευτεί ένα μικροπρόγραμμα (bots) στους υπολογιστές του «εχθρού», που
μπορεί να ενεργοποιηθεί από τις «φίλιες» δυνάμεις όταν το θελήσουν και με
εντολή π.χ. να αλλοιώσει τα αρχεία του αντιπάλου. Ή να καταστήσει τις φίλιες
δυνάμεις αποδέκτες κάθε εκπομπής μηνύματος του υπολογιστή-στόχου!

Η προσπάθεια ανάπτυξης του ελληνικού «δόγματος» πληροφορικών επιχειρήσεων
γίνεται με βάση την εκτίμηση ότι σε 10-15 χρόνια δεν θα υπάρχει ανάγκη για
συρράξεις όπως τις γνωρίζουμε ­ ακόμα και με τη μορφή των «χειρουργικών
επεμβάσεων», όπως στο Κόσοβο ­ θα έχουν ξεπεραστεί. Οι διαφορές και οι βλέψεις
μεταξύ χωρών θα «λύνονται» σε virtual επίπεδο!

Ήδη, εν πολλοίς, φάσεις του πολέμου δεν αφορούν στην υποκλοπή της πληροφορίας,
αλλά στην καταστροφή της δυνατότητας σύνθεσης και αξιολόγησης των διαθέσιμων
σε όλους πληροφοριών. Σε αυτόν τον «πόλεμο», λοιπόν, τα όπλα είναι από πολύ
απλά, όπως το Ίντερνετ, μέχρι πιο σύνθετα, όπως οι δορυφόροι, τα συστήματα
διοίκησης και ελέγχου, τα ιπτάμενα ραντάρ ή το σύστημα υποκλοπών «Έκελον»… Ο
κ. Αλ. Πολυξενόπουλος, που στις αρχές Ιανουαρίου εκδίδει βιβλίο με τα
συστήματα πληροφορικής και τα αναλυτικά εργαλεία για την Άμυνα, θεωρεί ότι
πολλά μπορεί να γίνουν αθόρυβα, καθώς τα hacking sites με οδηγίες υπάρχουν
παντού. Σε δύο με τρία χρόνια ένας απλός χρήστης μπορεί να εκτραπεί σε ικανό
«χάκερ» και μέσα σ’ ένα σύστημα να γίνει «κυβερνο-στρατιώτης»…

Πώς η Κίνα έβγαλε «εκτός» το σύστημα του Λευκού Οίκου

Τα περισσότερα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ έχουν ήδη ενεργοποιηθεί στον τομέα του
πληροφορικού πολέμου και έχουν δημιουργήσει ανάλογα τμήματα στα Γενικά
Επιτελεία τους.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες από τον Οκτώβριο του 1998 αναγνώρισαν επίσημα τον
πληροφορικό πόλεμο ως ένα νέο χώρο διεξαγωγής επιχειρήσεων, ενώ έχουν εκδώσει
και το ανάλογο «Δόγμα Επιχειρήσεων». Στον τρέχοντα προϋπολογισμό τους έχουν
συμπεριλάβει 3 δισ. δολάρια, κατανεμημένα όμως για τα επόμενα 5 έτη, με στόχο
τη δημιουργία αναβαθμισμένης υποδομής τόσο για επιθετικό όσο και αμυντικό
πόλεμο. Στο Πεντάγωνο οι στρατηγοί δεν μπορούν να ξεχάσουν ότι, λόγω έλλειψης
συστημάτων ασφαλείας στο σύστημα των υπολογιστών, «Εχθροί» (χάκερ ή
τρομοκράτες που έκαναν δοκιμή ήταν το ερώτημα) τούς έκαναν μούσκεμα
ενεργοποιώντας το σύστημα πυρόσβεσης… «Όσον αφορά τους “τρομοκράτες των
sites”, στις ΗΠΑ υπάρχει ψύχωση», λέει στα «ΝΕΑ» πανεπιστημιακός που έχει
εργαστεί και στις ΗΠΑ σε σχετικά προγράμματα.

Οργανωτικά δείχνει να προηγείται η Κίνα, η οποία προ ολίγων εβδομάδων
δημιούργησε και τέταρτο Κλάδο, αυτόν του Πληροφορικού Πολέμου, δίπλα στους
Κλάδους Στρατού Ξηράς, Ναυτικού και Αεροπορίας! Μάλιστα η Ουάσιγκτον θεωρεί
βασίμως ότι τα αντίποινα των Κινέζων στον βομβαρδισμό της πρεσβείας τους στο
Βελιγράδι την περασμένη άνοιξη ήταν συνεχείς «κυβερνοεπιθέσεις» στα sites των
υπουργείων Ενέργειας, Εσωτερικών και στον Λευκό Οίκο, που έκαναν Κινέζοι που
ζουν στο εξωτερικό. Αποτέλεσμα ήταν να πετύχουν να θέσουν εκτός λειτουργίας
για τρεις ημέρες το σύστημα του Λευκού Οίκου.

Ενεργά στον τομέα του Πληροφορικού Πολέμου έχουν εμπλακεί οι λιγότερο εύρωστοι
οικονομικά λαοί, αφού πρόκειται για δραστηριότητα «εντάσεως εργασίας…
εγκεφάλων»! Εκτός από τις ΗΠΑ και την Κίνα, έχουν δραστηριοποιηθεί χώρες της
πρώην ΕΣΣΔ, η Ινδία, τα Σκόπια, η Βουλγαρία, η Βιρμανία κ.ά.