Τουρκία Εκλογές: Ήττα μέσα στο Παλάτι για τον Ερντογάν! Τα 3 πρώτα συμπεράσματα

Ήττα μέσα στο Παλάτι για τον Ερντογάν! Στην Άγκυρα, στην πρωτεύουσα της Τουρκίας όπου ο Ερντογάν έχτισε το προκλητικό παλάτι του, υπέστη μια οδυνηρή για το προφίλ του “ανίκητου σουλτάνου”, ήττα.

Δεν ήταν η μοναδική στις χθεσινές τοπικές εκλογές, στις οποίες ο ίδιος έδωσε χαρακτήρα όχι απλά δημοψηφίσματος, όπως κάνουν κάποιοι δικοί μας. Ούτε λίγο, ούτε πολύ το δίλημμα που έθεσαν στους πολίτες της Τουρκίας ήταν “ή Ερντογάν ή το χάος”!

Στην Κωνσταντινούπολη η ήττα ακόμη δεν έχει γίνει αποδεκτή, αλλά όλα δείχνουν πως κι αυτό είναι θέμα ωρών να γίνει! Ο εκλεκτός του Ερντογάν, Μπιναλί Γιλντιρίμ έχασε.

Η Σμύρνη ήταν από νωρίς χαμένη και με μεγάλη διαφορά.

Τα τρία πρώτα συμπεράσματα που προκύπτουν από την πρώτη ανάγνωση των τοπικών εκλογών που έγιναν στην Τουρκία:

1. Το ΑΚΡ έχασε την επί 25 έτη πρωτοκαθεδρία του πολιτικού ισλαμικού κινήματος στην Άγκυρα (η οποία πέρασε στο Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα, CHP).

2. Έχασε επίσης την επαρχία της Αττάλειας καθώς και τα Άδανα που είχε ο εκλογικός του σύμμαχος, το Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης (MHP).

3. Σε σχέση με τα αποτελέσματα των τοπικών εκλογών του 2014, το φιλο-κουρδικό κόμμα HDP έχασε σύμφωνα με τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα 3 επαρχίες στη ΝΑ Τουρκία.

Γενικά, δημιουργείται μια δυναμική σταδιακής, μερικής αλλά σταθερής αποδόμησης της ηγεμονίας του ΑΚΡ στο εσωτερικό της Τουρκίας. Είναι πλέον εμφανές ότι οι πολιτικές Ερντογάν και τα αποτελέσματά τους δεν αποξενώνουν μόνο τα κοσμικά/δημοκρατικά/μικροαστικά στρώματα της κοινωνίας αλλά και τα πιο συντηρητικά/χαμηλά. Εάν δεν υπάρξουν αποτελεσματικά και συστηματικά μέτρα για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης αυτό το μοτίβο θα συνεχιστεί με δυσοίωνες προοπτικές για τον Ερντογάν. Όπως πολύ σωστά έγραψε η Λιάνα Μυστακίδου χθες στο Militaire.gr τα άδεια ψυγεία είναι αυτά που κρίνουν τις εκλογικές αναμετρήσεις.

Σε κάθε περίπτωση, το ΑΚΡ παραμένει πρώτο κόμμα σε ποσοστά και ψήφους. Κάτι που θα επιτρέψει στον Ερντογάν να ερμηνεύσει τα αποτελέσματα για ακόμα μια φορά ως μήνυμα νομιμοποίησης της πολιτικής και του ρόλου του. Αυτό θα δώσει έναυσμα για περαιτέρω δραστηριότητα στην εξωτερική πολιτική τόσο στην Ανατολική Μεσόγειο όσο και στη Μέση Ανατολή. Αυτό το τελευταίο είναι που θα πρέπει να μας ανησυχεί.