Σχετικά άρθρα
Στα μέσα λοιπόν της δεκαετίας του 1960 κάποιος κουκλοπαίκτης από την Ελλάδα χάρισε στον Ομπραζτσόφ τη φιγούρα του καραγκιόζη. Μαζί μ’ αυτή παραδόθηκαν στη συλλογή του μουσείου μερικοί φάκελοι με έγγραφα, κυρίως φυλλάδια, στην ελληνική και αγγλική γλώσσα, τα οποία ήταν αφιερωμένα σε αυτό θέατρο.
Η φιγούρα του Καραγκιόζη από χοντρό χαρτόνι, χρωματισμένη όπως και οι άλλες μαριονέτες του μουσείου, δεν έχει συμμετάσχει ποτέ σε παραστάσεις του θεάτρου. Όχι όμως επειδή το ρεπερτόριο του θεάτρου δεν περιελάμβανε παραστάσεις ανάλογες αυτού του ελληνικού είδους. Ο λόγος είναι ότι συνήθως οι κουκλοπαίκτες δώριζαν μια «ζωντανή» κούκλα, δηλαδή που την είχαν φτιάξει οι ίδιοι και με την οποία εργάζονταν. Επομένως, τα χέρια των ρώσων ηθοποιών και δημιουργών των παραστάσεων δεν μπορούσαν πλέον να την αγγίξουν.
Θεωρείται ότι το παραδοσιακό ελληνικό θέατρο σκιών, που πήρε το όνομα του πρόσχαρου Καραγκιόζη και γύρω από αυτόν δημιουργούνται τα θέματα όλων των παραστάσεων, πήρε τη μορφή του διαμέσου μιας αφομοίωσης και ελληνοποίησης του τουρκικού ανάλογου των μέσων του 19ου αιώνα. Από την άλλη πλευρά, πολλές περιπέτειες του Καραγκιόζη περιγράφονται σε αρχαία έργα.
Έως τα μέσα του 15ου αιώνα ένα πρότυπο του Καραγκιόζη εμφανιζόταν τακτικά στα αρχαιοελληνικά και αργότερα στα βυζαντινά παλκοσένικα, μέχρι να κυριευτεί η Κωνσταντινούπολη από τους Τούρκους το 1453. Τότε ο ήρωας πήρε το όνομα Καραγκιόζ. Το Θέατρο του Καραγκιόζ διαδόθηκε ευρέως σε ολόκληρη την Οθωμανική Αυτοκρατορία, τμήμα της οποίας ήταν και η Ελλάδα, στην οποία από τον 19ο αιώνα πλέον, “αποκαταστάθηκε” το όνομα του ήρωα σε Καραγκιόζη.
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-Sputnik
