Σχετικά άρθρα
Φωτογραφίες EUROKINISSI
Η επίσημη εκδοχή για τον θάνατο του Αλέκου Παναγούλη τη 1η Μαίου 1976, είναι το τροχαίο δυστύχημα, στη Βουλιαγμένης. Για πολλά χρόνια κι ακόμη και σήμερα κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο θάνατός του ήταν πολύ βολικός για πολλούς. Ο Αλέκος Παναγούλης είχε στην κατοχή του τα αρχεία της ΕΣΑ. Όσα περιλαμβάνονταν σ΄ αυτά προφανώς κρατούσαν πολύ κόσμο άγρυπνο.
Υπήρχαν αυτά τα αρχεία; Ένας άνθρωπος που τα ΄χε δει έχει μιλήσει γι΄ αυτά. Ο Γ.Αλεξάκης που ήταν και διοικητής της ΕΥΠ είχε μιλήσει στον Αντώνη Κακαρά γι΄ αυτά τ΄ αρχεία.
Διαβάστε το απόσπασμα της εξαιρετικά αποκαλυπτικής συζήτησης:
Α.Κακαράς: Και ο Αλέκος τι ρόλο έπαιζε;
Γ.Αλεξάκης: Ήταν αναμφισβήτητα αντιστασιακό και δημοκρατικό πρόσωπο και όλη η Ελλάδα που είχε πληροφορίες εναντίον της χούντας, σε ποιόν θα τις δώσει με σιγουριά; Στον Παναγούλη. Και ο Παναγούλης στον Αλεξάκη και τον Φέτση. Και έτσι σώσαμε την κατάσταση. Που δεν έχουν γραφτεί αυτά. Έτσι. Ο Φέτσης και ο Παναγούλης μου είχε απόλυτη εμπιστοσύνη, ήταν φίλος μου. Στενός φίλος, καρδιακός. Εγώ τον Στάθη δεν τον ήξερα, πήγαινα στο γραφείο του μας έφερνε τον καφέ ο Στάθης.
Α.Κακαράς: Πού τον είχες γνωρίσει τον Αλέκο;
Γ.Αλεξάκης: Όταν πήγε να σκοτώσει τον Παπαδόπουλο, τα εκρηκτικά τα πήρε από την κυπριακή πρεσβεία.
Α.Κακαράς: Γνωστό.
Γ.Αλεξάκης: Στην κυπριακή πρεσβεία εργαζόταν η γυναίκα μου, μέχρι πρότινος. Στη γυναίκα μου λοιπόν, κάνα δυο φορές είχαμε πει με μια μου εξαδέλφη, η οποία ήταν στενή φιλενάδα με την καλή έννοια του Παναγούλη, με παρακάλεσε να ανοίξω, ήξερε τα πιστεύω μου και της γυναίκας μου τα πιστεύω, το διπλωματικό σάκο και θα έρθει κάποιος Φιλίππου ξέρω γω να πάρει το δέμα.
Α.Κακαράς: Ένα λεπτό, δεν το κατάλαβα. Λες για το 1968. Σε παρακάλεσε μια εξαδέλφη της γυναίκας σου…..
Γ.Αλεξάκης: Σιγά- σιγά, δική μου εξαδέλφη. Ότι έτσι και έτσι ότι «θα είναι κάτι δέματα αντιστασιακά», δεν μου είπε για βόμβες, «κάτι δέματα», δύο φορές, «και αν είναι δυνατόν ποιος θα ανοίξει το διπλωματικό σάκο, κάποιος έμπιστος να τα δώσει». Ρώτησα εγώ πως ανοίγει ο διπλωματικός σάκος, όποτε ερχόταν κάποια υπάλληλος τον άνοιγε, δηλαδή χωρίς αρμοδιότητα κάποιου που θα έχει δουλειά. Είπα λοιπόν στη γυναίκα μου «έτσι κι έτσι» χωρίς να ξέρω τι είχε ο σάκος μέσα, ότι «θα έρθει κάποιος…. Κοίταξε εκεί το δέμα, μη σε δουν και πολλοί, να το δώσεις αμέσως να μη γίνει σούσουρο». Και πράγματι δυο φορές ήρθαν και πήραν το δέμα και το άφησε η γυναίκα μου.
Α.Κακαράς: Και η εξαδέλφη σου πού τα ήξερε αυτά;
Γ.Αλεξάκης: Αφού ήταν στου Παναγούλη την ομάδα; Φυλακή έκανε και αυτή.
Α.Κακαράς: Ποια είναι;
Γ.Αλεξάκης: Η Δέσποινα Ανδρουλάκη. Φυλακή έκατσε και αυτή ενάμιση χρόνο.
Α.Κακαράς: Αυτό δεν το έχεις πει ποτέ.
Γ.Αλεξάκης: Μετά τη δικτατορία λοιπόν…….
Α.Κακαράς: Δηλαδή τα εκρηκτικά που έστειλε ο Γεωργάντζης από κάτω στον Αλέκο….
Γ.Αλεξάκης: Δεν ήξερα εγώ πως ήταν εκρηκτικά, έτσι;
Α.Κακαράς: Δεν το ήξερες ούτε εσύ ούτε η γυναίκα σου. Ανοίγει το σάκο η γυναίκα σου, με την προτροπή μέσω εσού, της εξαδέλφης σου της Ανδρουλάκη, Ανδρουλάκη είπες;
Γ.Αλεξάκης: Ναι, τώρα θα σας γελάσω, μην το γράψετε ότι είναι Ανδρουλάκη γιατί δεν ξέρω αν μου το είπε η Ανδρουλάκη ή αν μου το είπε κάποιος από την ΚΥΠ. Δεν είμαι βέβαιος, δεν θέλω να πω λάθος.
Α.Κακαράς: Και πάει και τα παραλαμβάνει ο Αλέκος.
Γ.Αλεξάκης: Ο Αλέκος, με ψευδώνυμο.
Α.Κακαράς: Ένας δικός του εδώ. Και εξαιτίας αυτού του θέματος στη συνέχεια γνωρίζεις τον Αλέκο.
Γ.Αλεξάκης: Όταν έγιναν οι ανακρίσεις για τον Παναγούλη, γράψανε ποιος του τα έδωσε. Διακριτικά τον πιάσανε αυτόν, δεν ξέρω ποιος είναι. Και λέει κάποιον και μια ξανθιά «έτσι κι έτσι». Και μάλιστα λέει αυτός στην ανάκριση «μάλιστα όταν μου το έδινε το δέμα είπε ότι είναι βαρύ ‘πρόσεξέ το γιατί έχει βόμβες’», το είπε στην τύχη έτσι. Για καλαμπούρι δηλαδή. Ούτε αυτός ήξερε ούτε εγώ ήξερα. Μεσάνυχτα. Όταν βγήκε ο Παναγούλης, έγινε η μεταπολίτευση, να πάει να γνωρίσει τη γυναίκα μου. Και ήρθε στο σπίτι και μας γνώρισε. Και από τότε, το 74, δύο χρόνια μέχρι που πέθανε, αδέρφια με τον Αλέκο. Αδέρφια στις δημοκρατικές του δραστηριότητες και στην προσπάθειά του να κρατήσει το καθεστώς της δημοκρατίας. Και επειδή δεν είχε όργανα, δεν είχε αστυνομίες και λοιπά, είχε μόνο εμπιστοσύνη στον Αλεξάκη και στον Φέτση. Ό,τι πληροφορία είχε μας φώναζε. Και την πληροφορία «της πυτζάμας», την πρώτη την πήραμε από τον Παναγούλη.
Α.Κακαράς: Στον οποίο ποιοι πήγαιναν και του λέγανε;
Γ.Αλεξάκης: Όλος ο ελληνικός λαός που είχε πληροφορίες. Θυμάμαι μια φορά με φώναξε, ήταν μια κάρτα, ένα καρτ-ποστάλ, και ήταν τα γραμματόσημα και μου λέει «με πήραν τηλέφωνο να ξεκολλήσω τα γραμματόσημα προσεκτικά και μου έχουν πληροφορία από κάτω» και ξεκολλήσαμε τα γραμματόσημα και ήταν η πληροφορία από κάτω.
Α.Κακαράς: Πήγε τσάμπα όμως.
Γ.Αλεξάκης: Τελείως. Θέλω να πω ότι η δημοκρατία που έχουμε, το λέω και το τονίζω, την οφείλουμε στον Παναγούλη. Κανείς μας δεν είχε τέτοια πληροφόρηση μετά τη δικτατορία, όλοι ήμαστε φαύλος κύκλος, φύρδην μίγδην. Κανείς δεν είχε εμπιστοσύνη. Σε ποιόν;
Α.Κακαράς: Πιστεύεις στρατηγέ, μια και αναφερόμαστε στον Αλέκο, ότι τον σκότωσαν ή ήταν ατύχημα;
Γ.Αλεξάκης: Κοιτάξτε να δείτε. Είχα πάει και σε ανακρίσεις τότε στον Βερυβάκη, είχα τότε υποψίες, χωρίς …..το ‘ξερε βέβαια τότε και ο Παναγούλης και η μάνα του και λοιπά, διότι είχε μεγαλεπήβολα σχέδια ο Παναγούλης. Μεγαλεπήβολα σχέδια, δηλαδή παράδειγμα, μου έλεγε στα εθνικά θέματα ήθελε να ξεσηκώσει τους Κούρδους. Μου λέει πως θα ξεσηκώσουμε τους Κούρδους εναντίον της Τουρκίας για να κερδίσουμε το κυπριακό; Για να εξασθενίσουμε τη δύναμή της, να ξεσηκώσουμε τους Κούρδους. Και μάλιστα θυμάμαι τότε που μου έλεγε για κάποιο παπόρι που θα έστελνε στον Εύξεινο Πόντο με όπλα στους Κούρδους, στη Μαύρη Θάλασσα κάπου. Τέτοιες ενέργειες, γι’ αυτό όταν σκοτώθηκε πήγε το μυαλό μου σε αυτές του τις διεργασίες. Σε αυτές του τις διεργασίες.
Α.Κακαράς: Τότε ήταν…. του Σήφη του Βαλυράκη με τη βαλίτσα με τα όπλα;
Γ.Αλεξάκης: Όχι. Ο Βαλυράκης ήταν επί χούντας, τώρα μιλάμε για μετά τη χούντα.
Α.Κακαράς: Όχι, μετά τη χούντα λέω. Δεν είχαν πιάσει το Σήφη το Βαλυράκη με μια βαλίτσα με όπλα;
Γ.Αλεξάκης: Από τη Ρόδο. Α δεν το ξέρω. Α ναι, δεν τα θυμάμαι.
Α.Κακαράς: Δεν είχε να κάνει αυτό με τον Αλέκο.
Γ.Αλεξάκης: Όχι, δεν ήξερα τίποτα. Εγώ ήξερα ότι ο Παναγούλης προκειμένου να …..τα εθνικά θέματα, γι’ αυτό σου λέω μεγάλο το μυαλό του, και πάντα έλεγα, «πάντα μεγαλεπήβολα τα σχέδια και βλέπεις και πολύ μακριά», και είχε και παλικαριά και θα σας πω για την παλικαριά του δυο λέξεις. Περίμενε το αρχείο του πραξικοπήματος από την Κύπρο.
Α.Κακαράς: Ποιο αρχείο πραξικοπήματος;
Γ.Αλεξάκης: Πληροφορίες, έγγραφα που αφορούσαν το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου. Δεν ξέρουμε που πήγαν, ήρθαν-δεν ήρθαν, κανείς δεν ξέρει από πού θα τα έπαιρνε αλλά μου λέει «τα περιμένουμε». Και μάλιστα μου ‘λεγε «Γιάννη» μου ‘λεγε «μόλις έρθουνε θα σε φωνάξω να τα ανοίξουμε μαζί». Τέτοια λοιπόν πράγματα, τέτοια στοιχεία δικαιολογούν μια δολοφονία. Γι’ αυτό πήγε το μυαλό μου…Έτσι πήγαινα εγώ, αλλά δεν είχα στοιχεία, δεν είχα τίποτα.
Αντώνης Κακαράς: Και για το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου δεν είναι τίποτα κρυφό πια;
Γ.Αλεξάκης: Μα τότε μιλάμε το 75-76, μου ‘λεγε «Γιάννη περιμένω δυο μπαούλα» ή ξέρω γω μου ‘λεγε για ένα πλοίο «πρέπει να ξεσηκώσουμε τους Κούρδους εναντίον της Τουρκίας».
Α.Κακαράς: Για το αρχείο της ΕΣΑ που τόσα είχαν γραφεί;
Γ.Αλεξάκης: Θα σας πω και γι’ αυτό. Ο Παναγούλης, μεγάλη η παλικαριά του. Όταν με έδιωχνε ο Αβέρωφ, τον πήρε τον Αβέρωφ και η μετάθεση….. «ξέρετε δεν πάει πουθενά».
Α.Κακαράς: Η μετάθεση ποια;
Γ.Αλεξάκης: Η δικιά μου, το 76. Τον πήρε ο Παναγούλης τον Αβέρωφ και του λέει «ο Αλεξάκης δεν πάει πουθενά. Ποιόν έχετε εδώ να κρατάει τα μπόσικα; Ποιόν έχετε να ασχολείται; Σε ποιόν έχετε εμπιστοσύνη; Έναν έχετε και τον διώχνετε». Του λέει του Αβέρωφ «θα σε εξοντώσω. Θα ξυπνήσεις μια μέρα και τα αρχεία που μου απαγόρεψες θα τα δεις αυτοκόλλητα στους δρόμους». Εν πάση περιπτώσει……
Α.Κακαράς: Όχι εν πάση περιπτώσει γιατί είχε γραφτεί τότε ότι τα αρχεία του Παναγούλη εκθέτουν τον Αβέρωφ.
Γ.Αλεξάκης: Λέω θα σου πω πρώτα την παλικαριά και μετά θα σου πω για τον Αβέρωφ. Λέει λοιπόν «Αλεξάκη δεν θα πας στη μετάθεσή σου» που ήταν για τη Φλώρινα.
Α.Κακαράς: Σου είπε ο Αλέκος.
Γ.Αλεξάκης: Λέω «άμα δεν πάω θα μπω στη φυλακή». «Θα μπεις» μου λέει «στη φυλακή θα μπεις». Του λέω «κοίταξε να δεις, εγώ μπήκα μια φορά στην φυλακή, να μπω δεύτερη δεν το μπορώ. Εγώ δεν είμαι Παναγούλης, μην μας παίρνεις όλους σαν τον Παναγούλη». «Δεν θα μπεις και εγώ είμαι εδώ» μου λέει. Μετά πέθανε. Μετά το σκοτωμό του, έφυγα και εγώ. Αλλά μέχρι τότε δεν έφευγα.
Α.Κακαράς: Πόσο άργησες, πόσο καθυστέρησες;
Γ.Αλεξάκης: Με αυτά, καμιά βδομάδα, δέκα μέρες. Αλλά πάει ο Παναγούλης. Και μάλιστα τόσο με αγαπούσε που ήθελε να ανταλλάξει τα αρχεία για να μη φύγω.
Α.Κακαράς: Ποια αρχεία;
Γ.Αλεξάκης: Της ΕΣΑ που μου λέτε τώρα.
Α.Κακαράς: Που εκθέτουν τον Αβέρωφ;
Γ.Αλεξάκης: Δηλαδή θα του τα έδινε και του λέω «μην το κάνεις, θα πάω στη Φλώρινα, θα πάω στη Σιβηρία αλλά δεν θα τα δώσεις». «Θα τα δώσω» μου λέει «διότι η δημοκρατία θέλει πέντε ανθρώπους σαν κι εσένα να κρατάει τα μπόσικα, εμπιστοσύνης».
Α.Κακαράς: Αρχεία τα οποία εκθέτανε τον Αβέρωφ. Το ρόλο του πού; Στο κυπριακό προφανώς και με τη χούντα.
Γ.Αλεξάκης: Τα αρχεία της ΕΣΑ. Αυτά με έχουν κατηγορήσει ότι εγώ τα έδωσα στον Παναγούλη. Δεν είναι έτσι. Τα αρχεία τα βρήκε ο Παναγούλης μόνος του.
Α.Κακαράς: Τα έκλεψε από το Σπανό, από πού τα έκλεψε;
Γ.Αλεξάκης: Ναι. Αλλά εμένα κατηγόρησε ο Αβέρωφ ότι, αντί να τα δώσω στην ΚΥΠ, για να δικαιολογήσει μετά τη μετάθεσή μου, αν το θέλετε και μου έκανε ανακρίσεις.
Α.Κακαράς: Σε ανέκρινε για να…..
Γ.Αλεξάκης: Όχι εμένα αλλά έκανε ανακρίσεις στην ΚΥΠ. Εμένα δεν είχε την τόλμη να με φωνάξει για ανάκριση, αλλά έκανε ανακρίσεις, βγάλανε πορίσματα.
Α.Κακαράς: Γι’ αυτά τα αρχεία.
Γ.Αλεξάκης: Γι’ αυτά τα αρχεία γιατί σας λέω με κατηγόρησε ότι αντί να τα δώσω στην ΚΥΠ, εγώ τα βρήκα, τα έδωσα στον Παναγούλη.
Α.Κακαράς: Τα είχες βρει εσύ όμως;
Γ.Αλεξάκης: ‘Όχι, ο Παναγούλης τα βρήκε.
Α.Κακαράς: Πού τα είχε βρει;
Γ.Αλεξάκης: Από το σπίτι του Χατζηζήση.
Α.Κακαράς: Που σημαίνει ότι είχε κάνει επιχείρηση και τα είχε κλέψει από το σπίτι του;
Γ.Αλεξάκης: Ναι.
Α.Κακαράς: Αυτό που είχε γραφεί λοιπόν στις εφημερίδες αληθεύει έτσι;
Γ.Αλεξάκης: Ναι.
Α.Κακαράς: Και τι αρχεία ήταν αυτά;
Γ.Αλεξάκης: Εγώ τα είχα δει, μου τα είχε δείξει. Και γι’ αυτό γνωρίζω ότι οι ναυτικοί στο κίνημα του ναυτικού που είχαν συλληφθεί στο ΕΑΤ-ΕΣΑ, όλοι γράφανε τα άντερά τους. Τα πάντα, ό,τι ήξεραν και δεν ήξεραν, τα γράφανε.
Α.Κακαράς: Γνωστό είναι αυτό.
Γ.Αλεξάκης: Και γι’ αυτό ο Παναγούλης με το πολύ νιονιό μου λέει «Αλεξάκη, όλα θα τα δώσω εκτός από τους ναυταίους, για να μην τους εκθέσω».
Α.Κακαράς: Μα δεν ήταν άγνωστο ότι οι αξιωματικοί του κινήματος τα κατάθεταν όλα. Αφού ήταν και γραμμή μεταξύ τους. Κάτι μου κρύβεις Γιάννη.
Γ.Αλεξάκης: Όχι, δεν το ξέρω, αυτό πρώτη φορά το ακούω ότι είπαν να τα πούνε όλα. Να καταδώσουν και εμένα και τον άλφα και το βήτα…δεν το ξέρω αυτό. Πρώτη φορά το ακούω. Εγώ λέω ότι ο ένας κατέδιδε τον άλλο, όχι σε μαρτυρικές καταθέσεις, διότι τα αρχεία του ΕΣΑ δεν ήταν μαρτυρικές καταθέσεις……
Α.Κακαράς: Ήταν αυτά που οι ίδιοι γράφανε…..
Γ.Αλεξάκης: Χειρόγραφα μόνος του κι έτσι ήταν και οι καταθέσεις του όταν…για τον Αβέρωφ, χειρόγραφα. Εντάξει, χειρόγραφα, δηλαδή ο Κολοκυθόπουλος, ο Σταθόπουλος ξέρω γω, έγραφε μόνος του, μόνος του χωρίς να τον πιέσουν. Όπως μου δίνανε και εμένα, σας είπα πως μου δώσανε μόλις πήγα, ένα πάκο χαρτιά, μολύβι και μου είπαν «γράψε τα πάντα που ξέρεις»; Αυτοί νόμιζαν ότι ……..
Α.Κακαράς: Στρατηγέ εγώ θα κάνω το δικηγόρο του διαβόλου για το κίνημα του ναυτικού. Θα σου πω το εξής; οι αξιωματικοί του κινήματος του ναυτικού που είχαν συλληφθεί κατέθεταν στον Σκεμπέα αλλά και πριν το Σκεμπέα καταθέτανε και γράφανε τα πάντα για όλους, όσους ήταν μυημένοι στο κίνημα διότι, κάτι τέτοιο είχε κυκλοφορήσει. «Πέστε τα όλα» λέγανε «ώστε να είναι τόσοι πολλοί οι μυημένοι και οι κινηματίες για να σταματήσουν τις συλλήψεις».
Γ.Αλεξάκης: Δεν το ξέρω. Αυτό πρώτη φορά το ακούω. Δεν μιλάω λοιπόν για το Σκεμπέα εγώ, αλλά μιλάμε για χειρόγραφα. Του Σκεμπέα υπάρχει γραφέας, γραμματέας και τα γράφει. Αυτά που είχε ο Παναγούλης ήταν χειρόγραφα σημειώματα και έγραφαν «σημείωμα» από πάνω, κι έγραφε «μυήθηκα στο κίνημα του ναυτικού γι΄αυτό, είμαι αυτός, αρχηγός ήταν εκείνος..» αυτά. Αυτά ήταν τα αρχεία. Λοιπόν εγώ ξέρω στις συνωμοσίες δεν μαρτυρούμε. Αυτοί λοιπόν τα μαρτύρησαν όλα. Τουλάχιστον από αυτά που είδα.
A.Κακαράς: Πως το εξηγείς αυτό;
Γ.Αλεξάκης: Α, δεν ξέρω αν ήταν γραμμή, αποκαλύπτομαι και χίλια συγγνώμη.
Α.Κακαράς: Αν ήταν γραμμή, προς τι τα βασανιστήρια αρκετών από αυτούς;
Γ.Αλεξάκης: Γιατί, δεν ξέρω γιατί.
Α.Κακαράς: Στρατηγέ κίνημα δεν έγινε, έγινε το «ΒΕΛΟΣ» όμως. Ποια η γνώμη σου για το κίνημα και την οργάνωσή του;
Γ.Αλεξάκης: Για το ναυτικό; Για το ναυτικό ήταν μια αξιόλογος και αξιέπαινος πράξις, μια πολύ καλή συνωμοσία, πλην όμως δεν ήταν συνωμοσία. Τα λέγανε στα σπίτια, τα λέγανε στον κόσμο, τα λέγανε στις γυναίκες τους, τα λέγανε στα παιδιά τους και τα ήξεραν. Δεν ήταν συνωμοσία.
Α.Κακαράς: Πως το εξηγείτε;
Γ.Αλεξάκης: Έτσι ήταν η νοοτροπία. Δεν είχαν …γιατί η συνωμοσία ήταν ταλέντο. Όπως είπα για τον Ιωαννίδη ότι ήταν ραδιούργος, μηχανορράφος, συνωμότης. Αυτά είναι ταλέντα. Δεν μπορεί να είμαι εγώ συνωμότης και ο Ιωαννίδης το ίδιο. Αυτός ήταν ταλαντούχος στη συνωμοσία, στα άλλα ήταν σκράπας. Κάθε ένας είναι με τα στοιχεία του τα καλά. Λοιπόν οι ναυτικοί δεν είχαν το τάλαντο αυτό της συνωμοσίας και προς τιμήν τους γιατί ήταν καλοί επαγγελματίες, καλοί αξιωματικοί, καλοί πατριώτες, τη συνωμοσία δεν την χρειαζόντουσαν.
Α.Κακαράς: Σου είχαν φέρει όρκο να υπογράψεις για το κίνημα;
Γ.Αλεξάκης: Όχι. Εγώ σας επαναλαμβάνω τα του κινήματος του ναυτικού, Περίδης – Μουστακλής ή μάλλον Μουστακλής – Περίδης. Μέχρι τότε. Η συνωμοσία που λέτε είναι θέμα ταλέντου.
Α.Κακαράς: Να γυρίσουμε λίγο στον Αλέκο τον Παναγούλη γιατί του το χρωστάμε. Είπες ότι είχε βρει τα αρχεία της ΕΣΑ. Από πού τα είχε βρει;
Γ.Αλεξάκης: Είπαμε ότι από την οικογένεια, από το σπίτι του Χατζηζήση.
Α.Κακαράς: Αυτά τα αρχεία τι περιλάμβαναν;
Γ.Αλεξάκης: Διάφορα.
Α.Κακαράς: Σου τα είχε δείξει.
Γ.Αλεξάκης: Ναι, δεν τα θυμάμαι όλα. Θυμάμαι ότι είχε επιστολές του Τσάτσου, του ….πολλές επιστολές προς τον Χατζηζήση, προς το ΕΑΤ-ΕΣΑ, θυμάμαι ότι είχε τα σημειώματα του Αβέρωφ.
Α.Κακαράς: Ποια σημειώματα του Αβέρωφ;
Γ.Αλεξάκης: Όταν τον πιάσανε για το κίνημα του ναυτικού, τον βάλανε και αυτόν και έγραψε. Τα χειρόγραφά του, τα χειρόγραφα μιλάω εγώ, δεν μιλάω γι’ αυτά που έγραφε ο άλλος.
Α.Κακαράς: Όπου; Τι έγραφε ο Αβέρωφ;
Γ.Αλεξάκης: Ε, δεν τα…. πολλά, πολυσέλιδα. Να κάτσω να τα διαβάσω; Εγώ τότε έφευγα και δεν είχα χρόνο….
Α.Κακαράς: Τι άλλα είχε εκτός του κινήματος;
Γ.Αλεξάκης: Πολλών που είχαν κρατηθεί στο ΕΑΤ-ΕΣΑ. Εκτός από τους ναυτικούς έχουν κρατηθεί και άλλοι. Όλων αυτών τα είχε.
Α.Κακαράς: Άρα δηλαδή ο Χατζηζήσης είχε κρατήσει όλα, όχι τις καταθέσεις, τα χειρόγραφα των κρατουμένων στην ΕΣΑ, τα οποία γράφανε με βασανιστήρια ή χωρίς βασανιστήρια εκείνα τα χρόνια της δικτατορίας…..
Γ.Αλεξάκης: Έτσι ναι. Αν είχαν βασανιστεί πιο μπροστά και μετά τα γράψανε, αυτό δεν το ξέρω. Αλλά αυτά τα γράφανε καλογραμμένα, καλλιγραφία, ωραία, φαινόταν ότι τα γράφανε με την ησυχία τους.
Α.Κακαράς: Αυτό τι λέει σε σένα στρατηγέ;
Γ.Αλεξάκης: Πολλοί βασανίστηκαν που λέτε, και μετά σου λέει «προκειμένου να μας κάνουν τα ίδια, κάτσε να τα γράψουμε», ή ήταν γραμμή αυτό που λέτε εσείς…..δεν το ξέρω. Αν ήταν γραμμή αυτό, προς τιμήν τους. Ότι τήρησαν τη γραμμή αυτή, ναι.
Α.Κακαράς: Αυτό που σου είπα νωρίτερα στρατηγέ ότι ο Σταματελόπουλος……
Γ.Αλεξάκης: Δεν ξέρω για το Σταματελόπουλο τίποτα, ότι είναι θα σας πω εικασίες, αλλά αν θέλετε να σας δώσω το τηλέφωνο του Μενενάκου; Να μάθετε τι εστί Ηλίας Μενενάκος.
Α.Κακαράς: Τι εστί Ηλίας Μενενάκος;
Γ.Αλεξάκης: Πραξικοπηματίας. Είναι μες στο βιβλίο.
Α.Κακαράς: Του Κακαουνάκη εννοείς. Πραξικοπηματίας από την οργάνωση των συνωμοτών της 21ης Απριλίου;
Γ.Αλεξάκης: Δεν θυμάμαι σε ποια ομάδα ήταν, νομίζω στου Σταματελόπουλου την ομάδα. Του Σταματελόπουλου την ομάδα.
Α.Κακαράς: Που μετά έγινε αντιχουντικός.
Γ.Αλεξάκης: Σε κάποια φάση, όταν ο Ιωαννίδης έκανε το πραξικόπημα κατά του Παπαδόπουλου, ήταν επόπτης στις καταδρομές ο Μενενάκος. Προσπάθησε λοιπόν τότε, αφού πήρε χαμπάρι – δεν το ‘ξερε – ότι ο Ιωαννίδης κάνει πραξικόπημα κατά του Παπαδόπουλου, προσπάθησε σαν επόπτης ασφαλείας των καταδρομών που ήταν, να κατευθύνει τις μονάδες κατά του Ιωαννίδη και υπέρ του Σταματελόπουλου.
Α.Κακαράς: Την Κυριακή δηλαδή που έγινε……..
Γ.Αλεξάκης: Τη νύχτα που έκανε το πραξικόπημα. Μάλιστα τους είχε μπερδέψει.
Α.Κακαράς: Κατά του Ιωαννίδη και υπέρ του…;
Γ.Αλεξάκης: Σταματελόπουλου. Κόντευαν να συλλάβουν και τον Ιωαννίδη. Και αναγκάστηκε να έρθει ο Περδίκης από το Λονδίνο. Ο Ιωαννιδικός. Με τις καταδρομές και τους πεζοναύτες που επηρέαζε σαν επόπτης ασφαλείας, προσπάθησε να τους κατευθύνει, όχι μόνο κατά του Παπαδόπουλου αλλά και του Ιωαννίδη……
Α.Κακαράς: Που υπηρετούσε δηλαδή;
Γ.Αλεξάκης: Στη διοίκηση καταδρομών, ειδικών δυνάμεων του ΓΕΣ. Και από εκεί κατηύθυνε τα πράγματα μέχρι που τον μπουζουριάσαν, τον πήρανε χαμπάρι.
Α.Κακαράς: Τον πήγαν που;
Γ.Αλεξάκης Πρώτα στο ΕΑΤ-ΕΣΑ νομίζω και μετά στη Γυάρο.
Α.Κακαράς: Το Μενενάκο;
Γ.Αλεξάκης: Το Μενενάκο. Και εκεί γνώρισε το Χαραλαμπόπουλο, έγιναν φίλοι με τον Χαραλαμπόπουλο, με το Μαύρο ήταν φίλοι, τον έβαλε σε θέσεις, τον Παράβα. Με όλους αυτούς είναι φίλοι.
Α.Κακαράς: Ο Σταματελόπουλος ζει;
Γ.Αλεξάκης: Δεν το ξέρω. Ο Μενενάκος μας βοήθησε και μετά τη δικτατορία, μετά τη μεταπολίτευση διότι ήξερε από αυτά τα πράγματα. Πρώτον ήξερε πρόσωπα και πράγματα, δεύτερον είχε διασυνδέσεις στις καταδρομές και στο στρατό και μας διευκόλυνε τα μέγιστα. Ήταν από τους ανθρώπους, όπως ήταν ο Στράτος ο Δεμέστιχας ο μακαρίτης, όπως ο Μενενάκος, και λοιπά που ήταν οι αφανείς άνθρωποι στην υπηρεσία μας, που τους είχαμε εμπιστοσύνη. Έτσι επειδή και οι υπηρεσίες τότε δεν ήσαν εξυγιασμένες, κάναμε ανορθόδοξα πράγματα. Ο Μενενάκος λοιπόν προς τιμήν του προσέφερε.
Α.Κακαράς: Γιάννη, τι έγιναν τα αρχεία της ΕΣΑ που λέγαμε νωρίτερα;
Γ.Αλεξάκης: Πρέπει να τα έχει ο Στάθης, ό,τι πρόλαβε και δεν εκλάπη ξέρω γω. Γιατί ο Παναγούλης είχε και ταινίες που δεν υπάρχουν. Ο Παναγούλης είχε ένα σωρό ταινίες, τα φέρνανε, της ΚΥΠ. Είχε που λέτε και πολλές μαγνητοταινίες, δηλαδή εκεί που παρακολουθούσε τα τηλέφωνα, δεν τα παρακολουθούσε σε κασετάκια τέτοια.
Α.Κακαράς: Και τι τα έχει κάνει τώρα ο Στάθης αυτά;
Γ.Αλεξάκης: Δεν ξέρω αν αυτά τα βρήκε ο Στάθης …. αυτά τα τελευταία, δε νομίζω ότι ο Αλέκος ο Παναγούλης τα έλεγε παντού……
Α.Κακαράς: Τα είχε στο γραφείο….. θα του τα κλέψανε.
Γ.Αλεξάκης: Ναι, ναι, του κλέψανε πολλά.
