Θητεία: Οι πικρές αλήθειες που δεν θέλουμε να ακούμε…

Γράφει ο

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΞΙΝΟΣ

ΠΡΩΗΝ ΠΡΟΕΔΡΟΣ Δ.Σ.Α.

Ηθικόν;

Ακμαιότατον απαντούσαμε στο στρατό όταν ο λοχίας μας ρωτούσε. Άσχετα βέβαια αν πιστεύαμε το αντίθετο. Έπρεπε να το βροντοφωνάξουμε για να πείσουμε εαυτούς και να αποκτήσουμε αυτοπεποίθηση, τόσο απαραίτητη για τις δοκιμασίες του στρατού. Τότε που υπήρχε η πειθαρχία απαραίτητο συστατικό του στρατού. Τώρα πλέον εξέλιπαν όλα αυτά. Κανείς στα σύνορα, όλοι στα γραφεία. Πού και πού ρίχνουν και καμία βολή νεοσύλλεκτοι, για να φοβηθούν οι εχθροί … μα πιο πολύ φοβούνται οι ίδιοι από τον θόρυβο. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν πολυχρησιμοποιούν τα όπλα. Άλλωστε και εδώ ισχύει το ελληνικό αξίωμα: όλοι οι στρατηγοί και ψάχνουμε για στρατιώτες για να διοικήσουμε.

Οτιδήποτε κάναμε τα τελευταία χρόνια για να υποβαθμίσουμε τη δύναμη πυρός στο στράτευμα, να αποφύγουμε οποιαδήποτε τυχόν ταλαιπωρία φέρνει η υποχρεωτική θητεία, που έγινε 9 μήνες. Τι να προλάβουν να διδάξουν στα παιδιά και τι να διδαχθούν, όταν είναι η εποχή της καλοπέρασης, της ανευθυνότητος, της ήσσονος προσπάθειας και το σημαντικότερο της έλλειψης ιδανικών, έπαυσαν να μας ενεργοποιούν, να μας συγκινούν η φιλοπατρία, η ύπαρξη αξιών που κάθε εχέφρων πολίτης οφείλει να διαθέτει. Και όπως πάντα φθάνουμε στο ποιος φταίει. Πολλοί οι παράγοντες του ωχαδελφισμού και το κυριότερο ότι όλες οι συνθήκες που διαμορφώνουν την ιστορία μας, την καταγωγή μας είναι πολύ χαμηλά στην εκτίμησή μας και στην αυτοεκτίμησή μας κατ’ ανάγκη. Χάνεται ο παράγοντας ανθρώπινη αξία μέσα σ’ αυτό τον συρφετό της παγκοσμιοποίησης, πολτοποίησης των ανθρώπινων αξιών και των ιδεών. Η μόνη ιδεολογία που έχει επιβληθεί και καθιερωθεί είναι του αλόγιστου κέρδους. Χωρίς όρια χωρίς κανόνες. Αυτά δεν έχουν σχέση με όσα δημιουργικά και πρωτοπόρα για την ανθρώπινη πρόοδο και εξέλιξη γνωρίζαμε.

Ακόμη και τα τεράστια τεχνολογικά επιτεύγματα ανατρέπονται από την έλλειψη του πνευματικού στοιχείου που πρέπει να διακρίνει τον άνθρωπο και να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα όντα. Αυτό υποτίθεται ότι είναι η ειδοποιός διαφορά. Η γνώση που σημαίνει ανάπτυξη του πνεύματος και η εισχώρηση σε θέματα που θέλγουν και τέρπουν πνευματικά, η καλλιέργεια του ανθρώπου προς μία άλλη κατεύθυνση από τη σημερινή που οδηγεί στο χάος, στον εξανδραποδισμό του ανθρώπινου στοιχείου και στην κυριαρχία του εγώ, του μεγαλύτερου εχθρού της ανθρωπότητας που συνθλίβει κάθε ευγενή φιλοδοξία και κάθε ενατένιση του ανθρώπινου πνεύματος.

Είναι άραγε τυχαία όλα αυτά στην διαδρομή των αιώνων και μέσα στο γενικότερο γίγνεσθαι, ή μας οδηγούν οι κοσμοκράτορες σε αυτή την ζωώδη κατάσταση, την απόλυτα ελεγχόμενη και ουδέν καλό προοιωνιζόμενη για το ανθρώπινο μέλλον. Δεν ξέρω, απλώς με απασχολεί όλη αυτή η εξαπλούμενη διαφθορά που διαλύει κοινωνίες, κράτη, έθνη και μάλιστα χωρίς επιστροφή, παρά μόνο τον απόλυτο έλεγχο των μαζών που τίποτα δεν θα θυμίζει ανθρώπινη κοινωνία. Αυτή η υποδούλωση της ανθρωπότητας, αυτή η εξαθλίωση και η συνεπακόλουθη καταστροφή της γαίας μόνο δεινά θα φέρει. Ηθικόν;