Η “βαλκανοποίηση” της Συρίας και από πότε την προετοίμαζαν
Σχετικά άρθρα
Γράφει ο ΠΟΛΥΔΕΥΚΗΣ
Τον περασμένο μήνα, ο αμερικανός Υπ. Εξωτερικών έκανε λόγο για διαμελισμό της Συρίας, λέγοντας ότι πρόκειται για «Σχέδιο Β», εάν αποτύχουν οι διαπραγματεύσεις. Στην πραγματικότητα όμως, πόσο πιθανό είναι οι ΗΠΑ να προκρίνουν ως Σχέδιο Α τις διαπραγματεύσεις με Ιράν, Ρωσία και Τουρκία;
Σχέδια για «βαλκανοποίηση» της Συρίας, του Ιράκ και άλλων Μεσανατολικών Χωρών, είχαν καταστρωθεί από εποχής της πρώην Υπ. Εξωτερικών CONDOLEEZZA RICE το 2006, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού της στο Τελ Αβίβ. Επρόκειτο για το λεγόμενο «Σχέδιο για μία Νέα Μ. Ανατολή», το οποίο αποτελούσε, σε μεγάλο βαθμό, αντιγραφή του σχεδίου του ODID YINON, που είχε εκπονηθεί στο Ισραήλ το 1982. Το σχέδιο είχε καταστρωθεί με γνώμονα τις σεχταριστικές γραμμές των χωρών αυτών, αφού από γεννήσεώς τους αποτελούσαν μορφώματα του δυτικού κόσμου, που ικανοποιούσαν τις γεωπολιτικές επιδιώξεις των μεγάλων δυνάμεων, οι οποίες επιχειρούσαν να ελέγξουν τις τοπικές μουσουλμανικές, κατά κύριο λόγο, κοινωνίες, με χρήση χριστιανικών μειονοτήτων. Λόγω του αριθμητικού τους μειονεκτήματος, αυτές οι ομάδες, θα ήταν πάντα εξαρτώμενες από τη χριστιανική δύση, ενώ οι έριδες που θα ξεσπούσαν θα εξυπηρετούσαν την μείωση της εθνικής κυριαρχίας των μορφωμάτων αυτών, που θα παρέμεναν, έστω και άτυπα, προτεκτοράτα της Δύσης. Οι διαφορές, που θα δημιουργούντο, εξασφάλιζαν τον κατακερματισμό της Αραβίας και την απομάκρυνση κάθε ενδεχόμενου για δημιουργία μίας «Νέας Μεσοποταμίας», όπως διάφορες παναραβικές θεωρίες προωθούσαν.
Σύμφωνα με το σχέδιο του 1982, η Συρία θα διαλυόταν, με γνώμονα τις εθνοτικές και τις θρησκευτικές της δομές, σε αρκετά «κρατίδια», δημιουργώντας ένα κονφεσιονιστικό ομόσπονδο σχηματισμό, όπως ήταν ο Λίβανος. Το αποτέλεσμα θα ήταν ένα σιιτικό αλαουιτικό κράτος στις ακτές του, ένα σουνιτικό στην περιοχή του Χαλεπίου, ένα άλλο σιιτικό κράτος στη Δαμασκό, εχθρικό προς τους βόρειους γείτονές του (Σουνίτες Χαλεπίου) και ένα κράτος Δρούζων, πλησίον των υψωμάτων Γκολάν».
Η πτώση της δυναστείας ASSAD εξυπηρετούσε την πυροδότηση ενός σεχταριστικού πολέμου, μεταξύ των Σιιτών και της πλειοψηφίας των σουνιτών της ευρύτερης περιοχής της Μέσης Ανατολής, με αποτέλεσμα την εμπλοκή σε ένα πόλεμο δια αντιπροσώπων (proxy war), μεταξύ Ιράν και Σαουδικής Αραβίας, κάτι που εξυπηρετούσε το Ισραήλ που συνορεύει με τόσους μουσουλμανικούς πληθυσμούς.
Το σχόλιο του KERRY για «Σχέδιο Β» έγινε ακριβώς πριν το σχόλιο του Ειδικού Απεσταλμένου του ΟΗΕ, de MISTURA ότι ο φεντεραλισμός (ομοσπονδοποίηση) θα αποτελούσε αντικείμενο κατά τις συνομιλίες της Γενεύης, εξαιτίας πίεσης από τις μεγάλες δυνάμεις. Ακόμα και η Ρωσία, το 2012, στη Συνδιάσκεψη της Σαγκάης, είχε προωθήσει την ίδρυση πέντε ομόσπονδων κρατιδίων, γεγονός που εξηγεί την πρόσφατη διαφαινόμενη σύγκλιση απόψεων των δύο υπερδυνάμεων. Ωστόσο, κατά τις συνομιλίες της Γενεύης, τόσο η Συριακή Κυβέρνηση όσο και ο Συνασπισμός της Συριακής Αντιπολίτευσης απέρριψαν κατηγορηματικά το φεντεραλισμό, επισημαίνοντας ότι η άποψη αυτή δεν προήλθε από καμία συριακή πλευρά.
Οι υποστηρικτές αυτής της ιδέας επικαλούνται την ομοσπονδοποίηση των ΗΠΑ, ως πετυχημένο μοντέλο και ότι κατά τον ίδιο τρόπο θα μπορούσε να πετύχει και σε άλλα σημεία του κόσμου. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι τέτοιες απόψεις, σίγουρα, δε λαμβάνουν υπόψη την θρησκευτική διαφοροποίηση, την αποτυχία άλλων μοντέλων, όπως η ΕΣΣΔ και το Ιράκ ή το μέγεθος της Συρίας με τους περιορισμένους πόρους που δεν επιτρέπει σε μία τέτοια λύση να είναι βιώσιμη.
Η επικινδυνότητα των σχεδίων Yinon, Kerry και Μόσχας, έγκειται στο γεγονός ότι τα σύνορα μίας ομόσπονδης Συρίας θα είναι χαραγμένα με κριτήριο τις σεχταριστικές γραμμές και όχι το αν κάθε ομόσπονδο κράτος θα είναι σε θέση να συντηρήσει τον πληθυσμό του. Αυτό σημαίνει ότι ένας μικρός πληθυσμός της Συρίας θα κατέχει όλους τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους και ο υπόλοιπος θα περιπέσει σε ασιτία. Το μυαλό όλων μας μπορεί να σκέφτεται πού βρίσκονται τα πετρέλαια, αλλά η Συρία βρίσκεται στη Μ. Ανατολή, όπου το νερό είναι περιορισμένο, ένας φυσικός πόρος για τον οποίο έχουν γίνει ήδη πόλεμοι μεταξύ Αράβων και Ισραηλινών. Το πρόβλημα γίνεται ακόμα μεγαλύτερο, δεδομένου ότι το νερό ελέγχεται από την Τουρκία και τα φράγματά της και που παρά τις όποιες διακρατικές συμφωνίες, αυτές έχουν υπογραφεί με ένα κράτος που λέγεται Συρία και όχι με τα νέα κρατίδια που πρόκειται να δημιουργηθούν. Επομένως, θα πρέπει να υπάρξουν νέες συζητήσεις μεταξύ ενός ισχυρού κράτους και των νέων μορφωμάτων που δε θα μπορούν ούτε μεταξύ τους να συνεννοηθούν, λόγω και των διαμαχών που έχουν ταλανίσει τη χώρα την τελευταία πενταετία. Πρόθεση του σχεδίου είναι να αφεθεί η πλειοψηφία του συριακού πληθυσμού σε μία «απομονωμένη» και μη παραγωγική περιοχή δημιουργώντας συνθήκες «MAD MAX».
Η επιβεβαίωση του σχεδίου Kerry, ως το κύριο σχέδιο των ΗΠΑ, έρχεται και από ένα άρθρο του περιοδικού «Foreign Policy» που γράφτηκε από τον πρώην διοικητή του ΝΑΤΟ, JAMES STAVRIDIS. Ο Σταυρίδης ισχυριζόταν ότι «είναι πλέον ώρα να μιλήσουμε για την διαίρεση της Συρίας». Οι ΗΠΑ ήλπιζαν να το επιτύχουν, ενδυναμώνοντας την «Μουσουλμανική Αδελφότητα» και άλλες εξτρεμιστικές οργανώσεις και επιτρέποντας τη δραστηριοποίηση αποσταθεροποίησης των Al Qaeda και ISIS στη Συρία. Ο συριακός στρατός «θα έπρεπε» να καταρρεύσει, κατά τον ίδιο τρόπο που αυτό έλαβε χώρα στον εμφύλιο του Λιβάνου, χώρα με περίπου ίδιες συνθήκες, σε έναν πόλεμο που διήρκησε 19 χρόνια! Αυτό επιχειρήθηκε και με τη διασπορά ψευδών ειδήσεων από δυτικά ΜΜΕ, το 2012, περί διαφυγής του ASSAD στη Λαττάκεια, εγκαταλείποντας τη θέση του στη Δαμασκό.
Η διαφορά του σχεδίου του Yinon, με το σήμερα, είναι πως τότε το Ισραήλ αδιαφορούσε για τον κουρδικό παράγοντα. Τώρα πλέον το Ισραήλ προωθεί, προς όλους τους κύκλους, τη λύση του «τρίτου πυλώνα» για την καταπολέμηση του ISIS: το PYD. Οι Κούρδοι, πριν την έναρξη του εμφυλίου στη Συρία, έχαιραν μία de facto ανεξαρτησία από τον ASSAD. Τώρα πλέον επιχειρούν μία επισημοποίηση αυτής της ανεξαρτησίας, χωρίς ωστόσο να προβάλουν εθνοτικό χαρακτήρα στις αξιώσεις τους! Η αλήθεια είναι ότι στο Rmeilan, από όπου οι Κούρδοι προχώρησαν σε ανακοινώσεις ίδρυσης ανεξάρτητου κρατιδίου, κανένας δεν ανέφερε τη λέξη Κουρδιστάν ή την πρόθεση διαμελισμού της Συρίας. Αντιθέτως τα μέλη της Κίνησης αυτής διέτειναν με κάθε τρόπο πως επιθυμούν μία ομόσπονδη Συρία, στην οποία θα εκπροσωπούνται όλες οι εθνότητες αυτής, αρνήθηκαν να ονομάσουν την περιοχή τους Κουρδιστάν (Democratic System of Rojava and Northern Syria) και επέκριναν όσους τους κατηγορούν για κάτι τέτοιο, αφού όπως ανακοίνωσαν τέτοιες κατηγορίες αποσκοπούν στη δημιουργία εσφαλμένων εντυπώσεων για την παρεμπόδιση της προσπάθειας ομοσπονδοποίησης. Ακριβώς δηλαδή όσα πρεσβεύει το σχέδιο Kerry.
Την ίδια στιγμή μία τέτοια κίνηση δείχνει τις διαφορές και αντιθέσεις που υπάρχουν εντός της συριακής επικράτειας. Η ανακοίνωση της ανεξαρτητοποίησης των Κούρδων προκάλεσε αντιδράσεις από πλευράς Άσσαντ και αντιπολίτευσης. Η περιοχή Al Hasakah, την οποία προσαρτούν στο καντόνι τους οι Κούρδοι, μέσω αυτών των ανακοινώσεων, έχει σημαντικό ποσοστό του συριακού πετρελαίου και της αγροτικής παραγωγής, πληθυσμό μόλις 1,5εκατ. άτομα, ήτοι το 6% του συνόλου του συριακού πληθυσμού, από τον οποίο μόνο το 40% είναι κούρδοι. Η απαίτηση του PYD να κατέχει τις πετρελαϊκές και υδάτινες πηγές της Συρίας των 23εκατ. ατόμων ήταν μάλλον απίθανο να έχει τη στήριξη του συνόλου του συριακού λαού. Για αυτούς τους λόγους και καταδικάστηκε και από τις ίδιες τις ΗΠΑ, που προφανώς έχουν στα σχέδιά τους άλλες συνοριακές γραμμές…
Ωστόσο, με αυτό τον τρόπο οι ΗΠΑ κατάφεραν να επαναφέρουν το θέμα της ομοσπονδοποίησης, ως απαίτηση ενός τμήματος του πληθυσμού της Συρίας που δεν έχει προσκληθεί στις συζητήσεις της Γενεύης, ενώ ταυτόχρονα «καίει» και τα όποια όνειρα των Κούρδων να κατέχουν το, ίσως, πιο πλούσιο τμήμα της χώρας. Οι εν λόγω συνομιλίες θα δείξουν και την ανάγκη πρόκρισης του σχεδίου Kerry, καθότι μία κατάρρευση της διαδικασίας δεν είναι διόλου απίθανη, με τόσες αντιμαχόμενες πλευρές στη Συρία και τόσους διεθνείς παίχτες υποψήφιους προστάτες για την περιοχή. Υπό αυτό το πρίσμα η ανακοίνωση των Κούρδων για ανεξαρτητοποίηση και όχι για δημιουργία κουρδικού κράτους φαίνεται πως αποτελεί μέρος του ανωτέρω μακιαβελικού σχεδίου…
