Η ομιλία ενός αξιωματικού για τη 17 Νοεμβρίου που εξέπληξε τους στρατιώτες του
Το κείμενο ενός στρατιώτη από τη Σπάρτη αποδεικνύει ότι οι νέοι που παρουσιάζονται για να κανουν τη θητεία τους,πολύ συχνά διαπιστώνουν ότι όσα είχαν στο μυαλό τους για τον “κακό στρατό” ήταν και είναι ένας μύθος που συντηρείται κι από εμάς τους δημοσιογράφους.Όχι μόνο από εμάς βεβαίως.Ευθύνονται κι όσοι με πείσμα θέλουν να μας πείσουν ότι οι ΕΔ ανήκουν αποκλειστικά σε μια παράταξη κι όχι σ΄ όλη τη κοινωνία. Οι ΕΔ είναι μέρος της κοινωνίας. Κι έχουν τα καλά και τα κακά τους.Τα σωστά και τα λάθη τους.
Όπως πάρα πολύ σωστά μας επισημαίνει ο νεαρός που μας έστειλε το κείμενο “δεν υπάρχει “καλός” και “κακός” στρατός ,υπάρχουν “καλοί” και “κακοι” αξιωματικοί”.
Το κείμενο:
17 Νοέμβρη 2016. Άλλη μια μέρα ξημερώνει στη Σπάρτη. Για την ακρίβεια, ο ήλιος δεν έχει κάνει ακόμη την εμφάνισή του πάνω από τον επιβλητικό όγκο του Ταύγετου, αλλά οι πρωινές δραστηριότητες των φαντάρων στο ΚΕΕΜ έχουν ήδη ξεκινήσει. 05:30. Οι πρώτοι στρατιώτες που ξυπνούν, σκουντάνε τους διπλανούς τους που κοιμούνται ακόμη. Μέχρι τις έξι είναι όλοι στο πόδι. Πλύσιμο, ξύρισμα, γυάλισμα στις αρβύλες και σε είκοσι λεπτά όλοι κάτω για πρόγευμα. Κινήσεις γρήγορες, σχεδόν βιαστικές. Όλοι δείχνουν να βιάζονται σα να θέλουν να προλάβουν ένα λεωφορείο ή μια αγχωτική προθεσμία. Το πρωινό γεύμα ολοκληρώνεται με συνοπτικές διαδικασίες.
Ακολουθεί στοίχιση του λόχου. Με προστάγματα που είναι περισσότερο ταιριαστά σε βοσκό που καθοδηγεί κοπάδι προβάτων, ο διμοιρίτης οδηγεί το σύνολο των στρατιωτών με τη σειρά πρώτα για τις καθιερωμένες καθαριότητες του κτηρίου και των γύρω χώρων και έπειτα για γυμναστική. Ο ανθυπολοχαγός της διμοιρίας δίνει το παράδειγμα και οι φαντάροι ακολουθούν. Τρέξιμο, διατάσεις κάμψεις. Σήμερα δεν έχει πολύ χρόνο στη διάθεσή του. Σήμερα δε θα δούμε πόσο γυμνασμένος είναι αυτός σε αντίθεση με εμάς!
Επιστροφή στο χώρο συγκέντρωσης του λόχου. Περιμένω όρθιος να τελειώσει η αναφορά και αισθάνομαι μια νευρικότητα. Είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που περνάω τη μέρα επετείου της εξέγερσης των φοιτητών του Πολυτεχνείου σε ένα περιβάλλον τόσο αντίθετο με τη σημασία αυτής της ημέρας. Πιάνω τον εαυτό μου να αναρωτιέται πώς να αντιμετωπίζουν οι σύγχροινοι αξιωματικοί του στρατού αυτή την επέτειο. Και ξαφνικά, η έκπληξη. Ο υπολοχαγός – διοικητής του 1ου λόχου – ρωτάει το συγκεντρωμένο πλήθος τι γνωρίζει για τη σημασία της 17ης Νοέμβρη. Ωχ, σκέφτομαι, τώρα θα αρχίσει να μας λέει πόσο λάθος ήταν η εξέγερση και τι ωραία που ήταν την περίοδο της επταετίας! Αντιθέτως, μας τόνισε την αξία της ενέργειας των φοιτητών και πώς αυτή επηρέασε τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας. Εξήρε την έννοια της δημοκρατίας και την αναφέρθηκε στην ανάγκη για ελευθερία, ισότητα και ισονομία.
Τότε το συνειδητοποίησα. Δεν υπάρχει “καλός” και “κακός” στρατός. Υπάρχουν καλοί και κακοί αξιωματικοί. Βλέποντας ένα νέο άνθρωπο που προσπαθεί να βελτιώσει τις εγκαταστάσεις του λόχου με τα λιγοστά μέσα που έχει στη διάθεσή του, να εμπνεύσει τους νέους φαντάρους με πρότυπο το δικό του ήθος και τη δική του υγιή νοοτροπία. Αυτή την εικόνα θέλουμε να βλέπουμε στα στρατόπεδα της Ελλάδας, αυτούς τους ανθρώπους να τα διοικούν.
Ένας στρατιώτης
