Γκιουλέν: “Οι Τούρκοι έχουν ανάγκη τους Έλληνες”! Ο Δρ Δ.Σταθακόπουλος εξηγεί τι κρύβει η φράση του

Γράφει ο

Ο πνευματικός  πατέρας του Τούρκου Προέδρου  , Φετουλάχ Γκιουλέν,  αυτοεξόριστος  στις ΗΠΑ – αφού ήρθαν σε μεταξύ τους ρήξη –  ” υπαγόρευσε ” ( άν  κατάλαβα καλά   ) βιβλίο σε χριστιανό πάστορα , που θα εκδοθεί , με τη λογική  των χαρακτηριστικών της αγαπητικής  των θρησκειών ( τα έχει πει/ γράψει  αιώνες πριν ο Μεβλανά Τζελαλεντίν Ρουμί  , αυτά  και τα δερβίσικα τάγματα).

Περαιτέρω  έκανε  μια σύντομη ομιλία πως οι Τούρκοι  έχουν ανάγκη τους Έλληνες ( ομοίως  ρήση παλαιά  του  Εφλακί) και πως κάποτε ζούσαμε  αγαπημένοι  , μέχρι  που κάποιοι μας χώρισαν ( sic ) .

Οι μη γνώστες οθωμανικής ιστορίας, των διδασκαλιών των ταγμάτων και του αξιακού τους κώδικα,  είπαν καλόπιστα  :  ” αχ  τι  ωραία τα λέει.  Πολύ καλός  , ενωτικός  και με αγαπητική προσέγγιση “

Ας δούμε  τι πραγματικά  είπε,  δάσκαλος που δημιούργησε  ιδεολογικά  τον Τούρκο πρόεδρο και όχι τι κατάλαβαν και διαφημίζουν  οι μη γνώστες:

1. Οι Τούρκοι  έχουν ανάγκη  τους Έλληνες  ως κομμένο  μέλος  της αυτοκρατορίας  που πρέπει να επιστρέψει  εκεί που ανήκε .

2. Οι θρησκείες  συνυπήρχαν,  όμως η ανοχή  στους χριστιανούς  υπήρχε όσο πλήρωναν ειδικό  φόρο  ανοχής  jizya(h), αλλιώς  εξισλαμισμός ή θάνατος.

3. Τα τάγματα  των δερβίσηδων με τη διδασκαλία  της “αγάπης ” και του συγκρητισμού  των θρησκειών  λειτούργησαν  ως αιχμή της αλλοτρίωσης  και της  παρακμής, εξισλαμισμού του πληθυσμού  της Μικράς Ασίας και Βαλκανίων  , όπως εξαντλητικά  αναλύει  στο ομώνυμο  βιβλίο του ο αείμνηστος καθηγητής  Σπύρος  Βρυώνης .

4. Ποιοί  μας  χώρισαν ;  Κατά την τουρκική  ιστοριογραφία  οι Ρώσοι ( κυρίως ) και όχι η αυτόνομη  επανάσταση  των Ελλήνων ενάντια  σε όσα δυναστικά  βίωναν .

Δεν κατανοούμε  το Άξιον Εστί του Οδ. Ελύτη:

” Ήρθαν ντυμένοι φίλοι

αμέτρητες φορές οι εχθροί μου

το παμπάλαιο χώμα πατώντας

και το χώμα δεν έδεσε ποτέ με τη φτέρνα τους.

Έφεραν το Σοφό, τον Οικιστή, και το Γεωμέτρη,

βίβλους γραμμάτων και αριθμών,

την πάσα υποταγή και δύναμη,

το παμπάλαιο φως εξουσιάζοντας.

Και το φως δεν έδεσε ποτέ με τη σκέπη τους  […………]

Έφτασαν ντυμένοι «φίλοι»

αμέτρητες φορές οι εχθροί μου

τα παμπάλαια δώρα προσφέροντας.

Και τα δώρα τους άλλα δεν ήτανε

παρά μόνο σίδερο και φωτιά.

Στ’ ανοιχτά που καρτέραγαν δάχτυλα

μόνο όπλα και σίδερο και φωτιά “.