Μια -ανώνυμη- απάντηση στη συνέντευξη του εκπροσώπου του Δικτύου Ελέυθερων Φαντάρων

Ο εκπρόσωπος του Δικτύου Ελεύθερων Φαντάρων Νίκος Αργυρίου μίλησε στο militaire channel για τις ελλείψεις που υπάρχουν σε στρατιωτικές μονάδες και θέτουν σε κίνδυνο την ασφάλεια του προσωπικού. Μίλησε επώνυμα ,όπως πάντα.

Όπως έχουμε πολλές φορές επισημάνει το Δίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων στη μακρόχρονη ιστορία του κάνει με συνέπεια αυτό που πιστεύει. Μπορεί πολλοί να διαφωνούμε με θέσεις και απόψεις του. Ουδείς όμως μπορεί να πει το παραμικρό για τις προθέσεις των ανθρώπων του.

Ποια είναι η πολιτική τους τοποθέτηση μας είναι αδιάφορο. Αυτό που προσπαθούμε πάντα να διερευνήσουμε είναι η ορθότητα των καταγγελιών του και οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι τα πολλά χρόνια που το παρακολουθούμε -κοντά στα 30!!!- είναι σπάνιες οι περιπτώσεις που καταγγελίες του δεν επιβεβαιώθηκαν.

Ο πρόλογος απαραίτητος ,γιατί το κείμενο που ακολουθεί προέρχεται από στέλεχος των ΕΔ που ανώνυμα θέλει να απαντήσει στη συνέντευξη του Νίκου Αργυρίου. Κατανοητή η ανωνυμία, αλλά απαραίτητες και οι επισημάνσεις που κάναμε.

Η απάντηση:

Το έγραψε ο ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ! Ε και…;

Αρκετές ειδησεογραφικές ιστοσελίδες στο διαδίκτυο ασχολούνται με στρατιωτικά θέματα, μέσα από τις οποίες ενημερώνεται το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων για ζητήματα που το αφορούν. Παράλληλα, υπάρχουν ιστολόγια (blogs), όπως το «Δίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ», που αναρτά καταγγελίες – αν μη τι άλλο – με ιδεολογικό πρόσημο. Με ποιόν τρόπο όμως θα πρέπει να αντιμετωπίζονται δημοσιεύματα, που αναρτώνται σε ένα ανώνυμο blog;

Κάποιοι θεωρούν εσφαλμένα ότι το όνομα του συγκεκριμένου blog προέρχεται από τον Σπάρτακο, τον ηγέτη της μεγάλης επανάστασης των δούλων εναντίον των Ρωμαίων. Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για την «Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδος (ΟΚΔΕ)-Σπάρτακος», πολιτική συνιστώσα του κόμματος ΑΝΤΑΡΣΥΑ και μέλος της «Πρωτοβουλίας για μια ΑΝΤΑΡΣΥΑ Αντικαπιταλιστική και Επαναστατική (ΠΑΑΕ)». Εύκολα μπορεί να εντοπίσει κάνεις τους πολιτικούς στόχους της παράταξης μέσα από την επίσημη ιστοσελίδα της.

Τα τελευταία χρόνια το blog της ΟΚΔΕ έχει αποκτήσει μεγάλη επισκεψιμότητα, λόγω της παρακολούθησής του από το προσωπικό του Στρατού Ξηράς και της άτυπης υποχρέωση των Διοικήσεων να απαντούν στους προϊσταμένους τους, προκειμένου να απολογηθούν για τα δημοσιεύματα. Η θεματολογία των δημοσιευμάτων αυτών ακολουθεί πιστά τις αταξικές-διεθνιστικές κομμουνιστικές αρχές της ΟΚΔΕ και αφορά συνήθως καταγγελίες για συμπεριφορές αξιωματικών προς στρατιώτες, διάκριση μεταξύ των «συνφάνταρων» (sic) λόγω άδικης μεταχείρισης, κακή διαχείριση οικονομικών πόρων από αξιωματικούς κλπ.

Οι διαχειριστές του blog συχνά στοχοποιούν συγκεκριμένους Σχηματισμούς, εκμεταλλευόμενοι την απήχηση των δημοσιευμάτων. Ενδεικτικά, την τελευταία μόνο εβδομάδα είχαν την τιμητική τους οι Μονάδες της 98 ΑΔΤΕ στη Λέσβο (7 δημοσιεύματα), το 588 ΤΕ στη Λέρο (6 δημοσιεύματα), η 8η Μ/Π Ταξιαρχία στα Ιωάννινα (5 δημοσιεύματα) και ακολουθούν η Λέσχη Αξιωματικών Θεσσαλονίκης και τα ΚΑΑΥ Αγίου Ανδρέα. Πρόκειται για ανώνυμες καταγγελίες, προσωπικές επιθέσεις, στρατιωτικό κουτσομπολιό, που αναμιγνύονται με αναρτήσεις που κατηγορούν τον Γάλλο Πρωθυπουργό Μακρόν για το συνταξιοδοτικό, τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές για την χρεωκοπία της Credit Suisse, το καπιταλιστικό σύστημα για το προσφυγικό ζήτημα κλπ. Φυσικά, στο τέλος κάθε στρατιωτικής καταγγελίας τονίζεται η ανάγκη «για την ανατροπή του αστικού κράτους», προτρέποντας «στους μαζικούς και  αποφασιστικούς αγώνες» και κατηγορώντας τον «διευρυμένο στρατιωτικό ρόλο των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στην Ουκρανία».

Είναι φανερό λοιπόν ότι οι διαχειριστές του blog, χωρίς να κρύβουν τις ιδεολογικές τους αναφορές, αλλά κρυμμένοι πίσω από το πληκτρολόγιο, προπαγανδίζουν τις διεθνιστικές και αντιμιλιταριστικές θέσεις τους, ενώ κάποιοι Διοικητές στοχοποιούνται και ξοδεύουν εργατοώρες, απαντώντας σε πολιτικά μανιφέστα. Με τον τρόπο αυτό ακυρώνονται οι επίπονες προσπάθειες των Διοικήσεων και σπιλώνεται η υπόληψή τους. Κάτι τέτοιο φυσικά δεν είναι ούτε ηθικό, ούτε δίκαιο. Γι’ αυτό και δεν θα έπρεπε να δίνεται μεγαλύτερη αξία από αυτή που αναλογεί σε καταγγελίες πολιτικών ομάδων, που εκφράζουν φανερά τον ιδεολογικό τους προσανατολισμό.