Η υποκριτική αγωνία περί ανώτατης δημόσιας εκπαίδευσης…

Προτάσσοντας ως “νούμερο ένα” θέμα προς επίλυση για την ανώτατη εκπαίδευση την ασφάλεια, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, ισχυρίστηκε ότι το νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας έχει στόχο να “επανέλθει το πανεπιστήμιο στους φυσικούς του κατόχους”.

Το θέμα της ασφάλειας ΔΕΝ είναι το νούμερο ένα πρόβλημα της ανώτατης εκπαίδευσης κι αυτό το γνωρίζει προφανώς ο κ.Μητσοτάκης, όπως και οι γονείς που έχουν παιδιά στα πανεπιστήμια. Το πρόβλημα της ασφάλειας αφορά πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις που θα μπορούσαν να έχουν λυθεί χωρίς να χρειάζεται ένα νομοσχέδιο που το μόνο που έχει καταφέρει είναι να προκαλέσει ένταση και να βγάλει τους φοιτητές στο δρόμο.

Υπάρχουν πολύ σοβαρότερα προβλήματα στην ανώτατη εκπαίδευση, όπως για παράδειγμα κενές θέσεις καθηγητών γιατί δεν έχουν γίνει οι απαραίτητες προσλήψεις, τμήματα που δεν έχουν καν κτιριακές εγκαταστάσεις και “βολεύονται” όπως ,όπως κι άλλα πολλά που δεν δικαιολογούν σε καμία περίπτωση τις περίεργες κυβερνητικές προτεραιότητες στον χώρο της εκπαίδευσης.

Παρά την προσπάθεια  συστηματικής απαξίωσης του δημόσιου πανεπιστημίου είναι γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών αυτό εμπιστεύονται για τα παιδιά τους κι όχι τα κάθε λογής “ιδιωτικά πανεπιστήμια” που χρόνια τώρα μας “διαφημίζουν”. Η ελληνική οικογένεια πληρώνει από το υστέρημα της δυσβάσταχτα ποσά σε φροντιστήρια και “ιδιαίτερα προετοιμασίας” για να περάσουν τα παιδιά της σε κάποιο πανεπιστήμιο. Η “δωρεάν παιδεία” είναι μύθος και αυτό είναι πρόβλημα που θα ΄πρεπε να απασχολεί κάθε κυβέρνηση κι όχι πως θα φέρει τα “ιδιωτικά πανεπιστήμια” στην Ελλάδα, χωρίς πρώτα να ΄χει εξασφαλίσει ότι η δημόσια ανώτατη εκπαίδευση της χώρας θα ΄ναι αυτή που πρέπει.

Το πρόβλημα των ελληνικών πανεπιστημίων λοιπόν δεν είναι αν θα ΄χουν …αστυνομία -η οποία έχει τελείως ξεφύγει επί εποχής Χρυσοχοίδη- αλλά να ΄χουν καθηγητές και αίθουσες για να κάνουν μάθημα.