Ο Δημ. Σταθακόπουλος γράφει για τη πραγματική σημασία της Ναυμαχίας στο Ναυαρίνο

Του Δρα Δημ. Σταθακόπουλου 

               8/20 Οκτωβρίου 1827 

                Ναυαρίνο/ Ναβαρίνο 

Hμέρα μνήμης της ναυμαχίας του Ναυαρίνο/ Ναβαρίνο που έγινε στις 20 Οκτ, 1827, ή 8 Οκτωβρίου με το παλαιό ημερολόγιο που ίσχυε τότε στην Ελλάδα. 

Παρά τη βύθιση του ΟθωμανοΑιγυπτιακού στόλου , ο Ιμπραήμ και το στράτευμά του δεν έπαθαν ζημιά , γι’ αυτό και παρέμειναν να καίνε τον Μοριά για έναν χρόνο ακόμα, μέχρι να παραδώσουν τα κάστρα αμαχητί ( ή με εικονικές αψιμαχίες) το 1828, στα γαλλικά στρατεύματα κατοχής/ corps d’occupation français, του Μαιζών / Maison. 

Τα πλοία που βυθίστηκαν ήταν έμφορτα με γυναικόπαιδα για τα σκλαβοπάζαρα της Αιγύπτου , που ο Ιμπραήμ χρησιμοποίησε και ως “ασπίδα προστασίας ” για να μην του βυθίσουν τα πλοία,  κάτι όμως που δεν αποφεύχθηκε,  με συνέπεια να σκοτωθούν εκατοντάδες αλυσοδεμένοι Έλληνες. 

Ο έχων το γενικό πρόσταγμα του Αιγυπτιακού στόλου , πάνω από τον Αμίρ Ταχίρ Πασά, τον 

Μοχαρράμ Μπέη και τον Καπιτάν Μπέη, ήταν ο Γάλλος Leterrier, που επιμελώς αποσιωπάται από την ιστορία. 

Για τη βύθιση του στόλου του , ο Σουλτάνος επέβαλε μεγάλες εμπορικές κυρώσεις και αποκλεισμούς προνομίων στις τρεις συμμαχικές δυνάμεις , κάτι που τους έθιξε και άμεσα ζήτησαν συγγνώμη με έργα αποκατάστασης και συμμαχίας .

Οι Ρώσοι, επέβαλαν στρατιωτικά στο Σουλτάνο την αποκατάσταση των σχέσεων με τη Συνθήκη της Αδριανούπολης στις 14 Σεπτεμβρίου 1829, που υπογράφτηκε από τον ρώσο Κόμη Αλεξέι Ορλώφ και τον Αμπντούλ Καντίρ-μπεη, όπου μεταξύ άλλων ο Σουλτάνος υποσχέθηκε την ανεξαρτησία της νότιας Ελλάδας,  κάτι που τελικά υλοποιήθηκε με το πρωτόκολλο του Λονδίνου το Φεβρουάριο του 1830.

Άρα η Συνθήκη της Αδριανούπολης ( 1829)  εξανάγκασε το Σουλτάνο και όχι το Ναυαρίνο/Ναβαρίνο (1827) – όπως μαθαίνουμε – να οδηγηθεί στην αναγνώριση της ανεξαρτησίας μας.

Το σημαντικό είναι,  πως τον βυθισμένο στόλο στο Ναυαρίνο/Ναβαρίνο,  ο Σουλτάνος τον αποκατέστησε και εκσυγχρόνισε χάρις στους Αμερικανούς.

Στις 7 Μαΐου 1830, υπέγραψε την «Türk Amerikan Dostluk, Ticaret ve Seyr-i Sefâin Antlaşması / Τουρκοαμερικανική συμφωνία φιλίας, για το εμπόριο και την ναυσιπλοΐα».

Έτσι, το 1832, οι Αμερικανοί Henry Eckford και Foster Rhodes άρχισαν να ”κτίζουν” ( κατασκευάζουν / ναυπηγούν ) πλοία στο ναυπηγείο που τους είχε παραχωρήσει ο Σουλτάνος Mahmud στο Aynalıkavak, δηλ. στον αυτοκρατορικό ταρσανά/ναυπηγείο Tersâne-i Âmire ( μέσα στον Κεράτιο Κόλπο ) με την εποπτεία εκ μέρους του Σουλτάνου, του Kaptan-ı Deryalık Çengeloğlu Tahir Paşa, βετεράνου και επιζώντα του Ναυαρίνο/ Ναβαρίνο. 

Το πρώτο ατμόπλοιο που ”κτίστηκε/ build ” εκεί, , υπό την επίβλεψη του μηχανικού John Reeves, ήταν το Eser-i Hayr που έπλευσε το 1838. 

Βέβαια ήδη από το 1827 οι Αγγλοι είχαν φροντίσει να τους πωλήσουν ένα ατμόπλοιο κατασκευής τους, το Sürat.