Γράφει ο Νικήτας Χιωτίνης
Με ιδιαίτερη ικανοποίηση και ελπίδα, βλέπουμε τις προσπάθειες της Δύσης -Αμερικής και Ευρώπης- να επιτύχει ειρήνευση στη Μέση Ανατολή. Με εκκλήσεις και συμβουλές, αλλά και με διπλωματικές ενέργειες. Σε αντίθεση, ουδεμία αντίστοιχη προσπάθεια γίνεται για τον πόλεμο Ουκρανίας-Ρωσίας. Όλως αντιθέτως, η Δύση εξοπλίζει την Ουκρανία για να συνεχίσει ένα πόλεμο που εμφανέστατα τον χάνει, με τεράστιες απώλειες. Η Ουκρανία χάνει μια γενιά με την «υποστήριξη» της Δύσης! Μάλιστα οι ΗΠΑ ετοιμάζονται να τους δώσουν τεράστια ποσά, ο Γάλλος Πρόεδρος προτείνει περαιτέρω ενίσχυση της Ουκρανίας και το ΝΑΤΟ διεξάγει ήδη τετράμηνη στρατιωτική άσκηση, κοντά στα σύνορα με τη Ρωσία. Δεν εμμένουν δηλαδή μόνο στη συνέχιση του πολέμου, αλλά προκαλούν και γενίκευσή του: Η Ρωσία θεωρεί, με δηλώσεις της υπουργού εξωτερικών της, πως οι ασκήσεις του ΝΑΤΟ αποτελούν ευθεία γι’ αυτήν απειλή και δεν ξέρουμε αυτό που θα οδηγήσει.
Δύσκολο να κατανοήσουμε γιατί το ΝΑΤΟ «ξύνεται στη γκλίτσα του τσοπάνη», όταν εμφανώς πλέον οικοδομείται μια πανίσχυρη ευρασιατική συμμαχία. Αλλά ακόμα δυσκολότερο είναι να κατανοήσουμε το γιατί η Ρωσία ανήχθη σε επικίνδυνο εχθρό της Δύσης. Να θεωρήσουμε πως τα συμφέροντα των πολεμικών βιομηχανιών, των ΗΠΑ και της Γαλλίας, υπερισχύουν της πολιτικής;
Μέχρι την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, η Ρωσία συνεργαζόταν με την Ευρώπη, ιδίως με τη Γερμανία, δείχνοντας πως είχε αφήσει πίσω το παρελθόν της. Με άλλα λόγια, η Ρωσία έτεινε να γίνει Δύση, αν δεν είχε ήδη γίνει. Σημειωτέον πως το 77% του πληθυσμού της κατοικεί σε ευρωπαϊκό έδαφος, έχει δε επισήμως διακηρύξει την ορθόδοξη χριστιανική φυσιογνωμία της. Υπενθυμίζουμε πως η Μόσχα αποκαλείτο και Τρίτη Ρώμη, μετά την πτώση της Κωνσταντινουπόλεως (μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης, ο Ιβαν ο Γ’, που είχε νυμφευθεί την Ζωή-Σοφία Παλαιολογίνα, είχε διακηρύξει πως ήταν ο νόμιμος κληρονόμος του Βυζαντίου-Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και είχε ανακηρύξει τη Μόσχα σε Τρίτη Ρώμη, μετά τη Νέα Ρώμη-Κωνσταντινούπολη).
Περιέργως όμως οι ΗΠΑ, όχι η Ευρώπη, εξακολουθούσαν να δείχνουν απέναντί της συμπεριφορά σχεδόν ίδια με αυτήν του Ψυχρού Πολέμου. Εξακολουθούσε να θεωρεί τη Ρωσία εχθρό της. Επί παραδείγματι, κατηγορούσαν τον Τραμπ πως τον υποστήριζε ο Πούτιν, ενώ ήταν αποδεκτό, περίπου σαν να ήταν αυτονόητο, όλοι οι Ευρωπαίοι ηγέτες να υποστηρίζουν εμφανώς τον Μπαϊντεν. Έτσι λοιπόν το ΝΑΤΟ, που ελέγχεται απολύτως από τις ΗΠΑ, δεν έπαψε να πολιορκεί τη Ρωσία, μέχρι σημείου πρόκλησης. Αποδεδειγμένα όμως, είχε δεσμευθεί η Δύση -δηλαδή οι ΗΠΑ- πως δεν θα ενέτασσε στο ΝΑΤΟ τις χώρες του πρώην ανατολικού μπλόκ. Αυτό όχι μόνο δεν το έκανε, αλλά επεδίωξε να ολοκληρώσει την «πολιορκία» της Ρωσίας, εντάσσοντας σε αυτό και την Ουκρανία, παρά τις προειδοποιήσεις των κυριότερων αναλυτών και διπλωματών των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένου του Κίσσιγκερ. Σημειωτέον πως η Ουκρανία υπήρξε μία εκ των Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών που ίδρυσαν την ΕΣΣΔ. Η κατάληξη αυτής της πολιορκίας του ΝΑΤΟ ήταν αναμενόμενη και κατά τα φαινόμενα εντέχνως σχεδιασμένη από το ΝΑΤΟ. Δικαιολογώ την εισβολή της Ρωσσίας; Προφανώς όχι, αλλά καταδήλως το ΝΑΤΟ «ήρξατο χειρών αδίκων». Ας ελπίσουμε τώρα σε μία έντιμη και λογική συμφωνία μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, δηλαδή μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ.
Προφανώς πρέπει να περιμένουμε μέχρι τον Νοέμβριο (Αμερικανικές προεδρικές εκλογές) για να επιχειρήσουμε προβλέψεις για το μέλλον. Σε κάθε περίπτωση, είναι δεδομένο πως ο κόσμος είναι πλέον πολυπολικός και πως η οικονομική και στρατιωτική ισχύς μετατοπίζεται από τη Δύση προς την Ανατολή. Η Ρωσία αποτελεί πόλο που εκδιώκεται βιαίως από την άφρονα Δύση, η Τουρκία επιδιώκει να παίξει ενδιάμεσο ισχυρό πόλο και ……..των οικιών ημών εμπιπραμένων, ημείς άδομεν.
