To 1821 και οι αποδομητές του

Γράφει ο Θεόδωρος Λάμπρος

(Ιστορικός και Δημιουργός του Συλλόγου

Φίλων Ιστορίας «Χαράλαμπος Βιλαέτης»

[email protected])

To επόμενο έτος που πρόκειται να μπει σε λίγους μήνες πρόκειται να πραγματοποιηθούν – Κορωνοϊού πάντα επιτρέποντος εκδηλώσεις με αφορμή τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση του 1821 – το κορυφαίο κατά τον γράφοντα γεγονός της Νεότερης Ιστορίας μας.

      Ο εορτασμός αυτός έρχεται σε μια εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο που διάγει η χώρα αναφορικά με τα εθνικά της θέματα. Η συνεχιζόμενη Τουρκική προκλητικότητα η οποία συνεχώς δυναμιτίζει τις σχέσεις μεταξύ των δυο χωρών – πάντα βέβαια αυτό έπραττε και θα συνεχίσει να το πράττει επιβάλουν ψυχραιμία και ουσιαστικές κινήσεις από την πλευρά της Ελλάδας ώστε να μην οδηγηθούμε σε θερμό επεισόδιο με ότι αυτό συνεπάγεται για την χώρα μας.

  Βεβαίως η συνεχιζόμενη υποχωρητικότητα από την πλευρά της Ελλάδας δεν βελτιώνει την ήδη τεταμένη κατάσταση στο Αιγαίο, μάλιστα ενισχύει την γείτονα χώρα αφού δεν υπάρχει και το παραμικρό ίχνος υποστήριξης από τις «Μεγάλες Δυνάμεις» όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ρωσία, η Γερμανία, κ.α.

  Βλέπετε η ιστορία επαναλαμβάνεται και δυστυχώς δυσάρεστα.

Και το 1821 οι τρεις μεγάλες δυνάμεις Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία με την πρώτη να κρατά εχθρική στάση απέναντι στην Επαναστατημένη Ελλάδα προσπαθούσαν η κάθε μία για τα δικά της γεωπολιτικά συμφέροντα να βάλουν την Ελλάδα στην δική της ζώνη επιρροής.

  Ο Μεγάλος Γέρος του Μοριά Θεόδωρος Κολοκοτρώνης είχε προφητικά πει ότι οι επαναστατημένοι ‘Έλληνες δεν πρέπει να περιμένουν βοήθεια από τους ξένους παρά μόνο από τις δικές τους δυνάμεις. Τα αποτελέσματα της πολιτικής των τριών Μεγάλων Δυνάμεων είναι γνωστά κατά την περίοδο της Ελληνικής Επανάστασης.

  Οφείλουμε όμως σήμερα να μελετήσουμε το 1821 και να το αγαπήσουμε καθότι έχουν αρχίσει να εμφανίζονται διάφοροι αποδομητές που περιλαμβάνουν «έγκριτους» κατ΄ πολλούς και πολλές ιστορικούς, πανεπιστημιακούς, ερευνητές, «αναλυτές» και λοιπούς που προσπαθούν και το επιτυγχάνουν σε μεγάλο βαθμό να εστιάσουν στα αποδομητικά στοιχεία της Ελληνικής Επανάσταση και όχι στα πολλά θετικά.

  Ακούσαμε και ακούμε την περιβόητη «καραμέλα» από τους αποδομητές για την ‘Άλωση της Τριπολιτσάς και την σφαγή αμάχων, Οθωμανών και Εβραίων της πόλης, ακούσαμε και διαβάσαμε για τον δικτάτορα Ιωάννη Καποδίστρια καθώς και για τις ερωμένες του μεγάλου και αγνού αγωνιστή Γεωργίου Καραϊσκάκη.

  Η λίστα συνεχίζεται και με άλλα παραδείγματα όπως η αρμονική συνύπαρξη μεταξύ Ελλήνων και Οθωμανών κατά το 1821, για το Ολοκαύτωμα στο Κούγκι και πιο παλιά για τον Συνωστισμό της Σμύρνης που μπορεί να μην περιλαμβάνεται στο 1821 αλλά είναι στοιχείο της αποδόμησης της Ελληνικής μας ιστορίας.

   Από την άλλη πλευρά διαβάζω ως ιστορικός επιστήμονας και ενημερώνομαι για όλους αυτούς και αυτές που αγάπησαν ξαφνικά το 1821 και κόπτονται σήμερα για την ανάδειξη και προβολή του.

  Αλήθεια που ήσαν όλοι αυτοί τα προηγούμενα χρόνια;

Γιατί εμφανίστηκαν όλοι αυτοί ξαφνικά αυτή την δεδομένη χρονική περίοδο; Τι συμφέροντα εξυπηρετούν και τι πρεσβεύουν;

Θα υπάρχουν άραγε και μετά την συμπλήρωση των 200 ετών από την Ελληνική Επανάσταση;

   Ο κόσμος, οι πολίτες, οι σοβαρά σκεπτόμενοι ακαδημαϊκοί έχουν μερίδιο ευθύνης για το έλλειμμα που υπάρχει γύρω από το 1821 και γενικότερα για την Ελληνική μας ιστορία;

  Η απάντηση είναι φυσικά ότι έχουν.

  Οι αποδομητές του 1821 υπάρχουν γιατί ακριβώς η πλειοψηφία των πολιτών δεν μπήκαν ποτέ στον κόπο να διαβάσουν για το 1821 ή να ενημερωθούν.

  Η Ελληνική Επανάσταση σαφώς και είχε και μαύρες σελίδες όπως ο αιματηρός εμφύλιος – χαρακτηριστικό δε γνώρισμα της φυλής μας που κόντεψε να τορπιλίσει την Επανάσταση και να την οδηγήσει σε αποτυχία. Αυτό τα παιδιά και ειδικά οι μικρές ηλικίες πρέπει να το μάθουν.

  Το ότι οι Κοτζαμπάσηδες και οι Πρόκριτοι ήσαν κατά της Επανάστασης στο ξεκίνημά της γιατί έπρεπε να προασπίσουν τα οικονομικά τους συμφέροντα με τους Οθωμανούς κατακτητές, πρέπει να το μάθουμε.

   Το ότι αγνοί αγωνιστές όπως ο Νικηταράς, ο Ανδρούτσος κ.α. άλλοι δολοφονήθηκαν ή πέθαναν στην ψάθα από την Ελληνική Διοίκηση πρέπει να το μάθουμε.

  Όμως αγαπητοί φίλοι αναγνώστες και αναγνώστριες πρέπει να μάθουμε και για τα τόσα άλλα θετικά του 1821.

  Για την ομοψυχία, την αγωνιστικότητα, το θάρρος και την αυταπάρνηση που επέδειξαν οι αγωνιστές του 1821 από τους πιο γνωστούς μέχρι τους αφανείς ήρωες όπως ο δικός μας Χαραλάμπης Βιλαέτης, ο Γιαννιάς, ο Χριστόπουλος, ο Μοσχούλας, ο Μήτζου και τόσοι άλλοι.

   Σαφώς και έγινε σφαγή στην Τριπολιτσά. Μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς, καταπίεσης και σφαγών από τους Οθωμανούς κατακτητές.

Ο πόλεμος όπως είχε πει ο μεγάλος ιστορικός Σαράντος Καργάκος δεν γίνεται με κομφετί και σερμπαντίνες.

  Θα μπορούσα να απαριθμήσω και άλλα παραδείγματα για την αποδόμηση της Ελληνικής Επανάστασης.

  Ο δικτάτορας Ιωάννης Καποδίστριας ήταν αυτός που δημιούργησε το πρώτο συγκροτημένο Ελληνικό κράτος. Δεν πρόλαβε όμως να ολοκληρώσει το έργο του γιατί δολοφονήθηκε από τους Μαυρομιχαλαίους που έπεσαν θύματα της Αγγλικής Πολιτικής.

  Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης είχε 50 και πλέον ερωμένες γράφουν οι αποδομητές του.

Και λοιπόν;  Αυτό είναι το ζητούμενο ή το τι τελικά πρόσφερε στον απελευθερωτικό αγώνα;

  Και όλοι αυτοί οι αποδομητές του 1821 ξεχνούν ότι όλοι οι αγωνιστές του 1821 ήταν άνθρωποι με πάθη, αδυναμίες, και ελαττώματα όπως όλοι μας. Παρόλα αυτά πήραν τα όπλα και ξεσηκώθηκαν ενός βάρβαρου δυνάστη που τους εξουσίαζε και μπορούσε ανά πάσα στιγμή να τους κόψει το κεφάλι για 400 ολόκληρα χρόνια.

   Ας αγαπήσουμε λοιπόν το 1821 και ας προσπαθήσουμε να διδαχθούμε και από τα πολλά καλά του αλλά και από τις αθέατες και σκοτεινές πλευρές του. Αυτό άλλωστε είναι και το στοιχείο εκείνο που «μαγεύει» το 1821.

Είναι ένα πολυσύνθετο ιστορικό γεγονός και η Τρίτη σημαντικότερη Εθνικοαπελευθερωτική Επανάσταση στην Ευρώπη.

  Οι αποδομητές του αργά ή γρήγορα θα εξαφανιστούν μετά την συμπλήρωση των 200 ετών από το 1821.

  Χρέος μας είναι να κρατήσουμε «ζωντανό» το 1821.

Και για να το κρατήσουμε θα πρέπει να το μάθουμε, να το διαβάσουμε και να το αγαπήσουμε.

  Διαφορετικά οι αποδομητές θα συνεχίσουν να υπάρχουν και να επιχειρηματολογούν και να γράφουν για τον δικτάτορα Καποδίστρια, τον πολυγαμικό Γεώργιο Καραϊσκάκη, τον μακελάρη Κολοκοτρώνη, και για όλους τους αγωνιστές που έπεσαν μαχόμενοι υπερ πίστεως και πατρίδως.

  Αγαπήστε λοιπόν το 1821 και μάθετε όλες τις πτυχές του.

Έχουμε χρέος ως Νεοέλληνες απέναντι σε όλους αυτούς τους αγωνιστές που έπεσαν για να μπορούμε όλοι εμείς σήμερα να απολαμβάνουμε τα αγαθά της ελευθερίας.