Το στεφάνι των Ιμίων και η “γκριζοποίηση” των ελληνικών κυβερνήσεων

Κάθε χρόνο στην επέτειο των Ιμίων γίνονται συζητήσεις πολλές για τα γεγονότα του 1996 ,αλλά και για όσα ακολούθησαν. Για το νέο “καθεστώς” των βραχονησίδων, το οποίο όπως έχουμε καταλάβει είναι “γκρίζο”. Ένα από τα πολλά που συνέβησαν μετά από την κρίση του 1996, έχει να κάνει και με την τύχη του Αντώνη Βεζυρόπουλου. Του βοσκού που με το κοπάδι του έδινε στις βραχονησίδες “ζωή”. Οικονομική ζωή. Το έκανε μέχρι το 2002 και σταμάτησε όχι με δική του ευθύνη, αλλά με ευθύνη του ελληνικού κράτους! Το οποίο μετά από την κρίση φαίνεται ότι προσαρμόστηκε απολύτως στο “γκρίζο τοπίο”. Με εξαίρεση τη περίοδο Καμμένου, ούτε ένα στεφάνι για τους νεκρούς μας δεν πήγαιναν να ρίξουν στη θάλασσα των Ιμίων.

Ο Υποστράτηγος ε.α Νίκος Καρατουλιώτης μας υπενθυμίζει τι είχε συμβεί μετά από την κρίση:

Τα γεγονότα της 31^ης Ιανουαρίου 1996 στα Ίμια, είναι γνωστά και ως εκ τούτου κρίνω σκόπιμο να μην αναφερθώ σε αυτά, αλλά στην συνέχεια.

Ο μέχρι τότε βοσκός των Ιμίων Αντώνης Βεζυρόπουλος  συνέχισε να πηγαίνει (ακόμη και μετά την κρίση) και να φροντίζει το κοπάδι του (40 αιγοπρόβατα) και ως εκ τούτου να υπάρχει ελληνική οικονομική ζωή στην βραχονησίδα επιβεβαιώνοντας έτσι την ελληνική κυριαρχία και με ότι συνεπάγεται για το Διεθνές Δίκαιο (ΑΟΖ κλπ).

Οι ενοχλήσεις και οι απειλές εκ μέρους του τουρκικού λιμενικού αφόρητες … αλλά όπως λέει ο ίδιος «σκέφθηκα ότι δεν θα τους  κάνω την χάρη να σταματήσω. Αν μου έλεγαν να πάω ξανά θα το έκανα χωρίς δεύτερη σκέψη», είπε πριν από δύο χρόνια σε συνέντευξη του.

Και όμως αυτό που δεν κατόρθωσε το τουρκικό λιμενικό το κατόρθωσε το ελληνικό κράτος.

Μέχρι το 2002 ο δήμαρχος Καλύμνου Διακομηχάλης  με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου χορηγούσε βοήθημα στον βοσκό των Ιμίων ύψους 2.οοο.οοο δραχμών δηλαδή 6000 ευρώ ετησίως έξοδα (βενζίνες, τροφή) κλπ.

Με την αλλαγή της δημοτικής αρχής και επειδή τόσο το υπουργείο Εξωτερικών αλλά και το υπουργείο Αιγαίου δεν «μπόρεσαν» να καλύψουν το παραπάνω ποσό, ο Αντώνης Βεζυρόπουλος μη δυνάμενος να ανταποκριθεί οικονομικά(πολύτεκνος και με σύνταξη 700 ευρώ) σταμάτησε να πηγαίνει στα Ίμια και απέσυρε και το κοπάδι του.

Το τραγελαφικό της υπόθεσης είναι ότι  το κράτος , καταλόγισε τις δαπάνες (50.000 ευρώ) ενίσχυσης, στον πρώην δήμαρχο Καλύμνου Διακομηχάλη με το σκεπτικό ότι δεν ήταν νόμιμα υλοποιημένες.

Ακόμη και έτσι να ήταν θα έπρεπε να είχε ψηφισθεί νόμος για να καλύπτει αυτές τις περιπτώσεις.

Τώρα θα ήμουν υπερβολικός αν έλεγα ότι η εθνική κυριαρχία στα ΄Ιμια χάθηκε για 500 ευρώ τον μήνα;