Γράμμα από έναν “έγκλειστο” από τις 23 Μαρτίου στρατιώτη! Μήπως κάποιος να ασχοληθεί μαζί τους;

Με απόλυτη πειθαρχία οι Ένοπλες Δυνάμεις αντιμετώπισαν τον κορονοϊό. Όλο το προσωπικό τήρησε τις εντολές που δεν ήταν εύκολες. Στρατιώτες είναι κλεισμένοι στα στρατόπεδα από τον Μάρτιο και κανένας δεν τους έχει πει πότε θα βγουν από τη πύλη του στρατοπέδου τους.

Το κείμενο που ακολουθεί είναι από στρατιώτη και μάλιστα των Ειδικών Δυνάμεων. Ψύχραιμο, σοβαρό και μετρημένο κείμενο, θέτει το πρόβλημα στην πραγματική του διάσταση και επικεντρώνει στο γεγονός ότι το προσωπικό αντιμετωπίζεται μάλλον με αδιαφορία. Το προσωπικό των ΕΔ είναι έτοιμο να αντέξει τα πάντα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να το εξαντλούμε ασκόπως. Κι αυτό ακριβώς γίνεται όταν κάποιοι δεν μπαίνουν στον κόπο ούτε καν να το ενημερώσουν.

“Ως στρατιώτης θητείας θέλω να σας απασχολήσω με την κατάσταση που βιώνουμε όσοι υπηρετούμε την πατρίδα. Έχουμε την τύχη και την ατυχία να υπηρετούμε υποχρεωτικά και ανιδιοτελώς την πατρίδα για την διασφάλιση της ακεραιότητας και της ελευθερίας. Πράγμα που σημαίνει ότι αν χρειαστεί θα επέμβουμε χωρίς κανένα όφελος και χωρίς κανένα παχυλό μισθό όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες. Το γεγονός όμως αυτό μας βρίσκει σε πλεονεκτική θέση γιατί το κίνητρο μας είναι η ελευθερία και ο στρατιώτης δίπλα μας δεν είναι ένας που απλά κάνει την ίδια δουλειά και έχει τον ίδιο μισθό αλλά είναι αυτός που θα μας σώσει ή θα μας κουβαλήσει νεκρούς και το αντίστροφο. Έχουμε λοιπόν δώσει έναν όρκο και τον τηρούμε ακούγοντας τις εντολές που μας δίνονται, έχοντας εμπιστοσύνη στην ηγεσία μας ότι όλα γίνονται για το αξιόμαχο του στρατεύματος ειδικά την στιγμή που το γειτονικό στράτευμα έχει υποστεί πλήγματα από τον ιό. Όμως μέχρι ποιο σημείο υπακούμε τις εντολές της ηγεσίας μας και από ποιο σημείο και μετά είμαστε απλά φυλακισμένοι στο στρατόπεδο? Ισχύουν οι νόμοι του κράτους για όλους εκτός από αυτούς που καλούνται να υπηρετήσουν ανιδιοτελώς την θητεία τους. Είναι στα όρια του παραλόγου να υπάρχουν στρατιώτες κλεισμένοι στα στρατόπεδα από τις 23 Μαρτίου και ακόμη να μην έχει ληφθεί καμία απόφαση για εμάς. Δεν έχουμε καμία απαίτηση πέραν της προφανούς η οποία είναι να ληφθεί μια δίκαιη απόφαση από την ηγεσία μας, που εμπιστευόμαστε, για την βάση των ενόπλων δυνάμεων που είναι όσοι υπηρετούν. Είμαστε έτοιμοι γεμάτοι υπομονή, έχοντας αντέξει παραπάνω μέρες ακόμη και από τους σπουδαστές των στρατιωτικών σχολών αυριανών διοικητών και αρχηγών, για ασκήσεις για επιχειρήσεις για ετοιμότητες και ότι άλλο διαταχθούμε αλλά δεν θα αντέξουμε η πατρίδα που υπηρετούμε να μην μεριμνήσει για εμάς λες και δεν είμαστε Έλληνες πολίτες αλλά χέρια και πόδια που απλά φυλάνε άδεια κτήρια.

Υ.Γ.: Ευχαριστούμε τους διοικητές μας που μας δίνουν ηθικό και μεριμνούν για την διαβίωση μας κατά τον εγκλεισμό

Υ.Γ.1: Χρωστάμε σε όσους ήρθανε θα ‘ρθούνε θα περάσουν κριτές θα μας δικάσουν οι αγέννητοι και οι νεκροί