Η τουρκική εισβολή στη Συρία και η ελληνοαμερικανική αμυντική συνεργασία
Άρθρο του Χρήστου Καπούτση
Η επικείμενη στρατιωτική εισβολή της Τουρκίας στα κουρδικά εδάφη της Συρίας, αφού εξασφάλισε το «πράσινο φως» από τις ΗΠΑ, μετά την τηλεφωνική επικοινωνία των δυο προέδρων Ντ. Τραπμ και Ταγ. Ερντογάν, είναι πολύ πιθανόν, να διαμορφώσει νέα συμμαχικά , αλλά και γεωπολιτικά δεδομένα στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, μια περιοχή εύφλεκτη, που χαρακτηρίζεται από μια λίαν ασταθή πολιτικό-διπλωματική ισορροπία.
Η Κυβέρνηση Τ. Ερντογάν εκτιμά ότι, το γεγονός πώς δίπλα στα σύνορα της Τουρκίας με τη Συρία, υπάρχει ένα πρόπλασμα κρατικής οντότητας, μια αυτόνομη διοικούμενη από Κούρδους περιοχή, αυτό αποτελεί, μείζονα απειλή, για την Τουρκία, που καθιστά την στρατιωτική εισβολή αναγκαία. Και μάλιστα, για το θέμα αυτό, η τουρκική κυβέρνηση, έχει την πλήρη κατανόηση της αμερικανικής Κυβέρνησης. Φυσικά, οι αμερικανοί θα έχουν και πολιτικό και ηθικό πρόβλημα, αφού θα αφήσουν τους Κούρδους, τους πιστότερους συμμάχους τους στον αγώνα κατά των τρομοκρατών του ISIS, απροστάτευτους στο έλεος, του ισχυρότερου σε οπλικά συστήματα και σε αριθμό, τουρκικού στρατού. Επίσης, ο Τ. Ερντογάν δήλωσε πως σχεδιάζει να επισκεφθεί την Ουάσιγκτον, για να συναντηθεί με τον Τραμπ μέσα στο πρώτο δεκαπενθήμερο του Νοεμβρίου. Και όπως είπε, ελπίζει να επιλύσει τη διένεξη σχετικά με τα αμερικανικά μαχητικά αεροσκάφη F-35, υπενθυμίζοντας, ότι η Τουρκία είναι συμπαραγωγός χώρα. Τα αποτελέσματα των συνομιλιών Τράμπ – Ερντογάν και τα πολιτικά, διπλωματικά και στρατιωτικά ανταλλάγματα που θα εξασφαλιστούν, πιθανόν να διαμορφώσουν μια άλλη συμμαχική πραγματικότητα στην περιοχή, που θα επηρεάσει το Ιράν, τη Ρωσία, τις σχέσεις Τουρκίας – Ισραήλ και επομένως τη συμμαχία Ελλάδας- Κύπρου – Ισραήλ, δηλαδή την τουρκική δραστηριότητα στην ΑΟΖ της Κύπρου, που έχει στόχο την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων.
Οι εξελίξεις αυτές, αποδεικνύουν ότι οι συμμαχίες είναι εύθραυστες και πάντως δεν δικαιώνουν όσους πίστευαν, ότι η προσέγγιση της Τουρκίας με την Ρωσία και η διένεξη για το θέμα των ρωσικών πυραύλων S-400 και των αμερικανικών μαχητικών αεροσκαφών F-35, θα δημιουργούσαν ένα αγεφύρωτο χάσμα ανάμεσα σε Ουάσιγκτον και Άγκυρα και την έξοδο της Τουρκίας από την Δυτική Συμμαχία.
Η προαναγγελθείσα από τον πρόεδρο της Τουρκίας, εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων στην Συρία, είναι πολύ πιθανόν, να προκαλέσει ντόμινο εξελίξεων στη Μέση Ανατολή και μάλλον θα φέρνει δύσκολη θέση την Ελλάδα, που δεν αποκλείεται να δεχθεί νέους πρόσφυγες, που θα είναι Κούρδοι και θα προέρχονται από τις περιοχές της Συρίας, που θα εισβάλει ο στρατός της Τουρκίας.
Με αυτές λοιπόν τις διπλωματικές και στρατιωτικές εξελίξεις στην περιοχή μας, είναι σαφές ότι, η διμερής ελληνοαμερικανική αμυντική συμφωνία , που υπέγραψαν στην Αθήνα οι υπουργοί εξωτερικών Ν. Δένδιας και Μ. Πομπέο, αποκτά πρόσθετη στρατηγική αξία, για τα αμερικανικά επιχειρησιακά – στρατιωτικά σχέδια. Θα πρέπει ωστόσο να επισημάνουμε ότι, οι δηλώσεις του αμερικανού υπουργού εξωτερικών Μ. Πομπέο στην Αθήνα, σχετικά με την τουρκική απειλή στην ΑΟΖ της Κύπρου και στο Αιγαίο, ήταν πολύ προσεχτικές και απέχουν πολύ, από το να θεωρηθεί , ότι ο επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας καταδικάζει τις παράνομες τουρκικές δραστηριότητες και ότι, η Αμερική θα υπερασπιστεί με στρατιωτικά μέσα, έναντι της Τουρκίας, τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας ή της Κυπριακής Δημοκρατίας. Πρέπει επιτέλους να αποδεχτούμε την εξής πραγματικότητα. Σε περίπτωση σοβαρής κρίσης με την Τουρκία, θα είμαστε μόνοι μας, χωρίς την αρωγή συμμάχων και μόνο οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, θα κληθούν να υπερασπίσουν την εθνική κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας, με τα μέσα που διαθέτουν …
Σε κάθε περίπτωση, η στρατιωτική δραστηριότητα της Τουρκίας, είτε στη Συρία στις Κουρδικές περιοχές, είτε στην ΑΟΖ της Κύπρου, απαιτεί ψύχραιμη και διεισδυτική πολιτική ανάλυση , διότι διακυβεύονται αλληλοσυγκρουόμενα Στρατηγικά συμφέροντα, ισχυρών κρατών, όπως ΗΠΑ, Ρωσία, Γαλλία, Ισραήλ, Ιράν.
