Το εξοπλιστικό πρόγραμμα της Τουρκίας και οι «πεφτοσυννεφάκηδες»-Λάμπρος Τζούμης

Κάθε μέρα ακούμε ειδήσεις για την υλοποίηση ενός τεράστιου εξοπλιστικού προγράμματος της Τουρκίας που το μεγαλύτερο μέρος του υλοποιείται από την εγχώρια αμυντική της βιομηχανία (Φρεγάτες, Μη Επανδρωμένα Σκάφη Θαλάσσης, Υποβρύχια, κ.λπ). Στο άκουσμα των ειδήσεων αυτών, παρά τη διακήρυξη των Αθηνών και τις θριαμβολογίες μετά την υπογραφή της, εμφανίζονται αρκετοί «πεφτοσυννεφάκηδες» (πολιτικοί, δημοσιογράφοι, κ.λπ) που εκφράζουν την ανησυχία και την έκπληξή τους.

Ακόμα και ο ΣΥΡΙΖΑ από το περιβόητο «Να μειώσουμε τους εξοπλισμούς και θα το ρισκάρουμε με την Τουρκία» του Γ. Μπαλάφα το 2012, αντιλήφθηκε τον κίνδυνο και μίλησε στη συνέχεια για την ανάγκη ενίσχυσης των ελληνικών Ε.Δ.

Σε ημερίδα που είχε πραγματοποιήσει το Πάντειο Πανεπιστήμιο τον Ιαν. 2018 είχα αναφερθεί στο εξοπλιστικό πρόγραμμα της Τουρκίας και είχα επισημάνει ότι σε καμιά περίπτωση τα αναφερόμενα δεν είχαν σκοπό να δημιουργήσουν φοβικά σύνδρομα, αλλά προβληματισμό, σχετικά με την ισορροπία ισχύος που διαμορφώνεται ανάμεσα στη χώρα μας και την Τουρκία. Σε πολλά προγράμματα που έχουν ανακοινωθεί η Άγκυρα για λόγους προβολής ισχύος υπερβάλλει αλλά όμως όσο επικίνδυνο είναι να υπερεκτιμάται η Τουρκία άλλο τόσο είναι και να υποτιμάται. Σημεία της ομιλίας παρατίθενται στη συνέχεια. (Τα στοιχεία για το πρόγραμμα της Τουρκίας τα είχα συλλέξει με τη βοήθεια του αγαπητού φίλου δημοσιογράφου κ. Γιάννη Θεοδωράτου και από το διαδίκτυο) :

Η Τουρκία ξοδεύει δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο για τους εξοπλισμούς με ποσοστό πάνω από 60% να γίνονται στην εγχώρια αγορά και να βρίσκονται σε εξέλιξη περίπου 600 εξοπλιστικά προγράμματα. Επιγραμματικά κάποια από αυτά:

– Κατασκευή πυραύλων SOM (φωτο από την παρουσίαση) αέρος-εδάφους-θαλάσσης, δηλαδή πολλών χρήσεων, που θα φέρονται επί αεροσκαφών. Υπάρχουν ήδη τρεις διαφορετικές εκδόσεις αυτού του πυραύλου, με βεληνεκές από 180 και μέχρι 800 χιλιόμετρα. Διαθέτει δυνατότητα δορυφορικού εντοπισμού του στόχου και παράλληλα προχωρεί το πρόγραμμα παραγωγής των ίδιων πυραύλων με βεληνεκές 2.500 χιλιόμετρα. Με την ολοκλήρωση του προγράμματος θα μπορούν τα αεροσκάφη να βάλλουν εναντίον αναγνωρισθέντων στόχων με μεγάλη ακρίβεια και χωρίς να εισέρχονται στο βεληνεκές της εχθρικής αεράμυνας, με δυνατότητα πλήγματος με ακρίβεια μέχρι 10 m.

– Βαλλιστικός πύραυλος Yildirim . Ο πύραυλος αρχικά μπορούσε να πλήξει στόχους σε απόσταση από 150-600 χλμ και τελευταία κατάφεραν να αυξήσουν το βεληνεκές στα 900 km. Γίνονται προσπάθειες για αύξηση του βεληνεκούς στα 2.500 km.

– Πρόγραμμα κατασκευής ρουκετών μεγάλης εμβέλειας Kasirga οι οποίες εκτοξεύονται από τετραπλό εκτοξευτή και μπορούν να πλήξουν στόχους σε απόσταση 120+ km με πιθανότητα κυκλικού σφάλματος 1000 μέτρα.

– Πρόγραμμα οβιδοβόλων 155 χιλ. Firtina και η πρώτη φάση ολοκληρώθηκε το 2014. Χρησιμοποιούνται ήδη στις επιχειρήσεις στη Συρία.

– Το άρμα μάχης ALTAY είναι σχεδόν έτοιμο για μαζική παραγωγή.

– Σύστημα αντιαρματικών πυραύλων UMTAS, που φέρονται πάνω σε επιθετικά ελικόπτερα. Υπάρχει ήδη πρόγραμμα κατασκευής σε συνεργασία με την Ιταλία 51 επιθετικών ελικοπτέρων. Το 2011 έγιναν τα πρώτα τεστ στα ελικόπτερα αυτά.

– Πρόγραμμα παραγωγής πολεμικών πλοίων, τα ονομαζόμενα Milgem. Έχουν γίνει προσπάθειες για να μειωθεί το ακουστικό, μαγνητικό και υπέρυθρο ίχνος καθώς και το ίχνος στα ραντάρ. Ήδη έχουν παραδοθεί 2 φρεγάτες, στον τουρκικό στόλο ενώ συνεχίζεται η ναυπήγηση και άλλων σε ναυπηγεία της Τουρκίας.

– Προχωρά το πρόγραμμα ναυπήγησης υποβρυχίων τύπου 214, όμοια με τα ελληνικά, σε συνεργασία με γερμανικές εταιρίες σε τουρκικά ναυπηγεία και στον εκσυγχρονισμό των Υποβρυχίων 209.

– Το Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους (δηλ. 2018) παραδόθηκε στην τουρκική πολεμική αεροπορία το κινητό σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου CORAL. Έχει εμβέλεια τουλάχιστον 100 km, με δυνατότητα παρεμβολών και παρακολούθησης των επικοινωνιών και των πτήσεων της ελληνικής πολεμικής αλλά και πολιτικής αεροπορίας.

– Η πρώτη πειραματική δοκιμαστική πτήση μη επανδρωμένων «ειδικών» αεροσκαφών κατασκοπείας που έχουν δυνατότητα να πετάξουν σε ύψος μέχρι 23 χιλιάδες μέτρα, επί 18 συνεχείς ώρες, έγινε το 2010. Η τακτική που έχει αρχίσει να εφαρμόζεται από την Τουρκία σε ότι αφορά τις παραβιάσεις – παραβάσεις του εθνικού εναερίου χώρου είναι ότι γίνεται με uavs. Η αναχαίτιση από την πλευρά μας γίνεται με μαχητικά. Εκτός από την οικονομική ανισορροπία που υπάρχει δημιουργούνται ερωτηματικά όπως :

Τι θα γίνεται στις περιπτώσεις που τα τουρκικά drones συνεχίζουν απτόητα την πορεία τους; Θα αποχωρούν τα δικά μας, θα παραμένουν στην περιοχή μέχρι εξαντλήσεως των καυσίμων και αντικατάσταση τους από άλλα ελληνικά αεροσκάφη; Μια λύση θα ήταν η κατάρριψη αλλά η ενέργεια αυτή εκτός από το γεγονός ότι θα οδηγούσε σε κλιμάκωση εκτιμάται ότι πολύ δύσκολα να γίνει αποδεκτή από την πολιτική ηγεσία που διαχρονικά έχει καταδειχτεί ότι εφαρμόζει κατευναστικές πολιτικές απέναντι στην Τουρκία. Η αντιμετώπιση με μέσα ηλεκτρονικού πολέμου θα ήταν ιδανική λύση.

Δυστυχώς η χώρα μας δεν ανήκει στα κράτη που έχουν την τεχνολογική επάρκεια να προκαλέσουν παρεμβολές στα συστήματα πλοήγησης των τουρκικών drones. Τα σύγχρονα UAVs έχουν όχι μόνο κρυπτογραφημένα δεδομένα αλλά ενσωματώνουν και ειδικές κεραίες λήψης σήματος GPS με ενισχυμένες anti-jamming δυνατότητες. Σχεδιάζεται και προχωρά επίσης η κατασκευή τακτικών μη επανδρωμένων επιθετικών αεροχημάτων. H ιδιαιτερότητα που υπάρχει σ΄ αυτά είναι ότι λόγω του μικρού μεγέθους υπάρχει δυνατότητα εκτόξευσης εκτός από το έδαφος και από μεταγωγικά αεροσκάφη. Τα πρώτα Μη Επανδρωμένα Αεροχήματα (ΜΕΑ) της Τουρκίας άρχισαν να παραδίδονται στη Διοίκηση Ειδικών Δυνάμεων και στη Διοίκηση Ναυτικών Δυνάμεων από τον Νοέμβριο του 2017. Το εθνικό ΜΕΑ καμικάζι Kargu χρησιμοποιήθηκε πολύ συχνά στις επιχειρήσεις στη Συρία.

– Επιχειρείται η ανάπτυξη δικτυακών ολοκληρωτικών συστημάτων με στόχο την επίτευξη του ενοποιημένου ψηφιακού πεδίου μάχης. Με τον όρο αυτό, εννοούμε την εφαρμογή της σύγχρονης τεχνολογίας για την απόκτηση, την ανταλλαγή και την εκμετάλλευση ψηφιακών πληροφοριών, στο σύνολο των απαιτήσεων του πεδίου των επιχειρήσεων και στις τέσσερις διαστάσεις του (ξηρά, θάλασσα, αέρα και διάστημα). Με τον τρόπο αυτό παρέχεται στους μαχητές όλων των κλάδων και όλων των επιπέδων, ένα δίκτυο ψηφιακών πληροφοριών, το οποίο υποστηρίζει οπλικά συστήματα, για τον έλεγχο και συγκέντρωση πυρός στο πεδίο της μάχης, το συντονισμό των κινήσεων και ελιγμών ενώ ταυτόχρονα προάγει ουσιαστικά τη λειτουργία του κύκλου των διαδικασιών λήψης αποφάσεων.

Όλα αυτά είναι μέρος ενός συνολικού εξοπλιστικού προγράμματος που εκτελείται στην Τουρκία. Στον αντίποδα η αμυντική βιομηχανία στην Ελλάδα βρίσκεται υπό κατάρρευση, οι κρατικές εταιρίες είναι υπερχρεωμένες και οι ιδιωτικές που δραστηριοποιούνται στον τομέα αυτό κατάφεραν να επιβιώσουν τα χρόνια της κρίσης λόγω των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών και δεξιοτήτων τους. Το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας ήταν το πρώτο Υπουργείο το οποίο υπέστη δραματικές περικοπές αφενός στα λειτουργικά έξοδα των Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων και αφετέρου στα εξοπλιστικά προγράμματα

Είναι απαραίτητο να διατηρηθεί μια ισορροπία ισχύος με αποκατάσταση, εντός του πλαισίου των δυνατοτήτων του προϋπολογισμού για την άμυνα. Να επισημάνουμε, για ιστορικούς λόγους, ότι ούτε με τη χρεωκοπία του 1893 ούτε μ΄ εκείνη του 1932 μειώθηκαν οι αμυντικές δαπάνες. Αντίθετα αυξήθηκαν και είχαμε το έπος των Βαλκανικών Πολέμων και του 1940-41. Θα πρέπει με αφορμή το θέμα αυτό να αναλογισθούν όλοι τις καταστροφικές συνέπειες του λαϊκισμού και της «μίζας» που βιώσαμε τις περασμένες δεκαετίες στη χώρα μας και κυρίως αυτοί που εφάρμοσαν αυτές τις τακτικές. Τέλος να υπάρξει προβληματισμός σχετικά με δηλώσεις Ελλήνων αξιωματούχων αναφορικά με την απαίτηση ακόμα περισσότερων περικοπών στο εξοπλιστικό πρόγραμμα της Ελλάδας και «θα το ρισκάρουμε με την Τουρκία», ότι αυτές είναι ανυπόστατες και επικίνδυνες.