Σχετικά άρθρα
Γράφει ο
Σχης (εα) Δημήτριος Κωνσταντινίδης*
Ήταν Ιούνιος του 2009 όταν επισκέφθηκα για πρώτη φορά το 414 Στρατιωτικό Νοσοκομείο Ειδικών Νοσημάτων. Έπρεπε να πάρω μια βεβαίωση ψυχικής υγείας για να μπορέσω στην συνέχεια να σπουδάσω στις ΗΠΑ, εθνική στρατηγική. Μόλις μπήκα στην είσοδο του στρατοπέδου, αιφνιδιάστηκα από την εικόνα που αντίκρισα. Η είσοδος ήταν γεμάτη από Στρατιώτες ξαπλωμένους στο έδαφος, λες και ήταν αιχμάλωτοι πολέμου, που περίμεναν στην ουρά για να πάρουν με υπερηφάνεια το «τρελόχαρτο» τους. Οι λέξεις δυστυχώς, δεν μπορούν να περιγράψουν με ακρίβεια την εικόνα που αντίκρισα. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Και πώς, από το έπος του 40 φτάσαμε στην απέχθεια για οτιδήποτε εθνικό; και ξεχάσαμε την ρήση των αρχαίων Αθηναίων, «Οπλίτης Πολίτης»;
Στα χρόνια που ακολούθησαν το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, και μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1970, ήταν μεγάλη ντροπή για κάποιον άνδρα να επιστρέψει στο χωριό του χωρίς να έχει υπηρετήσει θητεία. Μάλιστα, την εποχή εκείνη ήταν γνωστό σε όλους ότι χωρίς απολυτήριο Στρατού, δεν μπορούσες να πουλήσεις ούτε τσατσάρες στην ομόνοια. Βλέπετε ο νόμος απαιτούσε απολυτήριο στρατού για οποιαδήποτε άδεια. Σήμερα, κάποιος παίρνει απολυτήριο Στρατού με Ι5 και στην συνέχεια παίρνει άδεια οπλοφορίας, χωρίς κανένα πρόβλημα. Επιπλέον, καμία κοπέλα της εποχής εκείνης δεν θα νυμφεύονταν ποτέ έναν άνδρα που δεν υπηρέτησε. Σήμερα όμως, μόλις 60 χρόνια μετά, όχι μόνο θεωρείται «μαγκιά» να τα καταφέρεις να μην υπηρετήσεις αλλά υπάρχουν και ιστοσελίδες στο διαδίκτυο οι οποίες δίνουν οδηγίες στους νέους για το πως θα τα καταφέρουν. Και όλα αυτά, την στιγμή που η υπογεννητικότητα μειώνει συνεχώς το αριθμό των νέων που κατατάσσονται σε κάθε ΕΣΣΟ, με ότι αυτό συνεπάγεται στην επάνδρωση των Μονάδων και εν γένη στο αξιόμαχο του συνόλου των Ενόπλων Δυνάμεων. Tι κάνει όμως η πολιτική αλλά και η στρατιωτική ηγεσία για να το αλλάξει; Δυστυχώς για εμάς όλες ανεξαιρέτως οι πολιτικές ηγεσίες ενδιαφέρονταν μόνο, για το αποτέλεσμα των εκλογών. Έτσι προσπαθώντας να ικανοποιήσουν τους νεαρούς ψηφοφόρους, μειοδοτούσαν συνεχώς σε βάρος της θητείας, και ψήφιζαν νέες ευνοϊκότερες ρυθμίσεις για ανυπότακτούς. Αποτέλεσμα όλων αυτών των ρυθμίσεων ήταν η δημιουργία ενός στρατολογικού νόμου με χιλιάδες παραθυράκια που επιτρέπουν σε όλο και μεγαλύτερο αριθμό νέων ανδρών να γίνονται φυγόστρατοι. Ταυτόχρονα κατήργησαν όλους τους νόμους που απαιτούσαν απολυτήριο Στρατού, όχι μόνο από τον ιδιωτικό τομέα αλλά και από τον δημόσιο. Έτσι ενώ θεωρητικά η στράτευση είναι υποχρεωτική, στην πράξη μετατράπηκε σε εθελοντική. Υπήρξε μάλιστα μια εποχή στο Γενικό Επιτελείο, κατά την οποία οι ανώτατοι Αξιωματικοί αξιολογούνταν με βάση το πόσο μπορούσαν να μειώσουν την θητεία. Γεγονός που οδήγησε σε πολλαπλά τερατουργήματα στην πλάτη των Ενόπλων Δυνάμεων.
Πέραν αυτού, μετά την πτώση της δικτατορίας το 1974, οι πολιτικές νεολαίες όλων των κομμάτων κατηγορώντας συλλήβδην όλους τους Αξιωματικούς ως ανίκανους και φασίστες, κατόρθωσαν να στρέψουν όλους τους νέους εναντίων των Ενόπλων Δυνάμεων. Αργά αλλά σταθερά, επικράτησε η άποψη ότι η θητεία είναι χαμένος χρόνος και ότι δεν μαθαίνεις τίποτα στο στρατό. Αν και το παραπάνω δεν είναι απολύτως σωστό, θα πρέπει να παραδεχτώ ότι έχουν κάποιο δίκαιο αυτοί που το λένε. Αποτέλεσμα, όταν οι νέοι παρουσιάζονται να είναι πλήρως και αρνητικά προκατειλημμένοι. Θυμάμαι, όταν ως Διοικητής Μονάδος μιλούσα με τους κληρωτούς και τους ρωτούσα σχετικά με την άποψη τους για την θητεία. Οι περισσότεροι υποστηρίζαν ότι αυτά που πρέπει να μάθουν, μπορούν να τα μάθουν μέσα σε ένα μήνα, και άρα δεν χρειάζεται ολόκληρη η θητεία. Δεδομένου ότι έτσι τους διαπαιδαγώγησε η κοινωνία μας, δεν μπορούσαν να αντιληφθούν ότι θητεία δεν σημαίνει μόνο εκπαίδευση, αλλά και προσφορά στην Άμυνα της χώρας. Όπως ακριβώς ένα ξενοδοχείο χρειάζεται προσωπικό για να ανταποκριθεί στις ανάγκες των πελατών του, έτσι και οι Ένοπλες Δυνάμεις χρειάζονται προσωπικό. Μα θα πουν κάποιοι γιατί να μην προσλάβει το κράτος μόνιμο προσωπικό όπως το κάνουν οι ΗΠΑ; Αυτή είναι μια πολύ καλή παγίδα στην οποία πέφτουν ακόμη και έμπειροι με τα στρατιωτικά θέματα, άνθρωποι. Η απάντηση είναι πολύ απλή. Πρώτον οι ΗΠΑ είναι ένα κράτος με τεράστια εθνική ισχύ και πληθυσμό 350 εκατομμυρίων ανθρώπων άρα μπορεί να έχει εθελοντική θητεία, γιατί υπάρχει ικανός αριθμός πολιτών που θα ανταποκριθούν στο κάλεσμα με τον αντίστοιχο υψηλό μισθό που δίνουν. Στην Ελλάδα αυτό είναι αδύνατο γιατί πρώτον ο αριθμός των ανθρώπων που θα ανταποκριθούν με 800 ευρώ τον μήνα, θα είναι πολύ μικρός. Και δεύτερο μετά την πεντάχρονη θητεία τους σε μια ρηχή οικονομία δεν θα μπορέσουν να βρουν πουθενά νέα εργασία, γιατί ο Στρατός δεν φρόντισε να τους αναπτύξει. Λόγος που οδηγεί στην μονιμοποίηση τους και στην σταδιακή μη αποδοτική χρησιμοποίηση τους, είτε λόγω ηλικίας, είτε λόγω έλλειψης δεξιοτήτων. Σε αντίθεση με τις ΗΠΑ όπου οι εταιρίες ανταγωνίζονται μεταξύ τους για να προσλάβουν βετεράνους. Και αυτό γιατί στον τεχνολογικά προηγμένο στρατό τους, αποκτούν δεξιότητες που μπορούν να χρησιμοποιήσουν και σε άλλους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας. Προσπαθώντας με εντελώς ερασιτεχνικό τρόπο να λύσουν το πρόβλημα, στην δεκαετία του 90 αντέγραψαν με λάθος τρόπο και υιοθέτησαν την λύση των ΕΠΟΠ η οποία μακροχρόνια, δημιούργησε περισσότερα προβλήματα, από εκείνα που βραχυχρόνια επίλυσε. Το κυριότερο από τα οποία ήταν η αύξηση του μέσου όρου ηλικίας.
Μεταξύ των τεραστίων λαθών που έκαναν πολιτικές και στρατιωτικές ηγεσίες στο θέμα της θητείας ήταν και η είσοδος των γυναικών στις Στρατιωτικές Σχολές. Αντιγράφοντας από τα άλλα κράτη μόνο ότι μας αρέσει και όπως πολιτικά μας εξυπηρετεί φτάσαμε να επιτρέψουμε την είσοδο των γυναικών στις Στρατιωτικές Σχολές αλλά δεν επιβάλαμε την υποχρεωτική θητεία. Εδώ λοιπόν αναρωτιέται κανείς που είναι η συνταγματική ισότητα; Γιατί ένας άνδρας θα πρέπει να υπηρετήσει θητεία ενώ μια γυναίκα μπορεί να γίνει Αξιωματικός αλλά δεν μπορεί να υπηρετήσει θητεία. Η απάντηση και πάλι είναι πολιτική. Δεν θέλουμε να χάσουμε τις εκλογές από την αρνητική ψήφο χιλιάδων γυναικών, εξάλλου οι περισσότεροι από τους πολιτικούς είναι πεπεισμένοι ότι δεν θα γίνει πόλεμος ενώ κάποιοι είναι διατεθειμένοι να κάνουν παραχωρήσεις προκειμένου να μην κινδυνεύσει η καρέκλα τους. Άρα κατά την γνώμη τους, δεν υπάρχει ουσιαστικός λόγος για στράτευση των γυναικών.
Κύριε Υπουργέ της Εθνικής Άμυνας, δεδομένων των τεχνολογικών εξελίξεων ο χαρακτήρας του πολέμου άλλαξε σημαντικά, καθιστώντας το ζήτημα της θητείας, υψίστης στρατηγικής σημασίας, που απαιτεί την άμεση επέμβαση σας. Για αυτό, διορθώστε εχθές τον στρατολογικό νόμο και τα μάτια σας δεκατέσσερα, γιατί το καράβι βάζει νερά και ενώ οι τούρκοι σας φτύνουνε καθημερινά, εσείς τυφλωμένος από την εξουσία νομίζετε ότι ψιχαλίζει.
* MS National Grand Strategy, NDU Washington D.C
MBA, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας
«Καμπανάκι για την κυβέρνηση οι δείκτες του Ευρωβαρόμετρου»-Αναλύει ο Ν.Καρδούλας
Γιατί το ΠΝ ενδιαφέρεται για τις 2 φρεγάτες Μ από την Ολλανδία
Τι θα απαντήσουν οι ΗΠΑ στο αίτημα για τα τουρκικά F-16; Η δύσκολη απάντηση…
