Το αναπάντεχο "φευγιό" του Κώστα Μπατή και οι αναμνήσεις ενός Υποναύαρχου που έπαιξε μαζί του μπάσκετ

Με τον Κώστα Μπατή, που έφυγε ξαφνικά από κοντά μας υπήρξαμε συνάδελφοι για πολλά χρόνια. Η είδηση για το θάνατο του συγκλόνισε όσους τον είχαμε γνωρίσει. Δεν υπάρχει κανένας στο χώρο του μπάσκετ απ΄ όπου ξεκίνησε ως παίκτης και της Εθνικής Ομάδας και της δημοσιογραφίας με την οποία ασχολήθηκε και υπηρέτησε να ΄χει έστω και μία “κακή ανάμνηση” από τον Κώστα…

Ομολογούμε ότι δεν γνωρίζαμε ότι είχε αποφασίσει να δοκιμάσει την εισαγωγή του στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων. Ένας άνθρωπος που έπαιξε μαζί του μπάσκετ και τον γνώρισε καλά, διηγείται την ιστορία. Ο Υποναύαρχος ε.α και πρόεδρος της Κοινωνίας Αξιών Στέλιος Φενέκος μ΄ ένα κείμενο του στη προσωπική του σελίδα στο facebook διηγείται πως κράτησε τον Κώστα στο μπάσκετ.

“Με τον Κώστα Μπατή υπήρξαμε καλοί φίλοι και στον αθλητισμό, η λύπη μου για την απώλειά του είναι μεγάλη.

Αυτό που μας έδεσε περισσότερο, πέραν του ότι υπήρξαμε συμπαίκτες σε Παναθηναϊκό, σε μικρές εθνικές ομάδες και στον Μίλωνα, ήταν μία διπλή ιστορία που καθόρισε την ζωή και των δύο μας στην συνέχεια.

1975, καλοκαίρι, ετοιμάζεται η εθνική ομάδα εφήβων για να λάβει μέρος στο Βαλκανικό πρωτάθλημα εφήβων του 1975, που διεξήχθη στο Τσάτσακ της Γιουγκοσλαβίας.

Η τελευταία μου χρονιά στο Γυμνάσιο (τότε δεν υπήρχε Λύκειο) και προετοιμάζομαι ταυτόχρονα για να δώσω εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο.

Όμως η προσοχή μου έχει αποσπασθεί με τις προπονήσεις και τα φιλικά και οι γονείς μου ανησυχούν ότι δεν θα επιτύχω στις εξετάσεις για την Σχολή Ναυτικών Δοκίμων, που οι εξετάσεις ήταν αμέσως μετά το Βαλκανικό πρωτάθλημα, και εύχονται να μην με πάρει η προπονητής στην τελική 12αδα.

Όμως όλα πάνε καλά αγωνιστικά ….εκτός που…15 μέρες πριν φύγει η ομάδα για τους αγώνες, παθαίνω μαγουλάδες.

Όπως είναι γνωστό η πρώτη οδηγία του γιατρού είναι ακινησία στο κρεβάτι για να μην υπάρξουν επιπλοκές σε αδένες.

Ο προπονητής βρέθηκε σε δίλημμα: Να με περιμένει ή να καλύψει την θέση με άλλον; Και ο άλλος θα γνώριζε τα συστήματα, θα είχε ενταχθεί στην ομάδα κλπ;

Ο Κώστας ήταν μικρότερος και είχε ήδη υποχρεώσεις και με την εθνική παίδων (κατέλαβαν την δεύτερη θέση στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα παίδων). Όμως κάναμε προπονήσεις για πολύ καιρό μαζί στις προ-εθνικές ομάδες, γνώριζε και συστήματα και τους παίκτες και ήταν εγκλιματισμένος ήδη. Ο προπονητής εύλογα αποφάσισε να καλύψει το κενό που δημιουργήθηκε, καλώντας τον σε αντικατάστασή μου (παίζαμε στην ίδια θέση).

Οι γονείς μου αισθάνθηκαν ανακουφισμένοι για την εξέλιξη, κι εγώ στρώθηκα στο διάβασμα (και όντως πέρασα στην ΣΝΔ), αλλά ταυτόχρονα μπήκε και φρένο για 4 και πλέον χρόνια στις αγωνιστικές μου φιλοδοξίες πρωταθλητισμού στο Μπάσκετ. Η καριέρα μου συνεχίσθηκε πλέον εντός του Πολεμικού Ναυτικού, το μπάσκετ μπήκε σε πολύ κατώτερη μοίρα λόγω των ταξιδιών και των περιορισμών που τέθηκαν για πολλά χρόνια στην αθλητική δραστηριότητα.

Ένα χρόνο μετά, το 1976, λίγο πριν φύγουμε οι Ναυτικοί Δόκιμοι σε καλοκαιρινό ταξίδι, περιμένω στην πύλη της ΣΝΔ με άλλους συμμαθητές μου, να υποδεχθούμε τους νέους υποψήφιους που είχαν έλθει για ενημέρωση και για να περάσουν τα πρώτα τεστ (θα τους ξεναγούσαμε ταυτόχρονα στην Σχολή).

Ανάμεσά τους και ο Κώστας.

Με έκπληξη τον βλέπω και τον χαιρετάω ρωτώντας τον:

«Τι θες εδώ εσύ;»

“Θα δώσω εξετάσεις μου λέει και ήλθα για ενημέρωση και για τα αθλητικά τεστ”.

Έκπληκτος και τελείως αυθόρμητα τον ρωτάω:

«Μα καλά δεν σε ενδιαφέρει η αθλητική σου καριέρα;»

Μου απαντάει:

«Μα θα παίζω μπάσκετ ενώ θα είμαι στο Πολεμικό Ναυτικό!».

Προφανώς κάποιος τον είχε ενημερώσει λάθος, μπερδεύοντας την ένταξη διακεκριμένων αθλητών στις ένοπλες δυνάμεις και τα σώματα ασφαλείας, με την φοίτηση στις σχολές αξιωματικών και την εν συνεχεία σταδιοδρομία τους, που δεν άφηνε περιθώρια για αθλητική καριέρα πρωταθλητισμού.

Αμέσως τον πήρα παράμερα και του εξήγησα διεξοδικά τα προβλήματα και έντρομος αυτός πλέον, για το λάθος που πήγαινε να κάνει, με καταευχαρίστησε και αποχώρησε ανακουφισμένος που ενημερώθηκε και έκανε την επιλογή της ζωής του.

Η τύχη έφερε καθοριστικές συγκυρίες στην ζωής μας και έτσι πήραμε τον δρόμο μας με την άμεση είτε έμμεση επίδραση ο ένας προς τον άλλον.

Ποτέ δεν μετάνιωσα για την αλληλεπίδραση αυτή, ούτε κι αυτός που για πολλά χρόνια μετά ευχαριστούσε την θεά τύχη που τα έφερε έτσι!

Αγαπητοί φίλοι,

Ο Κώστας έφυγε γρήγορα και αναπάντεχα από κοντά μας,

θα θυμόμαστε πάντα με αγάπη και νοσταλγία το χιούμορ του, την ευγένειά του ως αθλητή και ανθρώπου, την καλοσύνη του και την μεγαλοψυχία του.

Ας είναι ελαφριά η γη που τον σκεπάζει!”

Μοιραστείτε αυτό το άρθρο

Ακολουθήστε το Militaire.gr στο Google News για όλες τις ειδήσεις.

Βίντεο, νέα, συνεντεύξεις και άλλα πολλά στο κανάλι μας.

Αναζήτηση

Το αναπάντεχο “φευγιό” του Κώστα Μπατή και οι αναμνήσεις ενός Υποναύαρχου που έπαιξε μαζί του μπάσκετ

Σχετικά άρθρα

Δείτε επίσης