Το “διαζύγιο” της κοινής γνώμης από τα ΜΜΕ είναι το πραγματικό πρόβλημα που οι δημοσιογράφοι πρέπει να αντιμετωπίσουν

Το πότε πρωτακούστηκε το σύνθημα στο δρόμο δεν μπορεί με ακρίβεια να προσδιοριστεί…Όλες οι εκτιμήσεις και οι …αναμνήσεις τοποθετούν χρονικά την πρώτη φορά που το ακούσαμε στη δεκαετία του 1990. Άλλοι λένε στις αρχές της κι άλλοι προς τα μέσα της… “Αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι”. Ακούστηκε πρώτα από νεαρούς διαδηλωτές που τότε τους λέγαμε αναρχικούς, μετά ταραξίες και αργότερα “μπαχαλάκηδες”.

Υπήρξε ένα μικρό σοκ ,στον δημοσιογραφικό κόσμο, αλλά όχι για πολύ. Ποιος έδινε σημασία τότε, τη “χρυσή δεκαετία” του 1990 σε τέτοιες “λεπτομέρειες”…

Το σύνθημα ακουγόταν όλο και συχνότερα και με μεγαλύτερη ένταση , όχι μόνο στα Εξάρχεια ή όπου άλλου υπήρχαν συγκρούσεις “αντιεξουσιαστών και ΜΑΤ”… Άρχισε να ακούγεται και σε διαδηλώσεις εργαζομένων. Όσοι αγαπούσαν τη δημοσιογραφία άρχισαν να κοιτάζονται αμήχανα μεταξύ τους. Αλλά δεν έγινε και τίποτα για να αλλάξουμε την άποψη που είχε γίνει σύνθημα και όπως όλα έδειχναν γινόταν πεποίθηση σ΄ όλο και μεγαλύτερο μέρος της κοινής γνώμης. Οι συμπεριφορές των λίγων “δημοσιογράφων” αντανακλούσαν στη δουλειά των πολλών που πλήρωναν και το “μάρμαρο”…

Στις 3 Ιουλίου 2015, ο σταθμός του μετρό στο Σύνταγμα, σείονταν… Απλοί πολίτες που πήγαιναν στη συγκέντρωση για το δημοψήφισμα, φώναζαν το σύνθημα “αλήτες,ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι”. Ήταν μια επιβεβαίωση αυτού που όλοι γνωρίζαμε, αλλά αποφεύγαμε να παραδεχτούμε. Τα όποια αποθέματα εμπιστοσύνης του κόσμου προς τα ΜΜΕ είχαν εξανεμιστεί, αρκετά χρόνια πριν αλλά εκείνο το απόγευμα της 3ης Ιουλίου μας το φώναξαν όσο πιο δυνατά μπορούσαν…

Οι δημοσιογράφοι -οι πραγματικοί- μπορεί να αισθάνονται αδικημένοι από την γενικευμένη απαξίωση της δουλειάς τους. Αλλά δεν πρέπει να ξεχνούν ότι ο κόσμος δεν είναι υποχρεωμένος να γνωρίζει τον καθένα μας προσωπικά και να τον κρίνει. Ο κόσμος κρίνει από το αποτέλεσμα που παράγεται. Από το “προϊόν ενημέρωσης” που του παρέχουμε. Αυτό είναι το κριτήριο του και δεν μπορούμε να μην το δεχτούμε. Μας αρέσει ή όχι αυτή είναι η αλήθεια.

Ας αφήσουμε λοιπόν στην άκρη τις υποκρισίες και τους θεατρινισμούς και ας ασχοληθούμε με το πραγματικό πρόβλημα που αποτυπώνεται νομίζουμε στην έρευνα των Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα για την Ελευθερία του Τύπου το 2020. Στην 65η θέση βρίσκεται η Ελλάδα και το 2019 και το 2020, σε σύνολο 180 χωρών! Όπως αναφέρουν οι συντάκτες της έρευνας, τα αποτελέσματα προέκυψαν “με ποσοτικά δεδομένα για καταχρήσεις και πράξεις βίας κατά δημοσιογράφων κατά την περίοδο αξιολόγησης. Τα κριτήρια που αξιολογούνται στο ερωτηματολόγιο είναι ο πλουραλισμός, η ανεξαρτησία των μέσων ενημέρωσης, το περιβάλλον των μέσων ενημέρωσης και η αυτο- λογοκρισία, το νομοθετικό πλαίσιο, η διαφάνεια και η ποιότητα της υποδομής που υποστηρίζει την παραγωγή ειδήσεων και πληροφοριών”.

Πατώντας ΕΔΩ μπορείτε να δείτε αναλυτικά την έρευνα για να βγάλετε μόνοι σας τα συμπεράσματα σας.

ΥΓ. Για να μην θεωρηθεί ότι αποφεύγουμε να πάρουμε θέση για τη λίστα των 20 εκατομμυρίων που δόθηκαν σε ΜΜΕ, να υπενθυμίσουμε απλώς ότι το Militaire.gr δεν μπήκε καν στη διαδικασία διεκδίκησης διαφημιστικής καταχώρισης. Από τη πρώτη στιγμή εκφράσαμε την άποψη ότι αυτή η καμπάνια έπρεπε και θα μπορούσε να γίνει δωρεάν.