Του ΠΑΡΙ ΚΑΡΒΟΥΝΟΠΟΥΛΟΥ
Δεν γνωρίζουμε αν σε άλλη χώρα του πλανήτη οι κρίσεις στις Ένοπλες Δυνάμεις λαμβάνουν τόσο μεγάλες διαστάσεις όσο στην Ελλάδα. Τα κόμματα εξουσίας και όλα τα ανώτερα και ανώτατα κλιμάκια του στρατεύματος παθαίνουν νευρική κρίση πολύ πριν αρχίσουν οι κρίσεις. “Βυζάντιο” γίνεται το υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Ρέει το “αίμα” στους διαδρόμους από τα πισώπλατα μαχαιρώματα. “Βουνά λάσπης” σκεπάζουν ανθρώπους.
Στα κομματικά επιτελεία και ειδικά στους…τομείς άμυνας που συνήθως στελεχώνονται από πικραμένους απόστρατους επικρατεί …πυρετός. Φεβρουάριος και Μάρτιος είναι οι μήνες που δίνει νόημα στη ζωή πολλών κομματικών απόστρατων . Οι οποίοι υπήρξαν κομματικοί και όσο ήταν εν ενεργεία.
Γιατί υπάρχει τόσο μεγάλο ενδιαφέρον από τα κόμματα εξουσίας για το ποιος θα προαχθεί και ποιος θα αποστρατευθεί; Γιατί ακόμη κι όταν είναι στην αντιπολίτευση θέλουν να έχουν λόγο και άποψη ακόμη και για την τελευταία…μετάθεση;
Μερικές απαντήσεις:
•Η προαγωγή ή η αποφυγή μιας αποστρατείας είναι ένα ανέξοδο ρουσφέτι για τα κόμματα. Δεν έχει τις δυσκολίες μιας πρόσληψης στο δημόσιο. Δεν έχει κόστος που ειδικά αυτή τη περίοδο κάνει απαγορευτική την ικανοποίηση τέτοιων κοινωνικών αιτημάτων! Να “σπρώξεις” έναν αξιωματικό ψηλότερα ή να τον κρατήσεις στη θέση του δεν κοστίζει τίποτα. Αντιθέτως φέρνει ψηφαλάκια στο κομματικό ταμείο. Αυτή είναι η πιο αθώα εκδοχή για να δικαιολογήσουμε το κομματικό ενδιαφέρον για τις κρίσεις.
•Ο χώρος των Ενόπλων Δυνάμεων σ΄ όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης σκόπιμα απαξιώθηκε από το κομματικό κατεστημένο.Την ίδια ώρα όποιο κόμμα κι αν αναλάμβανε την εξουσία καταλάβαινε ότι το μοναδικό τμήμα του κρατικού μηχανισμού στο οποίο θα μπορούσε να στηριχθεί στα δύσκολα ήταν οι Ένοπλες Δυνάμεις. Όλοι ήθελαν και θέλουν να το ελέγχουν . Να έχουν Αρχηγούς και αξιωματικούς σε θέσεις κλειδιά που να μπορούν να τους ελέγχουν. Να μην ακούνε “όχι” από κανέναν ακόμη και για τα πιο απίθανα που θα ζητήσουν . Έτσι εξηγείται ότι διαχρονικά ,στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων που ξεχώριζαν αποστρατεύονταν άνευ λόγου και αιτίας. Την θέση τους στην σκάλα ανόδου της ιεραρχίας έπαιρναν όσοι είχαν πάντα εύκολο το “ναι”. Και όσο πιο “ευέλικτοι” ήταν στον να το λένε τόσο πιο ψηλά έφθαναν και τόσο πιο πολύ έμεναν “εκεί στα ψηλά”. Προς Θεού δεν λέμε ότι όσοι ανέβηκαν στην ιεραρχία είχαν αυτό το “προφίλ”. Λέμε ότι η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που κυβέρνησαν τη χώρα αυτό έψαχναν. Συχνά το έβρισκαν.
•Από την αντιπολίτευση ακόμη ένα κόμμα εξουσίας στην Ελλάδα “δουλεύει” για να έχει τους “δικούς” του όταν έρθει η ώρα. Γι΄ αυτό και υπάρχει αυτή η αγωνία μέχρι υπερβολής για κρίσεις αξιωματικών ακόμη και σε απίθανες θέσεις. Σε κάποιες περιπτώσεις αρκεί να “σωθεί” ΄ένας αξιωματικός για να “τον έχουμε μετά που θα γίνουμε κυβέρνηση”. Αρκετοί “σώζονται” μ΄ αυτή την…κομματική στρατηγική.
•Για να μην τα ρίχνουμε όλα στα κόμματα θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι βρήκαν πρόσφορο έδαφος για να “παίξουν το παιχνίδι τους”. Δυστυχώς πολλές ηγεσίες δεν αντιστάθηκαν . Και χρόνο με το χρόνο όλο και περισσότεροι αξιωματικοί πίστευαν ότι αν δεν παίξουν με τους όρους του κομματικού παιγνίου …προκοπή δεν θα είχαν. Άλλοι επέλεξαν να διαηρήσουν την αξιοπρέπεια και τις αρχές τους . Συνηθως αποστρατεύονταν πολύ πριν από την ώρα τους!
Κάπως έτσι έχουμε όλοι μας εθιστεί σ΄ αυτές τις πρακτικές. Εμείς οι δημοσιογράφοι πρώτα απ΄ όλα θεωρούμε φυσιολογικό να ρωτάμε “που ανήκει” ο κάθε αξιωματικός όταν έρχεται η ώρα να κριθεί! Τα στρατιωτικά προσόντα πλέον έχουμε δεχτεί ότι έπονται!
Μπορεί να σπάσει αυτός ο φαύλος κύκλος και να έχουμε και στην Ελλάδα όσο το δυνατόν πιο αξιοκρατικές κρίσεις στις Ένοπλες Δυνάμεις; Δύσκολο να αλλάξει η νοοτροπία . Θα χρειαστεί χρόνος και κυρίως στρατιωτικές ηγεσίες , Αρχηγοί δηλαδή, οι οποίοι θα αντιμετωπίσουν τις κομματικές απαιτήσεις. Αρχηγοί που δεν θα δέχονται “τη σύνθεση στο χαρτάκι” από τα γραφεία υπουργών και πολιτικών αρχηγών. Ηγεσίες που δεν θα σηκώνουν το τηλέφωνο σε νυν και πρώην προέδρους κομμάτων και σε κάθε κομματικό στέλεχος. Αν οι κομματικοί μηχανισμοί δεν καταλάβουν ότι απέναντί τους έχουν “τείχος” δεν πρόκειται ποτέ να αφήσουν ήσυχες τις ΕΔ. Η άμυνα των ΕΔ σ΄ αυτά τα φαινόμενα όμως πρέπει να έχει διάρκεια και να μην περιορίζεται σε μεμονωμένες εξαιρέσεις κάποιων αξιωματικών που κατά καιρούς τίμησαν τα γαλόνια αλλά και τα παντελόνια που φοράνε. Διαφορετικά θα πρέπει να δεχτούμε ότι στην Ελλάδα κρίσεις ΕΔ “καθαρές” δεν μπορούμε να κάνουμε.
