Ένας σάκος ανοησιών για τους στίχους του Πάνου Βλάχου! Η απόλυτη νομική αποδόμηση…

Ένας στίχος τραγουδιού του Πάνου Βλάχου, ήταν αρκετός για να γίνει μεγάλη φασαρία περί…απειλών έναντι της ζωής τηλεοπτικού δημοσιογράφου και υπουργού της κυβέερνησης. Ο δεύτερος είναι πιο οξυδερκής ή έχει καλύτερο δικηγόρο και γρήγορα δήλωσε ότι δεν σκοπεύει να κινηθεί νομικά κατά του γνωστού και αγαπητού καλλιτέχνη. Ο πρώτος μάλλον θα πρέπει να μάθει να συγκρατεί τον εκνευρισμό του. Ειδικά μετά από το …χιούμορ που έκανε όταν έστελναν σφαίρες στον Νίκο Κοτζιά.

Είναι επίσης παράδοξο να ακούμε και να βλέπουμε όλη αυτή την υστερία, όταν τα τελευταία χρόνια δημοσιογράφοι που δεν τσακώνονται με την κοινή λογική και δεν ακολουθούν τα κυβερνητικά αφηγήματα γίνονται όλο και συχνότερα δέκτες της συμβουλής «έχε το νου σου». Θα μείνουμε σε αυτό προς το παρόν…

Δεν είμαστε νομικοί…Συνεπώς καλό είναι να διαβάσουμε τι έγραψε για το θέμα ένας γνωστός δικηγόρος ο κ.Κων. Μορτόπουλος, που ως γνωστόν έχει αναλάβει και την υπόθεση της αποστολής-έγκλημα στη Λιβύη.

Διαβάστε τι γράφει για τις ανοησίες που ακούστηκαν και γεμίζουν σίγουρα ένα σάκο…

Ας τα βάλουμε και τούτα σε μια σειρά, γιατί παράγινε. Η απαγόρευση “ρητορικής μίσους και στοχοποίησης” που έγινε εδώ copy-paste, προφανώς δεν αφορά επώνυμα πρόσωπα. Δεν “στοχοποιώ” προφανώς τον Διευθυντή της ΔΟΥ, αν πω ότι “ο Διευθυντής της τάδε ΔΟΥ είναι για σκότωμα ο αλήτης”, ούτε φυσικά τον Πρωθυπουργό, αν πω “για όλα μας φταίει ο Πρωθυπουργός”.

Στοχοποίηση κάνω αν πω ότι “Για όλα μας φταίνε οι Πακιστανοί, (ή οι χριστιανοί ή οι κομμουνιστές).”, με αποτέλεσμα να δει ένας ηλίθιος στο δρόμο Πακιστανό, Χριστιανό ή Κομμουνιστή και να τον σακατέψει στο ξύλο ΕΠΕΙΔΗ το είπα εγώ. Κι αυτό το “επειδή” είναι το ουσιώδες.

Το όμορφο το άρθρο 1 του Ν. 927/1979 , όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 1 του Ν. 4285/2014 προβλέπει ότι: «Όποιος με πρόθεση, δημόσια, προφορικά ή δια του τύπου, μέσω του διαδικτύου ή με οποιοδήποτε άλλο μέσο ή τρόπο, υποκινεί, προκαλεί, διεγείρει ή προτρέπει σε πράξεις ή ενέργειες που μπορούν να προκαλέσουν διακρίσεις, μίσος ή βία κατά προσώπου ή ομάδας προσώπων, που προσδιορίζονται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, τις γενεαλογικές καταβολές, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή, το σεξουαλικό προσανατολισμό, την ταυτότητα φύλου ή την αναπηρία, κατά τρόπο που εκθέτει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη ή ενέχει απειλή για τη ζωή, την ελευθερία ή τη σωματική ακεραιότητα των ως άνω προσώπων, τιμωρείται με φυλάκιση». Άρα φτάνει με τις αηδίες περί “στοχοποιήσεως”.

Στοχοποίηση ίσον απειλή ή λόγος μίσους που προσωποποιείται μέσω ιδιοτήτων κατηγορίας προσώπου.

Τι έκανε, λοιπόν, τούτος ο έρμος ο Ανανρχικός που βρήκε τον Τυχαίο Θάνατο του Ντάριο Φο; Μήπως απείλησε; Όχι. Κατ΄ αρ.333 ΠΚ “Όποιος προκαλεί σε άλλον τρόμο ή ανησυχία απειλώντας αυτόν με βία ή άλλη παράνομη πράξη ή παράλειψη, τιμωρείται με φυλάκιση έως ένα έτος ή χρηματική ποινή”. Ο τρόμος ή η ανησυχία δεν κρίνονται υποκειμενικά. Κρίνονται αντικειμενικά.

Συνεπώς θα πάει άπατο ως κατηγορία.

Γιατί θα πάει άπατο ως κατηγορία;

Γιατί εδώ μέσα είδα μόνο σήμερα καμιά πεντακοσαριά ευθείες απειλές ανωνύμων κατά των προσώπων αυτών. Αν δεν τους τρομάζει μια ευθεία απειλή ανωνύμου για να μηνύσουν, σίγουρα δεν τους τρομάζει ένα μπινελίκι επωνύμου.

Μήπως ήταν βίαιος;

Όχι. Κατ’ αρ.330 η απειλή σωματικής βίας είναι μέσο για πράξη ή παράλειψη του θύματος. Κι αυτό άπατο ως κατηγορία.

Έχουμε εξύβριση;

Ούτε.

Γιατί δεν έχουμε εξύβριση;

Γιατί έχουμε σιδερένια νομολογία ότι τα δημόσια πρόσωπα τρώνε κριτική και μάλιστα δρυμεία ακόμα και εκτός Τέχνης. Παντού πλην Βορείου Κορέας συμβαίνει, θα συμβαίνει κι εδώ.

Αν ο Γεωργιάδης ή ο Πορτοσάλτε μηνύουν κάθε έναν που τους βρίζει (δηλαδή κάνουν περίπου χίλιες εγκλήσεις τη μέρα), όλα καλά. Το συζητάμε. Αν δεν το κάνουν, όμως, θα πρέπει να εξηγήσουν γιατί ο Χ που τους τα χώνει τους μειώνει το κοινωνικό status, ενώ ο Ψ που τους τα χώνει δεν τους το μειώνει.

Τι έχουμε εδώ στην πραγματικότητα;

Έχουμε Τέχνη που (θα πουν ότι) “προσβάλλει προσωπικότητες” στη χειρότερη. Δηλαδή Αστική Διαφορά. Δηλαδή λεφτά. Δηλαδή SLAPP στην Τέχνη. Την Τέχνη που κάποτε από το MEGA τραγουδούσε ο Φιλιππίδης ντυμένος Δάφνη Σημίτη: “Άσε ας πούμε το Σημίτη, που’χει ένα σκατό στη μύτη”. Χαλαρώστε, λοιπόν, κι αναπνοές.

Ας τα βάλουμε και τούτα σε μια σειρά, γιατί παράγινε.

Η απαγόρευση “ρητορικής μίσους και στοχοποίησης” που έγινε εδώ copy-paste, προφανώς δεν αφορά επώνυμα πρόσωπα.
Δεν “στοχοποιώ” προφανώς τον Διευθυντή της ΔΟΥ, αν πω ότι “ο Διευθυντής της τάδε ΔΟΥ είναι για σκότωμα ο… https://t.co/HCD2qTmc8B

— Constantine Mortopoulos (@demorteau) February 12, 2024