Υποστηριξε το militaire
Άποψη
13/10/2022 | 06:20 (ενημερώθηκε 1 έτος πριν)
Militaire News

Συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης: Ο Δρ Δημ.Σταθακόπουλος την αναλύει νομικά

Συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης: Ο Δρ Δημ.Σταθακόπουλος την αναλύει νομικά
Του Δρα Δημ. Σταθακόπουλου 

Ανυπόστατες πράξεις, ακυρώσιμες, άκυρες και πράξεις de facto διοικητικών οργάνων

        * Η περίπτωση Λιβύης – Τουρκίας
Με αφορμή το μισθωτήριο έρευνας ενεργειακών πόρων σε θαλάσσιες περιοχές της Λιβύης , μεταξύ Τρίπολης – Άγκυρας , το State Department δήλωσε :
” παρόλο που είναι σε γνώση μας οι αναφορές για την υπογραφή ενός μνημονίου κατανόησης μεταξύ της κυβέρνησης της Τουρκίας και της προσωρινής κυβέρνησης της Λιβύης, δεν έχουμε δει ακόμα το κείμενο. Σημειώνουμε ότι η προσωρινή κυβέρνηση της Λιβύης υποχρεούται σύμφωνα με τις διατάξεις του οδικού χάρτη του Φόρουμ για τον Πολιτικό Διάλογο στη Λιβύη (LPDF) να μην εξετάζει νέες συμφωνίες που βλάπτουν τη σταθερότητα των εξωτερικών σχέσεων του Λιβυκού κράτους ή του επιβάλλουν μακροπρόθεσμες υποχρεώσεις. Θα σας παραπέμψουμε στις κυβερνήσεις της Τουρκίας και της Λιβύης για το αποτέλεσμα των πρόσφατων συζητήσεων. Καλούμε όλα τα μέρη να απέχουν από ενέργειες που κινδυνεύουν να αυξήσουν τις εντάσεις στην Ανατολική Μεσόγειο”.
* Σημ. Πλέον γνωρίζουμε το κείμενο                    ( 10.10.2022)
Είναι το μισθωτήριο ανυπόστατο , ακυρώσιμο , άκυρο ή πράξη de facto διοίκησης ;
Οι ανυπόστατες πράξεις της διοίκησης/ κράτους – εν προκειμένω το μισθωτήριο – δεν παράγουν έννομα αποτελέσματα.
Όμως οι ανυπόστατες πράξεις που τυχόν εφαρμόστηκαν από τη νόμιμη διοίκηση, προσβάλλονται δικαστικώς από τον θιγόμενο, έχοντα έννομο συμφέρον.
Εν τούτοις αποφάσεις de facto διοικητικών οργάνων ( ενός κράτους ) είναι καθόλα νόμιμες.
Στην περίπτωσή μας , ασχέτως τι γράφουν οι διατάξεις του οδικού χάρτη του Φόρουμ για τον Πολιτικό Διάλογο στη Λιβύη (LPDF) , που δεν είναι Νόμος , αλλά μια καλόπιστη/ bona fides επικυρωμένη συμφωνία , η de facto διοίκηση της Λιβύης κάνει καθόλα νόμιμες πράξεις , που προσβάλλονται μόνον ενώπιον δικαστηρίων από τον τυχόν θιγόμενο, που έχει και αποδεικνύει έννομο συμφέρον.
Το θέμα πηγάζει από το Ρωμαϊκό Δίκαιο με την Lex Βarbarius Ρhilippus .
Ο Barbarius Philippus ήταν δούλος, έκανε αντιποίηση αξιώματος εμφανιζόμενος ως Πραίτορας/ δικαστής που δίκαζε επί σειρά ετών εκδίδοντας αποφάσεις .
Όταν ανακαλύφθηκε η εξαπάτηση , γεννήθηκε το ερώτημα , εάν όσα προηγουμένως είχε δικάσει / κρίνει, ήσαν άκυρα.
To τότε εκδικάζων όργανο ( με τον μεγάλο νομοδιδάσκαλο Domitius Ulpianus ) αποφάσισε πως τα όσα κρίθηκαν, διατάχθηκαν και αποφασίστηκαν από τον πρώην δούλο de facto “Πραίτορα” Βarbarius Philippus ήταν έγκυρα και ως εκ τούτου αναγνωρίστηκε κατ’ επέκταση το κύρος των αποφάσεων και των πράξεων που είχαν εκδοθεί απ’ αυτόν.
Το δόγμα αυτό, αναγνωρίζεται όχι μόνο από την νομολογία αλλά εφαρμόζεται από το ΣτΕ, το Γαλλικό Conseil D’ Etat και γενικά είναι αποδεκτό στη σύγχρονη νομική επιστήμη της Ε.Ε και αλλού.
Η αναγνώριση και η εφαρμογή του δόγματος «Lex Barbarius Philippus» αποσκοπεί στην διασφάλιση της ασφάλειας δικαίου η οποία αποβλέπει στη δημιουργία και διατήρηση σταθερών διοικητικών καταστάσεων ενώ παράλληλα το δόγμα αυτό διασφαλίζει την σταθερότητα που πρέπει να διέπει και να χαρακτηρίζει τις έννομες σχέσεις εσωτερικού Διοικητικού Δικαίου, αλλά ακόμα και μιας τρίτης καλόπιστης συμβαλλόμενης χώρας που συνάπτει συμφωνίες με ένα de facto διοικητικό κρατικό όργανο ( π.χ Υπ.Εξ της Λιβύης) της χώρας υποδοχής.
Έστω ότι η εκμίσθωση γίνεται από μη κύριο ή de facto όργανο ( κατά τα προαναφερόμενα ) και η μισθώτρια ( πχ Τουρκία ) δηλώνει καλόπιστη , μη γνωρίζοντας τάχα τη de facto δομή της διοίκησης του Λιβυκού Υπ.Εξ.
Η μίσθωση ως προς την Τουρκία είναι έγκυρη.
Αν προσβληθεί ενώπιον αρμοδίου δικαστικού οργάνου για να κηρυχθεί άκυρη και ανυπόστατη , και όντως ακυρωθεί, η Τουρκία θεωρητικά θα μπορούσε να απαιτήσει αποζημίωση , όχι υποχρεωτικά σε χρήμα, αλλά σε “είδος” δηλ. δικαιωμάτων εξόρυξης.
Είναι όμως αυτοδικαίως άκυρη η μίσθωση που έκανε η de facto Υπ.Εξ της Λιβύης ;
Όχι.
Μπορεί να την ακυρώσει η Κυβέρνηση/ Κοινοβούλιο της Λιβύης ;
Ναι, αφού αποδείξει δόλο, ζημία της χώρας και στραφεί αναγωγικά κατά της de facto Υπ.Εξ , επειδή παραβίασε δεσμεύσεις έναντι της διεθνούς Κοινότητος και τρίτων που θίγονται.
Επομένως, δεν αρκούν οι λεκτικές καταδίκες , αλλά χρειάζονται και πράξεις απ’ όσους έχουν έννομο συμφέρον και θίγονται από το μισθωτήριο Τρίπολης- Άγκυρας, όπως η Ελλάδα.
Αναμένουμε .
Πηγή:
Bayerische Staatsbibliothek
Μοιραστείτε αυτό το άρθρο Facebook Twitter LinkedIn Email Pinterest
booksandtoys

Δείτε επίσης