Τουρκικές εκλογές: «Όσοι περιμένουν τη δημοκρατία στην Τουρκία απλώς θα περιμένουν»
Γράφει ο
Ευστράτιος Ζηκόπουλος*
MSc: «Γεωπολιτική Ανάλυση …», ΕΚΠΑ
Υποψήφιος Δρ Γεωπολιτικής στο ΕΚΠΑ 15/5/2023
Η Συστημική Γεωπολιτική Ανάλυση ως θεωρητικό ερμηνευτικό πρότυπο ερμηνείας των τουρκικών εκλογών 2023
Η πρόβλεψη μου, που πραγματοποιήθηκε με την ορθολογική στιβαρότητα της Συστημικής Γεωπολιτικής Ανάλυσης του Καθηγητή Ι. Μάζη, επαληθεύτηκε ως προς τα αποτελέσματα των τουρκικών προεδρικών και κοινοβουλευτικών εκλογών του 2023, ενώ διαψεύστηκαν οι προβλέψεις πλειάδας δυτικών και Ελλήνων εκλογικών δημοσκόπων και αναλυτών.
Στο πρόσφατο άρθρο μου , που δημοσιεύτηκε, εκτός των άλλων, στο Militaire, είχα γράψει ότι:
«Οι εν λόγω αναλυτές, όλες αυτές τις προβλέψεις, τις στηρίζουν στις ‘στρατηγικές αναλύσεις’ αγνοώντας τις αντίστοιχες γεωπολιτικές όπου εμπεριέχονται οι πολιτισμικοί παράγοντες, δηλαδή αγνοώντας τον Τέταρτο Πυλώνα Ισχύος του Πολιτισμού/Πληροφορίας, με τους αντίστοιχους γεωπολικούς δείκτες». [Βλέπετε, Μάζης Ι. Θ., Μεταθεωρητική Κριτική Διεθνών Σχέσεων και Γεωπολιτικής. Το Νεοθετικιστικό πλαίσιο [Βιβλίο]. – Αθήνα : Παπαζήσης ΑΕΒΕ, 2012].
Συνεχίζοντας στο ίδιο άρθρο διαπίστωνα ότι:
«Μία ενδεχόμενη νίκη της αντιπολίτευσης, δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση και ήττα του ερντογανισμού. Το ερντογανικό καθεστώς ρίζωσε βαθιά στο κράτος αλλά και στις ψυχές των μουσουλμάνων τούρκων. Οι βίαιες κοσμικές κεμαλικές μεταρρυθμίσεις, ως μια επανάσταση επιβληθείσα εκ των άνω και παρά την βούληση της τουρκικής μουσουλμανικής κοινωνίας, ταλαιπώρησαν την ισλαμική κοινότητα της Τουρκίας και της είχαν στερήσει την σωτηρία της ψυχής της στο επέκεινα. Αυτήν την σωτηρία της μουσουλμανικής κοινότητας της Τουρκίας από την «ληστρική» Δύση ανέλαβε να διεκπεραιώσει ο «σωτήρας» Ερντογάν. Η εξουσία του, επιβλήθηκε με δημοκρατικές διαδικασίες, όχι διαυγείς, αλλά αυτό δεν είναι το σημαίνον καθότι αποτελεί απλώς το περίβλημα με την κορδέλα. Γι’ αυτό και η αποχώρηση του, τουλάχιστον του ιδίου ως Προέδρου, θεωρείται από τον γράφοντα ελάχιστα πιθανή».
Φυσικά, για όσους αναρωτιούνται, δεν είναι δυνατόν να παρουσιαστεί εκτενώς η μεθοδολογία της πρόβλεψης μέσω της Συστημικής Γεωπολιτικής Ανάλυσης, εντός ενός σύντομου άρθρου. Μπορώ όμως να δώσω εν συντομία μερικά στοιχεία που βοήθησαν να φθάσω σε αυτήν την πρόβλεψη:
Η ανάλυση του εθνοθρησκευτικού μωσαϊκού στην Τουρκία, καθώς και τα φιλοϊσλαμικά αισθήματα των μουσουλμανικών τουρκικών μαζών, αναλυόμενα και συνεξεταζόμενα με το αξίωμα ότι «το Ισλάμ αποτελεί θρησκεία και πολιτεία ομού», είναι αρκούντος δυνατά στοιχεία για να πείσουν τον ερευνητή, ότι οι έννοιες «δημοκρατία», «οικονομικό πρόγραμμα», «πολιτική επιτοκίων», κλπ., όπως εκλαμβάνονται στην Δύση, δεν υφίστανται στην σφαίρα του μουσουλμάνου πιστού/ψηφοφόρου στον οποίον απευθύνεται ο Ερντογάν. Άλλωστε, στο Ιερό Κοράνιο, αλλά και στο Λαϊκό Ισλάμ των Μουσουλμανικών Αδελφοτήτων και Ταγμάτων (Τζεμαάτ, Ταρικάτ, …) που έχουν αλματώδη διάδοση και δράση στην Τουρκία, παρά τον απαγορευτικό νόμο που τα διέπει, δεν υφίσταται ο όρος «Δημοκρατία». Και, ο όρος «Τόκος» αποτελεί κορυφαίο αμάρτημα που καυτηριάζεται από πλείστα εδάφια στο Ιερό Κοράνιο, στο οποίο πολύ συχνά αναφέρεται ο Ερντογάν. Όταν ο Πρόεδρος Ερντογάν αναφέρεται στον όρο «δημοκρατία» και το κάνει πολύ συχνά, είναι για να νομιμοποιήσει την εξουσία του μέσω της εκλογικής διαδικασίας που αποτελεί την λαϊκή βούληση της όμα, δηλαδή της μουσουλμανικής κοινότητας. Η διαδικασία αυτή, είναι σύμφωνη με την σονιτική παράδοση της εκλογής του Χαλίφου. Αυτή η στρατηγική προσέγγιση σε συνδυασμό με το δόγμα «της διατήρησης των παραδοσιακών αξιών» που εμφανίζεται ως αναφαίρετο δικαίωμα κάθε λαού, είναι που αφοπλίζει και εξουδετερώνει κάθε αντιπολιτευτική αντιπαράθεση στην σχεδόν απόλυτη εξουσία του Ερντογάν. Όπως τότε ο Χαλίφης, έτσι και σήμερα ο Ερντογάν, έχει ως υποστηριχτή τον «πιστό λαό του», ο οποίος του οφείλει υποχρεωτική και απόλυτη υπακοή. Όμως, ο Ερντογάν θα πρέπει να έχει κατά νου ότι «ο Αφγάνη θέτει τον βασιλέα σ’ ετούτη την κατάσταση: ‘Ο βασιλεύς να φέρη το στέμμα του εφ’ όσον παραμένει συνειδητός προστάτης του συντάγματος. Αν προδώσει το σύνταγμα, τότε η κεφαλή του θα μείνει χωρίς στέμμα, ή το στέμμα χωρίς κεφαλή’»…[Βλέπε: Ε. Ζηκόπουλος, Civitas Gentium – 9 (2021) 9-36 και Αμπντελαζήμ Ραμαντάν, «Η επαναστατική σκέψις στην Αίγυπτο προ της επαναστάσεως του 1952», στο Κ. Νικολάου Πατραγάς, Αραβοϊσλαμικός Κόσμος, Λειμών, Αθήνα, 2016, σ. 54].
Τα αποτελέσματα των εκλογών αυτών, με την αξιοσημείωτη αύξηση των ποσοστών των εθνικιστικών κομμάτων που έλαβαν μέρος στην εκλογική κούρσα, εκτός από την νίκη του Ερντογάν, κατέδειξαν και την νίκη του ισλαμοεθνικισμού.
Όσοι λοιπόν περιμένουν την «Δημοκρατία» στην Τουρκία, …με, ή …άνευ Ερντογάν, απλώς … θα περιμένουν!
*MSc: «Γεωπολιτική Ανάλυση …», ΕΚΠΑ
Υποψήφιος Δρ Γεωπολιτικής στο ΕΚΠΑ 15/5/2023
